Þjóðviljinn - 30.06.1970, Blaðsíða 10

10 SlÐA — ÞJÓÐVTLJrNiN — Þriðjudagur 30. júni 1970.
JYTTE LYNGBIRK
Tveir
dagar
nóvember
(Ástarsaga)
£>að var alveg rétt að það
var betra að vera kominn af
stað. Með undrun fann hann til
einhvers sem minnti á gleði,
þegar hann steig benzínið í botn
á löngum, beinum vegarkafla og
fann hraðann gagntaka sig eins
og eftirvæhtingu og spennu. Það
var gott að þjóta gegnum myrkr-
íð, vitandi það að næsta andar-
tak var ófyrirsjáanlegt. Að það
var hægt að deyja núna eða
bráðum, og vildi maður það ekkj
varð hann að taka mið af öllú
og gera það sem með þurfti.
Þetta varð allt svo einfalt, sýnd-
ist að minnsta kosti einfaldara,
því að aðalatriðið var að haga
sér þannig að hægt væri að lifa
af, og þegar hratt var ekið
komst ekki annað að en þessi
krafa.
Hraðinn Var nógur í sjálfu
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Síml 42240
Hárgreiðsla. — Snyrtingar.
Snyrtivðrur.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18 III. hæð (ljtftal
SímJ 24-6-16.
Perma
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SlMI 13-9-68
sér. Hið innra með honum var
eirus og eins konar ró kæmdst
á, og hann fann að hann var
þarna sjálfur á hreyfingu gegn-
um myrkrið. í>að var ekki ferð
eða flótti, því að hann var ékki
á lejð bu-riu frá einhverju eða
að einhverju. Hann var bara
þama á þessari stundu. Hann
fann að hann brosti og það kom
honum á óvart, því að hann
mundi eftir andliti hennar, sem
hafði verið ósköp fölt þegar
harm kveikti á bíllj'ósunum
niðri á götunni.
Hljóðin ómuðu enn í eyrum
hans, fjarlægar hlæjandi radd-
ir, billinn sem ók framhjá þeim
og ljósin í hinum glugigunum,
þar sem enn var kveikt á út-
varpstækjunum og sjónvarps-
tækjunum og þarna stóð hún
og lyfti handleggnum í kveðju-
skyni. Þetta var þama enn alit.
saman, inni í höfðinu á honum,
minning um hljóð og ljós, geymt
á eins konar spólu í heila bans,
svo að hann gæti munað það,
endurlifað það, en diauf.aira og
fjarlæigara.
Fölt andlit hennar 'firaman við
rúðuna. Og eitthvað sem átti að
minna á bros. Stigagangurinn
bakvið hana, þar sem ljósið
slokknaði meðan hann var að
■horfa á hana og ræsti vélina,
— allt þetta leið gegnum huga
hans meðan hann ók gegnum
dáh'tið sikóglendi og bílljósin
skinu á yztu trjágreinamar og
mynduðu Ijósgöng undir myrkr-
inu.
Hann hafði ekið burt frá
henni og hann tók eiftir því að
hann ók hægar, hann var hætt-
ur að brosa og sat kyrr, líkt og
hlustandi. án þess að þrýsta á
benzínið svo að hraðinn var nær
enginn og grasið meðfram veg-
brúninni varð að gráum gras-
toppum, stökum stráum sem
hægt var að greina. Hann hafði
ekið burt frá henni, og þegar
hún horfði ekki á hann, hver
var hann þá? Þegar hún nefndi
ekki lengur nafn hans. hvað
varð þá um hann? Myndj hann
ekki hverfa, verða að engu í
þessu orðlauka níyrkri?
Hún gekk í áttina að Ráðhús-
torgi, gekk hægt á móti vind-
inum og var með hendumar í
vösum. Það var áliðið. Það var
hvergi nokkurt fólk og í búð-
unurn var búið að slökkva Ijós-
in.
Ráðhústorgið var mannautt og
dimmt Þannig hafði hún ekki
fyrr séð það. Þetta var eins og
að ganga í framandi mann-
auðri borg, sem' átti ekkert skylt
við önnum kafna borg rúmihelga
dagsins sem hún þekkti.
Nú sá hún torgið alftur. Nú
var það stærra, það breiddi úr
sér kringum hana og henni féll
ilia að sanga yfir bað.
Hún gekk í útjaðrinum, fann
hvernig tómið sogaðist að henni,
hélt sig inn við húsið með verzl-
uninni með dimmu gluggunum,
þar sem glitti í stál og postulín
sem hengt var upp í einhver
kynjamynztur, meðan hún gekk
framihjá.
Síðan veitingahúsið með djúpu
gluggunum og dauðum, aðdregn-
um gluggatjöldum fyrir tómum
sal, þar sem engir sátu lengur
kringum hvít borð og átu og
drukku og töluðu glaðlega sam-
an, en í staðinn var komin
dimma og tómleilci og allir á
bak og burt.
Engir bilar voru á ferð, engir
sporvagnar eða strætisvagnar.
Hún hafði verið s'ldlin ein eftir
í yfirgefinni borg og hún var
hrædd við tómleika hennar,
fannst hann myndu gera henr.i
mein.
Hann var farinn. Hann var að
aka um óþekktan veg og þar
gæti eitthvað slæmt kiomið fyrir
hann bg hún væri hvergi nærri,
myndi ekki fá að vita ef það
gerðist, gæti ekki hjálpað hon-
um ef hann þyhfti hjálpar við.
Rétt eins og hann gæti ekki
hjálpað henni ef þessi galtóma.
ógnandi borg gerði henni eitt-
hvað til miska, ef tómleikinn
sogaðist alveg inn í hana og
gerði hana einnig framandi
sjálfri sér. En hann varð að
vera í nánd. Hann varð að koma
henni til hjálpar.
Hann var farinn. Henni var
kait, og hún reyndi að ganga ögn
hraðar, en til þess var hún of
þreytt og hún gekk hægt fram-
hjá kvikmynda'húsinu með inn-
antómum brosandi riisaandlituin-
um og innganginuim með rimlum
fyrir.
Hann dró rúðuna dálítið nið-
ur. Hann var þreyttur. Þreytan
kiom allt í einu yfir hann eftir
gleðina og hvítt andlit hennnar
í framrúðunni. Hann jók hrað-
ann, svo að golan og háreystin
mögnuðust og grasið fyrir utan
varð aftur eins og litlausf þand.
Þau höfðu ekki sofið sérlega
miikið nóttina á und'an. Hún hiafði
verið hjá honum og þau höfðu
legið hlið við hlið og talað um
hið sama upp aftur og oftur.
Gat það verið þetta sem var til-
gangslaust? Það vay enginn til-
gangur! Það var ekki til nein
reglugerð um lif þeirra. Né um
neitt annað líf. Allt var álíka
tilgangslaust og þessi aðskilnað-
ur, sem var nauðsynlegur og þó
óþolandi. Þannig leit hann á
málið.
Gátu þau ekki reynt einu
sinni enn? Gat hann ekki sýnt
að hann þarfnaðist hennar? Gat
hún ekki hætt að vera afbrýði-
söm út í allt? Gat hann ekki
sannað henni ást sína? Gat
hún ekk; lært að skilja ljóðin
sem hann orti? Ek'ki sem eitt-
hvað henni andsnúið, af þvi
að það voru ekki ástaljóðin sem
hún gerði sér vomdr um, heldur
sem eitthvað sem hann varð að
sikrifa, orð sem hann gat ekki
verið án til að ná sambandi við
sjálfan sig og lífið sem hann
sá í kringum sig?
Gat hún ekiki hætt að ætllast
til að hann sæi lífið og tilver-
una í jafmsnyrtilegu mynztri og
foreldrar hennar höfðu kennt
henni að sjá og hún trúði sjálf
á?
Nei. það gat hún ekki, og það
gat hann ekki. Þau höfðu reynt
það svo oft, en því lauk einlægt
með því að hinn góði vilji til að
sannfæra hinn aðilann um nauð-
syn þess að vera eins og hann
var, breyttiist- -í rifri'ldi ■ ellegar
þá að hann fór buirt eða hún
grét.
Bf þetta var að elska hvort
annað þá var það um leið að
eyðileggja hvort annað, og þau
vildu hvorugt eiga aðild að þvi
framar Hvorugt þeirra vildi það,
því að þeim fannst það i senn
omurlegit og ti'lgangslaust.
En að hvíla saman að nætur-
lagi, finna hlýjuna hvort frá
öðru, eiga lfkama hvors annars
og halda faist í hendur hvors
annars og taika þá ákvörðun að
skilja, var það ek'ki alveg jafn-
tilgangslaust?
Þá var lífið þrátt fyrir allt
jafn vonlaust og hann vildi
stundum vera láta en hún vildi
ekki viðurkenna. Þá var tiil-
veran fráleit og sá sem hélt að
einbver gæti leitt hann út úr
ti’lgangsleysinú, var annað hvort
bam eða brjálaður, því að
hvergi var neitt annað að finna.
Hana langaði til að trúa því
að einhver gæti hjálpað þeim.
Hún hafði ekki að fullu sagt
skilið við þá sannfæringu, að
foreldrar hennar stæðu utan til-
gangsleysisins og fíætu Ikippt
þessu í lag fyrir þau, svo að
þau gætu verið saman áfram.
Faðir hennar eða móðir eða
einhverjir aðrir, fullorðnir og
vitrir, sem tækju á sig ábyrgð-
ina og segðu þeim hvemig þau
ættu að fara að til að geta lifað
saman sæi og ánægð til æviloka.
Þessi trú gerði hana sumpart
mjög siterka og eff til vill var hún
ríkur þáttur í því sem hann
elskaði í fari hennar. En samt
fylltist hann örvílun yfir því að
hún skyldi geta trúað þessu.
En pabbi og mamma eru
hamingjusöm, hvíslaði hún í
myrkrinu; við getum líka orðið
það. Þetta verður allt saman
gott, það skal verða það!
Nei! Skömmu seinna var hún
farin að gráta og hann sat á
rúmstokknum og sneri í hana
baki og vildi ekki að hún gréti,
en hann gat ekki huggað hana,
hafði aldrei lært að hugga neinn.
Hann leit á grát hennar sem
sönnun; ekki sem neitt sem hann
gæti komið í veg fyrir. Hann
sannaði hið ömurlega eðli hans
sjálfs sem gerð! hann þreyttan
og hranalegan, vegna þess að
24 bátar eru á
síldveiðum
við Hjaltland
24 íslenzkir síldarbátar eru nú
komnir á veiðar á miðin norður
af Hjaitlandi.
Bátamir selja sildina mest á
markaði í . Danmörku ísaða í
kiassa. í hverjum kassa eru 35
kig. og hafa þeir fengið ; 1- 2
þúsund kassa í hverr; veiðiferð,
en veiðiferðir eru oftast tvær í
hvérri viku.
Ágætt verð hefur fengizt fyr-
ir síldina, 15-16 kr. fyrir hvert
tóíloj " og er gert ráð fyrir að
meginfloti stæstu bátanna verði
við þessar síldveiðar við Hjalt-
land í sumar. Óvíst er hvort
nokkuð verður saltað um borð
eins og gert vair í fyrra, þax
sem sölumöguleikiar eru ekki
góðir. — Þó hefur Heimir frá
Stöðvairfirði komið tvíveigis heim
með síld til söltunar.
úr og skartgripir
KORNEIÍUS
JÚNSSON
skólavördnstig 8
(3)

camnen
með carmén
Carmen töfrar lagningu í hár yðar á 10 mínútum.
Hárið verðurfrísklegra og lagningin helzt betur með
Carmen. Sendum í póstkröfu hvert á land sem er.

Klapparstíg 26, sími 19800, Rvk.
BÚÐ% og Brekkugötu 9, Akureyri, sími 21630

Frá Raznoexport, U.S.S.R.
Dömusíðbuxur — Ferða-
og sportbuxur karlmanna
Drengja- og unglingabuxur
O.L.
Laugavegi 71 — sími 20141.
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum
og gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
VARAHLUTAÞJÓNUSTA.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavélar fyrir smærri báta og litla sumarbústaði
ELDAVÉLAVERKSTÆÐl
ÍÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 - Sími 33069