Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1964, Blaðsíða 10

10
LANDSBÓKASAFNIÐ 19 6 2 — 19 6 3
Myndagerð
Ljósmyndastofa safnsins hefir á undanförnum árum verið rekin
með lausavinnu og litlum fjárráðum. Myndagerð af ýmsu tagi er
nú orðin svo veigamikill þáttur í rekstri safnsins, að ráðinn hefir verið fastur ljósmynd-
ari til að sinna þessu starfi. Annast hann myndatökur af handritum og prentuðu máli
fyrir safnið og aðrar stofnanir, innlendar og erlendar, hæði á mikrófilmur og í fullri
stærð á Ijósmyndapappír. Hefir notkun slíkra mynda aukizt mjög á síðari árum til mik-
illa þæginda fyrir söfn og fræðimenn, sem nú geta fengið til eignar og notkunar í
heimahúsum myndir af handritum og fágætum ritum, sem áður var aðeins kostur á að
nota í lestrarsal safnsins. Bókasöfn og fræðimenn úti á landi ættu að kynna sér þessa
starfsemi og notfæra sér þá möguleika, sem í boði eru. Þessi myndagerð hefir einnig
mikla þýðingu fyrir varðveizlu handrita í Landsbókasafni, þar sem nú er hægt að hlífa
slitnum og máðum handritum með því að nota myndir af þeim í stað frumritanna.
Viðgerðir handrita
og bóka
Landsbókasafnið hefir meir en hálfa öld rekið bókbandsvinnu-
stofu í safnahúsinu og jafnan átt kost á vönduðu bókbandi. Hins-
vegar Iiefir skort kunnáttufólk í viðgerðum handrita og skjala
með þeim aðferðum, sem nú tíðkast. L^r þessu er verið að bæta. Kona, sem numið hefir
slíkar viðgerðir hjá kunnum bókbandsmeistara í Englandi, hefir nú verið ráðin til
þeirrar starfsemi, og er viðgerðastofa í þann veginn að taka til starfa í safninu. Er
henni ætlað að annast vandasamar viðgerðir skjala, handrita og bóka fyrir Landsbóka-
safn og Þjóðskjalasafn. Er þetta hin þarfasta framkvæmd, sem væntanlega verður nán-
ar lýst í næstu Árbók.
Húsnæðismál
{ síðustu Arbókum hefir verið að því vikið, að fyrirhugað væri
að reisa nýja bókhlöðu fyrir Landsbókasafn, en Háskólabóka-
safn yrði síðan sameinað því. Skyldi Landsbókasafn þá rekið eins og áður sem þjóð-
bókasafn, en fengið til viðbótar það hlutverk að sinna bókaþörf Háskólans. Þegar
Handritastofnun íslands var sett á laggir án þess að viðunandi húsnæði væri fyrir
hendi, munu margir hafa Iitið svo á, að líklegasta leiðin til úrlausnar væri að hraða
byggingu bókhlöðunnar, svo að þessi nýja stofnun gæti einnig fengið þar virðulegt
húsnæði. Nú hafa mál skipazt þannig, að ákveðið mun vera að reisa sérstakt hús vegna
Handritastofnunarinnar, en á hitt minnist enginn, að Landsbókasafni muni hráð þörf
á auknu húsnæði. Sú stefna, sem nú hefir verið tekin, virðist benda í þá átt, að sam-
eining safnanna í náinni framtíð sé úr sögunni, enda munu skiptar skoðanir um, hve
heppileg sú sameining kynni að reynast.
Landsbókasafnið hefir nú starfað á sama stað í rúmlega hálfa öld. Margir mundu
kunna illa flutningi starfseminnar á nýjan stað. Húsið er enn borgarprýði og vel stað-
sett. En það er orðið alltof lítið til þess að fullnægja þörfum bæði Landsbókasafns og
Þjóðskjalasafns. Þar sem sameining safnanna og ný bókhlaða virðist nú hafa verið
tekin út af dagskrá um sinn, er óhjákvæmilegt að hæta úr húsnæðisþörf Landsbóka-
safns með öðrum hætti. Eina lausnin í bili virðist sú að fá safninu til umráða gott