Vísbending - 08.03.1996, Blaðsíða 3

V
ISBENDING
— N
Ur ársreikningum greiðslukortafyrirtækja 1994-5
(millj. kr.)
VISA VISA EURO EURO
'95 '94 '95 '94
Tekjur 824 788 409 347
Gjöld -704 -652 -368 -322
Fjármunatekjur- gjöld -1 -12 65 51
Skattar -48 -47 -42 -31
Hagnaður 70 78 64 45
Eignir 7.979 7.083 1.959 1.676
Veltufjármunir 7.499 6.636 1.810 1.538
Fastafjármunir 480 446 148 138
Skuldir og eiginfé 7.979 7.083 1.959 1.676
Skammtímaskuldir 6.967 6.162 1.366 1.150
Langtímalán 236 234 43 53
Eiginfé 775 686 550 474
Sjóðstreymi
Veltuféfrárekstri 194 179 92 68
Handbært fé frá rekstri 175 87 -27 80
Fjárfestingarhreyfingar -98 -166 -7 -42
Fjármögnunarhreyfmgar -66 94 -14 -16
Breyting á handbæru fé 11 15 -49 22
v________________________________________J
arðsemi af þessari starfsemi er miklu
meiri en af flestum öðrum íslenskum
fyrirtækjum. Eiginfjárhlutfall erhlutfalls-
lega hærra hj á Kreditkortum hf. en eigin-
fjárstaða beggja fyrirtækja er mjög góð.
Veltufé i'rá rekstri hefur verið mjög hátt
undanfarin ár. HjáGreiðslumiðlun erþað
á bilinu 100 til 200 milljónir undanfarin
sjöáren ábilinu 50 til lOOmilljónirkróna
hjá Kreditkortum.
Hvert stefnir?
Fram hefur komið að hér á landi er
notkun greiðslukorta mun útbreiddari en
víðast hvar annars staðar. Langflest fyrir-
tæki og þjónustuaðilar taka við greiðslu-
kortum og notkun staðgreiðslukorta hefur
einfaldað mjög alla bankastarfsemi.
Beinar færslur með svonefndum posurn
hafa einnig aukið mjög öryggi í við-
skiptum af þessu tagi. Greiðslukortafyrir-
tækin hafa komið fram nteð ýmsar
nýjungar og Islendingar yfirleitt verið
fljótir til að tileinka sér þær.
Mikil arðsemi eykur hættu á því að
nýir aðilar kunni að koma inn á greiðslu-
kortamarkaðinn. Hérhefurundanfarin ár
heyrst lítið til fyrirtækja sem þekkt eru
erlendis eins og American Express og
Diners Club. Það er ekki ólíklegt að þau
kunni að líta hýru auga til þessa
markaðar, en vissulega eiga íslensku
greiðslukortafyrirtækin mjög sterkabak-
/
Ahersla á mistök
Moshe Ruhinstein
Máltækið segir að við lærum
af mistökunum. Ekki af því
sem okkur heppnast heldur
hinu sem ekki gengurupp. Sá, sem aldrei
villist,þekkirbaraeinaleið.Hverniggetur
hann þá verið viss um að það sé besta
leiðin? Margir, sem finna ekki það sem
þeirleitaað, uppgötvaóvarteitthvað stór-
kostlegt. Viskaersamsafn afreynslu sem
kennir okkur ekki aðeins hvað gengur,
heldur líka hvað gengur ekki. Það er
mikilvægl að hafajákvætt viðhorf gagn-
vart mistökum því þannig er oft hægt að
snúa þeim upp í ný tækifæri. Frávik er
bilið ntilli þess sem við búumst við og
þess sem kemur út. Munurinn getur verið
neikvæður, þannig að árangurinn erlakari
en við bjuggumst við. En það er allt eins
líklegt að munurinn sé jákvæður, þannig
að við l'áum út meira en við áttum von á.
Hvort heldur er verðum við að læra sem
allra mest af því sem aflaga fer, ekki síður
en hinu sent gengur vel.
Ef útkoman er lakari en til stóð, þá
viljum við auðvitað forðast slíkt í fram-
tíðinni. Algengast er hins vegar að ntenn
hjarla þar sent
bankarnir og
sparisjóðirnir
eru. Jafnframt
hafa þau rnjög
rnikið forskot á
aðra semkynnu
að vilja hasla
sér völl hér á
landi.
Santkeppni
milli fyrir-
tækjanna er
mikil í auglýs-
ingumogýmiss
konar þjónustu
en minni í
verði. Fyrir-
tækin keppast
við að senda
viðskiptavinum
sínum tilboð af
ýmsu tagi, til
dæmis um af-
slætti af ferða-
lögurn og
annars konar
fríðindi. Hættan
viðkreditkortin
hefur verið sú
að rnenn skuldsetji sig um of. Því hefur
heyrst fleygt að með tilkomu þeirra sé
mönnum gert ókleift að fara í verktoll
því skammtímaskuldabyrðin sé svo
mikil. Auðvitað er það umdeilanlegt
reyni aðfelavillunaeðageralítiðúrhenni.
En það er einmitt það versta sem við
getum gert, þegar okkur skjátlast. Eina
leiðin ti 1 þess að minnka líkurnar á því að
útkoman verði aftur lakari en til stendur
er að skilja hvers vegna það gerðist.
Þegar við náum hins vegar betri ár-
angri en við búumst við, þá fögnum við
auðvitað, en könnum sjaldnast hvað
veldur. Það er gott fyrir sjálfsímyndina
að fá meira en maður býst við. Það er
flestum nóg og rnenn þakka það eigin
hæfileikum. Þetta er versta leiðin til þess
að taka á góðurn árangri. Aftur ættum
við að fara yfir það hvers vegna
árangurinn var ekki sá sem við áttum von
á. Með þvímóti getum við stuðlað að því
að í framtíðinni séum við líklegri til þess
að ná góðunt árangri en ella.
Það er gott að skjátlast
Rétta viðmótið þegar okkur mistekst
er að gera það sama og þegar vel tekst til.
Viðeigumaðhaldauppámistökin! Vest-
ræn menningararfleifð veldur því að hluta
til að flest okkar líta á villur sem eitthvað
neikvætt sem við ættum að líta framhjá
eða kannast ekki við. Reynið að spyrja
hóp af fólki hve mörgum finnist gott að
skjátlast og sannið þá til að fáir rétta upp
hvort þetta er kostur eða galli. En með
bankalínum, hraðbönkum og greiðslu-
kortum hafa Islendingar tekið upp við-
skiptahætti sem hljóta að valda því að
bankar geti hagrætt í starfsemi sinni.
hönd. Það er dæmigert að ef okkur verður
eitthvað á reynurn við að haf hljótt um
það og vonum að enginn taki eftir því. Ef
villan kemur í ljós þá leggjum við mikið
á okkur að kenna öðrum um. Eg man
eftireinum samstarfsmanni mínum sem
var að reikna dæmi í bók þar sem svörin
voru gefin aftast. Hann fékk út aðra
útkomu en stóð í svörunum, en í stað
þess að leita að sinni eigin villu þáeyddi
hann löngum tíma í það að finna hvers
vegna rangt svar væri gefið í bókinni!
I öðrum menningarheimum, sent ekki
hugsa eins mikið urn árangur og við, er
viðhorf til mistaka ekki jafn öfgafullt.
Þýðir þetta að við ættum í raun og veru
að fagna mistökunum? Það er erfitt að
hugsa sér veröld þar sem við vöknum á
morgnana og gleðj umst yfir öllu því sem
aflaga gæti farið þann daginn, endahefði
slíkt viðhorf til mistaka gengið of langt.
Þaðeróþarfi. En hvaðel'fyrirtæki leyí'ði
starfsmönnum að skjátlast og héldi meira
að segja upp á villu vikunnar? Það yrði
biðröð eftir störfum í því umhverfi.
Það er ekki þar með sagt að viðhorfið
eigi að vera: „Láttu þér líða vel, settu þér
engar gæðakröfur.“ Sumum kennurum
nú á dögum finnst mikilvægara að
nemendur séu öruggir með sig en að að
þeir læri nokkuð. Þess vegna vilja þeir
ekki olbjóða nemendum af ótta við að
3