Frjáls verslun - 01.02.1995, Blaðsíða 36

FORSÍÐUGREIN
ritið út úr kú. Þetta leiðir enn og aftur
í ljós hvað mikilvægt er að hafa hug-
myndina einfalda og að í henni felist
skýr skilaboð.
HVAÐ EF FÓLK FÆR LEIÐ
Á GRÍNÞÆTTI ÞEIRRA?
En hvað með hættuna á að hluti
fólks fái leið á föstum grínþætti þeirra
félaga á Stöð 2 og að það geti skaðað
þá auglýsingaherferð sem einhver
þeirra tekur þátt í á sama tíma? Þarna
er pyttur og augljós áhætta. Og þetta
á ekki aðeins við um þá félaga heldur
alla leikara almennt sem mikið eru í
sviðsljósinu. Hvað með leikara sem
leikur á einu leikári stór hlutverk í
mörgum leikritum? Hvað ef leikritin
fá lélega dóma og falla í grýttan jarð-
veg hjá almenningi? Það fylgir því viss
áhætta að nota slíkan leik-
ara í auglýsingaherferð á
sama tíma. Meira að segja
er vart gott fyrir leikara að
vera í fleiri en einu aðal-
hlutverki í leikriti í leikhúsi
yfir veturinn, hversu góður
sem hann kann annars að
vera. Leikhúsgestir geta
líka fengið nóg af sama
leikaranum sem er í mörg-
um stykkjum.
Hættan á ofnotkun leik-
ara í auglýsingum leiðir
hugann að mikilvægi mark-
aðsrannsókna við gerð auglýsinga.
Gera þyrfti reglulega kannanir og
rannsóknir á vinsældum þeirra innan
ákveðinna mark- og aldurshópa. Ef
Laddi nýtur til dæmis mikilla vinsælda
hjá aldurshópi, sem verið er að ná til
með auglýsingunni, skiptir ekki svo
miklu máli hvort eldra fólk sé búið að
fá leið á honum.
LEITAÐTIL ÞEIRRA
AFTUR OG AFTUR
Raunar segir það kannski alla sög-
una að markaðs- og auglýsingamenn
leita svo oft til þeirra félaga sem raun
ber vitni. Reynslan af þeim hlýtur ein-
faldlega að vera góð. Auglýsingar
með þeim hljóta að selja, sé handritið
gott og skilaboðin í auglýsingunni
skýr.
Hægt væri að telja upp langan lista
af þekktum, fyndnum auglýsingum
með þeim félögum sem og öðrum
leikurum eins og Bessa Bjamasyni,
Árna Tryggvasyni, Magnúsi Ólafs-
syni og fleirum. Hver man ekki eftir
gervi Ladda um landbúnaðarráðu-
nautinn sem notaður var til að auglýsa
landbúnaðarsýningu í Laugardalshöll
fyrir um tíu árum? Hann fór hamför-
um í algeru gríni í röð sjónvarpsaug-
lýsinga um sýninguna og þær virk-
uðu, höfðu áhrif. Grínið komst til
skila. Hugmyndin var eipföld og góð.
Imynd sýningarinnar var gleði og
gaman; skemmtun.
SVALA-BARINN MESTSÝNDA
SJÓNVARPSAUGLÝSINGIN
Mest sýnda sjónvarpsauglýsing á
íslandi mun vera Svala-barinn frá Sól
hf. Davíð Scheving Thorsteinsson,
fyrrum framkvæmdastjóri Sólar, hik-
aði ekki við að sýna hana í um 8 til 10
ár. Auglýsingin gekk út á að HLH-
flokkurinn; Laddi, Björgvin Halldórs-
son og Haraldur Sigurðsson, komu
askvaðandi inn á bar, klæddir sem
leðurjakkatöffarar, og drukku og
sungu um drykkinn Svala. Þama fór
saman fyndni, hljóðfæraleikur og
söngur. Auglýsingin virkaði, fólk fékk
ekki leið á henni þótt leikarnir væru
allan tímann tíðir gestir á skjánum
vegna annarra verkefna.
Stóra spumingin, sem auglýsandi
spyr sig, er hvort fyndin auglýsing sé
við hæfi þeirrar vöru sem hann fram-
leiðir. Yfirleitt er mikil kímni ekki talin
vænleg ef auglýsa á bankaþjónustu,
tryggingar og aðra þá þjónustu sem
byggir á trausti. En athugið, í auglýs-
ingum eru engar algildar og heilagar
reglur til um það hvernig auglýsingar
eigi að vera, hvað sé leyfilegt og hvað
ekki. Þær þumalputtareglur, sem
auglýsendur setja sér, byggjast frem-
ur á reynslu af fyrri auglýsingum og
auglýsingaherferðum. Af reynslunni
má læra um það hvað gangi og hvað
ekki.
„í MENNINGUNNI"
Samvinnutryggingar, nú Vátrygg-
ingafélag Islands, sýndu fyrir um átta
árum nokkrar auglýsingar með Sig-
urði Sigurjónssyni sem urðu marg-
verðlaunaðar fyrir frumleika og fleira.
Auglýsingarnar fengu verðlaun á há-
tíð norrænna auglýsingamanna. Yfir-
skrift auglýsinganna var „í menning-
unni“. Sigurður sat í leikhúsi, var í
menningunni, þegar hugleiðingar
hans um tjón og tryggingar
byrjuðu. í þessum auglýs-
ingum fór saman kímni og
alvara.
Saga sjónvarpsauglýs-
inga á íslandi er ekki löng
— ekki fremur en saga ís-
lenska sjónvarpsins sem
hóf útsendingar fyrir tæp-
um þrjátíu árum. Eitt fyrir-
tæki hóf snemma að bregða
fyrir sig fyndni og gríni í
sjónvarpsauglýsingum og
hefur haldið því áfram síðan
— með fáeinum undan-
tekningum. Þetta er Happdrætti Há-
skóla íslands.
Þeir Bessi Bjarnason og Ámi
Tryggvason voru þekktir í auglýsing-
unum í mörg ár. („Það er bara
svona“.) Síðan var Sigurður Sigur-
jónsson notaður um nokkurn tíma
(baðkarið og sportbíllinn) . Laddi var
notaður fyrir nokkrum árum í skaf-
miðaauglýsingum. Og þetta árið var
hann valinn til að auglýsa sjálft happ-
drættið (vinningaþjónustan — gæti
verið þú). Samhliða fyndnum auglýs-
ingum hefur happdrættið auglýst
vinningshlutföll, vinningslíkur og
starf Háskólans sem happdrættið
íjármagnar að liluta.
HAPPDRÆTTI HÁSKÓLANS
KEYRIR Á FYNDNINNI
ímynd auglýsinga Happdrættis Há-
Öllum geðjast vel að fyndnum
auglýsingum. Auglýsingafólki finnst
gaman að framleiða þær. Auglýsendur
hafa gaman af að birta þær. Neytendur
og áhorfendur elska að horfa á þær.
Það er bara einn hængur á og hann er
ekki svo lítill. Sú hætta er fyrir hendi
að fólk hlæi að brandaranum en
gleymi vörunni sem verið er að
auglýsa.
36