Alþýðublaðið - 16.05.1976, Blaðsíða 1

alþyúu-
blaðíö
Sunnudagur 16. mai — 95. tbl. — 1976
57. árg.
SUNNUDAGSLEIDARI 7
T ónlistarskólarnir
og unga fólkið
Um þessar mundir er það áreiðanlega ef st í hugum
allra góðra íslendinga hverju brýna nauðsyn ber til
að upplýsa að fullu þau óhugnanlegu glæpamál, sem
rannsókn fer nú fram á.
Islendingar hafa undanfarið kynnst hræðilegum
skuggahliðum á þjóðfelagi sínu. (slenzkt samfélag
verður ekki hið sama og það var, ef Ijósi er ekki
varpað á ýmislegt, sem gerst hefur, en ennþá
myrkri hulið, ekki aðeins að því er snertir manndráp
eða mannshvarf, heldur einnig f jármálaafbrot, svo
sem smygl og skattsvik.
Þess er rétt að geta að Morgunblaðið þetta víð-
lesnasta blað landsins birti nú í vikunni tvær merkar
forystugreinar um þessi mál, þar sem með skýrum
og sterkum rökum er sýnt f ram á nauðsyn þess fyrir
island sem réttarriki og sjálfsvirðingu þjóðarinnar,
að ekkert verði látið ógert til þess að upplýsa þessi
mál að fullu og öllu leyti.
En þótt þessi sakamál varpi dimmum skugga á
þjóðfélagið er sem betur fer einnig ýmislegt að
gerast þar, sem bregður á það birtu og er ánægju-
ef ni.
Um tvennar síðustu helgar hefur ungt fólk haldið
tónleika í Reykjavík, þrír ungir nemendur tónlistar-
Reykjavík og Kópavogi ásamt hljómsveit tónlistar-
skólans í Reykjavík héldu tónleika í Háskólabíói
fyrir hálfum mánuði, en um síðustu helgi hélt Tón-
listarskólinn í Reykjavík tónleika sína í Austur-
bæjarbíói. Þessir tónleikar báru hinu unga tón-
listarfólki, sem og kennurum þeirra og stjórnendum
hljómsveitarinnar svo ágætt vitni, að það á ekki að
liggja í þagnargildi.
Almenningur á Islandi gerir sér áreiðanlega ekki
Ijóst, hvert starf er unnið í tónlistarskólunum og
hversu snar þáttur þeir eru orðnir í heilbrigðu upp-
eldisstarfi og hversu sterk stoð þeir eru tónlist á ís-
landi og þar með íslenzkri menningu. Hversu miklu
betur hef ur ekki þeim stundum verið varið, sem not-
aðar hafa verið til tónlistarnáms, en hefði þeim verið
varið á skemmtistöðum eða til þess að láta sér leið-
ast? Og hversu marga listamenn hafa þeir ekki gef ið
þjóðinni?
Fyrsti tónlistarskólinn á (slandi var stofnaður í
Reykjavík á árum heimskreppunnar miklu, fyrir
meir en f jörtíu árum.
Það gerði fámennur hópur manna, Tónlistar-
félagið, undir stjórn Ragnars Jónssonar í Smára.
Margt hef ur sá merki maður gert um ævina, en ef
til vill fátt betra en að beita sér fyrir stofnun fyrsta
tónlistarskólans og fá Pál ísólfsson til að veita
honum forystu.
Með því var tryggt að um vandaðan og góðan skóla
yrði að ræða.
Og því merki hafa þeir haldið hátt á lofti sem
siðan hafa stjórnað skólanum, þeir Árni Kristjáns-
son og Jón Nordal.
Þegar Ragnar Jónsson átti eitt sinn tal við þann er
þetta ritar, meðan hann veitti Menntamálaráðu-
neytinu forstöðu, um f járhagsvandamál Tónlistar-
skólans, og undirritaður varpaði fram þeirri hug-
mynd að tóníistarskólar yrðu opinberar stofnanir,
sem kostaðar yrðu af ríki og sveitarfélögum, eins og
f lestir aðrir skólar, kvaðst Ragnar Jónsson ekki óska
slíks.
Tónlistarskólarnir ættu ekki að vera ríkisskólar,
heldur styrktir ríflega af hinu opinbera, samkvæmt
föstum reglum, þannig að þeir vissu, hver verk þeir
mættu ætla sér.
Varð þetta kveikja þess að sett voru almenn lög um
tónlistarskóla og opinberan stuðning við þá og helst
sú skipan enn.
Stuðningur við skólana hefur sem betur fer farið
sívaxandi.
Fáir skólar munu nota betur það fé, sem þeir fá
frá opinberum aðilum, en tónlistarskólarnir. Það
sýnir sá árangur sem þeir hafa náð í störf um sínum.
Þótt skólastörf eigi að vinna í kyrrþey og ekki eigi
aðauglýsa árangur, jafnvel ekki af rek, í f jölmiðlum,
er hitt ástæðulaust, að almenningi sé ekki gert Ijóst,
ef vel er unnið, þegar ástæða er til að halda að honum
sé það ókunnugt.
I tónlistarskólunum er unnið svo merkilegt og gott
starf, að allir þeir sem kunna að meta menningar-
gildi tónlistar, eiga ekki aðeins að vita um það,
heldur einnig að þakka það. — GÞG