VlSIR . Föstudagur 2. október 1970. Jemen-imálinu, þar reyndi Nass- er að stuðla að þjóðféJagsJegri byltingu, seni var nákvæmletga I sama stsil og hann hafði siálfur iramkvæmt gegn Farúk ístru- >elg. Annað dæmi má líka lefna, að hann studdj nú í fyrra sams konar uppreisn gegn hinu flrelta konungdæmi Libyu, sem leppaði þar í landi fyrir evrópsk áhrif. AEt er þetta sama þjóð- félagshreyfingin. Hún er að verki 1 öllum Arabalöndunum og hún hefur fyrst og fremst sótt kraft sinn til Nassers, þó hún þurfj ekki sjáJfkrafa að leiða til sameiningar Aratoa- heimsins f eitt rfki, af því að ólíkar landfræðilegar aðstæð- ur eru í hverju landsvæði og sterk miðstjóm víðáttumikils svæðis kannski ekki affara- sæJasta leiðin í löndum sem eru á lágu samgöngu- og tækni- stigi heldur kannskj auðveldast að kJjást við vandamálin á hwerjum stað fyrir sig. Fjað má ltfka færa sterk rök að því að Nasser hafi aldrei verið sá Rússa-leppur, sem vestræn blöð hafia stöðugt reynt að stimpla hann. Það hefur síð- ast verið talinn ljótasti blettur- inn á honum, að hann skyldi fá Rússa til þess að koma upp víð- tæku loftvarnakerfi í landi sínu, en setjum okkur í spor Egypta, hvað áttu þeir tál bragðs að taka? ísraels-menn hafa al'lt fram tiil þessa haft aJger yfir- réð I lofti yfir Egyptalandi. Þessi yfirráð sin notuðu þeir SI dagJegra árásarferða yfir lílardalinn. Það gefur auga leið, íð sJíkt var ekki viðunandi fyrir Egypta, og Nasser hafði engin önnur ráð en aö leita á náðir Rússa til að breyta þessu niðurJægjandi ástandi. Það hef- ur að vísu haft þau áhrif að auka veldii Rússa og sJcapa þeim sterka aðstöðu á MiðjarðarJiafi og kannski einnig Indlandshafi. AJveg sama sagan var með að- gerðir hans til að koma upp Aswan-stífiunni miklu. Hann leitað; fyrst til vestrænna þjóða eftir aðstoð, en þegar þær brugðust honum í því hrapal- lega og í rauninni svívirðilega, þá var honum engin önnur leiö fær en að lei-ta á náðir Rússa. Svo er hann fyrir það kaJJaður Rússaleppur. Þannig er haegt að framkvæma mannorðsmyrð- ingu, og er framkoma vest- rænna þjóða í þessum efnum eigi málsbótaverð. í hroka sín- um gagnvart Arabaþjóðunum hefur þeim fundizt sjáJfsagt að Jiægt yæri að skammta þeim rétt og viðhalda erlendum yfir- ráðum i Jofti yfir landi þeirra, og siðan er rekið upp ramakvein yfir þvi að Ara-baleiðtogi skuli leyfa sér að snúa sér annað en til gömJu nýlenduberranna, sem vdlja aðeins halda afram að ednoka og drottna. "Fyað hefur verið hægt að sýna fram á það í vestrænum Möðum, að Nasser væri striðs- æsingamaður, með því að slíta setningar úr ræðum hans út úr samhengi. Hið rétta var senni- lega að Nasser var fyrst og fremst félagslegur byltingar- maður innan hins arabíska heims, en eftir að bylting haföi verið framkvæmd þráði hann öllu fremur frið til að geta unn- ið að hinum stórfelldu uppbygg- ingarstörfum sem bíða lands hans. Nú eru hjólin í Aswan- stlflunni farin að snúast og framJeiöa raforku og áveitu- vatnið dreifist yfir eyðimerkur- sandana. Þetta var senniJega sú framtíð sem Nasser vildi vinna að, fremur en að standa f sf- fejjdu stímabraki við Gyðinga og Evropumenn. Þorstelnn Thorarensen. Islandskjöt á 8 kr. kílóið! í — og jboð kostar 40.000 kr. á árí oð aka leigubil • „Jæia, herrar ínínir", sagði tollþjónninn á flugvellinum á Vogey í Færeyjum, er við lentum þar nokkrir Islenzkir fréttamenn, „hafið þiö eitthvað meðferðis af tollskyldum vörum, td. áfengi, tóbak o.s.frv.?" „Nei, nei" svöruðum við, „má bjóða þér að s[á í töskurnar?" — „Þetta er allt i lagi", sagði sá gamli þá, „á ég ekki að pania fyrir ykkur hótelpláss og viljið þið ekki að ég hringi á Ieigu- bfl (hyruvogn) fyrir ykkur?" „Fyrirtak" sögðum við og fengum okkur sæti i ágætum biðsal flugstöövarhússins. Leigubílstjóri — áætlunarbflstjóri Við vorum 5 saman auk flug mannsins, EMesers Jónssonar frá Flugstöðinni og sjónvarps- menn þurftu að dragnast með heilmikið af tækjum með sér, því var ekki um annað að ræða en biðja mn sendiferöabíl — og hann kom, eins konar „rúg- brauð'' sem tók 10 manns í sæti. Glaðhlakkalegur hyruvogns- stjórinn setti farangurinn í bíl inn og bauð tollþjóninum að fljóta með inn í Sórvog, en Þeir komu með ferjunni yfir Vestmannasund. Færeyskir karlmenn klæðast mjög oft þjóðbúningunum — einkum þó þeir eldri. þar ætluðum við að spjalla við bátseigendur um möguleika á að fá bát á leigu. Sórvogur er ekki nema 5 mínútna akstur frá flugvellin- um, en vegurinn er mjór eins og þvengur og viölíka sléttur og bárujárnsþak. Samt er hann malbikaður, en skóflur hafa verið látnar nægja til að slétta úr. Á leiðinni mætum við heil- miklu af Færeyingum akandi i bílum sínum, því hversu undar legt sem það kann að virðast, þá er bílaeign mikil og almenn þar á eyjunum, þótt vegir séu lítilfjörlegir ög raunar finnst manni að bílstjórar verði aö standa með fótinn tilbúinn á hemlunum, svo farartækið hend ist ekki út af eyjunni skömmu eftir að lagt er upp hinum meg in. Við ókum um Sórvog fram og aftur og attum spjall við nokkra innfædda. Síðan urðum við að fara aftur upp að flug- vellinum og þar ætluðum við að bíða áætlunarbíls sem fara átti út að ferjunni sem gengur yfir Vestmanasundið. Undirritaður bauð því hyru- vognsstjóranum að koma með reikning sinn: „Við ætlum nefnilega að fara með rúíunni niður að ferjunni. Getum við þá ekki fengið að borga þér núna?" „Nei, nei. Ekki borga núna. Borgið bara á eftir. Ég er nefni lega líka rútan." Og svo ókum við í „rúgbrauð inu" að ferjustaðnum og greiddum fyrir smávægilegt sætagjald — er það var greitt innheimti hann svo greiðslu fyrír klukkutíma akstur fyrr um daginn á hyruvognstaxta... 150 hyruvognar í 10.000 manna bæ Til þess að komast frá flug- vellinum á Vogey til Þórshafnar þárf að aka háilftíma í'bfl. Fara þá yfir Vestmanasundið í ferju og aka loks frá bænum Vestmana til Þórshafnar, en það er um klukkustundar akst- ur. Landslagið á þessari leið er ekki ósvipað og á Vestfjörðum, nema hvað landið er ekki eins stórbrotið og gróður er meiri. Allar Míðar eru grænar svo langt sem sést fyir þokunni eöa skýjaþykkninu efst 1 hlíð- unum. Vegurinn hlykkjast eftir fjallshlíðinni. Stundum stefnir hann beint upp fjallið. Stundum ekur maður á fleygiferö I átt til sjávar, en allan tímann hend ist maður tii og frá, því það er engu líkara en frændur vorir, Færeyingar hafi tekið íslend- inga til fyrirmyndar hvað vega- gerð snertir. Þrátt fyrir lítilfjörlega vegi eru í Þórshöfn einni starfandi um 150 leigubílstjórar og tjáði >¦ Ferjan á Vestmanasundi er eins konar „Akraborg", nema hvað skipstjórinn siglir hvenær sem einhver þarf að far»a utan áætlunartíma. okkur einn þeirra, að þeir væru allt of margir, „það er eins og þetta sé í tízku hérna", sagöi hann, „allir vilja aka stöðvarbíl, en maður verður að hafa sultar- ólina vel strengda ef maöur á að lifa af þessu harki". Sagöi bílstjórinn einníg aö bensín i væri, .dýrara þar en á íslandi og þyrfti hann áö borga sem ) svaraöí 40.0001 ísl. krónum á ári i tryggingagjöld og skatta af bíl sínum. Meira um vegi Þjóðleiöin frá Vestmana trl Þórshafnar er nokkuð fjölfarin, þrátt fyrir það að venjulegum Sunnlendingi finndist vegurinn stundum aJJglæfralegur. Bíl- stjórinn ók greitt á einhverri örmjórri syJJu í f jallshJíðinni og um götulýsingu er ekki aö ræöa þarna, ekki einu sinni í næsta nágrenni bæjanna. Leiöin liggur um nokkur byggðarlög, þar sem 20—30 hús hnappa sig saman eins þétt og mögulegt virðist og vegurinn krækir síöan á milli þeirra, þar sem því er við kom- ið. Er nálgast tekur Þórshöfn snarbatnar vegurinn aJlt í einu, og síðustu 20 mínúturnar ekur maður eftir rennsléttum og breiðum „keflavfkurvegi" en Sórvogur. Þaðan er talsverð trilluútgerð, og æv inlega eru karlarnir tilbúnir að sigla með ferðamenn — ef sjólagið hindrar það ekki, en það er oft. nokkuð dregur það úr notagildi vegarins, aö engin lýsing er á honum. Höfuðstaðurínn Mjög margir íslendingar hafa komið til Þórshafnar og ber víst flestum saman um að það sé hlýlegur bær. Götur eru þar Ótrúlegar hJykkjóttar og þröng- ar, minna um sumt á götur í borgum Suðurlanda, svo sem á Spáni og víöar. Er okkur íslenzku fréttamenn ina bar að garöi í Þórshöfn var mikill mannfjöldi á götum bæj- arins vegna komu danska her- skipsins, Hvftabjöm, til staðar- ins með farþegana úr Flugfélags vélinni sem fórst á Mykinesi og vegna þess haföi öilum skemmt- unum verið aflýst f bænum. Engin böll voru haldin og kvik- myndahúsin voru lokuð. Var okkur tjáð að yfirleitt væri þarna dansað á hverju kvöldi og greinilegt var af götuauglýs- ingum aö danskir láta Færey- inga ekki fara varhluta af klám- myndum sínum. „Rúntur" Þó engar skemmtanir væru í Þórshöfn á sunnudagskvöldið eð var, þá voru allar götur krökkar af unglingum sem ráf- uðu um fram yfir miðnættið — og undu sér helzt f kringum pylsusalana. Var andrúmsloftið ekki fjarri því sem gerist é „rúntinum" í Reykjavfk um helgar. Vörur virðast fremur dýrar í Færeyjum. Við sáum á einum staö íslenzkar bækur í búðar- glugga. Kristnihald undir Jökli trjónaði f heiðurssessi og „Suð- austan 14" eftir Jökul Jakobs- son var þar og boðið til sölu á 63 færeyskar kronur. Það reikn ast okkur til að muni jafngilda um 750 fsl. kr. Og úr þvf verðlag er til umræðu, er ekki úr vegi að geta þess að þaö kann að borga sig fyrir íslendinga af fara ti' Færeyja og birgja sig þar upp af ísíenzku lambakjöti. í einsi kjötbúðinni var auglýst: Islands- kjöt — bogar, sfður o. s. frv. á 8,00 kr. kg. Sem sagt innan við 100 kr. fsl. - GG
Beinir tenglar
