Vísir - 19.06.1975, Blaðsíða 2

2
Vísir.Fimmtudagur 19.júni 1975.
TÍSIBSm:
Eiga flugmenn skilið að
fá svona há laun?
Haraldur Sigfússon, leigubil-
stjóri: Nei, ekki miöað viö þann
vinnutima, sem þeir inna af
hendi. En þeir skýra vist kröfur
sinar meö þvi aö þeir miöi tekjur
sinar viö útreikning i erlendum
gjaldeyri og lika hvaö kollegar
þeirra erlendis hafa.
Agústa Sigurjónsdóttir, hús-
móöir: Alla vega hafa þeir fengið
nóg i dag. Skýringin á þvi hvers
vegna þeir fá kröfum sinum
framgengt er sennilega sú að hér
rikir engin samkeppni og ef þeir
hóta að leggja niður störf eru eng-
ir staögenglar.
Sigriöur Guðmundsdóttir, hús-
frú: Launin eru alltof há. beir
taka of mikið til sin miðað við
aörar stéttir. Og þar að auki eru
fleiri sem bera ábyrgð á manns-
lifum en endilega flugmenn.
Engilbert Guömundsson,
bílstjóri: Menn, sem hafa stuttan
starfsaldur og vinna störf, sem
krefjast hestaheilsu, veröa að fá
góö laun þann tima sem þeir geta
unniö.
Snorri Karlsson, fulltrúi: Nei,
alla vega ekki ef miðað er við
laun opinberra starfsmanna.
Þetta sýnir bezt stéttamismuninn
á Islandi að sumir skuli geta náð
þessari aðstöðu.
Ragnar Emilsson, arkitekt: Nei,
það finnst mér ekki. Þeir einoka
starfsemina. Hafa sennilega
injög góða forystu i félögum sin-
um, sem fylgja kröfunum eftir.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Leigubflstjóri kom aö máli við
blaöiö:
,,Það er i tilefni árekstursins
á mótum Bólstaðarhllðar og
Stakkahliðar á föstudaginn að ég
fæ ekki orða bundizt.
Nú hefur sá leigubilstjóri,
sem þarna átti hlut að máli,
misst sin ökuréttindi. Sam-
kvæmt frásögn lögreglunnar
var bilstjórinn á glæfralegpm
hraða, en ég sem ökumaður i
bil, sem kom á eftir honum get
vitnað, að hraðinn var ekki
meiri en um 55 kilómetrar. Að
visu hægði hann litið á sér við
gatnamótin, sem vitanlega er
varhugavert. Þess ber þó að
gæta, að þarna á billinn rétt
fyrir þeim bil, sem kemur
Stakkahliðina og inn i hlið hans.
Við áreksturinn hentist
leigubilstjórinn yfir I hitt fram-
sætið, svo vonlegt er, að hann
hafi átt erfitt með aö ná stjórn á
bil sinum á ný og hemla.
Þaö er þvi von, að billinn
hendist langar leiðir og á kyrr-
stæða bila. Ég vil aftur á móti
benda á það kraftaverk, að
bilstjóranum skyldi takast að
foröast öll þau börn, sem þarna
voru að leik.
Svo viröist sem lögreglan I
Reykjavik leggi okkur ungu
leigubilstjórana i einelti og þess
eru nokkur dæmi, að þeir hafi
verið sviptir ökuleyfi sinu fyrir
brot, sem vart teljast alvarleg.
Aðallega er það vegna of
hraðs aksturs, t.d. á Breiðholts-
brautinni eöa Hringbrautinni.
Aftur á móti virðist lögreglan
láta alla þessa óþroskuðu
unglinga, sem aka eins og vit-
leysingar á yfir hundrað
kilómetra hraöa upp Hverfis-
götuna og Nóatúnið afskipta-
lausa.
Þetta eru tryllitækjagæjarnir,
sem eru stórhættulegir og ég hef
oft orðið vitni að.að aki jafnvel
Hafnarstrætiö á 90 kilóinetra
hraða.
Ég vil benda á það, að lög-
reglan er gjörsamlega vanbúin
ökutækjum til að fást við þessa
pilta. Lögreglubilarnir eiga ekki
möguleika á að elta þá uppi og
stöðva þá. Að visu hefur verið
bent á, að slikir eltingaleikir
geti endaðmeðósköpum, en það
er eingöngu vegna þess að
eltingaleikirnir dragast á
langinn vegna kraftleysis lög-
reglubilanna.
Ég vil benda á það, að ef lög-
reglan hefði yfir nokkrum kraft-
miklum bflum að ráða mundi
hún ná þessum piltum eins og
skot og þannig stööva leikinn
áður en hann endar með stór- ;
slysum.”
Hringið i síma 86611
miili kl. 15 og 16.
Jakob Hafstein skrifar um sýningu Guðmundar Karls:
„Þegar sýning hefur :
svona góð áhrif..."
Jakob Hafstein skrifar:
„Þeir sem þessa dagana
leggja leið sina að Kjarvalsstöð-
um, og vonandi verða þeir
margir, komast að raun um,
að lif hefur færzt I salar-
kynnin þar. Myndlistarlif, sem
vaxið hefur þar og dafnað vel að
undanförnu og þokað á braut
þeirri drungans og dauðans
hönd, sem náð hafði nokkru taki
á þessari menningarmiðstöð
Reykjavikurborgar. Málverka-
sýning Guðmundar Karls að
Kjarvalsstöðum ber þessari
staðreynd glöggt vitni.
A sýningunni eru 92 verk,
máluð I oliulitum, bæði stór og
smá i sniðum, og eru ótrúlega
mörg þeirra gerð af mikilli
leikni, kunnáttu og skörpum
skilningi á hverju viðfangsefni.
Þar gefur að lita sannar is-
lenzkar landslagsmyndir, sum-
ar- og vetrarmyndir, mosann og
hraunið á Reykjanesinu, Blá-
fjöllin, Vifilsfellið, Keili og
Helgafell, margslungna og sér-
kennilega litadýrð Kleifar-
vatnssvæðisins, myndir úr
Hafnarfirði, Keflavik og
Grindavik, hús og báta, blóma-
myndir og ilmandi blómabeð,
erlendar skógarmyndir með
glitrandi sólskinsblettum á
skógarstigunum og sérkenni-
iega falleg þýzk og itölsk sveita-
þorp. öll þessi mikla breidd i
viðfangsefnavali gleður augað
og gerir manni hlýtt i geði.
Andrúmsloftið i hinum stóra
sýningarsal Kjarvalsstaða, sem
að visu er afar erfiöur sýningar-
salur með hinu þunga, tiglaða
lofti og ófullkominni lýsingu,
verður á sýningu þessari bæði
létt og mjög aðlaðandi.
Það er langt siðan ég lét hafa
það eftir mér, að ekki treysti ég
mér til að dæma myndlistar-
menn: Hver væri góður og hver
lélegur, hver stór og hver smár.
Skoöandinn á að dæma um það
sjálfur, segja sjálfur til um það,
hvað honum finnst i þessum efn-
um hverju sinni. Og mér hefur
ætið fundizt það dæmalaus kok-
hreysti og bera vott um sérlega
litla sjálfsgagnrýni, þegar
myndlistarmennirnir sjálfir
setjast I dómarasætið og dæma
aðra myndlistarmenn með það
markmið eitt fyrir augum, að
hafa vit fyrir fólki i jafn-marg-
slungnum og viðkvæmum mál-
um.
En þegar myndlistarsýning
hefur jafngóð og örvandi áhrif
sem þessi sýning Guðmundar
Karls að Kjarvalsstöðum, finnst
mér rétt og skylt af mér að
hvetja fólk til að skoða slika
sýningu. Þess vegna eru þessar
fáu og fátæklegu linur ritaðar.
Ég leyfi mér að óska Guðmundi
Karli hjartanlega til hamingju
með sýninguna.”
Illa
fengnir
túlí-
panar
U.R. hringdi:
„Hún amma min er 79 ára ;j
gömul og er afskaplega mikill
náttúruunnandi. Hún á afar
fallegan garð, þar sem hún
ræktar túlípana, rósir og daliur
og ýmislegt fleira, sem erfitt er
að rækta.
Einn morgun núna i vikunni,
þegar hún kom út, var búið að
klippa hvern einasta túllpana,
sem i garðinum var, og prýða
þeir nú sennilegast blómavasa
einhvers fingralangs
borgarans. Aðeins einn túlipani
var skilinn eftir, sennilega
verið of útsprunginn til þess að
passa I vöndinn.
Þess má geta, að erfitt var að
komast að túlipönunum, þvi að
ganga verður niður með húsinu
og á bak við til að komast að
þeim.
Það er skrýtið hvernig sumir
auka á yndi sitt. Skyldu þeir
virkilega njóta þess að hafa
svona fengin blóm til að gleðja
augað?”
Billinn er kom Stakkahliðina (t.v.) og leigubiHinn (t.h.). Ásamt þeim skemmdust tveir aðrir fólksbílar i þessum mikla árekstri.
Ljósm. ómar Ragnarsson.
Elta ungu leigubílstjórana
— en hvað um óþroskuðu unglingana ó tryllitœkjunum?