Lesbók Morgunblaðsins - 01.05.1938, Blaðsíða 2
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
130
þar til steináhöldin fundust. En
eftir fund efrikjálkans í vetur
varð þó dr. Weidenreich að bæta
við, að þegar liann Lefði verið
settur á kvenkúpuna, sem haun
tilheyrði, minni húu miklu meir
á apa en ætlað hafði verið fyr.
Það lítur út fyrir, að allir þessir
tuttugu og fjórir menn, sem leif-
arnar liafa fundist af, liafi veríð
mvrtir á sama hátt, sagði sjer-
fræðingurinn ennfremur, höfuðin
hafa verið skorin frá líkamanum
og heilinn tekinn út neðan frá og
jetinn lirár eða steiktur yfir eldi.
sem Pekingmaðurinn þekti vel.
Yfirleitt hefir hann verið mjög ó-
siðaður og herskár. Alt bendir til,
að hann hafi tekið hellafjallið með
valdi af ýmsum villidýrum, sem
hafa búið þar á undan honum, því
að þar finnast leifar af Felis
acutidens, sem var kiittir álíka
stór og ljón, björnum, hýenum,
sverðtentum tígrisdýrum og öðrum
ægilegum rándýrum, sem lifðu á
lians dögum, en eru útdauð nú.
Og það hefir jafnvel tekist að
ákveða, hvað hann hefir lagt sjer
til munns. Fæðan hefir meðal ann-
ars verið kjöt af hestum, vísund-
um og ullhærðum nashyrningum,
sem nú eru útdauðir, og það, sem
merkilegast er: af steinaldinkjörn-
r.m álmtrjesins Oeltis barbouri,
sem hafa verið jetnir í stórum
stíl, ef dæma má eftir hinum fjöl-
mörgu þúsundum hýða, sem liggja
brotin á og í hellisgólfunum. Það,
að Pekingmaðurinn hefir verið al-
æta, liefir vakið alveg sjerstaka
athvgli mannfræðinganna.
Hellarnir, sem leifar Peking-
jijóðarinnar hafa fundist í,
eiga sína •ítnu sögu. Beinin þar,
sem Kínverjar hafa þekt lengi til
og oft álitið vera úr hænsnum,
hafa geymst vel, vegna þeirrar
hjátrúar jieirra, að beinanna væri
gætt af illum öndum, sem ekki
væri ráðlegt að raska ró. En vís-
indamenn Evrópu grófu hiklauát
í „bústaði andanna“, og síðar
fylgdu kínverskir fornfræðingar
og mannfræðingar dæmi jieirra.
Nú er grafið á hverju sumri af
atorku í hellagólfin við Chou Kou-
Tien, öskumergðin síuð vandlega,
en hún liggur í alt að sex metra
þykkum lögum inni í hellunum, er
sýnir Ijóslega lengt tímans, sem
mennirnir notuðu þá fyrir bústaði.
Frá hellunum eru svo beinin flutt
með járnbraut til Peking, jiar sein
þau eru ákveðin og sett upp á
safninu.
Pekingmaðurinu er líklega ekki
elsti maður, sem vísindin hafa
fundið leifar af. Heidelbergmað-
urinn í Þýskalandi, Piltdownmað-
urinn í Englandi, Javamaðurinn
á Java eru ef til vill jafn gamlir
eða eldri en hann, en fullkomna
tímaákvörðun er ekki auðvelt að
gera. Þó sagði dr. Stevenson, sem
er forstjóri við Rockefellerstofn-
unina í Peking og var í fyrir-
lestraferð um Norðurlönd í vetur,
að nú sje talið örugt austur þar,
að Pekingmaðurinn hafi verið uppi
fyrir minst einni miljón ára. Betle-
hemsmaðurinn, en tinnuáhöld hans
fundust fyrir nokkrum árum inn-
an um bein af Rhinoceros og
dverghestum og öðrum útdauðum
dýrum, var uppi á svipuðum tíma,
á fyrri hluta tertier eða síðasta,
hluta kvarter, á flóðheststíman-
um, eins og annað íðorð segir.
Enn fleri mannakyn eru kunnug
nú jiegar, og mörg eru vafalaust
ójiekt enn í lögum hins liðna tíma.
Nýir fundir koma í Ijós æ ofan í
æ, til dæmis fann dr. von Königs-
wald í fyrrasumar við Solo-ána
við Trinil á Java nýja hauskúpu
af Javamanninum, Pithecantropus
erectrs, á svipuðum stað og annar
Hollendingur, Dubois, fann fyrstu
leifarnar árin 1891 og '92 og vakti
með því deilur og óróa víðsvegar
um veröldina. Fyrri fundurinn var
hvirfill, nokkrar kinntennur og
lærbein, en dr. von Königswald
fann lieila hauskúpu af barni.
Næsta skref þróunarinnar er
frummaðurinn, sem þekkist
í allmörgum þjóðflokkum, eins og
til dæmis Neanderthalmaðurinn,
Cro-Mongonmaðurinn, Aurignac-
maðurinn o. s. frv. Það voru
„raunverulegir menn“, þótt þeir
hafi staðið á sjerlega lágu and-
legu jiroskastigi, enda hafa þeir
hlotið fornafnið Homo, maður, án
þess þó að vera nefndir sapiens.
hinn viti borni, lieldur hafa þeir
orðið að sætta sig við að kallast
primigenius, sá með frumeðlinu.
Einhver athyglisverðasti fundur-
inn af þessum þjóðflokkum hin
síðari ár er fundur eins, sem líkt-
ist Neanderthalmanninum, á
Karmelfjallinu í Gyðingalandi
norðanverðu. Hann fanst fyrir
jiremur árum síðan af leiðangri
frá Kaliforníu, sem var stjórnað
af fornfræðingnum McCown.
Ilann fann níu beinagrindur í
helli í fjallinu, og af þeim voru
fjórar næstum heilar, en það er
vægast sagt sjaldgæft með svo
gömul bein. Sumir halda því fram,
að Karmelmaðurinn sje milliliður
inilli Neanderthalmannsins og
negra nútímans. Það athyglisverð-
asta við hann er hin framstand-
andi haka á karlmönnunum (en
ekki á kvenfólkinu). Slík haka er
ekki á Neanderthalmanninum, en
á öllum Evrópumönnum nútímans.
Annars jiekkist enginn milliliður
ennþá milli þeirra síðastnefndu
tveggja.
A Náttúrugripasafninu í Vínar-
borg hafa menn reynt til gamans
að búa til styttur af frummönn-
unuin og ýmsum milliliðum milli
þeirra og nútímafólks. Ein þeirra
er af vissum Neanderthalmanni,
(„öldungnum frá La Chapelle aux
Saints“) tegund, sem líkist engum
kynflokki nútímans. Gullöld Ne-
anderthalþjóðarinnar var á síðari
hluta ísaldarinnar fj-rir hjerumbil
50.000 árum, en hún var algjör-
lega horfin við lok ísaldarinnar.
Þá fai'a að finnast leifar af Homo
sapiens í sömu hlutum Evrópu.
Neanderthalmaðurinn lítur út fyr-
ir að hafa verið mesta dauðýfli á
að líta, hann drattaðist um skóg-
ana með hangandi höfuð og bogið
bak og minti helst á Ástralíu-
negrif, að því er sumir ætla. Önn-
ur mynd þar er af Rhódesíumann-
inum, sem lifði í Rhódesíu í Suð-
ur-Afríku, eins og nafnið bendir
til. Hann minnir helst á Búsk-
menn í Kalaharieyðimörkinni.
Þriðja styttan er af Aurignae-
manninum, og sú fjórða af Cro-
Magnon-manninum, sem báðir til-
heyra yngri tímum og lifðu fyrir
50.000 til 10.000 árum síðan. Það