Lesbók Morgunblaðsins - 06.08.1944, Blaðsíða 6

LESBÓK MORCÍUNBLAÐSINS
358
Magnús Gíslason:
Gamlar minningar frá
ÞÓ AÐ MJÓIFJÖRÐUR sjc ekki
æskusvcit mín, þá leynist í fylgsn-
um hugans einhver hlýleiki til
þessa fjarðar, líkt og jeg ætti þar
æskustöðvar. Jeg dvaldi 8 sumur,
og 1 vetur á Asknesi, hjá hinuni
þjóðkunna hvalveiðamanni Ilans
Ellefsen. Einnig vann jeg nokkrum
sinnum að haustlagi hjá Mjófirð-
ingum við túnasljettun og fleira.
Átti jeg þar mörg spor um brekk-
ur og hjalla, þó að jeg væri ekki
smali. Jeg ætla nú að rif.ja hjer upp
nokkra smákafla frá dvöl minni
þar eystra á þessiun árum.
Ellefsen hafði þá venju, að láta
ráða til sín íslenska verkamenn.
Koniu flestir þeirra frá Revkjavík,
og voru íslensku vei-kamennirnir
því helst Sunnlendingar. Þarna
kvntust margir, sem ekki höfðu
áður þekst, og urðu ýmsir þeirra
vinir og kunningjar upp frá því.
Jeg mun ekki í þessari grein
lýsa mikið atvinnuháttum þarna,
Ætla aðeins að segja nokkra kafla
úr rtmstundalífi okkar. Á þessum
árum var mikið selt af hval ‘í
Reykjavík.» Kom mest af honum
frá Asknesi. Það gengu því tóm
stundir margra í það, að hugsa um
framleiðslu sína á þessu sviði. Út-
vega sjer hval, gera við tunnurnar,
og flytja þær sjóleið út í Brekku-
þorp og koma þeim á afgreiðslu
strandferðaskipsins. Þetta stund-
uðu að vísu ekki allir, heldur sjer-
stakir áhugaménn, en þeir höfðu
líka ærið nóg að gera í tómstund
um sínum.
★
Einn fjelagi minn á hvalveiða-
stöðinni — Guðmundur Magnús-
Magnús Gíslason.
son — hafði með sjer Flóru ís-
lands, og var natinn við að skoða
jurtaríkið og reyna að þekkja og
ættfæra plöntur, sem hann þekti
ekki áður. Enginn gaf sig við þessu
annar, nema jeg lítilsháttar með
tilstyrk hans. Stundum á sunnu-
dögum fórum Við um fjallið hátt
og lágt. til að leita að nýjum plönt-
um, sem okkur fanst erfitt að glíma
við að þekkja og ættfæra. Guð-
mundi gekk þó betur en mjer í
þessum efnum, því að hann var
skarpari að greind og skilningi, og
þar að auki lærður af Flensborgar-
skólanum.- En þó að jeg kæmist
ekki langt í þessu námi, hafði jeg
allmikla ánæg.ju af því, og eitt
haustið átti jeg dálítið safn af
þurkuðum plöntum.
★
Á þessum árum var altaf hald-
in þjóðhátíð á Seyðisfirði. Var hún
á sunnud'egi í byrjun ágústmánað-
ar. Lítinn áhuga held jeg að Mjó-
íirðingar hafi haft fyrir þessári
Mjóafirði
þjóðhátíð, ewda var erfitt hjá þeim
með það. Annaðhvort varð að fara
sjóleiðis þangað, — en það er löng
sjóleið úr Mjóafirði inn að Seyðis-
íjarðarkaupstað — eða gangandi
yfir fjallið, og var það líka all-
erfitt. Það kom stundum dálítil
löjigun í suma okkar á hvalveiða-
stöðinni til að fara á þessa þjóð-
hátíð. Og einu sinni (1908) gerðu
nokkrir okkar alvöru úr þessu. Við
fengum frí seinni hluta laugar-
dagsins. Fengum lánaðan pramma
yfir fjörðinn, sem við máttum
gevma þar, þar til við kæmum til
baka. Við vorum 5 eða 6, sem rjeð-
umst til fararinnar. Gengum við
vfir Skógaskarð. Það er gengið upp
í það frá Skógum, en það er bær
ipnantil með firðinum norðanmeg-
in. Hinum megin af skarðinu hall-
ar niður að Seyðisfjarðarkaupstað.
Er þarna um fjögrá stttnda gangur
yfir f.jallið milli bygða. Við komum
niður í bæinn kl. um 8. Fórum á
kaffihús og fengum okkur hress-
ingu og skoðuðum okkur svo dá-
iítið um á eftir. Húsaskjól um
nóttina fengum við á einhverju
minniháttar gistihúsi. Þar kostaði
gistingin 25 aura á mann. — Svo
rann upp þjóðhátíðardagurinn heið
ur og fagur, og var þjóðhátíðin
víst flestum viðstöddum til mikillar
áriægju. Jeg sje þetta nú orðið eins
og í draumsýn, en það er þó ætíð
fagur draumur. —
Klukkan var orðin 10—11 um
kvöldið, er við lögðum af stað
heimleiðis. Við gengum með Fjarð-
ará, upp undir nðsta fossinn, og
sniðgengum svo fjallið út á skarð.
Var þá tekið að slá þoku á fjöll