Lesbók Morgunblaðsins - 21.07.1968, Blaðsíða 16

■ ^’0 þVFK- TKÉN T -1 f£Kflgg f-TD U) INK ó'm- tm £,L AOD isr YF/R fsfíus tien-D

IM4H- ? 1 H l#'
UFLU- íúiFd ttfVriK - peífí IKoTt 1
Pflg flfln
I STFfíUH- UIL-
m vs KveH- VeR- eiÐ IR '
b | b
r \ m- ÍLflH FfeLflí U ITfl
ÓMW þfl«T HrtGOf)
—i ~ . t ..
r—ri HElLfl ['ÚTlH
ueixs P'flr ftlliL- RR
Fli KI0 r 3H<n£> * ► iOKir.
mm- /JflFiU Kvffl- flflFN KLÓ'Pf Lmí)
flpD- \rwti KoK- FuLLOft-
í'ltiPv fOEHN 'l J> K (, ReifW FLToT- 1-0 (
m l ERTH fíFfífí. ’fl UTlfy V miflR
fim SUM£>- UMUrO
llt VIÐ Hv’ii-Pl frum- £FWI
HflF- UR ÞReyrr
HHNb- SflMI ■ ínriHa F o R sEfí
KVlTT i'irtfiny- HLUTffHHí mm
LfíHt> Ftf/Iífl ■
sriL . •+ ÍRLD > > ► SftR —y—
mti* MPP* s p*r- rf A_ u*
li/ELU' NftfN HflPP Tfúnfl
FlToT 1>T- L irT
grlU' Þft aRflí- LF)ND fOVNHI SK.tr.
áOUu' ✓
m
mmmmmmm
mmxtm
Lausn á siðustu krossgátu
Holenzku spilararnir á Olympíumó't-
inu í Frakklandi fengu orð fyrir að
vera harðir og ákveðnir í sögnum. Virð-
ist þessi harka þeirra og stundum ó-
svífni, eins og margir kölluðu það, oft
heppnast vel. Hér fer á eftir spil frá
leik Hollendinganna við bandarísku
sveitina í undanúrslitunum og sýnir vel
hve ákveðnir þeir eru.
Norður
S. G-10-9-6
H. 9-8-7
T. 9-8-2
L. G-6-2
Vestur Austur
S. K-4-3 S. Á-D-5
H. Á-K-D-3-2 H. 10-5
T. Á-4 T. D-G-6-5-3
L. A-D-9 L. K-10-5
Suður
S. 8-7-2
H. G-6-4
T. K-10-7
L. 8-7-4-3
Hjá Hollendingunum gengu s&gate
þannig:
Austur — Vestur
1 tígull — 1 hjarta
1 grand — 7 grönd
Þar sem hjörtun eru 3-3 hjá and-
stæðingunum og tígulkóngurinn á rétt-
um stað vannst spilið. Sagt var að þetta
væri 18% slemma!!
Bandaríkjamennirnir við hitt borðið
sögðu þannig:
Austur — Vestur
Pass — 2 lauf
3 tíglar — 3 grönd
4 spaðar — 6 grönd
Sögnin vannst áð sjálfsögðu, en Hol-
lendingarnir græddu 13 stig á spilinu.
Á sólskinsdegi horfir vegfar-
andi í kringum sig, virðir fyrir sér
umhverfi, sem hann a&ra daga
gengur hjá án þess að veita athygli.
Og þá birtist Ijótleiki hrörlegra
húsa í öllum sínum ömurleik, en
hrörleg, Ijót og niðurnídd hús eru
því miður alltof víða hér í Reykja-
víkurborg.
Stundum sér maður gengið með
vélar að einu og einu húshrófi og
það jafnað við jörðu öllum til
ánægju, en hin eru langtum fleiri,
sem fúin, ryðguð og eldfim standa
ár eftir ár við helztu umferðargöt-
ur borgarinnar án þess að þeir, sem
__ málið varðar,
I sjái nokkra
■ ástœðu til að
■ hefjast handa
I og forða þess-
■ um ósóma frá
■ augum borg-
I H arbúa.
Það er ekki
fl I œtlun mín að
benda á sér-
stök hús eða
sérstök hverfi,
en timburhjallarnir eru svo víða,
að menn þurfa í eldri borgarhlut-
unum ekki annað en líta upp til
þess að einhver hryggðarmyndin
blasi við augum. Stundum í sumar
hefur mátt sjá smíðapalla rísa við
gömul hús, menn hafa mundað kú-
bein og losað um glugga og fleira.
En sú von, að þar vœri verið að
endurnýja hverfi, hefur venjulega
brugðizt, því mennirnir hafa oft
aðeins verið að dytta að gömlu
húsunum.
Reykjavík er svipuð að stœrð og
TJppsalir í Svíþjóð. Því er ekki
fjarri að leita eftir samanburði
þangað um ýmsar framkvæmdir á
vegum borgarinar. Virðist mér um
margt til fyrirmyndar hvernig
Uppsalir mœta ört vaxandi fólks-
ra
fjölda og hvernig borgaryfirvöld
þar haga nýbyggingum. Þar er eins
og hér margt gamalla, hrörlegra
húsa og sem að líkum lœtur standa
þau einkum í miðborginni og mið-
svœðis, þar sem hagkvæmt er að
búa með hliðsjón af atvinnu og að-
dráttum. Þessi gömlu hús í Upp-
sölum eru fortakslaust jöfnuð við
jörðu og fimm og sex hæða ibúða-
blokkir byggðar á miðlœgum lóð-
um, sem þannig losna. Því má
skjóta að hér um leið, að þessi
gömlu hús, sem mörg hver eru
merkar heimildir um byggingar-
sögu, eru ekki jöfnuð við jörðu án
þess að rannsakað sé og tekið til
varðveizlu á skrár og filmur, allt
sem varðveizlugildi hefur í sam-
bandi við þau. Og fornleifafrœðing-
ar hreinsa grunninn með nærfœrn-
um skóflum sínum áður en nýju
húsin fá að rísa á gömlu lóðinni.
Sömu aðferðir yrði að sjálfsögðu að
viðhafa hér.
En þegar haft er í huga, að allt
sem varðveizlugildi hefur í þeim
eldfimu, lirörlegu timburhjöllum,
sem standa víða hér í miðborginni,
er hœgt að geyma þó hjöllunum sé
fyrirkomið, má það raunar undar-
legt heita, hve lengi þessum kofum
er leyft að standa. Sumir grunn-
arnir munu auk þess geyma fróð-
leik, sem ekki er tiltœkur fyrr en
húsin hafa verið rifin. Fjölbýlis-
hús, sem risið gœtu á lóðum, er
þannig losnuðu, mundu á fáum ár-
um vinna upp þann tilkostnað, sem
því kann að vera samfara að út-
rýma hjöllunum. Leiðslukerfi yrði
að vísu að endurnýja víða, en sparn
aður á vegalengdum og vegarlagn-
ingu yrði að öllum líkindum það
mikill að borgararnir fyndu fyrir
því. Má því vart vanzalaust teljast
að hér skuli ekkert að gert.
Jón Hnefill Aðalsteinsson.