Lesbók Morgunblaðsins - 03.07.1977, Blaðsíða 3

Fuglalff. Einu lifandi fuglarnir eru flugvélarnar, sem dreifa
eitri yfir jörðina og allt kvikt er dautt, maðkar og flugur jafnt
sem fuglarnir.
Glansnúmerið, 1934—1963. Myndin virðist búin að vera
lengi f smíðum og glansnúmerið, sem fjöldinn mænir á, er
alltaf það sama: Fffl með bombu.
Allt
gott
kemur
að
ofan,
1970.
Mann-
skrýmsli
á hval,
sem
um
leiS
er
þyrla,
ú8ar
ein
ein-
hverju
yfir
jörðina
er
það
gott
fyrir
grœn-
metiS,
eða
er
þetta
fólk,
sem
orðið
er
að græn-
meti?
Náttkjóllinn
eftirFINN
SÖEBORG
Konan mín hafði sagt að
hana langaði í náttkjól i
afmælisgjöf og einnig gert
mér skiljanlegt að hún
byggist við að fá hann.
Mér var engrar undan-
komu auðið og varð að
hleypa kjark í mig og fara
og kaupa hann, enda þótt
ég sé skelfing feiminn við
að annast slík innkaup.
Ég fór inn i eina stór-
verzlunina og fann eftir
nokkra leit þá deildina sem
seldur var slikur dýrðar-
fatnaður. Eins og ég hafði
búizt við var aðeins kven-
fólk þar inni — bæði utan
og innan við afgreiðslu-
borðið. Ég hafði mest
löngun til að koma mér út
aftur, en þetta varð nú
einu sinni yfir mig að
ganga.
— Var það eitthvað sem
ég get hjálpað yður við?
Bráðlagleg lítil afgreiðslu-
stúlka sneri sér að mér. Nú
var um seinan að flýja af
hólmi.
— Ég ætlaði gjarna að
líta á náttkjóla, sagði ég
ákveðinni röddu, handa
konunni minni.
Þessi síðasta viðbót var
ekki aðeins yfirborðskennd
heldur hreinlega asnaleg.
Nú var vitanlega
afgreiðslustúlkan og nær-
staddir kaupendur þess
fullvissir, að það væri síst
af öllu handa konunni
minni, sem ég ætlaði að
kaupa náttkjólinn.
—- Hvaða númer notar
konan yðar? spurði hún.
87 svaraði ég bara til
að segja eitthvað. Ég hafði
ekki hugmynd um í hvaða
númerum náttkjólar voru
framleiddir og hefði því
eins vel getað sagt 614.
— Það getur ómögulega
passað sagði afgreiðslu-
stúlkan brosandi. Er konan
yðar stór eða lítil? -
— Oh, hún er svona
meðalstór.
— Svona á stærð við
mig? reyndi hún fyrir sér.
— Kannski aðeins
hærri.sagði ég, en hún
hefur ekki eins stór — ehe
ég á við . . . Ég vogaði mér
ekki einu sinni að skotra
augunum til hliðar. Ég
hafði á tilfinningunni að
hinir viðskiptavinirnir virtu
mig fyrir sér.
— Þá mundi það liklega
vera stærð 42, sagði
afgreiðslustúlkan. Lítið á
þetta Ijómandi módel, það
er alveg nýkomið. Hún
lagði eitthvað híalín með
bróderingum og
kniplingum og ég veit ekki
hvað á borðið. Þetta er frá
ítalíu, fræddi hún mig á.
— Já, það sé ég, sagði
ég alveg ruglaður.
— Hvernig sjáið þér
það? spurði hún undrandi.
— Ég var á italíu í
sumar, svaraði ég, en
iðraðist um leið þessarrar
framhleypni minnar og hóf
þess í stað að tauta
eitthvað um hið indæla
spaghetti sem þar væri
framreitt.
— Snertið og finnið hve
lekker hann jr. Hún hélt
náttkjólnum fyrir framan
mig.
Ég rak t hann tvo fingur.
— Hann er gagnsær,
sagðiég.
— Gerir það nokkuð til?
spurði hún.
— Já, sagði ég
kolruglaður, eða nei meina
ég, öfugt við, eða röfl er
þetta i mér, en er hann
ekki frekar skjóllítill að
vetri til. Stúlka nokkur við
hliðina á mér flissaði upp-
hátt. Það var skelfing
vandræðalegt.
— Litið nú á.
Afgreiðslustúlkan tók nátt-
kjólinn og sveipaði honum
um sig svo að maður gæti
almennilega séð hvernig
hann liti út. Það var alveg
eins og hún hefðt farið i
hann og ég roðnaði upp i
hársrætur.
— Hvað kostar hann ?
skrækti ég alveg utan við
mig. Þetta varð einhvern
endi að taka.
— 148 krónur, svaraði
hún. Það var helmingi
meira en ég hafði hugsað
mér, en ég keypti hann
samt. Ég ætlaði mér ekki
að skoða fleiri náttkjóla.
Það var sannkallaður
léttir er ég skömmu seinna
var kominn út á götu með
pakkann undir hendinni.
En ef konan min óskar sér
einhvern tíma brjósta-
haldara verður— það að
minnsta kosti ekki ég, sem
annast þau innkaup.
Halldór Stefánsson þýddi.