Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1979, Blaðsíða 18

Eru Is-
lendingar
af ætt
Benjamíns?
tíma eru þær komnar langt inn í Evrópu.
Þegar þessir miklu þjóöflutningar þokuö-
ust norður Evrópu, brotnuöu þeir niöur í
marga hópa og ættkvíslir. Eins og vænta
má, er þetta mál svo geysiviöamikiö, og
óþrjótandi aö vonlítiö er aö gera því skil í
stuttu máli. Fróöir menn telja ,aö í
Heimskringlu, sem kennd er við Snorra
Sturluson, sé minnst á hina fornu
ísraelsmenn og aö Óöinn hafi veriö mikill
herkonungur, er síöar var tekinn í
guöatölu í Ásatrú. í riti, sem fjallar um
hina ýmsu þræöi konungsættarinnar
bresku, er talið aö Óöinn hafi veriö
afkomandi Zarah. Einnig kemur í Ijós, aö
hinir fornu Skjöldungar voru af sömu ætt.
Mestir munu þjóöflutningarnir hafa veriö
um 400—750 e.Kr. Þá taka þessar
farandþjóöir aö flýja undan Húnum, sem
komu austan úr Asíu.
Ég hefi í þessari samantekt m.a. stuöst
viö bók Jónasar Guömundssonar, Saga
og dulspeki, útg. 1942. Þar segir orörétt
á bls. 43: „Meö þeim, sem síöastir komu
voru hinir svonefndu Dakiar, sunnan
Dónár, en sá þjóðflokkur haföi um
250—270 ára skeið náö aö sameinast
Benjamínsættkvísl, sem flýði til Litlu-Asíu
eftir dauöa Krists og eyöileggingu Jerú-
salemborgar, er ríki Gyöinga var sundr-
aö. Meö þeim bárust til Noröurlanda
ýmsar af hugmyndum kristninnar, s.s.
trúin á hinn hvíta eða góöa „ás“ Baldur
og fleira, sem bezt má sjá viö aö lesa
gaumgæfilega og bera saman goöasagn-
Ir vorar og frásagnir Biblíunnar ýmsar,
bæöi í Nýja og Gamla testamentinu, svo
og meö því aö athuga og bera saman
frásagnir Völuspár, merkilegasta spá-
kvæöi íslenzkra fornbókmennta og Opin-
berunarbók Jóhannesar, því aö þar
virðist í mörgum efnum sagt frá því
sama“.
Til er í Bretlandi og mörgum ensku-
mælandi löndum m.a. Kanada og Ástral-
íu, félagsskapur, sem kallar sig British-
Israel. Hefur þessi félagsskapur starfað
lengi og viröist vel lifandi. Þetta er ekki
sértrúarflokkur, eins og venjulegur skiln-
ingur er lagöur í þaö orö. Hins vegar
hlýtur þaö eöli málsins aö vera aöalatriöi
aö þekkja boöskap Biblíunnar sem bezt.
Þaö sem þessi hreyfing leggur áherzlu á,
er aö þekkja hinar týndu ættkvíslir og
telur að þær séu flestar hinar vestrænu
þjóöir, eins og ég hef áöur minnst á.
Þessi félasskapur leggur áherzlu á aö
lesa spádóma Biblíunnar sem eru aö
þeirra dómi mjög aö rætast nú á okkar
dögum. Mér er ekki kunnugt um starf-
semi Dr. Rutherfords nú, en ég veit aö
hans rannsóknir eru mjög í svipuöum
anda. Eftirtektarvert er, hve mjög þess-
um aðilum ber saman í aöalatriöum. Ein
merkilegasta sönnun þess, að viö séum
af ætt hins forna ísraels er skjaldarmerki
okkar, eöa landvættirnir. ( opinberunar-
Á eyöimerkurgöngunni »jóum viö,
hinn mikla foringja, bera þá þungu
ébyrgö aö vera leiötogi þeasarar
þjóöar Guös. Hann varö aö bera
áhyggjur og þrengingar fóiksina á
heröum sár.

bók Jóhannesar, 4. kapitula, er sagt frá
fjórum verum, sem vaka viö hásæti
Drottins dag og nótt. Verurnar eru
maöur, naut, fljúgandi örn og Ijón. Viö
sjáum á skjaldarmerki okkar uxa, gamm,
dreka og risa. Ennfremur vil ég benda á
spádómabók Esekiels I. kapitula.
Þegar ísraelsmenn tjölduðu í eyði-
mörkinni var þeim skylt aö hver ættkvísl
tjaldaöi undir því merki sem henni bar.
Skipum merkjanna var þannig: Naut aö
vestan, örn að noröan, Ijón aö austan og
maður aö sunnan. Minnir þetta ekki lítiö
á skipan islenzku landvættanna. Viö
sjáum strax, að í staö Ijónsins er dreki
eöa ormur í íslenzka skjaldarmerkinu.
Jónas Guömundsson kom meö skemmti-
lega tilgátu um hvernig þaö hafi atvikast.
Þegar Júöarnir, sem voru mjög samferöa
Benjamin, skildust frá þeim, hvarf Ijóns-
merkiö, sem var tákn þeirra. Þá varö aö
finna annað merki. Benti hann á, aö
ormurinn hafi verið heilagt tákn hjá ísrael
til forna. Sjá IV. Mósebóok, þar sem sagt
er frá eirorminum. Ein sönnum þess, aö
eitt sinn hafi þjóöir af ísraelsætt búiö
noröan og vestan viö Svartahaf á öldun-
um fyrir og eftir fæöingu Krists, er sú, aö
rússneskir forleifafræðingar fundu á
sínum tíma fjölda fornminja og legsteina
meö hebreskum áletrunum. Var sagt aö
þessi eöa hinn hefði látist á tilteknu
útiegaörári á bilinu frá 702—785 e. Kr.
Áöur en Jakob, forfaðir ættkvíslanna
andaöist, veitti hann öllum sonum sínum
blessun. Um þaö má lesa í I. Mósebók
49. kap. 27. v. Sú blessun er Benjamín
fékk hljóðar svo:
„Benjamfn er úlfur sem sundurrífur
á morgnana étur hann bráö
og á kvöldin skiptir hann herfangi."
Þannig varö úlfur tákn Benjamíns.
Allar ættkvíslirnar voru skyldar til aö bera
hver sitt merki. Hiö forna merki Benja-
míns var úlfur. Bakgrunnurinn er 64 fletir,
dökkir og Ijósir. Minnir þetta óneitanlega
á taflborö. Er þaö mjög íhugunarvert.
Eins og ykkur er kunnugt hétu margir
landnámsmanna íslands Ulfur aö seinna
nafni. Er þaö einnig athyglisvert.
Móse veitti ættkvíslunum blessun áöur
en hann andaðist. Greinir frá því í V.
Mósebók 33. kapitula. Blessun sú er
Benjamín fékk þar er í 12. v.:
„Um Benjamín sagöi hann: Ljúflingur
Drottins býr óhultur hjá honum. Hann
verndar hann alla daga og hefur tekiö sér
bólfestu milli hálsa hans."
Viröist þetta sýna aö Benjamín hættir
algjörlega ránum og hernaöi og snýr sér
að andlegum efnum.
Vfkjum nú aö spádómabók Jesaja,
sem segir geysimikiö um hlutverk ísraels
í fortíö og framtíö, þegar Drottinn
ávarpar lýö sinn fyrir munn Jesaja
spámanns þá talar hann til Eyjabúa.
„Eyjarnar skulu bíöa mín og armlegg
mínum skulu þær treysta". (Á hebresku
er sama orðiö þ.e. yam, yfir sjó og yfir
vestur, en þaö er meiningarleysa aö segja
eyjarnar í sænum). Einu mikilsveröu
eyjarnar eru brezku eyjarnar og ísland.
„Vegsamiö þess vegna Drottinn, meöal
eldanna, nafn Drottins ísraels guös á
eyjum vestursins. Frá yztu mörkum jarö-
arinnar heyrðum vór söngva til dýröar
hinum réttlátu" (Jesaja 24. 14—16). Þótt
hér sé átt viö eyjar vestursins í heild —
Bretlandseyjar, Island og Færeyjar —
beinist athyglin aö íslandi, því aö talaö er
um aö þjóöin búi meðal elda. Hebreska
oröiö urim, sem þýtt er eldar, þýöir einnig
Ijós. Hin miklu náttúruljós heims vors eru
norðurljósin og ísland er eina eyþjóöin,
sem er nægilega nálægt ööru hvoru
heimskautinu til þess aö menn geti séö
noröurljósin hvar sem er af landinu.
Einnig aö þetta er viö yztu mörk jaröar.
Þessar mikilsverðu ábendingar gefur dr.
Rutherford í einu riti sínu. Og svo gerir
hann samanburö á Benjamínsættkvísl
hinni fornu og íslendingum. Um þaö segir
dr. Rutherford efnislega:
1. Benjamínsættkvisl var langminnst
allra tólf ættkvísla ísraels.
a) ísland er minnsta menningarþjóð
heimsins og Evrópu.
2. Benjamín forfaöir og sameiningartákn
ættkvíslarinnar var sá yngsti af tólf
sonum Jakobs.
b) ísland byggöist síöast allra Evrópu-
landa og er hiö yngsta þeirra.
3. Benjamínsarfar rændu eins og úlfar
um eitt skeið en aö lokum reyndust
þeir sú ættkvíslin sem stööugust var í
rásinni. Allir tólf postular Krists voru
aö lokum valdir af þeirri ættkvísl.
Galileumenn (eins og þeir voru nefndir
síöar) fylgdu Frelsaranum þúsundum
saman, Júöarnir höfnuöu honum.
c) Víkingarnir forfeður íslendinga
rændu líka eins og úlfar, aö lokum
reyndust íslendingar líka stööugir í
trúnni. Þótt þeir hafi trúabragöafrelsi,
játa flestir íslendingar kristna trú. Lítiö
er um trúarbragöadeilur.
4. Benjamínsarfar voru freisiselskandi
og umburöarlyndir í trúmálum. Fræg-
asti afkomandi Benjamíns, Páll post-
uli, sagöi: „Þar sem andi Drottins er,
þar er frelsiö, meö því gjöröi Kristur
oss frjálsa.“ (II. Korintubréf 3.17, Gal.
5.1)
d) íslendingar eru mjög frelsisunnandi
og umburðarlyndir í trúmálum.
5. Benjamínsarfar, Galileumenn, voru
fyrstir til þess aö þýöa ritninguna og
boða hana á lifandi tungum (Post.
2.6—11).
e) Elsta þýöing á ritningunni, sem
kunn er á nokkru lifandi máli er íslenzk
(samanburði lokiö).
í fornöld var þaö hin litla ættkvísl
Benjamíns, sem haföi venjulega forystu
um andlegar nýbreytingar og endurvakn-
ingar og sýndi á þeim tímum mikiö traust
á Guöi. Svo segir í Jewish Encyclopædia:
II. bindi bls. 24: „Þegar ísraelsmenn, á
flótta undan Egyptum áttu aö fara yfir
Rauöahafiö, stóöu allir ráöþrota, nema
ættkvísl Benjamíns, sem treysti Guði, óö
út í hafið og leiddi allan ísraelslýö
örugglega á eftir sér.“ Benjamínsarfar
uröu síöar brautryöjendur á aö boöa
kristna trú utan Palestínu og ber þar
hæst Pál postula, eins og áöur hefur
verið vikið aö. Ennfremur bendir Dr.
Rutherford á þaö, aö í 68 sálmi Davíðs sé
talað um þaö þegar ríki jarðar syngi
Drottni lof eftir undangengnar hörmung-
ar, komi þaö í Ijós aö forgönguna hafi
Benjamínsættkvíslin og aö þaö sé lítil
þjóö, þar segir í 27.-29. v. (ísl. Bibl-
íunni).
„Lofið Guö á samkomunum.
Lofiö Drottin þér sem eruö af upp-
sprettu ísraels
Þar er Benjamín litli er ríkir yfir þeim.
Höföingjar Júda í þyrpingu.
Bjóö út, ó Guö, styrkleika þínum
Gjör styrkt, ó Guö, þaö sem þú hefir
gjört fyrir oss.“
Svo segir í niöurlagsoröum spádóms-
ins: „Hann hefur tvístraö þeim þjóöum,
sem ófriöi unna. Þaö koma sendiherrar
frá Egyptalandi. Bláland mun færa Guði
gjafir, hrööum höndum. Þér konungsríki
jaröar syngið Drottni lof.“ Síöasta setn-
ingin er dásamlega þýdd í frönsku
Biblíunni: „Sjá Benjamín litla, þann
yngsta, sem leiöir hina.“ Sá sem les
Biblíuna og þekkir eitthvaö efni hennar,
kemst ekki hjá þeirri staöreynd aö sjá
hvað spádómarnir eru þýðingarmiklir.
Allir sjá, hvernig veröldin lítur út í dag.
Spádómabók Jesaja lýsir greinilega frá-
falli og blinda ættkvíslanna. En þrátt fyrir
þaö er tekiö skýrt fram, aö Guö yfirgefi
ekki ísraelslýð. „Hver er svo blindur sem
þjónn rninn," segir á einum staö. Er þetta
ekki sannleikur í dag? ísraelsmenn uröu
aö fara úr landi vegna misgjöröa sinna.
Refsingartími þeirra var sjö tíöir. Sá tími
rann út á þessari öld, eftir því sem
spádómaskýrendur telja. Tiltölulega stutt
er síöan öld tækninnar gekk í garö. Allir
atburöir veröa stórkostlegri og hraöari og
flýta fyrir því aö örlagastund þjóöanna
renni upp. í riti, sem British-lsrael hreyf-
ingin gefur út, er vakin athygli á því, hve
Titanic-slysið hafi verið táknrænt fyrir
öldina, sem þá var nýgengin í garö.
Skipiö átti ekki aö geta farist. Þaö var
tæknilega fullkomiö frá mannlegu sjónar-
miöi. Þaö fórst samt í fyrstu ferð, sem
afleiöing blindrar trúar á mátt og megin
mannsins, án hjálpar Guös. Þetta var álit
greinarhöfundar og líklega ekki fjarri lagi.
En Drottinn segir aö skýlan, sem hylur
alla lýöi veröi tekin burt og eftir hörmung-
aréliö er lýst þeim dásemdum, sem viö
taka, þegar þjóöirnar læra að treysta
Drottni og hlýöa hans ráöi.
Eins og ég hef áöur vikiö aö er efnið
svo geysilega yfirgripsmikiö, aö ómögu-
legt er að gera grein fyrir fjölmörgu, sem
vert er að minnast. T.d. er þaö saga útaf
fyrir sig, aö meðan ísrael var enn í ánauð,
hjá Egyptum, þá flýði hópur tignarfólks af
Júddaættkvísl til Spánar. Var þaö vegna
vandræöa, er upp komu í konungsætt
Júda vegna tvíburanna Phores og Zorah,
sem Júda átti meö tengdadóttur sirni
Tamar. Þaö voru afkomendur Zarah, s(.m
settust aö í borginni Zaragossa, sem er
síöan viö hann kennd. Margir afkomend••
ur Seru þokuöust síöar noröur álfuna og
urðu m.a. forfeöur flestra eöa allra
konungsætta í Evrópu. Var þetta kölluö
konungsætt rauöa þráöarins (sjá I. Móse-
bók 38. kapitula) Skjöldungarnir fornu,
sem íslendingar rekja m.a. ættir til og var
hin fornnorræna konungsætt, rakti ætt
sína til Sera, eftir því sem segir í
ættartölu Bresku konungsættarinnar.
Stærri og voldugri þjóöir en viö koma
til meö aö vinna þaö verk sem okkur er
ofviða sökum smæöar. En viö getum haft
forystu á öörum sviöum. Biblían segir
sjálf, aö í andlegum efnum hafi Guö valiö