Lesbók Morgunblaðsins - 05.06.1982, Blaðsíða 13

betra aö eiga viö þennan hól í dumb-
ungi. Sjáiö þið beitibuskuna. Hún er síö-
sumarsblóm; stendur kannski út sept-
ember. Viljiö þið hnetur, bræöur?
Hann tók hnetupoka upp úr vasa sín-
um og henti til okkar. — Þaö er gott aö
boröa hnetur, sagöi hann og markaði
fyrir mosaþembu neðan viö hólinn. Sjálf-
ur neyti ég einskis meöan ég vinn. Ekki
einu sinni sherry eöa hangikjöt. Maður
má ekki leyfa sér allt. Eruö þiö eitthvaö
aö læöast?
Hann fór aö raula og smuröi á léreftiö
meö fingrunum jafnt sem penslinum.
Skugginn af honum féll á léreftiö þar
sem hann var aö mála, en þaö virtist
ekki trufla hann neitt. Hann hætti aö
raula og sagöi:
— Einu sinni vildu myndirnar veröa í
þrem hlutum hjá manni: forgrunnur,
miðjan og fjarlægöin, hvað út af fyrir sig.
Þaö kostaöi óskaplega vinnu aö fá
þessa þrjá hluta til aö falla saman í heiid.
r— Hvernig ætlaröu aö fá himininn í
þessari mynd til aö falla saman viö þaö,
sem kemur fyrir neöan?
— Þaö verður vandamál. Ég leysi
þaö ekki hér. Nú fer ég heim meö þetta
og kannski verður eitthvaö úr þessu hjá
manni. Ég á nákvæma teikningu af hóln-
um. Nú gerði ég skakkt, ég má ekki hafa
þennan lit hér. Mikiö er þetta ógeöslega
Ijótt hjá mér. Eruö þiö ekki alveg búnir
aö missa trúna á mér, piltar? Eruð þiö
ekki hroöalega skúffaöir?
Þaö var bara verst að taka hann Isleif
ekki meö. Heyrðu ritstjóri, geturöu ekki
haft hann ísleif á baksíöunni. Hann mál-
ar svo fína hvítabirni. Maöur á aö reyna
að láta gott af sér leiða.
Sólin var komin vestur á himininn og
blikan, sem þar var, dró úr skörpustu
birtunni og geröi skuggana ógreinilegri.
Ljósmyndarinn var búinn meö filmurnar
sínar.
— Nú hættum við þessu, sagöi Kjar-
val. Hatturinn var kominn einn hring og
sneri nú orðið rétt. Hann lagöi krossviö-
artöskuna saman, pakkaöi litunum inn í
skyrtuna og lagöi tvistinn á sinn staö í
sprunguna.
— Halda á þessu fyrir mig, bílstjóri.
Fínimann, fínimann.
— O —
— Viö þurfum póló aö drekka, sagöi
meistarinn, þegar.viö komum á Kópa-
vogsháls. En þaö var ekki til póló heldur
aöeins sínalkó eöa kók. Það varö aö
hafa þaö. Þá sneri hatturinn orðið öfugt
aftur. Nokkrir smástrákar lögöust á rúö-
una hjá Kjarval og mændu á hann. Þá
gretti hann sig og því var vel fagnað.
— Bílstjóri, sagði Kjarval, — fáöu
þessum börnum peninga fyrir drykkelsi.
Þessir ungu menn eru svo efnilegir. Líka
málararnir. Þeir eru séní. Skilja allt svo
vel.
Strákarnir komu aftur hlaupandi og
bönkuöu í rúöuna hjá Kjarval.
— Áttum viö aö kaupa eitthvaö fyrir
Þ'9?
— Þiö áttuö aö hafa þetta fyrir
drykkelsi, sagöi meistarinn, en þeir
skildu ekki. — Þiö megiö eiga þetta,
fariö og kaupið ykkur aö drekka. —
Þá skildu þeir og lustu upp fagnaðar-
ópi um leiö og þeir hlupu í sjoppuna.
Viö ókum áfram.
— Þegar ég var á skútu rétt eftir
aldamótin, þá sagöi einn kallinn viö mig:
„Mikiö helvíti leizt mér alltaf illa á þig. En
þaö hefur rætzt úr þér.“ Þeim þótti ég
eitthvaö gugginn.
— Varstu þá farinn aö teikna?
— Ég teiknaöi stundum um borö. Bíl-
stjóri, niður Snorrabraut og svo meö
sjónum. Þaö er svo fallegt. Bara aö viö
truflum engan. —
Hann tók ofan og bauð góðar stundir
utan viö vinnustofuna á Laugarnesvegin-
um.
— Listahátíð 1982 —
NYTJASKART
Sýning sem íslenzkur heimilisiönaður stendur að
Á listahátíö aö þessu sinni veröur aö
vanda margt aö sjá og heyra. íslenzkri
hönnun veröa gerö sérstök skil meö sýn-
ingu á Kjarvalsstööum og veröur fjallaö
um þá sýningu í Mbl. í Lesbók er hinsveg-
ar vakin athygli á merkilegri Kjarvalssýn-
ingu — sjá opnuna hér að framan — og
hinsvegar sýningu, sem (slenzkur heimil-
isiönaður stendur aö og ber heitið: Nytja-
skart. Sjálft heitiö er lýsandi og segir
hvaö hér er um aö ræöa. Fagur gripur
gleður augaö, en hann getur einnig veriö
til nytja. Raunar á þaö viö um listiðnaö
yfirleitt.
Hitt er svo annaö mál, aö hlutir af
þessu tagi eru til misjafnlega mikilla
nota. íslenzkur heimilisiönaöur hefur val-
iö þrjá aðila, sem fyrirtækiö hefur á sínum
snærum og hafa þeir fengiö þaö hlutverk
aö hanna sérstaklega og búa til gripi á
sýningu í tilefni Listahátíöar 1982. Þessir
aöilar eru Listiðnaöarverkstæöi Katrfnar
og Stefáns, Vefstofa Guörúnar Vigfús-
dóttur á ísafirói og Jens Guðjónsson
gullsmiður. Hjónin Katrín Ágústsdóttir og
Stefán Halldórsson vinna saman í batik
og hafa kosiö aö sýna kvenfatnaö: Kjóla,
buxnasamstæöur og tjaldkjóla. Þetta er
glæsilegur fatnaöur eins og myndirnar
ættu aö bera meö sér og liggur í hlutarins
eðli, aö notagildiö er mest hér.
Fró Vefstofu Guörúnar Vigfúsdóttur á
ísafiröi eru sýndir höklar, kjólar og vegg-
teppi og hökullinn á myndinni er fagur í
einfaldleika sínum.
Jens Guöjónsson þarf varla aö kynna,
svo víðkunnur er hann fyrir sérstæöa og
persónulega skartgripi, sem iofa meistar-
ann. í seinni tíö hefur Jens í vaxandi mæli
snúiö sér aö sjálfstæöum myndverkum,
skúlptúr úr silfri eöa öörum málmum
ásamt steintegundum og kristal. Þarna er
Jens aö sjálfsögðu kominn út fyrir sviö
nytjalistar, en heldur henni áfram í geró
skartgripa. Á sýningunni eru einnig
skúlptúrverk úr silfri, sem einnig má nota
fyrir blómavasa og þar meö er listaverkið
oröiö nytsamt. Raunar nær ekki nokkurri
átt aö segja, aö listaverk hverrar tegund-
ar sem er, séu ekki nytsöm, þótt ekki hafi
þau beint notagildi.
Aö ofan: Silfurskúlptúr eftir
Jens, sem hann nefnir Bjarg-
fugl, en sumir þykjast raunar
sjá Concorduna ensk-frönsku
í verkinu. Til vinstri: Blóma-
vasi úr silfri og til hægri: Silf-
urskál, allt eftir Jens Guó-
jónsson.
Sjá einnig
næstu síðu
Gísli.