Lesbók Morgunblaðsins - 17.09.1983, Blaðsíða 14

Sólarupprás yfir Hornbjargi.
Kirkjan á Stað í Aðalvík.
BALL í ADALVÍK
í Sléttuhreppi, sem fyrrum var
nyrzta byggð Vestfjarða, áttu
heima nálægt fimm hundruðum
manna um 1940, en rúmum tíu ár-
um síðar lagðist byggð þar algjör-
lega af. En hin síðari ár hafa þeir,
sem þaðan eru upprunnir og ætt-
aðir, sótt þangað á ný og komið
saman á heimaslóðum á nokkurra
ára fresti, haldið guðsþjónustu,
rifjað upp minningar og gamlan
kunningsskap og haldið dansleik.
Nú í sumar var reyndar hugmynd-
in sú, að slíkt yrði gert og efnt til
hópferðar að Stað í Aðalvík, þar
sem var sóknarkirkja flestra
Slétthreppinga, en ýmissa hluta
vegna datt sú ferð upp fyrir.
Hins vegar fór sóknarprestur-
inn á ísafirði, sr. Jakob Hjálmars-
son, þangað til vikudvalar við 12.
mann, og að lokinni vikunni var
svo messað í Staðarkirkju og þar
til notaðir gamlir munir kirkjunn-
ar, sem fjarlægðir voru og geymd-
ir hjá prófasti er byggðin fór í
eyði. Til messu kom fólk, sem statt
var í átthögunum á Aðalvík og á
Sléttu, samtals um 80 manns.
Ekki var orgel til staðar til undir-
leiks, en það kom ekki að sök, því
þarna var staddur Reynir Jónas-
son organisti (og vel þekktur
harmonikkuleikari), sem lék á
harmonikku sína við messugjörð-
ina.
Hann reyndist heldur betur
góður reki á fjörur Aðalvíkinga,
því um kvöldið var haldinn dans-
Jakob Hjálmarsson messar í Staöarkirkju, en kirkjugestir syngja og Reynlr Jónasson spilar undir á harmoniku.
14
leikur í skólahúsinu á Sæbóls-
grundum, þar sem Reynir lék fyrir
dansi ásamt þeim frændum Baldri
Jónssyni og Einari Hreinssyni.
Þeir Baldur og Einar eru raunar
sonarsonur og sonarsonarsonur
sr. Magnúsar Jónssonar, sem var
Staðarprestur lengstum þessarar
aldar.
Er dansleiknum var lokið sett-
ust menn saman utan dyra og
sungu ættjarðarlög um það bil er
sól hneig í hafið og síðast var
sungið:
Sói í hafið hnígur,
hamra gyllir tind.
Með söngvum svanur flýgur
sunnan móti þýðum vind.
Króna hægt á blómum bærist,
brosa þau svo unaðsrík.
Kvölds þá yfir friður færist
fegurst er í Aöalvík.
(Jón M. Pétursson)
Ljósmyndir: Árný Herbertsdóttir
Texti: Snorri Grímsson