Lesbók Morgunblaðsins - 01.04.1995, Blaðsíða 1
O R G U N
L A Ð S
Stofnuð 1925
13. tbl. 1. APRÍL 1995 - 70. árg.
Dagur í lífi vitrings
að er 21. janúar 1994. Ég
er íklæddur ljósbrúnni
kápu með stungnum
boðungum. Á höfðinu
ber ég austurlenskt höf-
uðfat sem er gullofinn
hvítur hringur utanum
næpulagaða gullstrýtu
sem er alsett götum. Ég er vitringur frá
Austurlöndum.
Umhverfis mig eru englar á aldrinum sex
til tólf ára og fyrir framan mig stendur
María mey í bláum léreftsbúningi en höfuð-
búnaðurinn er hvítur að innan þannig að
Englarnir komu inn.
Aðstoðarleikstjórinn var
á þönum við að láta
hvern og einn fá sitt.
Englarnir fengu gullna
lúðra, blokkflautur og
höipur. Hér segir af
kvikmyndatöku, einu
atriði í kvikmynd
Friðriks Þórs
Friðrikssonar, Á köldum
klaka, og var það tekið
í fjárhúsi fyrir sunnan
HafnarQörð.
Eftir ÁSGEIR
BEINTEINSSON
hvít rönd er umhverfís andlitið þegar hún
brýtur upp á efnið. Jesúbarnið liggur hreyf-
ingarlaust og opinmynnt í þurru og köldu
heyinu í sígildri jötunni. Vitringarnir, félagar
mínir, standa mér á hægri hönd. Ég er stadd-
ur í fjárhúsi sunnan Straumsvíkur og það
er kalt. í kringum okkur er sífellt verið að
kalla eitthvað á aðskiljanlegum tungumálum.
Það hanga ljóskastarar úr rjáfrinu og hit-
inn frá þeim bræðir snjóinn svo að hann
lekur niður á kalda englana. Það er frost
úti og hávaða rok. Nýfæddur þorrinn hleyp-
ur um íjárhúsið og svekkir alla, en þó minnst
þá bláu og rauðu. Englamir kólna og kólna.
Sumir þeirra eru klæddir kuflum með vængj-
um á bakinu á meðan aðrir eru bara í næfur-
þunnum hlírabolum sem skýla engu, að öðru
leyti eru þeir í dansskjörtum og sokkabux-
um. Blessaðir englamir og ég, sem er að
drepast á tánum.
Énglarnir, sérstaklega þeir yngstu, sitja
á jötubrúnunum til beggja handa svo að
bríkin skerst inn í sitjandann, þeim er illt í
rassinum. Einn dökkhærður engill með gull
og laufum skreytt band um höfuðið er farinn
að tárast úr kuída og þjáningu. Við syngjum
í „Betlehem er bam oss fætt“, aftur og aft-
ur. Ég segi Maríu mey að einn engillinn sé
alveg að fara að gráta. Hvernig stendur á
þessum undarlegheitum?
Ég, vitringurinn, lagði af stað ásamt ein-
um englinum kl. 14.40 þennan föstudag.
Það hafði verið snjóbylur og skafrenningur.
Það stefndi enn í mikla ófærð og óveður.
Við áttum talsverða göngu fyrir höndum og
þar sem veðurútlitið var svona slæmt, klædd-
um við okkur vel. Engillinn fór í skíðabuxur
og dúnúlpu. Hann átti að vera húfu á höfð-
inu en vildi einungis vera með hárband til
að skýla eyrunum. Við settum ýmsa vara-
hluti í svarta tösku til öryggis. Hríðinni hafði
slotað og það var sæmilegt gönguveður þeg-
ar við gengum úr Hlíðunum og í gegnum
undirgöngin hjá Hlíðarenda, en þá tók að
hvessa á móti okkur.
Fyrst gengum við hlið við hlið og ösluðum
subbulegan snjóinn á gangstéttinni en þegar
ég sá hvað engillinn var orðinn rauður í fram-
an ákvað ég að við mundum ganga í röð
þannig að engillinn hefði skjól af mér þegar
Mynd: Árni Elfar.
„ VIÐ gengum inn í stíuna og bak við rollurnar beint fyrir framan myndavélaraugað. Við stilltum okkur upp. Englam-
ir voru settir upp ájötuna til bliðar og á bak við okkur. Svo kom leigubílstjórinn sem nú var orðinn vitringur.“