Tíminn - 22.06.1969, Blaðsíða 3

15
SUNNUDAGUR 22. júní 1969.
TIMINN
áfevörðmn að hætta að flara tl
háinsflceriains. 17. júní sama ár
hætti Karl Henmaninasoin þvert
afan í tíitonæJii féliaiga sinna, ein
eiinmiitt uim þessar miuinidiiir voru
Hljómair orðiniiir aihúnmiulhljóm-
siveit. Eftir mi-kið taugastríð oig
Hljómar þeysa í hlað í kvikmyndinni Umbaraumbamba.
vaimgaivefltur álkvað hamn að
sniúa séir af fuíllum bnaifiti að
náminM.
20. júlí fiðru Hljómiar í hríinig
ferð í kriingMm larndáð oig alls
staðar vair þeim velt ekið. En
misjaínair voru aðstæðurnar, t.
d. voru þeir staðsettár svo að
segija í iausu lofti, þegar þeir
lébu í Ra u f ai'haf. mairbíói, eða
niánar tiltebið á nobbuns bon-
air svölum uppi yfir höfðum
diamsgestainna, en aflOit var á
hullidu, hvað hélt þeim uippi.
Veturinn á undan bornu þeir
í fynsta sinn fram opiinlberlega
í höfuðborginim, en það var á
má'ðlnætuíiihljómleiilkium í Aust-
urhæjarbíói. Sá atburður var
m|jög minni'sstæður fyrír þá,
því fagnaðaríætin urðu svo
mifeil, er þeir hófu leiik sinn,
að lögreglan neyddiat tffl að
girípa í tauinania.
í sieptember 1964 fóru þeir
tol Engiiands, en öinmiiltt þá
komu þeir fram í Caivern-
blú'bbnum fraega. Þegar Hljóm
ar héHdu heim, var'ð Eiggert eft
ir í Lomdon, því hann ætlaði
að stuindia niám í viðsbipta-
firæði þar i borg, og nú voru
vinirmr aðeims þrir efibir, edns
og negrastrálbainniir forðum.
Þegair þrír liitM Hljámastrák-
ar bomiu heim, var þedrra
fyrsta vedk að ná sér í trommu
leilbara og þeioia erinda fióru
þeir i bliilk'bsmáðju í Keátovít:
og ræddu miálið við Engiltoert
Jenisen, og þá voru þeár orðin-
ir fjórir og æfintýrið hélit á-
firam.
í desembor bau® Svaivar
Gests þeim að leiíka inn á
hljómplötu, ef þeir hefðu firam
baeriieg íslenzk lög og það var
ekflai bomið að tómum kofian-
um hj'á Gannari. Piatan bom
út í febrúar 1965 og lögin
voru: B'iáu augun þín, en Enig-
ifljbert Jenssen túlkaði þetta
faiffleiga lag prýðisvel. hitt lag-
ið var Fyrsti kossinin. Pflaita
þessd valkti feilbna aithygli og
umtal, e.nda seldist hún uipp á
tveimur dögum, en bæði löigiin
slógu í giegn í ósbalagaþáttum
Rílkisútvarpsins. Hljómar voru
komnir á toppinn.
En um svipað lieyti og plat-
an var tekin upp, tók Pétnr
ÖsitfliU.nd við af Emigilbert, en
Framhald á bls. 23.
Hljómar sumarið 1966, en þá var Pétur Ostlund með þeim og er lengst til hægri á myndinni.
HLJÓMAR
Á þessari síðu verður fjall-
að um ferU Hljóma og Flow-
ers. Báðar þessar hljómsveitir
hafa liaft þroskandi áhrif á þá,
er unna pop músík hér á landi,
og um leið verið dýrkaðir sem
vinsælustu hljómsveitimar,
það er því ekki óviðeigandi að
líta um öxl, þegar ljóst er að
báðar þessar hljómsveitir hafa
rannið sitt skeið tU enda.
Greinin um Hljóma er að
mestu leyti byggð upp á við-
tölxrm, er ég átti við þá félaga
á sínum tíma, en hefur ekki
birzt á prenti fyrr. Hér er um
að ræða aU ítarlega frásögn
um fyrstu ár Hljóma.
Þegar kemur að Flowers er
Karl Sighvatsson sögumaður-
inn, og það er víst óhætt að
fuUyrða, að sjaldan hefur birzt
opinskárra pop-viðtal.
Fyrst er ég beyrði Hfljómia
getið, var þesisu nýja „þMa“
fyriirhæri lítilll gaiumur gefinin,
endia viar samrikölíLuð fjöldia-
fmamitíi'ðlsla á slílkum hljóm-
sveitum um þær mMmdir, og
fllestar áttu þær þiað samiedigiin-
legt, að þær nutu aðeins vie-
sælllda i sbamiman tírna.
En pilitarnir frá Keftevílk
voru ckki a'jdeilás á því að getf-
ast upp. EcMeiaa batfla orðiið
ýrnisar bmeytingiar á hlijómsveit-
ilrani stfðam hún vair stoíinuð vet-
urinn 3963. Erífimigur hefur fitn
að, og er oiðimn forstjóralegur
í hreyffimgum. Gunnar er orð-
imn athafnasamt tónskáld,
bæði i dúr og moll, fyrir ut-
an það, að hapn haindfjatlar
gfbari'nm af stakri snild. Rúm-
ar var þess fDJj'ótt meðvitandi,
að hianm gæti orðið ágætur gít-
arledlkarí, enda kenn.di Gunmiar
honum fyrstu giripim. Síðam
heiflur komvð í iljós að Rúinar
er eflcki síður fiimur í fótumum.
Á pessu tímabili, sem Engiffl-
bent hefur sumigið mieð Hl'jióm-
um, hefur hamm sikápað sér í
hóp okkar bezta sönigivaira, og
Shady er sammkalað niáttúru-
bamn.
Gummar Þórðamsom er stotfm-
andi Hljióma, síðam bætitast í
hópáinn Eggert Kristj'ánissom og
Rúnar Júlíussom., en Guonar
og hanrn eiru afldiaivmdr, vomu
samiain í sflcóla frá níu ána aildri
og þar táll þeir luku gagm-
firæðapnófi. Þá hættist Erlimg-
ur Björmsison í hópimm, og Efirn-
ar Júlíusson tóik að sér hilut-
verflc söngvarans.
Þeir bomu fmam í fyrsta
sdmm í „Krossámum“ svonefmda
f Kaflavíflc, em það var bmaigiga-
ræflcsmi, sem nú er búið að rífla
af grunmd. Þarma komu Hljóm-
ar firam, hvert eilniasta laugiar-
dagsflcvöld við góðar móttö&ur.
Um pessar mumdfir voru þeir
alliir eirnis klædidir, í tvíldltam
leðurvestam, sivörtam stfifpress
uðum buxum, og með þver-
sliaufu. Snyrtilegt hárið, var
vamdlega gmeitt. Sem saigt —
dæmdlgerðdr hlédrægir fermimg
airdrengdr.
Um þessar mumidlir átti Fats
Domiino miklum vimsælidum að
fagna héríendis, em Eimiar Júl-
íussom dláði hiamm mijög, Og það
sem meima var, hamm var otft-
ast metfmdur hflnm ísfliemzfld Dom
ino. Hvoirt, sem það hefur ver-
ið, að Einar ihafi efldki verið
ánægður með söngimm eðia þá,
að hanm hefiur bomdzt aið því,
að Faits Domimo sönig háis-
kiMAalaus, þá er það staðineyod,
að Eimar lagðist á spítala
tveim mámiúðum. síðar og verfe-
efmi læflcmanma var að fjar-
liætgja hálsfcfirtlama. Bn eikflci
gáta 'Hflljómar vemið ám sömg-
vama, og þeir sfldfckuðu umgam
nafvinkjanema, Karí Hermianns
son að mafni, tffl að hlaupa f
skarðið. En emmiítt um þeitta
leyti róflcu þefir þá öríagaríku
Flowers eins og þeir voru þegar hljómsveitin var stofnuð fyrir tæpum tveim árum.
FLOWERS
Smiúum ofcfcur þá að Flowers
og gefum Karíd Sighivatssyni
abðið!
„Þetta byrjaðli þanmfig að
Amniar og Jónas fiara að ræða
vdð mig, um að korna með
þeim í hlijómsvedt, sem þeir
höfðu hug á að stofina.
Em um þessar mumdir var ég
í Dátam, em það var langt frá
því að ég væni ánægður þar,
m.a. vegma þess að þefir höfn-
uðu algjörlega þeiirri hugmynd
mimmi um að fiara út í hrei.na
og klára atvinmumenns'ku. Það
néði mifcið til úrslitam að ég
s'kyldi gamga inn í þessa nýju
„girúppu" og ég vissj líka að
þar fengi minn músiksmekkui,
frekar útrás Er hér var kom-
ið vantaðj okkur bassa og
trommufleiikara. Fyrir valinu
unðu Rabbi (Ratfn Haraldsson)
og Kútur bróðir (Sigurjón Sfig-
hvateson).
Um þetta leyti gemgu þær
sögur um bæinm, að við hefð-
um splumdrað þrem hljómsv.
en sannleikurimm var sá, að
tvœr beimna. Toxic og Mods.
vonu hvont eð er átkveðmdr a®
hætta og Dáitar hefðu vel get-
að otrðið sér úti um manm í
staðimn fyrir mig, ef áhugámm
hefði verið fyfirr hendi.
Flowers .tomiu fyrst fram i
sviðsijósið 8. september 1967.
Svo var það desemberkvöld
eitt í Glaumbæ, að Gunnar
Jöfcull greip aðeins í tromm-
urmar fyrir Rabba, og eftir það
fórum við að hu.gsa alvarlega
um að fá hann í „grúppuna"
en Gunmiar var þá tíltölulegii
nýkominn <!rá Bretlandi. Það
fór ekki milli mála, að Rabbi
var mjög vinsæll hjá okkar
fólki, svo bað var engan veg-
iinn auðvelt, að tafca þá ákvörð
un, sem við tókum. Emda urðu
mamgiv svekktií eftdr að síkipt-
imigim hafðd farið fram, en það
var engin vafi á því. að þotta
styrícti hi.iomsveitima músík-
lega afar mifld'ð emda gerði
fólfe sér fljótlegia gmeim fymir
því.
Upp úr pessu fór að sfcap-
ast ágreimingur á miUd okbar
Jónasar. sem íór síðao stöðugt
vaxandi. Ég var aldrei hrifimm
af Jónasi sem sörugvara, em
hann hatfði gott hugmyndaflug,
og var gæddur eftírtektarverð
um persómuleik. Við rifumst
oft hressilega. en þó var aldrei
slegizt eins og kjaftasögumnar
fullyriu Tilefmið var að radd-
sviðið hjá lónasi iá ektoi mjög
hátt, og ba'ij skapaði skffljan-
lega nofckra erfiðleika, en
hann þoldi það alis ekfci, að
ég skyldi hafa eitthvað við það
að at'huga.
Er nér er komið sögu fær
Jónas þá hugmynd að fama að
Framhald á bls. 23.