Vísir - 09.06.1979, Blaðsíða 20

vism Laugardagur 9. Júni, 1979
20
hœ krctkkar!
Umsjón: Anna
Brynjúlfsdóttir
Jón örn Þórarinsson, 5 ára, sendi barnasíðunni
þessa mynd af tveimur körlum.
'*9
Arnoddur Hraf n, 6 ára, málaði þessa mynd af húsi, sól og blómum.
1« *
Jon Of*»
Gátur
1. Hvaða dýr getur
hoppað hærra en hús?
2. Hver er það, semgæg-
ist inn um gluggana hjá
okkur, en kemur aldrei
inn?
3. Hvaða orð er það um
farkost, sem er eins
hvort sem það er lesið á-
fram eða aftur á bak?
4. Þó að allir gangi á
mér, þá geng ég aldrei á
neinum. Hver er ég?
5. Hvaða auga getur
ekki séð?
•QE§nBJE|5M 'S
■UBJBO t
'JIBtBM £
'U!!9S Z
QB
ddoq iqqa jniag snH ’jXp hq \
Skrýtlur
Beta og Bína fengu að
fara upp í sveit og bar þar
margt nýstárlegt fyrir
augu þeirra. Meðal ann-
ars voru þær lengi að at-
huga kýrnar.
— Af hverjueru sumar
kýrnar hvítar og sumar
svartar og sumar rauð-
ar? spurði Beta.
— Ég veit það ekki,
sagði Bína, en líklega
kemur mjólkin úr hvítu
kúnum, kaffið úr svörtu
kúnum og súkkulaði úr
rauðu kúnum.
Og þetta þótti Betu
mjög sennilegt.
Drengurinn: Þú mátt
ekki fara til Spánar í
sumar, pabbi.
Pabbinn: Hvers vegna?
Drengurinn: Ég er svo
hræddur um að Spánverj-
arnir éti þig. Þar er víst
fjöldi af mannætum.
Pabbinn: Hvaða vitleysa
er þetta? Hver hef ur sagt
þér það?
Drengurinn: Það stóð í
bókinni, sem ég var að
lesa i gær, að Spánverjar
lifðu á ferðamönnum.
Ungi maðurinn: Það er
erindi mitt hingað að
biðja um hönd dóttur yð-
ar.
Faðirinn: Hvora þeirra
viltu fá?
Ungi maðurinn:. Hvað?
Áttu tvær dætur?
Faðirinn: Nei, en dóttir
min hefur tvær hendur.
^ ....
Litla kvöldsagan
Fuglinn sem vissi um vorið
Einu sinni var lítill
fugl, sem var alltaf svo
æstur yfir öllu, sem hon-
um fannst merkilegt.
Einn morgun vaknaði
hann og sá, að páskalilj-
urnar voru sprottnar. ,,Ó,
það hlýtur að vera komið
vor", tísti hann. „Vor,
vor, vor, ég verðað f Ijúga
af stað og segja öllum í
heiminum frá því".
Svo flaug hann af stað
til að segja frá vorinu.
Hann flaug fyrst til Nor-
egs. „Það er vor", tisti
hann.
„Dásamlegt", tístu
fuglarnir í Noregi.
Svo flaug hann til
Þýskalands. „Það er
vor", tísti hann aftur.
„Dásamlegt, yndis-
legt", tistu fuglarnir í
Þýskalandi.
Hann flaug áfram til
ítalíu — og áfram lengra
þangað til að hann kom til
Suður-Af ríku.
„Það er vor", sagði
hann fuglunum í Suður-
Afríku.
En fuglarnir í Suður-
Afríku sögðu: „Hvaða
vitleysa er í þér? Það er
ekkert vor. Það er haust.
Sérðu ekki að laufin á
trjánum eru að gulna?
Brátt kemur vetur". „Nú
hef ég alveg ruglast í
ríminu", hugsaði litli
fuglinn. „Ég hef flogið
alveg hinum megin á
hnöttinn. Ég verð að
fljúga strax til baka
aftur".
Svo sneri hann við og
lagði af stað til baka.
„Bráðum kemur vor,
bráðum kemur vor", tísti
hann.
„Hvað ert þú eiginlega
að syngja um?" spurði
lítill fugl, sem flaug
fram hjá honum. „Það er
vor".
,, Nú, þá hlýt ég að vera
kominn heim aftur. En
dásamlegt", tísti litli
fuglinn hrifnæmi.
Og það var svo sannar-
lega rétt, því að fyrir
neðan sig sá hann páska-
liljurnar í fullum blóma.