Morgunblaðið - 05.10.2001, Blaðsíða 43

skyrtu með bindi og í vel pússuðum
skóm. Alltaf sótti hann Moggann og
fór þá yfirleitt í jakka áður en hann
„gekk niður“ eins og hann orðaði
það og mér er minnisstæður einn
morgunn er hann „gekk niður“. Þá
gekk hann fram hjá spegli sem er á
ganginum hjá þeim, hikaði, gekk til
baka, leit í spegilinn, tók upp greiðu
sem hann renndi í gegnum silf-
urgráa hárið, stakk henni í vasann.
Þá gat hann sótt Moggann!
Í mínum huga held ég að hann
hafi verið eins og afi minn, því ég
kynntist aldrei afa sem barn eða
unglingur. Þegar ég þurfti að fara í
barneignarfrí tók Friðrik með báð-
um höndum um hönd mína og
sagði: „Þú mátt aldrei fara frá okk-
ur.“ Því gleymi ég aldrei! Það hef
ég staðið við og fer ekki frá Inge-
borg meðan hún þarf á mér að
halda.
Friðrik fann t.d. nafn á einni
brauðtegund í bakaríi okkar hjóna,
sem hann var mjög hrifinn af. Hann
sagði við manninn minn: „Þú átt
eftir að verða frægur fyrir Ragnars
byggbrauð,“ en þá var maðurinn
minn að þróa þetta brauð úr ís-
lensku byggi úr Eyjafirði og var
mjög stoltur, nafnið var komið á
brauðið, „Byggbrauð Ragnars“.
Mér finnst ég mjög rík og heppin
að hafa kynnst Friðriki og þakka
honum fyrir allt sem hann hefur
gefið mér á þessum árum sem mér
finnst ómetanlegt. Við hjónin vott-
um aðstandendum okkar dýpstu
samúð og ég þakka fyrir að fá að
vera hjá Ingeborg áfram.
Björg Long og
Ragnar Rögnvaldsson.
Horfinn er einn af frumkvöðlum
nútímaskurðlækninga á Íslandi, dr.
Friðrik Einarsson. Kynni mín af dr.
Friðrik spanna langt tímabil, eða
rúm 40 ár. Ég kynntist honum fyrst
sem læknanemi, þá sem aðstoðar-
læknir og loks sem sérfræðingur og
undirmaður hans á Borgarspítalan-
um. Þau kynni voru öll á einn veg.
Dr. Friðrik var góður kennari, far-
sæll skurðlæknir og frábær stjórn-
andi. Það sem einkenndi hann e.t.v.
öðru fremur var hversu mjög hann
bar hag sjúklinga fyrir brjósti,
hann var sannur málsvari þeirra og
á það við öll stig læknisþjónustu.
Dr. Friðrik var alltaf tilbúinn til
starfa og voru t.d. ófáar ferðir sem
hann fór með Birni Pálssyni sjúkra-
flugmanni út á land og til Græn-
lands í sjúkraflug. En lengst verður
hans minnst fyrir sýn hans og for-
ystu í sjúkrahúsrekstri. Forystu-
hæfileikar hans og framsýni voru
einstök, svo og hæfni hans til að
finna farsælar leiðir til lausna. Það
varð bylting í sjúkrahúsrekstri á Ís-
landi þegar Borgarspítalinn var
stofnaður.
Teknar voru upp margar nýj-
ungar sem dr. Friðrik og sam-
starfsmenn hans höfðu undirbúið
og mótað, svo sem gjörgæsludeild
og bráðamótttaka, en dr. Friðrik
hafði þá unnið að undirbúningi og
skipulagi spítalans um langt árabil.
Hann skildi manna best þörf á sér-
hæfingu í skurðlækningum, mark-
mið hans var það að hinn nýi spítali
skyldi standa jafnfætis því besta
sem þá þekktist. Hann fékk unga
sérfræðinga í brjósthols-, æða- og
þvagfæraskurðlækningum til starfa,
auk almennra skurðlækna, og
stofnaði nýjar deildir með sérhæf-
ingu sem starfsgrundvöllur hafði
ekki fundist fyrir annars staðar. Má
þar nefna háls-, nef- og eyrnalækn-
ingar og heila- og taugaskurðlækn-
ingar. Óvíst er hvort eða hvenær
heila- og taugaskurðlækningar
hefðu hafist á Íslandi ef dr. Frið-
riks hefði ekki notið við. Til að sýna
virðingarvott gerði Félag íslenskra
heila- og taugaskurðlækna hann að
heiðursfélaga fyrir fáum árum.
Ekki verður dr. Friðriks minnst
án þess að geta hinnar glæsilegu
eiginkonu hans, frú Ingeborg. Þau
voru einstaklega samhent og sam-
stiga og augljóst hversu mikils
hann mat hana. Henni og fjölskyld-
unni allri eru færðar hugheilar
samúðarkveðjur. Dr. Friðrik Ein-
arsson er kvaddur með virðingu og
djúpri þökk.
Bjarni Hannesson.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. OKTÓBER 2001 43
✝ Karl Ottó Karls-son hljóðfæra-
leikari fæddist í
Reykjavík 5. septem-
ber 1920. Hann lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 26.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Karl Kristjáns-
son og Dagbjört
Bjarnadóttir. Karl
ólst upp hjá móður-
systur sinni, Þrúði
Bjarnadóttur, og
Jóni Guðmundsyni í
Felli. Fyrri kona
Karls var Þorbjörg Ingibergs-
dóttir, þau skildu, börn þeirra
eru: Þrúður, maki Guðmundur
Theodórs; Sigrún Edda; Herdís
Bjarney, sambýlis-
maður Albert Jóns-
son; Ása Jóna, maki
Páll Fróðason; Karl
Ottó, maki Svandís
Valdimarsdóttir; og
Sverrir Þór, maki
Þóra Jónasdóttir.
Þeirra börn og
barnabörn eru orð-
in 30. Seinni kona
Karls var Auður
Stefánsdóttir, þau
skildu. Sambýlis-
kona hans var
Steinunn Vilhjálms-
dóttir, sem lést fyrir
nokkrum árum.
Útför Karls fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Mig langar með þessum örfáu
orðum að kveðja pabba minn.
Pabbi var einstakur maður og
þeir sem hann þekktu voru sammála
um að hann hafi verið mikið ljúf-
menni og prúður maður og ekki að
ástæðulausu að hann var kallaður
Kalli fíni meðal vina sinna. Pabbi lét
aldrei styggðaryrði falla um nokk-
urn mann og var einstaklega um-
burðarlyndur.
Tónlistin skipaði stóran sess í lífi
hans og þá sérstaklega gömlu djass-
istarnir. Hann var víðförull ferða-
langur og lét ekki hjá líða að leita
uppi djassklúbba á þeim stöðum
sem hann ferðaðist til. Pabbi var
KR-ingur af lífi og sál og gott merki
þess var hversu glaður hann var
þegar hann lá á sjúkrabeðinum og
fagnaði því að liðið hans héldi sæti
sínu í úrvalsdeildinni.
Ég á eftir að sakna hans pabba,
sögusagna hans og glaðværðar.
Lofið hann með lúðurhljómi,
lofið hann með hörpu og gígju!
Lofið hann með bumbum og gleðidansi,
lofið hann með strengleik og hjarðpípum!
Lofið hann með hljómandi skálabumbum,
lofið hann með hvellum skálabumbum!
(Úr 150. Davíðssálmi.)
Herdís Karlsdóttir (Dídí).
Mig langar til að kveðja tengda-
föður minn með örfáum orðum, þar
sem ég sit og pára þetta við eldhús-
borðið. Haustið er úti og vindur hvín
í trjánum og flytur kveðju sína til
sumarsins sem senn er liðið. Karl
Otto Karlsson hefur nú lokið sinni
erfiðu sjúkdómsgöngu sem hefur
verið alltof löng, en hann barðist
sem hetja allt til síðasta dags og
sýndi hve sterkur hann var er til al-
vörunnar kom.
Margs er að minnast frá kynnum
mínum við hann og þá sérstaklega
hinnar einlægu prúðmennsku og
kurteisi sem var honum í blóð borin
sem og snyrtimennska og skipu-
lagning á öllu er hann kom nærri.
Hann hafði yndi af tónlist og
stundaði hljóðfæraleik um áratuga
skeið og lék þá með mörgum góðum
mönnum fyrir dansi bæði hér í borg
og út um land. Þegar sest var niður
og hlustað var djass í hávegum hafð-
ur og hinir gömlu amerísku meist-
arar í sérstöku uppáhaldi. Ungur
lék hann knattspyrnu með KR og
þótti liðtækur á þeim vettvangi,
hann var trúr sínu félagi til síðasta
dags.
Kalli var félagslyndur og hafði
gaman af að blanda geði við aðra en
hafði einnig þörf fyrir einveru og var
þá oft gott að renna austur fyrir
fjall, austur að Álftavatni, í sælureit
sem hann kunni vel að meta og
dvaldi þar oft einn við að klippa til
kjarrið og njóta fuglasöngs á
sumardögum. Einnig kom hann oft
til okkar dóttur sinnar og áttum við
þar ófáar góðar stundir saman. Þá
kom sér vel snyrtimennskan og
skipulagningarhæfileikar hans við
störf í sumarbústaðnum og urðu
slíkar stundir margar sem við
nutum hjálpar hans. Ferðalög til
suðrænna landa voru hans ein-
dregna áhugamál öll seinni árin og
bar hann gæfu til þess að ferðast
víða um heim og skoða sig um.
Margar notalegar ferðasögur af
suðrænum stöðum sagði hann hin-
um yngri á góðum stundum. Ég vil
að lokum þakka tengdaföður mínum
alla þær stundir er við áttum saman
hérna megin og við biðjum honum
öll guðsblessunar.
Sjáumst síðar.
Einn daginn segi ég (ungi maður)
Hvernig leggst veturinn í þig.
Og gamla konan svarar:
Ég er bara ekkert að hugsa um það.
Það er svo mikið eftir af sumrinu í mér.
(segir gamla konan)
(Thor Vilhjálmsson.)
Þinn vinur,
Guðmundur Theodórs.
Jæja afi minn, nú ertu farinn frá
okkur. Ég sé þig fyrir mér hvít-
klæddan, svífandi um á skýi spilandi
á trommur, ekki held ég að þú munir
vilja spila á hörpu.
Afi, þegar ég hugsa til baka um
samverustundir okkar þá kemur að-
allega eitthvað spaugilegt upp, svo-
sem þegar við vorum í Hollandi, ég
tíu ára pjakkur og þú sextíu og
þriggja ára unglingur og þú hélst að
það væri nú í góðu lagi að gefa mér
maltbjór og svo skildir þú ekkert í
því afhverju ég væri farinn að tala
svona mikið. Og endalaust get ég
haldið svona áfram.
Afi minn, mikið hafðir þú nú gam-
an af því að ferðast um heiminn og
það gerðir þú líka svo um munaði og
alltaf var hægt að ganga að góðum
ferðasögum vísum þegar þú komst
heim.
Síðustu árin kom kona inn í líf þitt
sem ég veit að veitti þér mikla ham-
ingju og var þér mjög kær vinur og
vil ég votta þér, Heiða mín, samúð
mína og mikið held ég að það hafi
veitt afa mikla gleði að þú skyldir
koma frá Bandaríkjunum til að vera
hjá honum undir lokin.
En aldrei skal ég gleyma því, afi
minn, að þú varst og ert í mínum
huga töffari. Ég vil ljúka þessari
grein með þessari vísu:
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa.)
Með þessum orðum kveð ég þig
afi minn.
Þinn
Haukur Grönli.
Elsku Kalli afi.
Mig langar til að þakka þér fyrir
góðar samverustundir sem voru oft
mjög fjörugar.
Það eru ekki allir jafn heppnir og
ég að hafa átt afa sem var mesti töff-
ari í heimi.
Kveðja,
Tinna Dögg.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Ég var svo lánsöm að kynnast
Kalla á Kanaríeyjum, fyrir 5 árum.
Tókst með okkur afar góð vinátta
sem hefur verið náin og falleg. Mér
finnst ég hafa þekkt Kalla alla tíð.
Hann sagði mér frá lífi sínu frá því
að hann var lítill drengur.
Við gátum talað saman um allt,
gleði, sorg og söknuð. Við vorum
góðir ferðafélagar og fórum víða um
Bandaríkin. Í Orlando dvaldi hann á
heimili mínu á meðan heilsan leyfði.
Við fórum til Texas í heimsókn til
systra hans, á siglingu um Karíba-
hafið og ekki má gleyma New Or-
leans, sem honum var kær, þar sem
var hljómlist mikil og djassinn
dundi. Djassinn sem var hans uppá-
hald, enda var Kalli hljómlistarmað-
ur mest af sinni tíð. Og var mér sagt
einn sá besti.
Eftir að hann veiktist fórum við til
Kanaríeyja nokkrum sinnum og
hefðum við farið núna í október, en
hans tími var kominn.
Kalli var sérstakur maður. Hann
vildi gera öllum gott, talaði ekki illa
um neinn og dæmdi engan mann.
Alltaf jafnjákvæður, þrátt fyrir
veikindi sín kvartaði hann aldrei.
Elsku góði vinur minn! Það er svo
margt að muna. Fyllstu þakkir flyt
ég þér fyrir samveruna.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem.)
Mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur til barna og ættingja.
Þín vinkona,
Heiða Kristjánsdóttir.
Fallinn er frá Karl Ottó Karlsson
fyrrverandi sambýlismaður móðir
okkar, sem lést árið 1996.
Kalli eins og hann var oftast kall-
aður var dagfarsprúður maður,
barngóður, hafði gaman af jasstón-
list, fótbolta og utanlandsferðum.
Hann spilaði á trommur í hinum
ýmsum hljómsveitum á árum áður
og var meðal annars í KK-sextetti.
Einnig spilaði hann fótbolta á sín-
um yngri árum með Knattspyrnu-
félagi Reykjavíkur og var ætíð mik-
ill K.R.-ingur.
Á þessari stundu rifjast upp
margar góðar minningar. Kalli var
mikill fagurkeri og hafði afskaplega
gaman af því að hafa snyrtilegt í
kringum sig.
Hann var einkar laginn með
málningarpensilinn. Mörg skemmti-
leg atvik rifjast upp. Eitt sinn mál-
aði hann gamla, gráa spariskó með
rauðu Fiat-lakki, þegar honum
þóttu þeir ekki lengur nógu fínir.
Ekki þoldi lakkið mikið hnjask og
urðu skórnir allir í sprungum.
Kalli og móðir okkar voru mjög
samhent við að standsetja þær íbúð-
ir sem þau bjuggu í, fyrst á Víðimel,
síðan í Engjaseli og loks í Drápuhlíð.
Veggir voru látnir fjúka, skipt um
gólfefni og eldhúsinnréttingar, flísa-
lagt og glerjað.
Fannst okkur sjálfsbjargarvið-
leitnin vera fullmikil þegar þau voru
farin að draga í raflagnir upp á sitt
einsdæmi. Þau máttu því oft ekki
vera að því að sinna gestkomandi í
mesta hamaganginum en það var þó
alltaf kaffi og kökur á borðum hjá
þeim.
Ófáar ferðir voru farnar í sum-
arbústaðinn að Svanafelli við Álfta-
vatn þar sem sífellt var verið að
dytta að og gróðursetja. Eyddu þau
mörgum stundum þar og var oft
gestkvæmt hjá þeim.
Á hverju sumri stormaði öll stór-
fjölskyldan í sumarfrí í sumarhús
Seðlabankans. Oftast var farið í
Holtsdal og á Þingvelli. Þar var mik-
ið glens og gaman, grillað og spilað á
spil langt fram á nætur.
Þau ferðuðust mikið til útlanda og
fannst okkur ævintýramennskan
stundum keyra úr hófi fram. Eitt
sinn voru þau að koma úr nokkurra
vikna sólarlandaferð og ætluðu að
vera viku í Kaupmannahöfn. Eitt-
hvað fannst þeim veðrið vera
óspennandi enda var Kalli mikill sól-
dýrkandi. Þau skelltu sér því til
Rhodos í viku. Þar leigðu þau sér
skellinöðru. Síðan var farið í skoð-
unarferðir, móðir okkar stýrði en
Kalli sat aftan á.
Sambúð Kalla og móður okkar
stóð í yfir 20 ár. Stundirnar og minn-
ingarnar eru því margar sem við og
fjölskyldur okkar þökkum fyrir að
leiðarlokum.
Blessuð sé minning hans.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Marta, Sigrún, Steinunn
Ósk og fjölskyldur.
Mig langar að kveðja góðan mann
með nokkrum orðum. Þau stuttu
kynni sem ég hafði af Kalla voru
mér ómetanleg. Þú tókst mig inn á
þitt heimili þegar ég hafði engan
stað til þess að fara á, út af erfiðum
tímum í mínu lífi. Var ég hjá þér í
nokkra daga. Því mun ég aldrei
gleyma. Þakka þér fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman,
kæri vinur.
Guð blessi minningu þína og veri
með ættingum þínum.
Tryggvi Kristjánsson.
Fallinn er frá kær vinur okkar,
Karl Ottó Karlsson. Við viljum
þakka honum allar ánægjustundirn-
ar sem við áttum með honum í Or-
lando í Flórída og hvað hann var
góður við börnin okkar sem voru
mjög hænd að honum. Hafðu þökk
fyrir allt. Guð þig leiði, minning þín
lifir.
Innilegar samúðarkveðjur til ætt-
ingja þinna.
Guðleifur, Marta og börn.
Í örfáum orðum langar mig til að
kveðja góðan vin og kollega.
Um árabil var Karl starfandi
trommuleikari í ýmsum þekktustu
hljómsveitum síns tíma og lágu leið-
ir okkar saman á þeim vettvangi í
gegnum tíðina. Kalli var sérlega
prúður maður og glaðvær og ævin-
lega brosandi, hvers manns hugljúfi
og mikill heimsmaður í sér.
Á undanförnum árum dvaldi hann
reglulega úti á Kanarí og endurnýj-
uðust þar gömul kynni. Síðustu árin
var Kalli mikið veikur en það
skyggði svo ekkert á gamla góða
brosið og glaðværðina.
Minning þín er mér ei gleymd
mína sál þú gladdir.
Innst í hjarta hún er geymd
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(K.N.)
Aðstandendum sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Örvar og Guðbjörg (Bubbý).
KARL OTTÓ
KARLSSON
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.