Morgunblaðið - 28.07.2002, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 28. JÚLÍ 2002 33
eins og postulinn: „Ég veit á hvern
ég trúi. Og ég er sannfærður um að
hann er þess megnugur að varðveita
það, sem mér er trúað fyrir, þar til
dagurinn kemur“ (2. Tím.1,12).
Benedikt var starfsmaður Kristni-
boðssambandsins frá 1956 og til
dauðadags. Heimastarfið var hans
vettvangur og hann ferðaðist um
landið þvert og endilangt, boðaði
Guðs orð og kynnti kristniboðið. Fá-
ir eru þeir staðir hér á landi sem
hann hefur ekki heimsótt með fagn-
aðarboðin góðu um frelsarann.
Tvisvar var Benedikt kallaður til
skammtímaverkefna fyrir kristni-
boðið í Eþíópíu. Einnig þar varð
hann til mikillar blessunar og margir
minnast með þakklæti fræðslu hans í
Guðs orði. Samviskusemi og ná-
kvæmni einkenndi öll störf Bene-
dikts hvort sem það var meðal barna
í sumarbúðum, boðun á samkomum,
biblíulestrar í kristniboðsfélögunum
eða við ritstörf og þýðingar bóka.
Guðs orð var honum heilagt og hann
lagði mikla rækt við að boða það
hreint og skírt. Vitnisburður hans
var ekki aðeins í orðum, allt líf hans
vitnaði um þann frelsara sem hann
trúði á.
Benedikt átti auðvelt með að ræða
við fólk og kynnast því. Hann var því
vinmargur. Í viðræðum við fólk bæði
börn og fullorðna var honum eðlilegt
að ræða um orð Guðs og starfið í ríki
hans. Hann hafði alltaf eitthvað gott
að segja um Jesú.
Síðustu orðin sem Benedikt bað
mig að tala út frá í Kristniboðssaln-
um voru orðin í Filippíbéfinu 1,21, en
þar stendur: „Því lífið er mér Kristur
og dauðinn ávinningur.“ Þegar hann
úthlutaði mér þessum texta hafði
hann fengið að vita að hann væri með
krabbamein. Eftirá að hyggja sé ég
að þessi orð voru hans eigin vitn-
isburður. Líf Benedikts snerist um
Krist. Hann hafði þegið lífið frá
Kristi. Í samfélagi við hann átti hann
eilíft líf. Hann var þakklátur fyrir að
fá að lifa og vitna um Jesú en hann
vissi einnig að dauðinn var enginn
ógn fyrir þann sem trúir á Jesú,
heldur ávinningur.
Það er með söknuði að ég kveð
góðan vin og sálusorgara. Guð blessi
minningu hans og styrki systkini
hans og vini alla.
Skúli Svavarsson.
Einn besti vinur okkar hjóna er
látinn. Vinur sem aldrei brást. Vinur
sem var okkur hjónum svo óendan-
lega dýrmætur.
Náin vinátta hófst er við dvöldum í
Ósló 1949–1951. Þá var Benedikt við
framhaldsnám í guðfræði við Menig-
hetsfakultetet en öll bjuggum við á
Fjellhaug, biblíu- og kristniboðs-
skólanum í Ósló.
Það var óhjákvæmilegt að við yrð-
um öll þrjú fyrir djúpum áhrifum
Guðs orðs. Við getum aldrei full-
þakkað það sem skyldi. Eftir að við
vorum komin heim og við Páll höfð-
um stofnað okkar eigið heimili var
Benedikt góði vinurinn sem kom í
heimsókn, ekki síst barna okkar
þriggja sem eru orðin fullorðið fólk í
dag og hafa sjálf eignast heimili og
fjölskyldu. Þau minnast þess með
gleði þegar hann, heimilisvinurinn
góði, leit inn til þeirra og þau að
sjálfsögðu háttuð. Þetta var á þeim
árum þegar börnin voru komin í
háttinn fyrir klukkan níu. Ævinlega
var hann með eitthvert góðgæti.
Hugulsemi hans var takmarkalaus.
Smánammi var nú fyrirgefanlegt þó
að þau væru búin að bursta tenn-
urnar, þetta var jú hann Benni.
Þegar við lítum til baka eru minn-
ingar sem þessar svo óendanlega
dýrmætar.
Benedikt var starfsmaður Sam-
bands íslenskra kristniboðsfélaga.
Hann var knúinn af Guðs anda að
boða fagnaðarerindi úti á meðal
heiðingjanna og einnig hér heima.
Oft nutum við hjónin þeirra forrétt-
inda ásamt fleirum að fara með hon-
um í slíkar ferðir. Oft þegar aldraðir
voru heimsóttir í Reykjavík eða út á
land bar við að við heyrðum lágt
hvísl þegar Benedikt laut niður að
sjúkrabeði: „Ert þetta þú Benedikt,
ert þetta þú?“ Þau fundu fyrir nær-
veru hans. Þau þekktu rödd boðber-
ans trúfasta sem svo oft hafði fært
þeim fagnaðarerindið um fyrirgefn-
ingu syndanna í Jesú Kristi. Sjálfur
þekkti Benedikt fagnaðarerindið er
segir: Lofaður sé Drottinn sem ber
oss dag eftir dag (sálm. 68.20).
Við Páll þökkum Guði fyrir að
hafa átt Benedikt að vini í rúma hálfa
öld. Við sendum Sverri bróður hans
og öðrum ástvinum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Susie og Páll.
Hann var góðviljaður, trúr köllun
sinni í leik, starfi og lífi, gladdist
innilega með öðrum og óskaði eng-
um annars en gæfu og farsældar.
Hann var góður samstarfsmaður,
glaður og jafnan hress í bragði.
Hann hlakkaði til á vorin þegar hann
undirbjó sig fyrir leiðtogastarf í
Kaldárseli og Vatnaskógi og margir
minnast hans frá þeim stöðum með
þakklæti. Hann hlakkaði líka til á
haustin þegar starfið fyrir Samband
ísl. kristniboðsfélaga hófst og
KFUM og K. Gleði hans fólst meðal
annars í þeirri trúarvissu að Guð
elskaði alla menn jafnt.
Sr. Friðrik orti um Vatnaskóg á
sínum tíma: „Minningar hlýjar, hug-
ur nú sér.“ Nú reikar hugurinn
nærri hálfa öld til baka og ætíð, á
hverju ári síðan rifjast upp góðar
minningar um Benedikt, góðan vin
og samstarfsmann.
Ljúflyndi hans var kunnugt öllum
sem hann umgekkst. Góðir vinir eru
ekki á hverju strái. Cíceró skrifaði
um vináttuna fyrir 2000 árum: „Ég
get aðeins hvatt ykkur til að setja
vináttuna ofar öllu öðru hér í heimi,
því að ekkert er í jafn miklu sam-
ræmi við innsta eðli mannsins. Það
er ekkert sem hefur meira gildi,
hvort heldur vel gengur eða á móti
blæs . . . Að svo miklu leyti sem
mannlífið er fallvalt og brigðult verð-
um við sífellt að leita til þeirra sem
við getum látið okkur annt um og
endurgjalda ástúð okkar. Ef kær-
leikur og góðvild hverfa glatast lífs-
gleðin.“ (Úr bókinni Um vináttuna
eftir Cíceró í þýðingu Margrétar
Oddsdóttur. Útgefandi Hið íslenzka
bókmenntafélag 1993).
Við hjónin kveðjum góðan vin með
söknuði og sendum Sverri, bróður
hans, systkinum og fóstursystur
ásamt vandamönnum hlýjar samúð-
arkveðjur.
Þórir S. Guðbergsson.
Kveðja frá samstarfsfólki
á Holtavegi
Benedikt Arnkelsson, eða Benni
eins og hann var gjarnan kallaður,
var sérstakur maður. Það fengum
við að reyna, samstarfsfólk Benna á
skrifstofum KFUM og K, KSH og
SÍK á Holtaveginum. Hann var ein-
staklega ljúfur í samskiptum og með
afbrigðum kurteis og tillitssamur.
Líf sitt helgaði hann kristniboðs-
starfi hérlendis, meðal annars með
því að kynna kristniboðsstarf í fjar-
lægum löndum og vinna að fram-
gangi þess. Um tíma var hann einnig
starfsmaður Landssambands
KFUM. Sumarbúðastarf átti hug
hans allan og í fjörutíu sumur starf-
aði hann í sumarbúðum KFUM og
KFUK í Kaldárseli. Þar naut hann
sín einstaklega vel sem fræðari og
uppalandi. Hann hafði mjög sterka
ábyrgðartilfinningu, var nákvæmur
og gætti þess vel að hver einstak-
lingur nyti sín. Það var ógleyman-
legt að spjalla við Benna um Kald-
ársel og sjá augu hans ljóma þegar
hann talaði um starfið þar og finna
væntumþykjuna sem hann bar til
barnanna.
Eftir að Benni komst á eftirlauna-
aldur lagði hann ekki árar í bát held-
ur hélt áfram að vinna fyrir Kristni-
boðssambandið og gaf nú alla vinnu
sína. Það var gott að fá að hafa
Benna áfram á Holtaveginum og
mega áfram njóta hans góðu nær-
veru. Til hans var auðvelt að leita,
hann var mjög góður prófarkalesari
og eru þær ófáar greinarnar og ræð-
urnar sem hann las yfir og leiðrétti
af sinni eðlislægu hógværð. Hann
var mjög vel lesinn í Biblíunni og
alltaf var hann með svar á reiðum
höndum þegar þurfti að finna ein-
hvern ritningarstað. Eitt af þeim
verkefnum sem Benni tók að sér á
Holtaveginum var að hlúa að okkur á
kaffistofunni. Hann hellti alltaf upp
á könnuna og sá til þess að kaffitím-
arnir urðu samfélag þar sem bæði
var boðið upp á andlega og líkamlega
næringu.
Það var okkur öllum mikið áfall
þegar Benni, þessi atorkusami og
duglegi maður, veiktist af þeim sjúk-
dómi sem nú hefur borið hann of-
urliði. Hann átti svo margt að gefa
sem við hefðum gjarnan viljað fá að
njóta lengur og við eigum eftir að
sakna hans sárt. Á kveðjustundu er
okkur efst í huga þakklæti til Guðs
fyrir að hafa gefið okkur Benna,
leyft okkur að kynnast honum og
eiga samskipti við hann. Við þökkum
liðnar samverustundir og felum
Benna Guði og eilífri vernd hans:
„Lofaður sé Guð og faðir Drottins
vors Jesú Krists, sem eftir mikilli
miskunn sinni hefur endurfætt oss
til lifandi vonar fyrir upprisu Jesú
Krists frá dauðum, til óforgengilegr-
ar, flekklausrar og ófölnandi arf-
leifðar, sem yður er geymd á himn-
um.“ (I. Pét. 1:3-4.)
Innilegar samúðarkveðjur færum
við Sverri, tvíburabróður Benna, og
öðrum aðstandendum hans.
Kveðja frá KSS og KSF
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem er engu öðru líkt,
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá,
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem lýsir þér best.
( Terri Fernandes)
Það er ákaflega ljúft að minnast
Benedikts Arnkelssonar. Hann var
heilsteyptur kristinn maður með
glaðlegt viðmót og náði til fólks á öll-
um aldri. Góðir kostir hans nýttust
honum vel í því starfi, sem hann
gegndi og unni allt sitt líf. Lífsköllun
hans var að boða fagnaðarerindið um
Jesúm Krist og vann hann mest fyrir
Samband íslenskra kristniboðs-
félaga. Hann var vel menntaður og
vandvirkur í öllum sínum störfum.
Daglegt líf hans orð og viðmót var
góður vitnisburður þess manns sem
þjónar Drottni sínum heilshugar.
Í sumarbúðum KFUM og K í
Kaldárseli starfaði Benedikt sem
forstöðumaður í sumardvalarflokk-
um í liðlega fjörutíu ár. Það var mikil
gæfa fyrir Kaldársel, samstarfsfólk
og börnin sem þar hafa dvalið að
Benedikt skyldi vera á sumrin í sum-
arbúðunum. Hann hafði gott lag á að
nálgast börnin og ná athygli þeirra
og halda henni. Starf í sumarbúðum
kallar á fjöbreytni í leik og starfi.
Það kallar á að hver einstaklingur í
hópnum fái að njóta sín og taki virk-
an þátt í því sem fram fer. Benedikt
sá og fylgdist vel með hverjum og
einum og gætti þess vel að allir væru
virkir og enginn væri útundan. Fót-
boltaleiki, íþróttir alls konar, hella-
ferðir og fjallgöngur ásamt ýmsu
öðru fyrir börnin skipulagði hann og
framkvæmdi af mikilli natni.
Það sem stóð hjarta hans næst var
að segja börnunum frá Jesú og
kenna þeim kristilega söngva. Hann
átti líka í fórum sínum margar góðar
sögur og frásöguþætti úr heimi
kristninnar sem gaman var að hlusta
á. Kvöldvökurnar voru sambland af
léttmeti, leikjum, góðum frásögum,
söngvum og Guðs orði. Á veislu-
kvöldum var slegið á létta strengi og
hann gat sett saman skemmtilegar
sögur þar sem börnin voru fléttuð
inní þær öllum til mikillar ánægju.
Eftir að árin færðust yfir Bene-
dikt og hann lét af störfum sem for-
stöðumaður í sumarbúðunum, kom
hann alltaf í hvern flokk til þess að
segja börnum frá kristniboðinu.
Þetta gerði hann eins og honum var
einum lagið, á lifandi og skemmti-
legan hátt. Allir hlustuðu og höfðu
gaman og gott af. Benedikt kom líka
í Kaldársel yfir veturinn á laugar-
dögum þegar sjálfboðaliðar voru að
endurbæta og laga sumarbúðirnar.
Hann sagðist ekki lengur hafa heilsu
til stórátaka en hjálpaði til í eldhús-
inu. Þar áttum við góðar stundir með
honum yfir kaffibolla og gátum spurt
hann og hlustað á svör hans og frá-
sögur sem að mestu snerust um
Kaldársel.
Benedikt var ákaflega starfsamur
maður. Hann notaði tímann vel.
Hann fór vel með, var nægjusamur
og hugsaði ekki um eigin hag. Sum-
arstarfið í Kaldárseli er Guði þakk-
látt fyrir Benedikt og störfin hans í
öll þessi ár. Við minnumst hans sem
hæfileikaríks leiðtoga sem áorkaði
miklu og skilur mikið og starf eftir
sig. Það sem prýddi hann var hóg-
værð og lítillæti. Hann stóð þó vel
grundvallaður á orði Guðs sem hann
byggði allt sitt líf og starf á. Hann
var trúr köllun sinni og vann ís-
lenskri kristni og kirkju mikið gagn.
Guðs Orð var honum ávallt ofar-
lega í huga og leiðarljós á lífsleiðinni.
Nú síðast á spítalanum vitnaði hann í
Sálm Davíðs sem segir: Fel Drottni
vegu þína, treyst honum, hann mun
vel fyrir sjá. Hann sagði: „Já, núna
geri ég þetta þegar sjúkdómurinn
herjar á mig, ég fel Drottni vegu
mína, treysti honum og hann mun
vel fyrir sjá.“ Þetta hefur Benedikt
Arnkelson alltaf gert í lífi sínu og
starfi. Þetta hefur hann hvatt unga
sem aldna til að gera líka. Stjórn og
starfsfólk sumarbúðanna í Kaldár-
seli þakkar lifanda Guði fyrir kæran
vin og kristniboðann Benedikt Arn-
kelsson.
Ásgeir Markús Jónsson.
Kveðja frá
Skógarmönnum KFUM
Hann sagði sjálfur frá því að hann
væri orðinn mikið veikur. Hann gekk
á milli manna og sagði frá því á mjög
yfirvegaðan og hreinskilinn hátt.
Þannig var Benni, hreinskilinn og
yfirvegaður.
Hann var fyrst og fremst starfs-
maður Krists – starfsmaður í Guðs
ríki. Hann helgaði Guði líf sitt, hljóp
sitt lífshlaup með Kristi, glæsilegur
maður, góður vitnisburður um Krist.
Benedikt starfaði hjá Kristniboðs-
sambandinu í áratugi og í Vatna-
skógi sem foringi ein tíu sumur á 5.
og 6. áratugnum. Síðar kom hann
þangað sem forstöðumaður og fórst
það starf vel úr hendi. Hann var for-
stöðumaður í sumarbúðunum í Kald-
árseli í áratugi. Hin seinni ár var
áhuginn ávallt til staðar, sífellt að
spyrja frétta úr sumarbúðunum.
Hann fyllti hóp þeirra mörgu, hljóð-
látu og trúföstu velunnara Vatna-
skógar sem biðja fyrir starfinu. Á
vorin, þegar mest gekk á við að skrá
í sumarbúðirnar, var ómetanleg
hjálp í Benna. Hann var alltaf mætt-
ur, tilbúinn að aðstoða, nákvæmur
og liðlegur. Létt lund einkenndi
Benna, það var stutt í glottið og
gamansemina. Eftirminnilegir eru
biblíulestrar frá biblíunámskeiðum í
Vatnaskógi þar sem hann fór oft á
kostum. Benna verður sárt saknað.
Guð blessi minningu Benedikts
Arnkelssonar.
F.h. Skógarmanna KFUM
Ársæll Aðalbergsson,
Ólafur Sverrisson.
Með Benedikt Arnkelssyni guð-
fræðingi er fallinn í valinn einn
þeirra manna sem um árabil hafa
verið í forystusveit íslenskra kristni-
boðsvina. Hann var í mörg ár starfs-
maður Kristniboðssambandsins og
ferðaðist á þess vegum víðsvegar um
landið, prédikaði Guðs orð í kirkjum
og samkomuhúsum, talaði máli
kristniboðsins og sýndi myndir frá
starfi þess á kristniboðsakrinum.
Ég átti þess kost að kynnast
Benedikt mjög náið, ekki síst vegna
starfa hans í Kristniboðssalnum, en
þar hefur hann séð um almennar
samkomur á vegum Kristniboðssam-
bandsins frá því starfið hófst þar.
Hann var ákaflega traustur starfs-
maður og nákvæmur í öllum störfum
sínum sem hann vann af mikilli alúð
og gerði sér grein fyrir því að smáat-
riðin geta oft skipt miklu máli. Hann
prédikaði Guðs orð „hreint og
ómengað“ og boðaði fyrirgefningu
syndanna fyrir trú á Jesú Krist.
Þá trú hafði hann sjálfur eignast
ungur og þráði að miðla henni til
annarra. Hann flutti skíran vitnis-
burð um trú sína á Jesú Krist og það
var auðfundið að í þeirri trú hvíldi
hann til hinstu stundar. Við fé-
lagarnir í Kristniboðsfélagi karla
þökkum Benedikt samfylgdina, en í
mörg ár hefur hann haft biblíulestra
hjá okkur og miðlað okkur af djúpri
þekkingu sinni á orði Guðs. Í því efni
var hann víðlesinn og hafði því af
miklu að miðla.
Þegar ég minnist þessa látna vin-
ar míns minnist ég þess fyrst og
fremst hvað hann var hógvær og af
hjarta lítillátur og ég trúi því að hon-
um hafi nú verið mætt með orðun-
um: „Þú trúi þjónn. Gakk inn til
fagnaðar Herra þíns.“
Blessuð sé minning Benedikts
Arnkelssonar.
Ástvinum hans öllum er vottuð
einlæg samúð.
Baldvin Steindórsson, formað-
ur í Kristniboðsfélagi karla.
Laugardaginn 26. júlí s.l. barst
mér sú harmafregn að Benedikt
Arnkelsson guðfræðingur, góður
vinur minn til margra áratuga, hefði
verið burtkallaður úr þessu lífi.
Þegar ég lít til baka þá minnist ég
margra góðra samverustunda á
fundum KFUM með þeim tvíbura-
bræðrum, Benedikt og Sverri.
Benedikt lauk stúdentsprófi árið
1950. Hann nam guðfræði við Menig-
hetsfakultetet í Ósló í þrjú og hálft
ár. Einnig lauk hann prófi í hebresku
við Óslóarháskóla árið 1952 og guð-
fræðiprófi frá Háskóla Íslands árið
1956.
Hann starfaði hjá Sambandi ís-
lenskra kristniboðsfélaga frá árinu
1956, allt þar til hann kvaddi þetta
jarðneska líf.
Benedikt starfaði sem kristniboði
í Eþíópíu 1964–1965. Hann starfaði í
KFUM og var formaður Kristilegra
skólasamtaka árin 1948–1950.
Benedikt var mjög áhugasamur í
öllum störfum sem hann tók að sér
og afkastamikill. Fjöldi af frum-
sömdum og þýddum ritum liggur
eftir Benedikt. Oft flutti hann í út-
varpi margt af því sem hann samdi
eða þýddi. Það var ánægjulegt að
hlusta á hann flytja texta í útvarpi,
hann var skýrmæltur og áheyrileg-
ur. Allt sem hann flutti var ávallt um
hið dýrmætasta sem nokkur maður
getur eignast í lífinu, en það er, að
eignast persónulega trú á hinn
krossfesta og upprisna frelsara Jes-
úm Krist.
Benedikt starfaði í sumarbúðum
KFUM í Vatnaskógi og sumarbúð-
um KFUM í Kaldárseli í áratugi.
Margir voru þeir drengirnir sem
þannig kynntust Benedikt. Þær
stundir, sem þeir áttu saman í
skemmtilegum leikjum, eða hlustuðu
á hann draga upp skýra mynd af
Jesú Kristi og flytja bæn áður en
þeir gengu til svefns á kvöldin, urðu
þeim ógleymanlegar og þeim til
blessunar. Þrátt fyrir að áratugir
skilji á milli, minnast þeir Benedikts
enn í dag, með kærleika og virðingu.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
og reyndar fleiri af vinum mínum að
starfa með honum í kristniboðs-
flokknum Vorperlunni. Benedikt var
hæfileikaríkur og lék oft á píanó á
slíkum stundum undir söng. Þá hafði
hann stuttar hugleiðingar, skýrar og
áhrifaríkar og var ávallt uppörvandi
að hlusta á hann.
Síðustu árin starfaði Benedikt
sem sjálfboðaliði á skrifstofu Sam-
bands íslenskra kristniboðsfélaga.
Hver sá sem starfaði með Benedikt
lærði margt af honum og varð auð-
ugri andlega í nærveru hans, því
hann átti slíkan persónuleika sem
gaf svo mikið til annarra.
Í hinu síbreytilega þjóðfélagi okk-
ar þar sem samviskusemi, skyldu-
rækni og trúmennska í starfi virðist
vera á undanhaldi er þörf á því að
við, hvert og eitt, nemum staðar og
spyrjum hver sé hamingjuleiðin – og
förum hana. Þá leið hefur Jesús
Kristur lagt.
Gott væri fyrir þjóð okkar að eign-
ast fleiri einstaklinga með svipaða
eðliskosti sem Guð gaf Benedikt fyr-
ir trú hans.
Trúmennska, samviskusemi,
skyldurækni og lítillæti voru þeir
eiginleikar sem allt líf hans endur-
speglaði.