Morgunblaðið - 15.12.2002, Blaðsíða 37
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15. DESEMBER 2002 37
þegar maður þurfti á að halda, hún
hjálpaði manni alltaf. Man ég eftir
þegar ég var að klára barnaskóla
flutti fjölskylda mín til Grindavíkur
en ég kláraði barnaskólann í Hafn-
arfirði og var þá hjá ömmu og afa.
Amma hjálpaði mér við að fá vinnu í
jólafríinu mínu og bar ég út jóla-
póstinn, það gerði ég í tvö ár. Í þá
daga var amma að vinna á póst-
inum. Alltaf þegar ég kom upp á
Miðvang, þar sem þau áttu heima,
átti amma alltaf ís. Gefið honum ís.
Gefið honum ís, sagði amma, og
maður fékk alveg nóg af honum.
Man ég svo sérstaklega eftir þeg-
ar maður fór með ömmu og afa upp
í sveit á bæ sem heitir Kotvellir,
rétt hjá Hvolsvelli. Þar átti bróðir
hennar ömmu heima (og náttúru-
lega allir hinir Gróa, Mummi, Helgi
og auðvitað hún Gunna). Maður
kynntist sveitinni aðeins og allt var
það ömmu að þakka að vilja taka
mann með.
Nú verður ansi tómlegt um jólin,
engin amma né afi í jólaboðinu sem
var alltaf hjá þeim á jóladag en þau
eru hjá okkur í anda og fylgjast
með okkur, að allt fari vel og allir
verði góðir hver við annan.
Elsku amma, hvíl þú í friði við
hliðina á honum afa. Guð geymi
ykkur. Ég mun aldrei gleyma ykk-
ur.
Afi minn og amma mín
uppi á himnum búa,
þau eru bæði sæt og fín
og þangað mun ég fljúga.
Sigurður Enoksson.
Elsku amma. Við sitjum hérna
saman systurnar og eigum erfitt
með að trúa því að þú sért líka dáin.
Það leið mánuður og einn dagur frá
andláti afa þar til þú ákvaðst að yf-
irgefa þennan heim. Það er þó
huggun í því að hugsa til þess að þið
afi getið verið saman á ný.
Það sem einkenndi þig, amma,
var það hversu góð manneskja þú
varst og alveg ótrúlega þolinmóð og
hafðir mikið jafnaðargeð. Bara að
hugsa til þess þegar við vorum litl-
ar og nánast snerum heimili ykkar
afa við, þá stóðst þú hjá eins og þér
fyndist ekkert sjálfsagðara. Við
munum aldrei gleyma öllum krás-
unum sem þú hefur borið á borð
fyrir okkur í gegnum tíðina og er
þar fremst í flokki eftirlæti okkar,
kjötsúpan þín. Heimili ykkar afa
var afar notalegt. Þar gátum við
alltaf fundið frið og ró. Við fundum
alltaf fyrir því hve þú fylgdist mikið
með okkur og vildir að við hefðum
það sem best. T.d. áttir þú inniskó á
alla fjölskylduna sem biðu okkar en
það finnst okkur sýna vel að þú
vildir að við værum eins og heima
hjá okkur. Það mun alltaf hlýja
okkur um hjartarætur.
Það er sárt að hugsa til þess að
sjá þig ekki oftar sitja við eldhús-
borðið með svuntuna þína og kaffi-
bollann þinn.
Þú og afi voruð mjög samrýnd
hjón og fóruð allra ykkar ferða
saman og var það ósjaldan sem við
mættum ykkur í bænum á Skod-
anum. Þú varst stoð afa og stytta í
veikindum hans og varst ekki á leið-
inni að gefast upp. En sá dagur
kom að þú þurftir að horfast í augu
við eigin veikindi.
Elsku amma. Þín er og verður
sárt saknað. Minningin um þig mun
fylgja okkur.
Þínar
Katrín Helga, Guðrún
Harpa og Tinna Björk.
Elsku langamma, takk fyrir alla
ástina og kærleikann sem þú gafst
okkur.
Við eigum eftir að sakna þín mik-
ið, ekki síst Stebbi sem þú hafðir
alltaf svo miklar áhyggjur af hvort
honum liði vel.
Elsku langamma, takk fyrir að
hafa átt þig.
Verst er að Kamilla og Guðný
Kristín áttu svo lítinn tíma með
ykkur langafa. Guð geymi þig,
elsku langamma.
Langömmubörnin,
Stefán, Guðný Margrét,
Árný Sara, Guðmundur,
Kamilla og Guðný Kristín.
Undir háu hamra belti
höfði drjúpir lítil rós.
Þráir lífsins vængja víddir
vorsins yl og sólarljós.
Ég held ég skynji hug þinn allan
hjartasláttinn rósin mín
er kristallstærir daggardropar
drjúpa milt á blöðin þín.
(Guðmundur G. Halldórsson.)
Þessar línur koma upp í huga
okkar er við við hugsum til Gunn-
laugar Kristjánsdóttur eða Gullu
eins og hún var alltaf kölluð.
Gulla var í raun og veru eins og
lítil rós, þótt hún reyndi og yrði að
vera hörð bæði við sjálfa sig og
stundum aðra, og oft komu krist-
altærir daggardropar eða tár á
hennar kinn og var það margt sem
því olli.
Kynni okkar hófust fyrir um 10
árum er við hittumst nokkur sem
höfðu orðið fyrir slysum og orðið
að stokka allt okkar líf upp á nýtt
og upp frá því þróaðist vinátta með
okkur þemum sem við reyndum að
rækta.
Gulla hafði lengstum ævi sinnar
storminn í fangið og var ekki óvön
að berjast, og kom það sér vel fyrir
hana þegar hún lenti í bílslysi í
Bandaríkjunum, þar sem hún bjó
og starfaði. Hún flutti heim eftir
slysið, en varð oft að fara ein þang-
að og standa fyrir máli sínu til að
fá að einhverju leyti bættan skað-
ann sem hún varð fyrir. Ekkert
getur þó bætt það að vera í einni
svipan kippt út úr lífinu og verða
að gera sér það að góðu að standa
á hliðarlínunni og fylgjast með.
Geta ekki tekið þátt lengur í því
sem lífið hefur upp á að bjóða
nema að svo litlu leyti, þetta var
henni mjög erfitt eða eins og hún
sagði svo oft, ég geri þeim það ekki
til geðs að gefast upp. Þetta lýsti
henni vel að gafst ekki upp, hún
GUNNLAUG
KRISTJÁNSDÓTTIR
✝ Gunnlaug Krist-jánsdóttir fædd-
ist á Ólafsfirði 15.
desember 1944. Hún
lést á heimili sínu í
Reykjavík 15. ágúst
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Jónína Kristín Sig-
urðardóttir og
Kristján Friðriks-
son. Systkini Gunn-
laugar eru fjögur,
Hulda, búsett á
Ólafsfirði, Snjólaug,
býr í Reykjavík,
Gísli, sem er látinn
og Sigurður, búsettur í Hafna-
firði.
Dætur Gunnlaugar, Kristín
Emma og Rebekka Cordova, eru
báðar búsettar í Kópavogi.
Útför Gunnlaugar var gerð frá
Fossvogskapellu 27. ágúst.
stóð ein í þeirri bar-
áttu og flestum bar-
áttum í lífinu.
Hún var góð kona
og vildi reynast sínum
vel, en oft er það svo
þegar fólk lendir í erf-
iðleikum að það ein-
angrast og Gullu
fannst oft hún vera
ein og eins og segir í
ljóðinu, þá þráði Gulla
vængja víddir, vorsins
yl og sólarljós. Hún
þráði að ferðast, taka
þátt í lífinu ásamt því
að fá vináttu og finna
fyrir hlýju og að einhver væri
tilbúinn að vera til staðar ef eitt-
hvað kæmi upp á hjá henni.
Eitt vorið ákváðum við vinkon-
urnar að sigrast á okkur og veik-
indunum og fara í þrjár eyjar sem
ekki voru beint aðgengilegar, Flat-
ey á Breiðafirði, Vigur í Ísafjarð-
ardjúpi og Hrísey í Eyjafirði.
Þetta var stórkostlegt ævintýri en
við urðum oft að segja ég get, vil
og skal. Mikið erum við búnar að
hlæja að þessu og öllu sem fylgdi.
Stundum má lesa í minningar-
orðum að aldrei hafi borið skugga
á vináttu en það getum við vinkon-
urnar ekki sagt, vorum við ekki
alltaf sammála um alla hluti og
skiptumst á skoðunum og stundum
komu upp ólík sjónarmið og álit, en
eins og hún sagði, við þorum þá að
segja hvað við meinum.
Gulla varð bráðkvödd á heimili
sínu 15. ágúst sl. og hafði hún eytt
deginum á Bakkanum, var þá að
skipuleggja hvað ætti að gera að
vori, fara í ferðalög hér innanlands
ásamt því auðvitað að heimsækja
Sólveigu til Noregs.
Við vitum vel að það átti ekki við
Gullu að hafa mörg orð um hlutina
en minnumst þeirra stunda sem
við áttum saman með gleði og
þakklæti. Í dag hefði hún orðið 58
ára gömul og af því tilefni munum
við kveikja á fallegum kertum,
senda henni góðar hugsanir og
brosa að einhverju sem við tókum
okkur fyrir hendur saman. Sama
rósin sprettur aldrei aftur, þó önn-
ur fegri skreyti veginn þinn, og
það er satt það var bara til ein
Gulla, en hún lifir áfram bæði í
minningu okkar og annarra. Gullu
þökkum við allt og allt
Er kvöldstjarnan við bláloft blikar
og boðar dagsins kveðjustund
og reikull skuggi í runni hvikar
og rökkrið sígur yfir grund.
Þá hneigir blómið sitt höfuð niður
og hverjum manni býðst sátt og friður.
(Böðvar Guðmundsson.)
Guð blessi minningu Gunnlaugar
Kristjánsdóttur.
Elín Sig.,
Sólveig M. Óskarsdóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HELGA SVEINSDÓTTIR
frá Kotvelli,
Miðvangi 8,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Víðistaðakirkju í Hafnar-
firði mánudaginn 16. desember kl. 15.00.
Sigrún Árnadóttir,
Steinunn Lilja Sigurðardóttir, Kristinn Kristinsson,
Guðný Sigurðardóttir, Árni Þorsteinsson,
Sigríður Gunnarsdóttir,
Anna Sigríður Björnsdóttir, Enok Guðmundsson,
ömmubörn og langömmubörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
SIGURÐUR BJÖRN BRYNJÓLFSSON
frá Hrísey,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju þriðju-
daginn 17. desember nk. kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vildu minnast hans, er bent á
Heimahlynningu Krabbameinsfélagsins eða Sunnuhlíð.
Helga Guðrún Schiöth,
Rafn Halldór Gíslason, Alda Hallgrímsdóttir,
Gísli Hinrik Sigurðsson, Jónína Sigríður Lárusdóttir,
Sigurjóna Sigurðardóttir, Halldór Ásgrímsson,
Ásta Sigurðardóttir Schiöth, Ellert Jón Þorgeirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærrar eiginkonu
minnar, móður okkar, tengdamóður og ömmu,
SIGRÍÐAR ERLU SIGURBJÖRNSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki krabba-
meinsdeildar Landspítala við Hringbraut.
Vilhjálmur Auðun Þórðarson,
Margrét Vilhjálmsdóttir, Egill Heiðar Anton Pálsson,
Ólafur Þór Vilhjálmsson, Hrefna Bachmann,
Auðný Vilhjálmsdóttir, Guðjón Þór Mathiesen
og barnabörn.
Hjartkær móðir okkar og tengdamóðir,
SIGRÍÐUR JÓHANNESDÓTTIR
frá Seyðisfirði,
sem lést laugardaginn 7. desember, verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju mánudaginn
16. desember kl. 13.30.
Sigurjón Hannesson, Björg Jónsdóttir,
Elín Hrefna Hannesdóttir, Árni Sigurbergsson,
Sigrún Klara Hannesdóttir,
Sveinn Hannesson, Áslaug Sigurðardóttir
og fjölskyldur þeirra.
Elskulegur bróðir okkar, mágur og vinur,
STEINGRÍMUR FRIÐFINNSSON,
Byggðarenda 6,
Reykjavík,
lést á Landspítala háskólasjúkrahúsi
föstudaginn 13. desember.
Útför hans verður gerð frá Langholtskirkju
föstudaginn 20. desember kl. 13.30.
Björn Friðfinnsson, Iðunn Steinsdóttir,
Guðríður Sólveig Friðfinnsdóttir, Hermann Árnason,
Ólafur Friðfinnsson, Unnur Aðalsteinsdóttir,
Stefán Friðfinnsson, Ragnheiður Ebenezerdóttir,
Sigrún Bára Friðfinnsdóttir, Ólafur Lárusson,
Elín Þóra Friðfinnsdóttir.
Elsku systir, erfitt
getur verið að horfast
í augu við staðreyndir
og fá orð geta lýst
hversu mikill söknuðurinn er. Það
hvarflaði ekki að mér laugardaginn
12. október þegar litla sólargeisl-
anum, ömmustelpunni henni Söru
Dögg, var gefið nafn í stofunni
þinni í Skólagerði 9, hve stutt þú
ELÍSABET ÁSTA
MAGNÚSDÓTTIR
✝ Elísabet ÁstaMagnúsdóttir
fæddist í Reykjavík
13. maí 1959. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 3. desem-
ber síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Kópavogs-
kirkju 13. desem-
ber.
ættir eftir. Þú stjórn-
aðir athöfninni eins
og herforingi þrátt
fyrir veikindi þín.
Það var með mikilli
reisn sem þú tókst á
við veikindi þín þenn-
an stutta en jafn-
framt erfiða tíma.
Það tók enda þann 3.
des. síðastliðinn þar
sem við vorum hjá
þér þegar þú kvadd-
ir. Erfitt er að sætta
sig við að þú skulir
vera hrifin burt í
blóma lífsins og þú
skilur eftir þig stórt skarð í fjöl-
skyldum okkar.
Hvíldu í friði, elsku systir mín.
Minningu þína varðveitum við.
Þinn bróðir,
Stefán Magnússon.