Morgunblaðið - 02.05.2003, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 FÖSTUDAGUR 2. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Anna Einarsdótt-ir fæddist á Sel-
látranesi í Rauða-
sandshreppi 2.
september 1927. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans, Landa-
koti, 25. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Guðfreð-
ur Einar Sigurðsson,
f. 29. ágúst 1903, d. 30.
júlí 1971, og Ólafía
Herdís Ólafsdóttir, f.
18. ágúst 1886, d. 31.
október 1953.
Anna var einkadótt-
ir þeirra. Systkin hennar, sam-
feðra, eru Sigurður, f. 3. mars
1955, og Lára, f. 3. maí 1960.
Anna giftist 6. september árið
1949 Kristjáni Kristjánssyni frá
Efri-Tungu í Örlygshöfn, f. 20.
ágúst 1925, d. 4. maí 1999. Foreldr-
ar hans voru Kristján Júlíus Krist-
jánsson og Dagbjört Torfadóttir.
Börn þeirra: 1) Sigrún Björk Gunn-
arsdóttir, f. 1. ágúst 1944, gift Ás-
geiri Indriðasyni, f. 27. júní 1945,
börn þeirra eru: Hjörtur, f. 13. júní
1963, Anna Silfa, f. 14. september
1968, Gunnar Reynir, f. 27. mars
1973, og Svava Björk,
f. 1. október 1980. 2)
Einar Kristjánsson, f.
15. desember 1950.
Börn: Lilja Ragnhild-
ur, f. 10. desember
1973, og Kristján Sig-
fús, f. 30. júní 1979. 3)
Kristján Júlíus Krist-
jánsson, f. 27. október
1955. Börn: Hjalti
Stefán, f. 27. desem-
ber 1981, Emma, f.
23. október 1987, d.
22. desember 1987, og
Andrea, f. 4. júní
1989.
Anna bjó lengst af á Patreks-
firði, og var húsmóðir og sjó-
mannskona, auk þess að vinna við
ýmis störf, s.s. fiskvinnslu og af-
greiðslustörf. Árið 1978 fluttu þau
hjón til Hveragerðis, þar sem Anna
starfaði á Heilsustofnun Náttúru-
lækningafélags Íslands. Árið 1986
fluttu þau í Mosfellsbæ þar sem
Anna starfaði á Reykjalundi, þar
til um haustið 1995, er hún lét af
störfum.
Útför Önnu verður gerð frá
Lágafellskirkju í Mosfellsbæ í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku besta amma mín er látin.
Hún laut í lægra haldi í baráttunni við
illvígan sjúkdóm. Hún barðist eins og
hetja allan tímann og var einstaklega
sterk og dugleg.
Á svona tímamótum í lífi manns
fljúga minningarnar um í huganum
og maður rifjar upp liðinn tíma.
Fyrstu árin mín bjuggu amma og
afi í Hveragerði. Þangað var gaman
að koma, en mest spennandi fannst
mér þó að fá að kíkja í töfraboxið sem
amma átti í eldhússkápnum. Þetta
var gamalt box með myndum af alls-
kyns brjóstsykri utan á. Amma átti
alltaf eitthvað gott í töfraboxinu sínu
og gerði þessa athöfn alltaf svo
spennandi fyrir ömmubörnin sín.
Svo mátti maður líka kíkja fram í
herbergi, í frystiskápinn. Þar var allt
fullt af íspinnum og boltaís í öllum
regnbogans litum. Stuttur spotti var í
Eden, og þar gat amma nefnt nánast
öll blóm á nafn, enda mikil blóma-
kona.
Þegar afi og amma fluttu í Mos-
fellsbæinn urðu samverustundirnar
enn fleiri, enda ekki lengi verið að
hlaupa eða hjóla upp í Bugðutangann.
Það var alltaf svo gott að koma til
ömmu og afa. Þau kenndu manni ým-
isleg spil, oftast spilaði ég marías og
rússa við ömmu, en afi var seigur í
rommý og ólsen, en bæði voru þau nú
iðin við að leyfa okkur krökkunum að
vinna sig, þó þau höfðu nú yfirleitt ráð
undir rifi hverju þegar spilamennska
var annars vegar.
Amma var mikið náttúrubarn, og
átti mikið af fallegum steinum hvað-
anæva af landinu.
Hún geymdi þá í glerskáp og þótti
undur vænt um steinana sína. Í aug-
um barns voru þetta einna líkast
demöntum sem glitruðu hvernig sem
á þá var litið.
Ég man sérstaklega vel eftir því að
við fórum oft öll fjölskyldan saman í
bíltúra um helgar og tókum með okk-
ur nesti. Þessar minningar frá æsku-
árunum eru vafalaust með þeim dýr-
mætustu sem maður á, og eru
vandlega geymdar.
Amma í Bugðó, eins og hún var oft
kölluð af sínum nánustu, var ljúf og
blíð kona, alltaf tilbúin að spjalla og
veita manni góð ráð ef maður þurfti á
að halda.
Hún var alla tíð glæsileg og mynd-
arleg húsmóðir, og hugsaði vel um sig
og sína.
Í seinni tíð fannst ömmu ákaflega
gaman að segja frá lífinu fyrir vestan,
og hún sá æskuárin sín í hillingum.
Enda ekki að undra, því hún bjó
fyrstu árin sín í Keflavík, rétt við
Látrabjarg, fallegri vík, umkringd
háum vestfirskum fjöllum og bláu
hafi.
Hún hafði yndi af að segja frá þess-
um stað, og ég er viss um að hún fær
að heimsækja víkina sína aftur.
Ó, leyf mér þig að leiða
til landsins fjalla heiða
með sælusumrin löng.
Þar angar blómabreiða
við blíðan fuglasöng.
(Jón Trausti.)
Ég veit að amma hefur hlotið góðar
móttökur hinum megin, frá afa og öllu
hinu fólkinu sem farið hefur á vit
feðra sinna.
Ég bið Guð og alla englana að
vernda hana ömmu mína.
Svava Björk.
ANNA
EINARSDÓTTIR
✝ Helga FriðrikaBæringsdóttir
fæddist að Furufirði
í Grunnavíkurhreppi
27.8. 1908. Hún lést
að öldrunardeild
Landakotsspítala að
kvöldi sumardagsins
fyrsta 24.4. 2003.
Foreldrar hennar
voru Bæring Bær-
ingsson bóndi í Furu-
firði f. 15.7. 1863, d.
10.4. 1925 og Guðrún
Tómasdóttir f, 11.9.
1868, d. 19.12. 1948,
hún var seinni kona Bærings. Al-
systkini Helgu voru Halldóra
Friðgerður Bjargey, f. 4.4. 1895,
d. 15.7. 1981; Guðni Jón f. 30.12.
1896, d. 18.12. 1971; Tómas Elías
f. 5.4. 1898, d. 24.10. 1978; Einar
Aðalsteinn f. 5.11. 1899, d. 4.8.
1962; Hólmfríður Guðrún f. 10.11.
1901, d. 30.5. 1990, Guðmunda
Jensína f. 22.10. 1904, d. 27.12.
1994: Sveinn Frímann Ágúst f.
18.8. 1906, d. 23. 2. 1999.
Hálfsystkini voru
Bæring Magnús
Sveinn, f. 26.10. 1890,
d. 1918,
Guðrún Helga f.
11.2. 1892, d. 13.6.
1935.
Bæring Magnús
Sveinn lét eftir sig
einn son, Eyþór
Magnús hann var
fæddur 15.6. 1916,
dáinn 2.9.1972. Hann
ólst upp með föður-
systkinum sínum og
fluttist með þeim til
Reykjavíkur 1935.
Helga eignaðist soninn Völund
Björnsson 20.7. 1936 faðir hans:
Björn Sæmundsson Brimar, f.
6.11. 1898, d. 24.1.1979.
Maki Völundar: Steinunn Sigur-
björg Sveinbjarnardóttir f. 2.9.
1938.
Börn þeirra: Lind Völundar-
dóttir f. 9.10. 1955, maki hennar
var Einar Torfi Ásgeirsson, f.
30.10. 1948 – skildu.
Börn þeirra: Perla Torfadóttir
f. 10.1. 1974, dóttir Perlu er Eva
Lind Guðjónsdóttir, f. 12.11. 1994,
maki Perlu Guðlaugur Júníusson
f. 7.6. 1976. Sonur þeirra: Einar
Benedikt Guðlaugsson f. 2.7. 2002.
Ásgeir Einarsson f. 18.5. 1977,
dóttir hans: Embla Ósk f. 17.5.
1995.
Fríða Torfadóttir f. 5.8. 1979
sonur hennar: Einar Nói Trauner
f. 17.1. 1997.
Auk þess á Lind soninn Kára
Cornelis Timsson Junge f. 10.3.
1996 með Tim Junge f. 22.6. 1964.
Mímir Völundarson f. 16.1.
1960, maki: Elín Hilmarsdóttir f.
14.6. 1962. Börn þeirra: Völundur
Logi f. 7.7. 1983 og Þorbjörg Erna
f. 11.5. 1997.
Helga Völundardóttir f. 27.4.
1967, maki var Logi Snævar
Hreiðarsson f. 23.10. 1955, frá-
skilin.
Dætur þeirra: Freyja Eilíf
Logadóttir f. 26.10. 1986 og Stein-
unn Lilja Logadóttir f. 14.10.
1990. Helga á dótturina: Sólbjörtu
Veru Ómarsdóttur f. 19.5. 1993,
með sambýlismanni sínum Ómari
Stefánssyni f. 15.5. 1960.
Útför Helgu fer fram frá Há-
teigskirkju í dag, 2. maí, og hefst
athöfnin kl. 13.30
Hún frænka mín Helga Bærings
er látin. Í mínum huga var hún og
Hólmfríður systir hennar hún Fríða
frænka, systurnar uppi á lofti hjá
ömmu á Skólavörðustíg eins og
órjúfanleg heild. Þannig kemur
bernskuminningin fram í hugann.
Amma með stóra vasann á svunt-
unni með ískökurnar óendanlegu í
leynivasanum. Þarna í eldhúsinu var
dívan og á hillunni var litla harm-
onikkan hennar ömmu sem ætlast
var til að allir ættu að spreyta sig á
og systurnar báðar þær Helga og
Fríða. Hún Fríða svo hljóðlát og
gætin og Helga svo hressileg, og
hvatvís með fastmótaðar skoðanir
sem hún bar fram af einurð og
ákveðni.
Við systkinin, ég og hann Siggi
stóri bróðir minn skokkuðum frá
Rauðarárstígnum með föður okkar
flestalla sunnudagsmorgna í okkar
bernsku í heimsókn til þessara
þriggja kvenna upp að Skólavörðu-
stíg 42. Þarna á loftinu var fábrotið
og lítið um skraut en á veggjunum
blöstu við gifsmyndir af þekktum
þjóðhetjum sem barnssálin velti
fyrir sér og sögunum sem fylgdu
þessum mönnum.
Ég minnist þess að við áttum að
fara hljóðlega upp stigann, á fyrstu
hæðinni bjó Halldóra frænka sem
einnig var ein af systrunum og um
tíma bjó Guðni frændi í kjallaran-
um í þessu ættarhúsi sem eins og
svo margt annað heyrir nú sögunni
til og er horfið af Skólavörðustígn-
um. Þau voru norðan frá Horn-
ströndum. Þar heyrði maður talað
af virðingu um Furufjörð og
Reykjafjörð á Hornströndum þar
sem Bæringsfjölskyldan hafði búið
og þau voru stolt af að hafa alist
þar upp.
Flest breyttist þegar við fluttum í
úthverfi Reykjavíkur og ferðirnar á
Skólavörðustíginn hættu að verða
fasti sunnudagsmiðpunkturinn hjá
okkur Sigga. Árin liðu, við áttum
samt eftir að verða í næsta ná-
grenni við systurnar sem við svo
nefndum, því við fluttum á Vest-
urgötuna og þær systurnar ráku og
störfuðu við lítið þvottahús á Rán-
argötu. Ég fór oft til þeirra í kaffi
og fannst alltaf jafn gaman að
spjalla við þær.
Helga frænka mín hafði ákveðnar
skoðanir um menn og málefni. Hún
var vel greind og hafði áhuga á
heimspekilegum málum, þjóð- og
verkalýðsmálum og velti fyrir sér
kenningum Helga Péturss meðal
annars og var í félagi Nýalssinna.
Atvikin höguðu því svo að ég bjó
víðs fjarri henni frænku minni á
fullorðinsárum. Ég hefði viljað
kynnast henni betur og fræðast af
henni því hún var hafsjór af fróð-
leik. Hún las gríðarlega mikið af
bókum og var tíður gestur á bóka-
söfnum. Ég hefði líka viljað fræðast
meira af henni um lifnaðarhætti
fjölskyldunar á Hornströndunum,
þessum harðbýlasta stað á landinu
sem nú er löngu kominn í eyði.
Óblíð náttúran og kröpp kjör í upp-
vexti mótaði fólkið sem þarna ólst
upp.
Eftir lifir minningin um sterkan
persónuleika íslenskrar alþýðukonu.
Þórey Eyþórsdóttir.
HELGA
BÆRINGSDÓTTIR
✝ Björn Þorgeirs-son fæddist á
Helgafelli í Helga-
fellssveit 27. júlí
1917. Hann lést á
Droplaugarstöðum
19. apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Ingibjörg
Björnsdóttir og Þor-
geir Jónasson. Hann
ólst upp á Helgafelli
ásamt fimm systkin-
um sem eru: Ragn-
heiður, Sigurður,
Bergþóra, Snorri og
Njáll, eru þau öll lát-
in nema Snorri og Njáll. Fyrri kona
Björns var Sigurlaug Þ. Ottesen,
sem lést 6. sept. 1991, eignuðust
þau þrjú börn.
börn. a) Sigurlaug Dröfn, í sambúð
með Rafael Jóni Gunnsteinssyni. b)
Geir Elí. Sigurlaug og Björn skildu.
Seinni kona Björns er Ragnhild-
ur Björg Erlendsdóttir, hún átti af
fyrra hjónabandi þrjú börn með
Kjartani Jónssyni, d. 24.mars 1989,
börn þeirra eru: a) Hilmar Þór,
kvæntur Maríu Hallbjörnsdóttur,
þau eiga þrjú börn. b) Jón Birgir,
kvæntur Theminu Kjartansson,
þau eiga þrjú börn. c) Auður, gift
Herði Bachmann, þau eiga tvær
dætur. Björn fluttist til Reykjavík-
ur 1940. Árið 1942 fór hann að
starfa hjá Heildversluninni Eddu,
og vann þar í 54 ár. Björn söng í
ýmsum kórum, Karlakór Reykja-
víkur, Tónlistafélagskórnum og
Fríkirkjukórnum. Hann var einn af
stofnendum Þjóðleikhúskórsins, að
lokum var hann í kór eldri borgara
á Vesturgötu 7, Einnig söng hann
um tíma með danshljómsveitum.
Útför Björns verður gerð frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
1) Þorgeir, kvæntur
Margréti Sigurðar-
dóttur, börn þeirra
eru: a) Björn, kvæntur
Svövu Halldórsdóttur,
synir þeirra eru Þor-
geir og Sindri Snær. b)
Sigríður, í sambúð
með Ólafi H. Nielsen.
c) Sigurður Aðal-
steinn. 2) Ingibjörg, d.
3. sept. 2001, sambýlis-
maður og barnsfaðir
Jón Yngvi Yngvason,
dóttir þeirra Sigrún
og dóttir hennar Arn-
ey Ingibjörg Sigur-
björnsdóttir. Seinni maður Ingi-
bjargar var Þorvaldur
Þorsteinsson. 3) Þuríður, gift
Bjarna Geirssyni, þau eiga tvö
Þú áttir söngva og sól í hjarta
er signdi og fágaði viljans stál.
Þeir þurftu ekki um kulda að kvarta,
er kynni höfðu af þinni sál.
(Grétar Fells.)
Mig langar með örfáum orðum að
minnast stjúpföður míns Björns Þor-
geirssonar.
Þó svo að dauðinn eigi að vera jafn
sjálfsagður og lífið þá er alltaf jafn
erfitt að sætta sig við fráfall ástvina.
Einkenni Bjössa var lífsgleði og
hamingja. Einlægni hans, hlýja og já-
kvætt viðhorf til lífsins urðu til þess
að manni þótti sérlega vænt um hann
og átti hann auðvelt með að laða til
sín fólk á öllum aldri. Hann var með
afdráttarlausar skoðanir, hreinlynd-
ur og sjálfum sér samkvæmur.
Bjössi tilheyrði kynslóð sem hefur
lifað miklar breytingar á þjóðfélags-
háttum og hugsunarhætti. Hann tók
nýjungum með opnum huga og átti
auðvelt með að aðlagast breyttum að-
stæðum. Hann var mikill söngmaður
og var hrókur alls fagnaðar. Hann
naut sín ef eitthvað var um að vera.
Hann var mjög gestrisinn og hafði
gaman af að fá til sín heimsóknir og
þá var tjaldað öllu því besta.
Það er ekki sjálfsagt mál að eiga
góða að á lífsleiðinni, við Bjössi urð-
um mjög góðir vinir nánast frá okkar
fyrstu kynnum, sem eru um þrjátíu
ár. Hann kom ávallt fram við mig eins
og ég væri hans eigin dóttir. Dætur
mínar hafa notið návista við afa sinn,
enda sýndi hann þeim frábæra um-
hyggju og ástúð.
Nú að endingu vil ég þakka fyrir
samfylgdina og þá gleði sem hann
kom með inn í líf okkar. Blessuð sé
minning um heiðarlegan og góðan
mann.
Auður Kjartansdóttir.
Elsku besti afi minn, mig langar til
að segja að þú varst besti afi sem
hægt er að eiga. Alltaf svo kátur og
glaður, með hlýjan faðm og alveg
risahlátur svo glumdi í öllu. Það
glumdi líka í öllu þegar þú tókst söng-
rokurnar frægu, stundum bara alveg
uppúr þurru; þú að spjalla og svo allt í
einu mætti hetjutenórinn á svæðið.
Ástin, gleðin og söngurinn var þér
allt, og fólkið þitt líka.
Umhyggja þín og ást var það sem
þú vildir gefa okkur öllum, og ég fékk
góðan skerf af því. Var alltaf velkom-
in á Sólvallagötuna til ykkar Ragn-
hildar og ég nýtti mér það vel. Heim-
ilið stórt og fallegt eins og höll, og þar
leið mér eins og prinsessu uppáklædd
í Ragnhildar fínustu kjóla og perlur.
En svo var heldur betur skipt um gír
þegar við þustum í „síðasta“ leik út-
um alla íbúð þar til við náðum varla
andanum. Svo vildirðu stundum kalla
mig allt annað en Sigrúnu, þá var það
Sísí, Sissa eða Súsí, en á betri stund-
um Prinsessa eða Keisaraynja, en
það var afþví ég var tekin með keis-
ara, sagðirðu mér. Mér þykir vænt
um þessi nöfn af því að enginn annar
hefur eða mun nota þau um mig aft-
ur.
Þú áttir ofgnótt ástar að gefa, en
sýnilegust og heitust var þó ást þín til
Ragnhildar þinnar. Svona mikla og
einlæga ást er ekki algengt að sjá hjá
fólki, og allra síst af þinni kynslóð.
Þið Ragnhildur náðuð mjög vel sam-
an og áttuð auðvelt með að finna
gleðina í lífinu.
Hennar missir er nú mikill, en ég
veit að þú munt vaka yfir henni æv-
inlega og gæta.
Elsku afi minn, takk fyrir allar
okkar mörgu góðu stundir og alla
þína hlýju. Við hittumst síðar.
Þín
Sigrún.
BJÖRN
ÞORGEIRSSON
 Fleiri minningargreinar um
Björn Þorgeirsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.