Vísir Sunnudagsblað - 05.03.1944, Blaðsíða 8

Vísir Sunnudagsblað - 05.03.1944, Blaðsíða 8
VlSIR SUNNUDAGSBLAÐ §ÍÐM Abraham Lincoln kunni manna bezt að segja smellnar sögur, sem hittu markið. Einu sinni var hann að verja mann, sem kærður var fyrir barsmíði og meiðsli. Segir sagan, að hann hafi unnið málið í það skipti með því að segja sögu af hundi, en við vitnaleiðsluna sannaðist það í raun og veru, að kærand- inn bafði hafið ófriðinn, þótt ekki kynni hann frá upphafi að að sjá fyrir endi málsins. „Liklega hefði þó skjólstæð- ingur yðar getað varizt án þess að hálfdrepa mótstöðu- manninn“, sagði sækjandi máls- ins. „Þetta minnir mig á sögu“, sagði Lincoln. „Maður nokkur, sem grimmur hundur réðist á, drap hundinn með heykvísl. ,Hvers vegna drapstu hundinn minn? Hví varðirðu þig elcki með liinum endanum á hvísl- inni?‘ spurði eigandi seppa. ,Nú — hví kom hundurinn ekki með hinn endann að mér?‘ svaraði maðurinn.“ ★ Þegar Abraham Lincoln var að alast upp hjá Tom föður sin- um og Söru stjúpu sinni, er var honum sem mætasta móðir, var oft þröngt i búi hjá þeim hjón- unum í Litlu-Dúfnavík, svo að ekki var annað en jarðepli til' matar. Eitt sinn, þegar ekki var annað en jarðepli á borðum, færði faðirinn drottni þakkir fyrir blessuð jarðeplin. Þá sagði drengúrinn í hálfum hljóðum: „Þetta var nú harla aumleg blessun.“ ★ „Mamma! I þessu tímariti stendur, að þegar nautgripir éti með öðrum nautgripum, þá éti þeir meira og fitni meira.“ „Já, góða mín, það er víst satt.“ „En þá hljótum við að vera lík nautgn'pum, mamma.“ „Nú — hvað áttu við?“ „Við hðfum ævinlega meira að borða, þegar ókunnugir eru hjá okkur.“ ★ Lifitmálarinn- „Þetta er dá- sam’esa fagurt kvö’d.** Kona hans- „En er nokkur leít5 að selja það?* ‘ ★ 1 fyrrasumar voru noldcrir unglingar úr borginni- á skennntiför austur í sveitum. Kvöld eitt hittu þeir stálp'aðan strák, sem «var að relca lcýr á stöðul. Reylcjavílcurpiltarnir hugðust nú að slcennnta sér á kostnað sveitadrengsins, en skemtan þeirra varð endaslepp, því að strálcsi kallaði til þeirra: „Þess arna þurfti nú eklci með; eg þekkti ylckur áður en eg heyrði til ykkar.“ ★ Fyrir nolckru birtist i Sunnu- dagsblaði fáeinar nafnagátur. Nú hefir hinn þjóðlcunni hag- yrðingur Páll á Hjálmsstöðum sent 8. síðunni nafnagátur þær, sem hér fara á eftir: | Karlanöfn. Snarhendur úr snæ og reylc snýr oft langa þræði. Fjalls við brúnir byrjar leilc, á burstum raular lcvæði. I Allsstaðar á undan gelclc — er það gamall vani. Mörgum varð hann mætumreklc morðingi og bani. Með byssu og spjót á baki geng, böggla og pynlcla hef eg. Ef að mæti dáða dreng drápslcot honum gef eg. Ótilneyddur eldinn vóð, angurfullur stundum. Ylja, hressi, örva blóð, umvafinn af sprundum. Kvennanöfn. Gleður lýð með svásum söng, svölun veitir góða, krókótt spor um klettaþröng lcnýja strengi ljóða. J Nafnið þýðir sólcn og sverð, sitt á báðar hendur, jíar sem bölvís bragna mergð brytjar skjalda rendur. I Nafnið hylst í hverju blómi, hagann slcreytir til og frá. Innanhúss að allra dómi æðsta skraut, er finna má. Hárramur af jHáva frú hríðin lclóta stinna. — Maður, hérna mættir þú meyjar nafngift finna. (Ráðningar á bls. 3.) ★ „Má eg biðja yður um einn koss, ungfrú Sigrún?“ „Hvernig getur yður dottíð slíkt í hug, herra skipstjóri?“ „Má eg þá stela honum?“ „Það er alli annað mál.“ ★ Hún: „Það er ósiður að vera að lesa blöð yfir naatborðinu,“ Reykholtskirkia Það er næsta athyglivert, hversu kirkjubyggingum þessa lands hetir allt til þessa verið lítill sómi sýndur, í stað þes? að erlendis bera kirkju- byggingar ekki aðeins af flestum öðrum byggingum, heldur er þeim jafn- an valinn staður, þar sem þær gnæfa yfir umhverfi sitt, oft uppi á háum hæðum og hnúkum. Reykholtskirkja er með sama markinu brennd og aðrar þær kirkjur, sem fátæktegastar eru og hrörlegastar á þessu landi. Er Reykholt þó ekki aðeins einn af merkustu sögustöðum þessa lands, heldur er þar nú risið upp fjölsótt menntasetur og ástæða þvi margföld til að sýna bygg- ingum staðarins einhvern sóma. Næst þegar Reyklioltskirkja verður endurbyggð, þarf að gera veg henn- ar meiri — e. t. v. ekki að stærð, því að sveitakirkjur þurfa elcki að vera nein bákn, heldur þarf að gera hana faHega og stílhreina, frumlega en þó í samræmi við umhverfi sitt og svip landsins. — Og þannig eiga ekki aðeins kirkjubyggingar að vera, heldur hver einasta bygging landsins, þannig, að maður hafi unun af að horfa á þær, en að þær særi ekki fegurðarkennd manns eða stingi mjög í stúf við umhverfi sitt. jHann (lesandi): „Nú, nú — hm — feylcilegt úrval af lcven- höttum .... nýjasta tízka . . . .“ Hún: „Æ, góði, lofaðu mér að sjá það .... fáðu mér blaðið.“ ★ „Það er elcki til nema einn einasti maður í öllum heimin- um, sena eg vil eiga.“ „Nú, það er elclci heldur leyfi- legt að eiga nema einn mann.“ ★ í háskólabólcasafninu í Cam- bridge getiir lcoaaaizt fyrir ein og liálf anilljón bólca, og bókahyll- urnar eru samtals 60 lcm. á lengd. ; ★ Þegar skáldsagnahöfundurinn Charles Read var ásakaður fyrir að hafa hnuplað efninu i eina af skáldsöguaum sþaum, svar- aði hann: ,JEg mjólkaða þrjú bundruð lcýr i hana. en smjörið, sena eg bjó til. á eg sjálfur.“ ★ Þegar þú talar, hreyfir þvt 44 misniunandi yöðva, Á þessum hluta árs, þegar fólk er öðru hverju að fá in- flúenzu, er fróðlegt að rifja það upp, að ýnasar stéttir naanna eru, að því er virðist, ónærnar fyrir flensunni. Gasmenn eru í þessum hóp. Lítur út fjhár, að þefurinn, sem jafnaia er í gas- stöðvum og mörgum mislikár, geri sitt til að gera menn ónærna fyrir inflúenzu. Menn, sem fást við að bræða tjöru, eru einnig að mestu ónæmir. Þetta hefir leitt til þess, að utanlands senda margar mæður börnin sín til að leika sér í námunda við naenn, sem eru að malbika götur og trúa þvi að þetta sé holt fyrir börnin. Möa-gum þykir afleit lýktin af sútunarvea-lcstæðuna, en sannleikurinn er sá, að lykt-i in sú er rnjög góð vörn gegn allskonar sjúkdómum, svö sem kvefi, hálsbólgú og jafnvel tær ingu. Loks rná geta þess, að verlcamenn i saltnnmum "ð'a" milc'a mótstöðu gegn kulda, o er þeim síður hætt við ofkæl ioagu ep öðrurn mömautiu

x

Vísir Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/299

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.