Tíminn Sunnudagsblað - 11.11.1962, Blaðsíða 3

seifur au'ðsjáanlega ætlað að halda
til strandar, sem hann hélt vera aust-
nrströnd Grikklands. En þess í stað
'bar flotann ag norðurströnd Sardiníu
vi3 sundið andspænis Korsíku, senni-
lega þar sem nú er Isola di Capera.
A heimskortinu á tíð Hómers er
Sardinía kölluð Elysíum — eða ríki
hinna dauðu, og er eyjan mjög stór.
Ódysseifur og menn hans komust
Þó fljótlega að því, að það voru eng-
in dauðamörk á eynni; þar bjó
nefnilega mjög svo lifandi og vel-
starfhæfur bjóðflokkur, risastór
vexti, er nefndist Laystrygos og hafði
hann leiða sið að éta menn. Þessar
niannætur réðust að flota Ódysseifs
°g drápu. þá alla, að undanskildum
nær tuttugu monnum, og brutu öil
skipin og eyðilögðu nema eitt. Á
hessu skipi tókst hetjunni Ódysseifi
að flýja með afganginn af mönnum
sínum til Ítalíu, og náðu þeir landi
niitt á millj Rómar og Neapel, þar
sem nú heitir Monte Kirceo. Þetta
nafn er runnið frá því, að þarna
hitti Ódysseifur undurfagra gleði-
honu, sem hét Kirce, en hún var þeim
hæfileika búin að geta breytt mönn-
nm í svín, og er það galdur, sem
engan veginn hefur gleymzt.
Ódysseifi og mönnum hans heppn-
nðist þó að varðveita hið upprunalega
ntlit sitt, og þeir komust til Capri,
t>ar sem sírenur (kvenverur í grískri
goðtrú) nokkrar héldu til og voru
ekki siður hættulegar dauðlegum
niönnum en hin dáfagra Kirce. Þeg-
ar hafvindurinn bláes af Caprí, heyr-
rst veikur ómur frá hvelfingu „hins
hláa hellis", líkt og undurþýður söng
nr kvenna. Þessi ómur hefur auð-
sýnilega haft bau áhrif á skáldið
Hómer, að liann orti um hinar hættu-
kgu hellasírenur. sem með söng sín-
nm seiddu sjófarendur í faðm ógæf-
nnnar. — Sögnin um . sírenurnar
hfir enn þá í Sorrentoflóanum.
Þreyttur og örvæntingarfullur eftir
°h þessi mistök ál^vað Ódysseifur að
Sora síðustu titraun til þess að ná til
vesturstrandar Grikklands. Hann hélt
nú í suðurátt gegnum Messínasundið.
^etta var haéttuieg siglingaleið, því
að neðansjávarsker þeyttu vatninu
UPP í óhugnanlega stróka. Þetta jarð-
Hæðilega fyrirbrigði er ekki til nú
a tímum, íjórinn hefur sennilega
shpag skerin niður á þeim þrjú þús-
und árum, sem liðin eru síðan Hómer
Var uppi. Messínasund er ekki sér-
lega_hættuleg siglingaleið nú. En þeg-
ar Ódysseifur átti þar leið um, var
»Scylla“ þar, en hún hélt til í helli
°g teygði fram hina löngu hálsa
sma, hvar á sátu sex grimmdarleg
höfuð. Og andspænis henni við sundið
Var Karybdis, sem var jafn ógurlegt
°S hættulegt skrímsli, er bauð öll-
Um sjófarendum grand. Með erfiðis-
munum tókst kappanum Ödysseifi að
rata fram úr þessum hættum og kom-
art heill á húfi á skipi sínu til eyjar-
innar, þar sem sólguðinn bjó, en sú
eyja er nú köliuð Malta.
Nautgripahjörð sólguðsins var
heilög. Það var dauðasök hverjum
manni að slátra kú eða uxa. Þar sem
menn Ódysseifs voru banhungraðir,
létu þeir freistast til að slátra einum
grip, þrátt fyrir viðvaranir Ódysseifs.
Þeir voru allir teknir af lífi og skip
flotans, hið síðasta, eyðilagt. Ódys-
seifur hélt lífi, þar sem hann hafði
varað þá við, og tókst honum að
synda til nálægrar eyjar. Þar var
honum tekið opnum ÖK'mum; hin
fagra Kalypso hafði orðið ástfangin
af hinum dugmikla sundmanni, strax
og hún sá hann í fjarlægð.
Nú átt; Ódysseifur ekki einu sinni
skip lengur, og í sjö ár bjó hann hjá
Kalypso, en skáldið segir ekki frá
því, hvérnig aðbúð hans var þar.
Þar skilur á miili Hómers og seinni
tíma lærisveins hans, Voltarie, sem
dregur vissulega ekki dul á óham-
ingju og hamingju söguhetja sinna,
og hann leitaði heldur aldrei á náð-
ir guðanna í skrifum sínum. Sögu-
hetjur hans mát.tu bjarga sér sjálfar,
og það fór vel, þegar öll kurl komu
til grafar. — Það fór einnig vel
fyrir Ódysseifi að lokum, en aðeins
vegna hjálpar guðanna. Þeir sögðu
honum að smíða sér farkost, og á
honum hélt hann i norðurátt. Enn
einu sinni lendir hann í skipbroti og
verður að grípa til sundkunnáttunnar
og synda langveg, áður en hann næði
landi á eyju þeini, er nú heitir Korfú,
og þar hjálpaði hin elskulega kóngs-
dóttir, Násíka, .honum til þess að út-
vega sér nýtt skip. Nú skyldi maður
ætla af undangengnu, að kapoirn
lenti aftur á villigötum. En sennilega
hefur Hómer verið orðinn þreyttur
á þessum eilífu hrakningum söguhetj-
unnar. Hann lét nú Ódysseif fylgja
strandlengju Epírus í suðui'átt. —
Daufur eimur fteikts geitakjöts og
angan eucalyptrjáa sannfærði hann
um, að íþaka, heimkvnni hans. var
í nálægð. Brjóst hans fylltist gleð'h
en su gleði var skammvinn. Hin fræga
kona hans, Penelópa, hafði feng;ð
fullt hús biðla á þeim tólf árum er
liðin voru, síðan eiginmaður hennir
hélt að heiman En allt er gott, þsg-
ar er.dirinn er góður, og það varð
hann.
Eyna íþöku et að finna .norðvest-
an við eyna Cefalonía í Pátrasfióa.
Kortið, sem fylgir greininni. sýnir í
höfuðdráttuin ferðii' Ódysseifs. en þó
hafa ferðir hans náttúrlega ekki ver-
ið eins nákvæmar og str'^n sýna: —
Ætli hann hafi ekki farið króka
stundum?
Hér hefur einn af hinum mörqu biölum Penelópu, konu Odysseifs, tekið h -íj
taii, en hún styður hönd undir vanga og vonast statt og stöSugt eftir heim'rcmu
bónda síns.
T í M I N N — SUNNUDAGSBI AÐ
843