Tíminn Sunnudagsblað - 01.12.1968, Blaðsíða 12

Örnólfur, Margrét, Guðmundur Andri. (Tímamynd: — GE).
Fréttir og flokkadrættir
Margrét Indriðadóttir varð fyrir
fáum vikum fréttastjóri útvarpsins,
og hafði þá unnið við fréttamennsku
síðastliðin tuttugu og fimm ár. Hún
byrjaði á Morgunblaðinu, svo græn,
að þegar Vaítýr Stefánsson bað hana
að fara í viðtal hafði hún ekki hug-
mynd um, hVað við var átt. Um skeið
var hún á blaðamánnaskóla í Banda-
ríkjunum, og seinna eitt sumar á
Tímanum. Fyrir nítján árum réði hún
sig á fréttastofu ríkisútvarpsins. Þar
hefur hún unnið óslitið síðan, séu
fráskilin tvö þriggja mánaða leyfi.
í hvort skipti varð hún syni ríkari.
Margrét nýtur óskiptra vinsælda
sakir þess, hve hún er vel gerð og
skemmtileg manneskja, enda af góð-
um ættum. Leyfi ég mér að vitna um
það efni til meistara Þórbergs. Hann
segir í bók sinni „Um lönd og lýði“
frá tveimur bræðrum, sem hétu Hall-
grímur og Indriði og bjuggu í Lóni.
Þeir „gerðu ferð austur á Hérað í
móðuharðindunum til þess að leita
sér að jarðnæði. Hallgrímur bjó að
Stóra-Sandfelli í Skriðdal, en Indriði
á Borg í Skriðdal. Þeir bræður voru
gáfumenn, fjörmenn miklir og ágæt
legn skáldmæltir, og báðir urðu þeir
hreppstjórar. Indriði var faðir séra
Ólafs skálds á Kolfreyjustað, föður
Jóns ritstjóra og Páls skálds. Hall-
grímur var forfaðir Sigurðar prófasts
Gunnarssonar og Gunnars Gunnarsson
ar skálds og Benedikts Gíslasonar rit
höfundar frá Hofteigi. En af báðum
bræðrunum, Hallgrími og Indriða, er
komin Margrét Indriðadóttir, sem all-
ir íslendingar kannast við úr útvarp
inu, kona Thors Vilhjálmssonar rit-
höfundar.“
Það dróst nokkuð, að Margrét hefði
tíma til að sinna kvabbi blaða.
„Margrét, þú varst búin aS lofa,
að ég mætti koma að heimsækja
þig eitthvert kvöldið"
„Það getur ekki orðið í kvöld“,
svarar hinn nýi fréttastjóri hljóð-
'arpsdeildar Ríkisútvarpsins. „Ég
var búin að lofa að hlýða strák
yfir landafræði fyrir próf. Ég hef
sjálf gott af að rifja hana upp“.
En kivöldið þar á eftir er ég
sezt inn í stof-u hjé Margréti I-nd-
iðadóttur um hálfníudeytið. Það
er aðeins hálf önnur stund síðan
hiún Skrúfaði fyrir fréttahólfið, frá
matargerðarhólfinu í hugsana
kerfi sin-u, en hún virðist jaf-n
slyng á báðum vigstöðvum — inn
um opnar dy-rnftr glampar á disk-
ana í upþþvotta^ri-ndinm.
Kona, se-m vin-nur fullan starfs-
dag og annast að auki ei-ginmann
og tvo syni, verður að vera hraust,
og Margrét er af austfirzkum
bændaættum í föðurætt, þar sem
allir verða áttræðir og níræðir.
Frændi hennar, Páll á Aðalbóli,
datt ofan í Jökulsárgljúfur og varð
ekki mei-nt af.
Benedikt frá Hofteigi segir Pál
líkastan því sem hann hafi hugs
að sér Gretti Ásmundsson. Faðir
Marg-rétar villtist tólf ára í byl, en
fa-nn áttina heim til sín þegar
ha-nn sá jökulrispu-r á steini.
Þetta er fólk, sem bjargar sér
á æðruleysi og brjóstviti — og
piýðilegu skopskyni.
I móðurætt er Margrét af seyð-
firzkum ættum. Hún segist vera
heilsugóð og á því sé raunar einn
annmarki: hún hafi sem sé helzt
ekki tíma til að lesa bækur nema
hún sé svo heppin að fá væga
flensu.
„Ég vildi geta lesið meira, enn-
ars hef ég ekki yfir neinu að
kvarta. Ég sleppi vissulega ýmsu,
sem heimahúsmæður eyða tima í:
himi ekki í búðum, spila ekki
bridge og læt ekki húsverkin
þrúga mig — þá væri ég komin á
taugahæli.
„Finnst þér hús-mæður ættu al-
mennt að vinna úti?“
„Það fer alveg eftir, hvort það
er á stakkstæðum eða þeim býðst
skemmti'legt sta-rf við hæfi. Ég
f
72
T I M I N N - SUNNUDAGSBLAÐ