Tíminn Sunnudagsblað - 23.03.1969, Blaðsíða 9

Tíminn Sunnudagsblað - 23.03.1969, Blaðsíða 9
p • •>& *'' ^ : , i i>íj ■ \ '■ \ \ llr^ * Húsfreyja komin heim með aðdráttinn. Vizkufugl er sér vel og heyrir enn betur ríöa á glóandi járn. Dag nokk- urn vorið 1882 var Ihann þar að slá Ihákarlaskálm, en slík vopn iþurftu þeiir þá einna helzt, er Við Eyjafjörð bjuggu, því að þá voru hákarlaveiðar stundaðar af miklu kappi. Þetta vor voru íiarðindi mikil eins og þau miss- eri og ís við land. Svo var hátt- að smiðju Jóhanns, að hurðin var í tvennu lagi, efri helming- Ur og neðri helmingur, svo að loka mátti dyrunum að hálfu, en láta þær standa opnar að hálifu. Að þessu sinni var þeim lokað að neðan, en að ofan stóðu þær opnar, svo að reyk svifaði betur út og næga birtu legði inn. Jóhann sótti smíðar sínar af kappi, því að hann var verk- maður mikill. Allt í einu varð hann þess áskynja, að dimmdi í smiðjunni, líkt og þeg- ar gíluggi er byrgður eða snögg- iega gengur að með él. Varð honum þá litið upp. FTestum hefði brugðið 1 brún, er þeir sáu, hvað olli birtubrigðunum: f gáttinni stóð hvítabjörn, er lagt hafði hrammana upp á neðri hurðina og teygði gulhvít- an hausinn inn í smiðjuna. Jóhann varð þó ekki upp- næmur frekar en Egill Skalla- grímsson, er hann braut skip sitt í Humrumynni, kominn nær í greipar Eiríki blóðöx og Gunn- hildi konungamóður. Hann mundaði hákarlaskálmina og gekk á móti hinum óboðna gesti. Hefur þá átt dável við lýsingin á Þór í Þrymskviðu: „Skegg nam hrista, skör nam dýja, réð Jarðar bur um að þreifast.“ Hvítabirninum sýndist skálm- arberinn nokkuð gustmikill og hörfaði úr gáttinni. En Jóhann snaraði sér á eftir honum og hrakti hann undan sér eftir hlaðinu og síðan niður túnið og ofan fyrir brekkurnar að Fnjóská, er rann milli skara. Þar hafði björninn svipaðan hátt á og Víga-Glúmur, er liann steypti sér ofan fyrir gilbrún- ina 1 MjaðmárdaT; Hann hlamm- aði sér í vökina, og skildi þar með þeim Jóhanni. Uglan er á ferli, þegar skuggsýnt ei' orðið. Menn halda, að það sé af þv'i, að þá sjái hún betur. Reyndai sér hún einnig við dagsbirtu. En mýs og þess konar kvikindi, sem eru bráð hennar, eru mest á flakki í myrkri, og það eru hyggindi, sem í hag koma, að uglan er þá á ferli. Á netihiminu mannsauganis eru af- armargir litnæmir hnúðar. Á nefchimnu ugluaugans eru aftur á móti ákaflega ljósnæmir_stafir, og það gerir allan muninnT Þess vegna sér uglan miklu T>étur i myi'kri en maöur, en liti ^reinir hún ver .En hvað sakar það: í myrkirinu eru alTir kettir eins. Erfitt er að svara, hversu Ijós- næmt auga uglunmar er. En til< raunir, sem gerðar hafa verið i herbergi, þar sem Tjós var byrgj úti, benda til þess, að ugla geti T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ 249

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.