Íslendingaþættir Tímans - 16.03.1972, Blaðsíða 15

Stína, eins og hún var alltaf köll
uð ólst upp hjá foreldrum sínum í
Dilksnesi í stórum systkinahópi,
en Dilksnesheimilið var á hennar
uppvaxtarárum einn af miðdeplum
sveitarinnar í skemmtana- og
fræðalífi unga fólksins, sem þá var
að vaxa úr grasi. Þar var tónlist í
hávegum höfð, fólkið skemmti sér
við söng og orgelspil á milli fræð-
andi viðræðna. Þær stundir munu
mörgum ógleymanlegar sem óttu
þess kost að njóta þeirra.
Árið 1931 hinn 30. ágúst igiftist
Stína Ósk-ari Guðnasyni, syni
Guðna Jónssonar og Ólafar Þórðar
dóttur þeirra mætu hjóna, en Ósk-
ar hafði á sínum barnsárum verið-
sumardrengur í Dilksnesi, svo hér
tóku þessi leiksystkini saman og
mynduðu sitt farsæla heimili, er
þau hafa húið í alla tíð síðan, en
það er næsta hús við undirritað-
an, sem einnig hefur húið jafnlengi
við hlið þessara ágætu hjóna, og
minnist margra ánægjulegra
stunda á heimili þeirra.
Þau hjón eignuðust 6 hörn, sem
öll eru á lífi, en með lífi sínu og
starfi hafa þau hjón sýnt það, að
hörnin þeirra voru þeim allt. IBaki
brotnu unnu þau til að gefa klof-
ið það að kosta þau öll til ein-
hverra mennta. En nú, þegar þeim
áfamga ier náð og börnin orðin virík-
ir þjóðfélagsþegnar, og von hefði
mátt vera um rólegri daga, þá er
stundin komin, þessi mikla stund,
sem enginn fær umflúið.
Frá því 17. apríl á s.l. ári er
hið mikla sjóslys varð hér við
Hornafjarðarós og átta ungir og
vaslkir sveinar hurfu í hafið, er
þetta í þriðja sinn, sem dauðinn
ber snögglega að dyrum hér í Hafn
arhreppi. í annað sinn rétt fyrir
jólin, er ungur bóndi hnígur ör-
endur niður við bæjardymar hjá
sér, og nú hverfur Stína frá okk-
ur hér, án þess nokkrum hefði
komið til hugar að slíkt væri í að-
sigi. Þetta er mikið áfall í svo litl-
um bæ sem hér, þar sem allir
þekkja alla og umgangast hver
annan daglega.
Stína var yngst systkina sinna,
næstur henni að árum var Hösikuld
ur listmálari, sem látinn er fyrir
nokkrum árum.
Stína var í eðli sínu listelsk
kona, enda bar heimili hennar vott
Steindór Gíslason
bóndi á
F. 22.6. 1912.
D. 22.12. 1971
Steindór bóndi á Haugi í Gaul-
verjabæjarhreppi andaðist í sjúkra
húsinu á Selfossi 22. des. s.l. eftir
þung veiikindi siðast liðið ár. Hann
var þrívegis skorinn upp á þeim
tíma. Þessi þunigu veikindi og að-
gerðir bar Steindór með mikilli
hugprýði og þolinmæðí og lét
aldrei hugifallast.
Steindór fæddist að Hrútsstöð-
um í Flóa, sonur hjónanna Krist-
ínar Jónsdóttur og Gísla IBrynj
ólfssonar, er þar bjuggu, en fluttu
síðar að Hauigi, þá ársgamall. Þau
voru bæði vel þekkt heiðurshjón
og hann sem þjóðhagasmiður.
Steindór var trúmaður og að
nolkkru forspár og draumspakur.
Ég hyigg, að hans andlega þrek og
jafnaðargeð í veikindunum hafi
byggzt á trú hans á að framgang-
ur lífsins væru forlög, þ.e. þróun
oig þroski til annars og eilífs lífs.
Haugi
Því það að hafa lifað er eilíft og
verður aldrei þurrkað burt né
fært til.
Því þótt Steindór væri að upplagi
um að svo var, allt er þar innan-
stokks með þeim hætti, er bera
henni vitni um yndisþokka og gott
hugarfar. Greiðvikni og öðlings
skap hennar var mikið. Það var
sem legði frá henni hressandi loft,
hreysti fagurrar menningar og hóg
látrar gleði, þegar komið var inn
í stofurnar hennar.
Stína var siú auðkona, að vera
persónuleika gædd. En það telst
sá maður eða kona, sem helgar líf
sitt öðrum, lifir lífi sínu fyrir utan
sjálfa sig, lifir í hinum margvís-
legustu viðfangsefnum en gleym-
ir sjálfum sér, þetta var eitt af
lífslánum Stínu.
Tap eða vinningur er sá regin
möndull, sem mannlegt líf snýst
um. Líf og leikur verður sæluvana
auðn. Ginnungagap, ef hvort
tveggja er eiigi „leikur að vinna
og tapa“. Stínu tókst með afbrigð-
um vel að vinna leik hins mann-
lega lífs.
•Mannúðarmanni þykir kraftur
lífs vors birtast á fegurstan hátt,
þá er vér styrkjum skjólstæðinga,
förunauta og igranna, vinnum bót
þjóðfélagi og ættjörð. Þetta var
lífsviðhorf Stínu.
Stína mín, þessi fátæklegu orð
eiga að vera hinzta kveðja til þín
frá mér og konu minni, þau eiga
að vera þakklæti fyrir samveru-
stundirnar hér á Höfn, ég veit þú
fyrirgefur hve mikið er ósagt um
þig og þitt starf.
Ég veit að þú gekkst þína ævi-
braut á guðs vegum, og ég vissi
að þú varst örugg í trúnni á eilífa
lífið, þess vegna valdi ég versið,
sem er í upphafi þessara orða.
Elskulegum eiiginmanni þínum
og börnuni ykkar sendi ég og
kona mín oikkar innilegustu samúð
arkveðjur.
islendingaþættir
Gunnar Snjólfsson.
15