Íslendingaþættir Tímans - 12.10.1972, Blaðsíða 11

Sigurður P. Jónsson
Sauðárkróki
Fæddur 20.10 1910
Dáinn 15. sept. 1972.
Astkæri bróðir, þú áfram mig leiddir,
i æsku og bernsku þá varst þú min hlif.
Úr vandræðum minum og villu þú
greiddir,
og veittir mér þroska og eðlilegt lif.
Þá leiðirnar skildu var lifið i blóma,
hve ljúft var mér, Siggi, að vita af þe’r.
Þin tilvera öll var með sérstökum
sóma,
en sýndist oft vera i brotum hjá mér.
Sem þrekmenni barst þú þjáningu
alla,
þar var ei æðran né stóryrðin,
og þegar að dauðinn kom þig að kalla,
komst þú til móts við hann ferðbúinn.
Nú ert þú horfinn til heimanna fegri,
hugur minn grátþrunginn saknar þin
nú.
Enginn bróðir var yndislegri,
með öðlingslundina, og hjarta sem þú.
Hinzta kveðja frá systur þinni.
Guðrúnu Jónsdóttur
Ragnhildur Guðmundsdóttir
Haga Hornafirði
Fædd 6. júli 1873.
Dáin 2. mai 1972.
Kveðja frá systursyni.
Heimildir skráðar um heila öld
i hug mér koma sem fræðaspjöld.
Margt er bak við þau timans tjöld,
sem torvelt er nú að skilja.
En sigrar vinnast og greidd öll gjöld
með Guðstrú og sterkum vilja.
hress á Landspitalann, til læknisat-
hugunar, en morguninn eftir var hann
látinn.
Jarðarför Páls Pálssonar fór fram
að Vatnsfirði 16. september að við-
stöddu fjölmenni úr hreppum Norður--
Isaf jarðarsýslu og af Isafirði.
Sigurður prófastur Kristjánsson flutti
útfararræðuna, en sr. Baldur Vil-
helmsson kastaði á hann rekunum, A'ð
greftrun lokinni var öllum viðstöddum
boðið til hófs i Reykjanesskóla. Þar
talaði Páll sonur hins látna vel valin
orð og þakkaði öllum.er fylgdu honum
til grafar. Ég kveð Pál með vinsemd
og þakklæti.
Kristján Jónsson
frá Garðsstöðum.
Stórbrotið er það sögusvið,
sandar og stórfljót meö þungan nið.
Jöklar, sem gnæfa við himins hlið.
Hafið er sjónmáli lokar.
Stefnu Landvætta um strið og frið
er staðreynd, að enginn þokar.
Móðursystir, ég minnist nú
manndóms og festu, er sýndir þú.
Á betri lifskjör þin bjargföst trú
og blaktandi fullveldismerki.
Að islenzk þjóð gæti byggt sér brú,
ef bræðralag stjórnaði verki.
Harðæri og fátækt i heimasveit
huganum beindi i gæfuleit.
Um Vesturheim fögur fyrirheit,
sem fóru ekki öll að vonum.
Og allmargir kvöddu sinn ættarreit
af Islands dætrum og sonum.
Þú flúðir ekki þin föðurtún,
fjallanna tign að efstu brún
seiðmögnuð birtu með rammri rún
raunsýn, hvað áttiog misstir.
Atthaga kvöddu hann og hún, ^
hjartkær bróðir og systir. _
Þú mótaðir skýrt þin manndómsspor,
sem minningu geyma um kjark og
þor
Þitt leiðarmerki var ljós og vor.
Lifsneistinn hreinn og fagur.
Þú sigldir ei bliðan byr frá Skor,
bernskan var strangur dagur.
Þótt stór væru sárin, er sál þin hlaut,
sýnd var þér likn i hverri þraut.
Fagnaðarefni þér féllu i skaut.
Fórnir þér lagðar á herðar.
Astvinum barst frá æðri braut
útkall til hinztu ferðar.
En áfram var haldiö á langri leið,
sem löngum var torsótt og sjaldan
greið
Barizt við fátækt og bjargar neyð,
unz báti var lagt að ströndum,
Og umvafin langt þitt elliskeiö
ýlrikum mjúkum höndum.
Um beðinn þinn leikur blærinn hlýr,
blessuð sé minning þin hrein og skýr.
Hetju, sem aldrei af hólmi flýr
heimvonir reynast góðar.
Draumur þinn rættist um byggðar
brýr.
og batnandi kjör vorrar þjóðar.
Nú eru systur á nýrri strönd,
og nema sin langþráöu óskalönd.
Traust voru ættar- og tryggðabönd
tengd fram að hárri elli.
Þær standa saman möb hönd i hönd
og horfa að Skaftafelli.
Tómas Ragnar Jónsson.
11
Islendingaþættir