Íslendingaþættir Tímans - 11.05.1974, Blaðsíða 12
Þónmn Ingileif Sigurðardóttir
fædd 12. febrúar 1889
Dáin 16. janúar 1973.
Hinn 16. jan. siðastliðinn andaðist
á sjúkrahúsinu á Seyðisfirði Þórunn
Ingileif Sigurðardóttir á 85. aldursári.
Foreldrar Ingileifar, eins og hún
ætið var nefnd, voru hjónin Sigurður
Einarsson og Sigurbjörg Sigurðar-
dóttir, sem lengst af bjuggu I
Rauðholti i Hjaltastaðaþinghá.
Einar faðir Sigurðar var Jónsson,
fæddur i Eyjafirði. Hann var skáld-
mæltur vel og lifa enn nokkrar stökur
hans á vörum manna, þó flest sé nú
fallið i gleymsku, og hefur sú ættar-
fylgja nokkuð komið fram hjá af-
komendum hans, þó að litið flikaði
Ingileif henni. Amma Ingileifar i
föðurætt var Ingibjörg Þorleifsdóttir
frá Hrjót .
Sigurbjörg, móðir Ingileifar, var
Sigurðardóttir frá Horni i Hornafirði.
Sigurður dó ungur af slysförum. Móðir
Sigurbjargar, amma Ingileifar, hét
Sæbjörg frá Efrafirði i Lóni, af
traustum bændaættum þar, enda
margt.skyldfólk Inigleifar i framættir
um Lón og Hornafjörð.
Það stóðu þannig traustar bænda-
ættir að Ingileifu og það úr tveim
landsfjórðungum.
Ingileif Sigurðardóttir var fædd að
Þuriðarstöðum i Eiðaþinghá
þann 12.febi; 1889. Þuriðarstaðir eru nú
fyrir löngu komnir i eyði.
A fyrsta aldursári Ingileifar fluttust
foreldrar hennar að Rauðholti I
Hjaltastaðaþinghá, þar sem hún
dvaldist siðan fram að tvitugs aldri.
Ingileif var næst elzt i 11 barna hópi,
svo það gefur auga leið, aö strax á
barnsaldri hefur hún haft nóg að
sýsla að hjálpa fátækum foreldrum að
afla bjargar i bú og aðstoða yngri
systkini sin. Þegar hún svo fór úr
foreldrahúsum, var að visu færri
munna að metta, en lika færri hendur
að hlúa að ungviðinu, sem eftir varð.
Rúmlega tvitug að aldri flytzt
Ingileif upp i Fljótsdal, að Viðivöllum
fremri. Þar er þá vinnumaður, Pétur
Einarsson að nafni. Þau felldu hugi
saman og gengu i hjónaband 1912.
Pétur var sonur hjónanna, Einars
Sigfússonar og Sigriðar Ogmunds-
dóttur, er bjuggu i Breiðuvik i Borgar-
firði eystra. Pétur andaðist 2. sept.
1971.
Fyrstu árin voru þau i húsmennsku
á Viðivöllum fremri. En vorið 1920
flytjast þau að Ormsstöðum i Skógum.
Þar ræðst Pétur sem fastamaður hjá
Skógræktinni á Hallormsstað.
Á Örmsstöðum fengu hjónin Ingileif
og Pétur, að hafa nokkra grasnyt, svo
þau gátu haft kú og nokkrar kindur,
Pétur fékk hálfsmánaðar sumarfri á
hverju ári, sem þá var ekki algengt að
menn fengju. Þann tima notaði hann
að aðstoða konu sina og börn að afla
heyja handa búpeningi sinum.
Þetta bjargaðist blessunarlega með
elju og dugnaði beggja hjónanna og
synirnir fóru fljótt að létta undir.
Árið 1937 flutti fjölskyldan að
Buðlungavöllum, og þá tóku lika eldri
synirnir við bústjórn, en Ingileif móðir
þeirra hafði bústjórn innanstokks.
Ingileif og Pétur eignuðust fimm
syni: Einar, kvæntist Sigriði
Metúsalemsdóttur Kjérúlf frá Hrafn-
keisstöðum i Fljótsdal, þau bjuggu
lengst af á Arnhólsstöðum i Skriðdal,
en eru nú flutt i Egilsstaðakauptún,
Sigurbjörn, kvæntur Kristinu Þorkels-
dóttur, þau bjuggu á Hafursá i
Skógum, Sigurð,hann andaðist á 16.
aldursári, Sigmar, hreppsnefndar-
oddvita á Breiðdalsvik, hann er
kvæntur Kristrúnu Gunnlaugsdóttui;
og Þormóð, vegaverkstjóra á
Blönduósi, sem kvæntur er Jóninu
Steingrimsdóttur.
Allir eru synir Ingileifar og þeirra
hjóna, svo og tengdabörn, mesta
myndarfólk og hinir ágætustu þjóð-
félagsþegnar, og barnabörnin eru bæði
mörg og mannvænleg.
Að lokum get eg ekki stillt mig um
að tilfæra hér nokkrar setningar úr
likræðu þeirri, sem séra Gunnar
Kristjánsson flutti við útför Ingileifar:
„Fyrir tveimur árum kom ég i
húsvitjun á sjúkrahúsið á Seyðisfirði.
1 einu herberginu heilsaði mér gömul
kona með þessu traustvekjandi og
heiðrika yfirbragði, sem einkennir
gamalt fólk stundum, gamalt fólk,
sem sú náð er gefin að öðlast frið
ellinnar og værð þess, sem litur með
stolti yfir farinn veg.
Það er stundum sagt, að þeix; sem
guðirnir elski,deyi ungir, þetta kann að
vera lifsspeki einhvers staðar.
I kristinni trú er þvi hins vegar þann
veg háttað, að vér lltum á lifið sem
guðs gjöf, og litum það jákvæðum
augum. Og Gamla testamentið talar
um lifið sem eitt tákn blessunar guðs.
Su hugsun hvarflaði eitt sinn að mér,
er Ingileif var i Seyðisfjarðarkirkju,
að sumt fólk ætti einhvern sérstakan
lifskraft — tilveruþrek”.
Ingileif var jarðsett i Vallanes-
kirkjugarði, þann 26. jan. siðastliðinn.
Hún hvilir þar nú við hlið manns sins.
Þau höfðu gengiö saman langa,og að
þvi að við hyggjum, hamingjusama
ævi, nú hvila þau saman um eilifð.
Blessuð sé minning þeirra.
Bogi og Elisabet
12
íslendingaþættir