Íslendingaþættir Tímans - 09.11.1974, Blaðsíða 1
ISLENDINGAÞI ITTIR
Laugardagur 9. nóvember 1974 — 35. tbl. 7. árg. Nr. 186 TÍMANS
Sumarliði Olason
frá Ingólfsfirði
Andrés Guðmundsson
frá Felli
„Deyr fé, deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.”
(Ilávamál).
Vel má ég minnast þessara orða
hinna fornu spekimála um örlög alls
þess, sem guð hefur lif gefið og for-
gengileik þess. Með mánaðar millibili
hafa á þessu sumri látizt tveir fyrrver-
andi sveitungar minir, frændur og vin-
ir, báðir mér nátengdir, likir um sumt
en ólikir þó. Báðir hygg ég að hafi á
vissan hátt mótað mig i æsku og á upp-
vaxtarárum minum meira en margan
grunar og meira en ég hefi gert mér
fyllilega ljóst. — Þeir voru bræðrasyn-
ir og þvi af sama bergi brotnir,
að öðrum þræði. Báðir voru þeir
mágar minir, annar bróðir
konu minnar, hinn kvæntur systur
minni. Um báða á ég margar og góðar
minningar. Beggja sakna ég við burt-
för þeirra. Nú verður ekki lengur
vænzt samfunda við þá eða deilt við þá
geði i gamni og alvöru svo sem áður
var er fundum bar saman. — Þessir
horfnu vinir minir eru:
Sumarliði Olason, frá Ingólfsfirði og
Andrés Guðmundsson frá Felli.
Sumarliði Ólason var fæddur að
Munaðarnesi i Arneshreppi þann 14.
nóv. 1900. Foreldrar hans voru hjónin
Óli Þorkelsson og Jóhanna Sumarliða-
dóttir. Þau bjuggu á Munaðarnesi árin
1896 til 1903. Þá fluttust þau að
Ingólfsfirði i sömu sveit og bjuggu þar
upp frá þvi þar til Óli dó árið 1924.
Við þann bæ voru þau ávallt kennd,
og svo var einnig með Sumarliða,
meðal sveitunga og vina, löngu eftir að
hann var fluttur burtu þaðan.
Foreldrar óla i Ingólfsfirði voru
Þorkell Þorkelsson frá Bólstað i
Steingrimsfirði, bóndi i Ófeigsfirði nær
óslitið frá 1850 til 1875, er hann lét af
búskap og fékk búið i hendur tengda-
syni sinum, Guðmundi Péturssyni, og
kona hans, Jensina óladóttir hins rika
i Reykjarfirði og siðar i ófeigsfirði til
1849 er hann lézt aðeins 49 ára gamall.
— Óli Jensson Viborg i ófeigsfirði hef-
ur eflaust verið athvpiisverður atorku-
maður. Hann deyr ungur að árum, en
er þá oröinn stórauðugur, búinn að fá
viöurnefnið, hinn riki og orðinn þjóð-
sagnapersóna. Jensina dóttir hans,
amma Sumarliða, var orðlögð
skörungskona. Þorkell maður hennar
var mér sagt að hafi verið einstakur
geðprýöismaður, sem ekki sást sinni
bregða, vænn maður og vel greindur
eins og hann átti kyn til. Verður ætt
hans ekki rakin hér, en margt hefur
verið mætra manna i þeirri ætt og
dreifzt viða.