Íslendingaþættir Tímans - 26.01.1980, Blaðsíða 14

Guðni Sigurjónsson
F. 16. okt. 1894
D. 20. des. 1979.
Guðni Sigurjónsson var fæddur 16. okt.
1894 að Syðrahóli í Kræklingahliö. Hann
andaðist 20. des. s.l. á FjórðungssjUkra-
húsinu á Akureyri, eftir stutta legu 85 ára
að aldri.
Foreldrar hans voru Sigurjón Jó-
hannesson og kona hans bóra Friðriks-
dóttir. Ekki mun auður hafa veriö þar i
búi, enda börnin mörg og oft flutt úr staö
eins og þá var titt um fátækt fólk.
Fárra ára gamall var Guðni tekinn I
fóstur af Benedikt Jónatanssyni og Guö-
rúnu Jónsdóttur er þá bjuggu á Bakka i
Fnjóskadal. Hjá þeim ólst hann upp til
fulloröinsára. Minntist hann þeirra ætiö
meö þakklæti og hlýhug.
Þá var hann vinnumaöur á Sörlastööum
og kannski viðar i Fram-Fnjóskadal. Ég
minnist þess, hve hann talaði vel um
Sörlastaðaheimiliö og bar mikla viröingu
fyrir húsbændum þar og heimilisfólki.
Sérstakar rætur bar hann alla ævi i
brjósti til Fnjóskadals og i'búanna þar
sem hann kynntist svo vel i æsku og ung-
lingsárum. Þangað var alla jafna gott að
koma og rifja upp gamlar minningar, þó
honum þætti miöur hve byggðin haföi
grisjast þar á seinni árum.
NU lá leiðin inn i Eyjafjörö og þar
dvaldist hann á ýmsum bæjum alla ævi
siðan.
Fyrst fór hann i Garösá til hjónanna
Kristjáns Jósefssonar og GuðrUnar
F. 20.9. 1881. D. 12.1. 1979.
14
Siguröardóttur, sem þá bjuggu þar. Þar
kynntist hann Halldóru Jósefsdóttur og
gengu þau i hjónaband 6. des 1917. Ekki
varð þeim barna auðið sem upp komust
en þau tóku i fóstur bróöurson Guðna,
Björgvin Friðriksson og ólu hann upp.
A Garðsá höfðu þau einhver jarðarafnot
og voru þar til 1926 er þau fluttu i Bringu
og bjuggu þar i 10 ár. Þá lá leiöin i Grund
og voruþau þar i tvö ár. Var Guðni vinnu-
maður hjá MagnUsi Aðalsteinssyni en
Halldóra var þar i sjálfsmennsku, mun
hUn þá hafa stundaö saumaskap en hUn
var góð saumakona og haföi það I
igripum.
Aftur fluttu þau i Bringu 1938 og fóru að
búa þar i félagi við Björgvin fósturson
sinn er þá var kvæntur. Af ýmsum
ástæðum leystist sá búskapur upp 1940.
Þá fluttust þau I Kamb til Kristjáns
Ég þakka þér fyrir allt og allt og kveö
þig elsku frænka. ÞU varst mér alltaf svo
góö, og það var gott og gaman aö koma til
þin. Koma I gamla bæinn til þin og blanda
geöi viðbörnin þin, sem sýndu mér ávallt
hlýju og vinarhug og gera það enn I dag,
þegar fundum okkar ber saman.
I huga mihum geymi ég bjartar og kær-
ar minningar frá löngu liðnum stundum á
heimili þinu, þar sem ég var raunar alltaf
eins og heima hjá mér, frekar en gestur,
og gekk jafnan fagnandi i' bæinn þinn, þar
sem gleðin rikti.
Já það er margsaö minnast og þakka.
Börnum og öðrum vandamönnum frænku
minnar sendi ég einlaEgar samUðarkveöj-
ur.
E.A.
bróður Halldóru er þá var orðinn ekkju-
maður, stóð hUn fyrir bUi hans innanhUss
meðan heilsan entist en Halldóra dó 1944.
Er þau fluttu i Kamb fór Guðni að stunda
vörslu við mæðiveikigirðingar hér i Eyja-
firöi á sumrin. Viö það vann hann i fjölda-
mörg sumur, eða þangað til þvi var hætt-
Eftir það var hann á ýmsum bæjum svo
sem Stóra-Hamri, Rifkelsstöðum og
miklu viðar. En þegar heilsan fór að bila
fluttist hann á eliiheimilið I Skjaldarvik
og var þar mörg siðustu árin. A efri áruh>
sinum var hann oft gestur I Hafnarstræti
47 á Akureyri hjá frænku sinni Ólöfu
ólafsdóttur og manni hennar Erni
Péturssyni bilstjóra. Þar var hann ætíð
velkominn og átti góða daga.
Þetta er i fáum orðum ágrip af ævi
Guöna Sigurjónssonar,enþvi erégað rifja
þetta upp, sem er svo likt og æviferill
fjölda annarra samferðamanna, að það
sýnir að dvalarstaöirnir voru margir á
lifsleiöinni og á meirihluta ævinnar vann
hann öðrum en sjálfum sér, samvisku-
samur og trUr húsbændum sínum. Hann
var áreiðanlega Ur hópi þeirra sem lét sér
eins annt um hag húsráðenda og sinn eig-
in. Þetta var og er dyggð sem skylt er að
muna og þakka.
Guðni Sigurjónsson var einstaklega
góður skepnuhirðir, fljótur aö sjá þarfir
málleysingjanna, enda dýravinur og hlýr
i viðmóti við þau. Fjármaður var hann
ágætur og hafði yndi af kindum og að hlUa
að þeim glöggur og vökull i sambUðinni
við þær. Þær voru eftirlæti hans og svo
hundarnir þeir voru honum ævinlega
fylgispakir og tryggðavinir.
Hann vildi áreiðanlega sinna þvi sem
veikbyggt var og minnimáttar. Kom það
meðal annars freun i þvi hve barngóður
hann var, glaður og kátur I návist þeirra,
enda hændust þau mjög að honum.
Eins og að framan er skráð vann Guðni
Sigurjónsson hjá mörgum á sinni löngu
ævi. Engan hefi ég heyrt mæla annað en
verk hans öll hafi veriö holl bæ og búi,
hvar sem hann vann.
Ekki safnaði Guðni miklum veraldar-
auði um dagana, en hann safnaöi öðrum
auði sem er gulli dýrmætari en það er vin-
áttaog hlýhugur samferðamannanna sem
hann hlaut flestum fremur aö launum.
Otför hans fór fram frá Munkaþverár-
kirkju að viðstöddu fjölmenni laugardag-
inn 29. des.
Þar var kvaddur maðurinn, sem var
meiri hluta ævi sinnar annarra þjónn og
honum þökkuö trU og dyggð i starfi og
samfylgdin á langri ævi.
Jónas Halldórsson
islendingaþættir
Andrea Jónsdóttir
frá Litla Fjarðarhorni