Íslendingaþættir Tímans - 26.01.1980, Blaðsíða 15

Margrét Halldórsdóttir
frá Syðri — Brekkum
Fædd 19. des. 1889.
Dáin 21. des. 1979.
Margrét var þvl rétt niræö, er hiin lést.
Margrét giftist Guömundi Björnssyni
P^nda á Hallgilsstööum á Langanesi 1914.
, ar bjuggu þau þar til 1924, er þau fluttu
. ^kureyrar, þar sem Guömundur gerö-
lst bdstjóri á stórbúi þvl, er Jakob Karls-
s°n haföi komiö upp aö Lundi viö Akur-
eyri.
Rjölskyldur þeirra Guömundar og
nkobs tengdust á þessum árum vináttu-
öndum sem síöan hafa haldist meö fjöl-
skytóunum.
Margrét og Guömundur fluttust aftur
anHallgiisstööum um 1930 og bjuggu þar,
•^ngaö til Guömundur lést áriö 1948.
fceim hjónum varð ekki barna auöiö, en
Pnu ólu upp tvær fósturdætur, náskyldar
Þeim. þ>au tóku þær i fóstur ungar, er
nióöir þeirra lést, eftir ósk hennar, en
jnóðir þeirra var Arnffiöur Gamlielsdótt-
lr °g var hún fósturdóttir Dýrleifar á
yftri-Brekkum og var þvl fóstursystir
Margrétar.
Arnfriöur Gamalielsdo’ttir var gift
^ndréái Lúövikssyni frá Vopnafiröi.
Pósturdæturnar tóku þau Margrét og
Huömundur þegar þær voru þriggja og
utim ára, þær Dýrleifu og Soffiu Andrés-
dætur.
Arnffíöur, móöir þeirra systra var frá
k®varlandi i Þistilfiröi, en móöir hennar
Var Vigdis Kristjánsdóttir frá Leirhöfn,
Msystir Dýrleifar á Syðri-Brekkum, svo
P®r voru systradætur Arnfriöur og Mar-
grét.
Börn Dýrleifar á Syöri-Brekkum og
“alldórs Guöbrandssonar voru: Halldóra
ö Syöri-Brekkum fædd 1879. (8 barna
móöir)., Guörún I Efri-Hólum, fædd 1882.
barna móöir), Kristján bóndi á
^yröi-Brekkum fæddur 1884. (4 börn),
Margrét, sem hér um ræðir, (fósturdæt-
nrnar tvær? og Svanhvit, fædd 1893, sem
lengst bjó á Gunnarsstööum á Langanes-
strönd, (4 barna móöir). Hún lifir enn viö
góöa heilsu og býr á Þórshöfn.
Margrét Halldórsdóttir var mikil hag-
Jnikskona. Ung þótti hún bera svo af aö
Þessuleyti aö hún var send til náms suöur
Reykjavikur 1907, sem var þó ekki
•nikiö tiökaö á þeim árum. Þar læröi hún
kjölasaum og stundaöi talsvert þá iön
Samhliöa búskapnum. Ef vandasöm verk-
efni þurfti aö leysa af hendi á sviöi hand-
f*a var oft leitaö til Margreétar.
Margrét var vel greind og fylgdist vel
me& almennum málum. En mesta hugö-
arefni hennar var þó aö fylgjast meö
,s|endingaþættir
ijóöagerö. Hún naut þess rikulega aö lesa
ljóö okkar bestu höfunda. Þetta varmörg-
um kunnugt. Hitt vissu færri aö hún fékkst
sjálf talsvert viö ljóöagerö á yngri árum,
en fór dult meö.
Margrét var ákaflega ljúf I viömóti og
nærgætin i framkomu — en I rauninni var
hún mjög gamansöm, jafnvel grinsöm —
en gætti þess jafnan að fara þannig meö
aö ekki særöi.
önnur af fósturdætrum Margrétar,
Dýrleif, giftist Jóhanni i Leirhöfn Helga-
syni. Helgi er einn af hinum viökunnu
f. 31.8. 52 d. 15.11. 79.
Þa öergamalt orötak, aö þeir deyi ungir
sem guöirnir elska. Þetta orötak kom mér
ihug, þegarégheyröi lát vinar mins ólafs
Alfreössonar.
ólafur Alfreösson var fæddur 31.8. ’53
sonur hjónanna Alfreös Eymundssonar
rafverktaka og konu hans Unnar Ólafs-
dóttur.
Ólafur ólst upp á heimili foreldra sinna
og naut þar umhyggju og umönnunar ást-
Leirhafnarbræörum og enn á lifi, m.a.
kunnur fyrir sitt merkilega bókasafn.
Leirhafnarheimiliö er enn hiö sama
rausnar- og myndarheimili eins og þaö
hefur löngum veriö frægt fyrir aö vera.
Margrét varö þeirrar gæfu aönjótandi
aö hljóta athvarf á þessu myndar heimili
— oghefur notiö þar hinnar ástúölegustu
aðhlynningar um 30 ára skeið.
Ég, sem þessar linur rita — nota tæki-
færiö til aö flytjaþeim Leirhafnarhjónum
alúöar þakkir fyrir þaö, hvaö þau hafa
reynst vel þessari kæru móðursystur
minni. Ég veit aö ég mæli fyrir munn
hinna f jölmörgu ættingja, er ég flyt þess-
ar þakkir. Einnig ber þess aö geta aö
Soffla, yngri fósturdóttirin, lét sér mjög
annt um fósturmóöur sina, enda einkar
kært meö þeim mæögum öllum.
Margrét Halldórsdóttir var ekki áber-
andi kona er lét mikiö aösér kveöa meöal
samferðamanna. Hún var hlédræg og
litillát.
Eigi aö siöur var hún mikils metin af
öllum sem henni kynntust, sakir góörar
greindar, dagfarsprýöi, hjálpsemi og hlý-
hugar til samferöamannanna á lifsleiö-
inni. Kristján Friöriksson
frá Efri-Hólum.
rlkra foreldra.
Ég átti þvi láni aö fagna aö kynnast
Ólafi velstrax i barnæsku hans. Þar komu
strax i ljós ýmsir þeir eöliskostir, sem
seinna uröu aöalsmerki þessa unga
manns. Hann var hjartahlýr og góöur
drengur og brást aldrei trausti félaga
sinna, hvort heldur var I starfi eöa leik.
Skaprikur var ólafur og gaf ógjarnan eft-
ir sinn hlut. Þaö kom honum og félögum
hans oft vel i höröum og tvisýnum keppn-
um, en Ólafur var afburöa sundknatt-
leiksmaöur. Sundfélagiö Ægir á góöum
liösmannieftiraö sjá, þar sem Olafur er.
Innilegt og gott samband var alltaf á
miiii Ólafsogforeldra hans og systkina og
er missir þeirra sár og mikill.
Ég er þákklátur fyrir hin góöu kynni
sem ég haföi af ólafi. Þaö er mannbæt-
andi aö umgangast ungmenni eins og
hann. Haföu þökk fyrir allt Ólafur og
blessuö sé minning þfn.
Foreldrum ólafs og systkinum sendi
ég og fjölskylda min innilegustu samúö-
arkveöjur. Guö styrki ykkur öll á erfiöum
stundum. Stefán Trjámann Tryggvason
15
Olafur Alfreðsson