Íslendingaþættir Tímans - 13.05.1981, Blaðsíða 6
Hjónin í Skógnjn i Öxarfirði
Kristveig Björnsdóttir
og Gunnar Árnason
— 100 ára minning Kristveig-
ar. —
Hinn 5. april slöastliðinn minntust 115
afkomendur og tengdafólk þess með eink-
ar ánægjulegu hófi á Hótel Sögu að þann
dag hefði Kristveig Björnsdóttir hús-
freyja I Skógum I öxarfiröi orðið eitt
hundraö ára ef hún hefði lifaö.
Afkomendur hjónanna í Skógum eru nú
orðnir 135.
Einn af sonum hennar, Sigurður flutti
þar eftirfarandi ávarp:
Avarp Sigurðar:
Ávarp flutt á 100 ára afmæli mömmu, 5.
april 1981
Agætu ættingjar og vinir!
Fyrir hönd okkar systkinanna og nán-
ustu ættmenna, býð ég ykkur öll innilega
velkomin til þessarar ánægjulegu sam-
verustundar. Það gleður okkur hjartan-
lega hve mörg þið hafið séð ykkur fært að
koma.
Eins og ykkur er öllum ljóst er tilefni
þessarar samverustundar það að I dag
hefði hún móðir okkar blessuö, hún amma
og langamma ykkar flestra, — hún Krist-
veig Björnsdóttir i Skógum i öxarfiröi,
oröið eitt hundrað ára gömul, ef hún hefði
lifað. Viö vildum ekki láta þessi merku
timamót liða svo hjá, að allir nánustu af-
komendur hennar, þeir sem þvi gætu viö
komið, ættu ekki kost á þvi að hittast og
blanda geði um stund, — en þó fyrst og
fremst til að minnast hennar, þessarar
gáfuðu,fórnfúsu og göfugu konu, af ein-
lægri virðingu og þökk.
En okkar ágætu móður, ömmu og lang-
ömmu, er ekki hægt að minnast, án þess
aö föður okkar, afa og langafa, hans
Gunnars Arnasonar I Skógum, sé ekki
einnig minnst. Við systkinin og allir nán-
ustu ættingjar og samstarfsmenn vissum
gjörla að á víðfeöman verkahring
þeirra og margs konar ertiðleika sefn oft
hlutu að verða á veginum, eins og gengur,
bar aldrei neinn skugga i samstarfi
þeirra. Þau voru i raun og sannleika eitt
eins og ætlast er til af hjónum i helgu riti,
og hafa þvi gefið okkur, afkomendum sin-
6
Gunnar Arnason.
um, sanna fyrirmynd i þvi efni eins og öllu
ööru.
Eins og mörg ykkar áreiðanlega muna,
var föður okkar lika minnst fyrir rúmum
tiu árum, eða 24. febrúar 1971, með líkum
hætti og við minnumst móður okkar i dag,
en þá var einmitt hundrað ára afmæli
hans.
Með þessari samverustund i dag, —
þessu ættarmóti, — höfum viö þá sýnt
minningu þeirra beggja þann sjálfsagða
sóma sem vera bar.
Það er ekki ætlun min i þessu stutta
ávarpi aö rekja hér hin merku æviatriði
foreldra minna. Hvort tveggja er, að til^
þess þyrfti langt mál, sem ekki á hér við
núna, og svo ætti annar fremur aö gera
þaö en ég. En ég vil aðeins leyfa mér aö
nefna hér tvennt aö lokum:
Hiöfyrra er, aðég vil að þiö vitiö, — þið,
ungu afkomendurnir, sem hafið ckki enn
um það heyrt, að til er góð og gagnorð
æviminning um foreldra mina,,— ætt-
móður ykkar og föður, — i timaritinu
NÝJAR KVÖLDVÖKUR, 3. hefti 1962.
Hún er eftir Benedikt oddvita Kristjáns-
son á Þverá, sem var þeim samtiða alla
ævi og þekkti þau þvi mjög vel. Ég veit
lika með vissu að séra Sveinn Vikingur fór
höndum um greinina áður en hún var
prentuð og dregur það ekki úr gildi henn-
ar. Hann bætti lfka við hana ættartölu sem
er að sjálfsögðu mikils virði... Festið nú
þetta i minni, látið ljósrita greinina, lesið
hana og geymiö vel. Allir afkomendur
þessara ágætu hjóna þurfa að eiga hana-
Nýjar kvöldvökur finnið þiö á öllum
stærri söfnum.
Hið síðara er.að við systkinin viljunr
gjarna að þið fjarlægari afkomendur, vit-
ið aö við áttum ákaflega hamingjusama
æsku og uppvaxtarár á heimili foreldra
okkar og minnumst þess tima með ein-
lægri gleði og þökk. Um þetta ber okkur
öllum saman. Þar mun tvimælalaust hafa
ráðið mestu sú frábæra einlægni og sam-
staða sem var alltaf milli foreldra okkar,
glöggskyggni þeirra, nærfærni og Þ611"
léttu og ljúfu skapsmunir sem einkenndu
þau bæði. Og hljómlist og söngur, — ein'
kenni hins einlæga og lifsglaða andrúms-
lofts, — skipar háan sess i æskuminning'
um okkar allra... Já, við áttum sannar-
lega hamingjusama æsku, þótt jarðnes
auðævi væru aldrei mikil og minnums
ætið foreldra okkar I djúpri viröingu og
þökk.
Þetta langar okkur til að þiö vitið jam
islendingaþætt|r