Morgunblaðið - 10.01.2005, Blaðsíða 25
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. JANÚAR 2005 25
MINNINGAR
✝ Karl Torfasonfæddist á Garðs-
enda í Eyrarsveit 31.
júlí 1932. Hann and-
aðist í Borgarnesi
27. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Torfi Ill-
ugason Hjaltalín
bóndi á Garðsenda, f.
22.7. 1895, d. 30.5.
1953 og Ingibjörg
Finnsdóttir kona
hans, f. 30.6. 1893. d.
21.2. 1974. Karl var
yngstur tíu systkina
sem upp komust og
eru sex þeirra enn á lífi, en tvær
systur létust í frumbernsku.
Karl kvæntist 24. október 1953
Ingibjörgu Júlíusdóttur, f. 23. júní
1934. Foreldrar hennar voru Júl-
íus Ágúst Helgason, verslunar-
maður í Reykjavík, f. 14.7. 1904, d.
6.8. 1936, og Laufey Jóndóttir frá
Vöðlakoti í Gaulverjabæjarhreppi
vann á jarðýtu víða um Borgar-
fjörð þar til hann flutti til Stykk-
ishólms vorið 1955. Vann síðan frá
Vélasjóði víða um land á sumrum
og ýmis störf í Stykkishólmi yfir
veturinn. Árið 1963 gerðist hann
verktaki með eigin traktorsgröfur
í Stykkishólmi og nærsveitum.
Karl var virkur í félagsmálum í
ungmennafélaginu í Stykkishólmi
og einnig í Verkalýðsfélagi Stykk-
ishólms. 1973 flutti hann til
Reykjavíkur og hóf störf hjá Land-
græðslu ríkisins. Var síðan verk-
stjóri hjá Hlaðbæ hf., við vega-
lagnir og hitaveituframkvæmdir,
en síðustu starfsárin var Karl lag-
ermaður hjá Johann Rönning. Eft-
ir starfslok fluttist hann aftur í
Borgarfjörðinn. Karl var virkur
íþróttamaður og stundaði æfingar
og keppni alla ævi, fyrst fyrir Ung-
mennasamband Borgfirðinga, síð-
an Snæfell í Stykkishólmi og á síð-
ustu árum aftur fyrir Ungmenna-
samband Borgfirðinga, síðast á
Norðurlandamóti öldunga í Finn-
landi í fyrrasumar.
Karl verður jarðsunginn frá
Borgarneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14. Jarðsett verður
á Borg.
f. 10.6. 1911, d. 3.11.
1985. Börn Karls og
Ingibjargar eru: 1)
Torfi Júlíus, f. 10. apr-
íl 1955, kvæntur Ing-
unni Jóhannesdóttur,
f. 28. ágúst 1955, þau
eiga fjögur börn og
fjögur barnabörn; 2)
Viðar, f. 4. maí 1957,
kvæntur Kristjönu
Höskuldsdóttur, f. 20.
maí 1960, þau eiga tvo
syni og 3) Laufey, f. 8.
júní 1960, gift Val
Elíasi Marteinssyni, f.
20. júní 1961, þau eiga
þrjú börn.
Karl ólst upp í stórum systkina-
hópi á Garðsenda. Á unglingsárum
réðst hann til prófasthjónanna
séra Sigurjóns og Guðrúnar í
Saurbæ á Hvalfjarðarströnd og í
skjóli þeirra hóf hann nám við
Búnaðarskólann á Hvanneyri og
lauk búfræðiprófi vorið 1954. Karl
Elsku afi, við vildum minnast þín
með nokkrum orðum, við fundum
þetta ljóð, sem segir allt sem við vild-
um segja.
Nú hefur það því miður gerst
að vond frétt til manns berst.
Kær vinur er horfinn okkur frá
því lífsklukkan hans hætti að slá.
Rita vil ég niður, hvað hann var mér kær,
afi minn góði, sem guð nú fær.
Hann gerði svo mikið, hann gerði svo
margt
og því miður get ég ekki nefnt það allt.
Að tala við hann var svo gaman
á þeim stundum sem við eyddum saman.
Hann var svo góður, hann var svo klár
æ, hvað þessi söknuður er sár.
(Rut.)
En eitt er þó víst að við munum
sakna hans mjög úr okkar lífi og
aldrei mun nokkur koma í hans stað.
Halldór, Sigurpáll og
Jóhanna Torfabörn.
Það er undarlegt að hugsa til þess
að Kalli mágur minn hafi kvatt svo
snögglega. Minningarnar hrannast
upp í huganum. Margar ferðir fórum
við Stefán ásamt dætrum okkar í
heimsókn til Kalla og Ingu systur í
Stykkishólm. Á þeim tíma var þetta
heilmikið ferðalag, engin Hvalfjarð-
argöng og engin Borgarfjarðarbrú.
Fyrst bjuggu þau í Nesi og voru þar
með búskap, síðar fluttu þau á Silfur-
götuna. Alltaf var nóg pláss fyrir alla
og allir ævinlega velkomnir. Í kjall-
aranum á Silfurgötunni var mikill
ævintýraheimur fyrir börn. Á gólfinu
var stærðar sandhrúga sem börnin
notuðu fyrir bílaleik. Sjálfsagt var
þetta múrsandurinn sem Kalli notaði
við húsbygginguna, en þetta var eins
og gert fyrir krakkana. Dætur mínar
áttu sínar eigin kindur í sveitinni og
fengu sérsmíðaðar hrífur hjá Kalla
svo að þær gætu snúið heyi eins og
fullorðna fólkið. Einnig nutu þær
góðs af samneyti við frændsystkin
sín, Torfa, Viðar og Laufeyju. Stykk-
ishólmur var sannkölluð paradís fyr-
ir fjörulalla. Ógleymanlegar voru
réttirnar í Berserkjahrauni á haust-
in. Dætur mínar minnast bernskuár-
anna í sveitinni með mikilli hlýju.
Síðar fluttu Kalli og Inga til
Reykjavíkur, en síðastliðin þrjú ár
hafa þau búið í Borgarnesi. Þótt
Kalli hefði þá látið af störfum féll
honum aldrei verk úr hendi. Hann
var óþreytandi að hjálpa öðrum þeg-
ar dytta þurfti að einhverju. Eftir að
Stefán eiginmaður minn lést hafa
þau aldrei látið hjá líða að heimsækja
mig þegar leið þeirra hefur legið til
Reykjavíkur. Fyrir tryggð þeirra og
velvild í minn garð alla tíð er ég afar
þakklát.
Kalli var hlýr og notalegur maður
sem öllum vildi vel. Við kveðjum
mætan mann og góðan dreng með
söknuði og biðjum Guð að styrkja
Ingu systur og alla fjölskylduna.
Blessuð sé minning Kalla.
Sigrún Júlíusdóttir.
Kær vinur, félagi og fyrrum sam-
starfsmaður er látinn. Stór er sá
hópur vina og kunningja sem nú
drúpir höfði með söknuði vegna frá-
falls Karls Torfasonar eða Kalla eins
og hann var jafnan nefndur. Hans
verður minnst af hlýhug og virðingu
allra þeirra er til hans þekktu.
Þegar við hugsum til Kalla kemur
fyrst í hugann einbeitni hans, dugn-
aður og óþrjótandi eljusemi, en hann
starfaði hjá Landgræðslunni í Gunn-
arsholti um árabil. Kalli var í eðli
sínu mikill áhugamaður um landbún-
aðar- og ræktunarmál. Afar laginn
við skepnur, góður tamningamaður,
einstaklega ráðvandur og setti hag
stofnunarinnar framar eigin hag.
Hann var sérstakt ljúfmenni, ávallt
snyrtilegur, dagfarsprúður, og vina-
fastur og það var okkur heiður að fá
að starfa með honum. Hann hafði
ríka réttlætiskennd og sagði skoðan-
ir sínar umbúðalaust og var þó hvers
manns hugljúfi, reglusamur og kom
sér afar vel hvar sem hann fór. Hann
var samur við háa sem lága og var
aldrei mishittinn, kom ávallt til dyr-
anna eins og hann var klæddur.
Á meðan starfstíma Kalla stóð hjá
Landgræðslunni kynntumst við
einnig konu hans Ingibjörgu Júl-
íusdóttur eða Ingu eins og við höfum
alltaf kallað þá sómakonu. Einlæg
vinátta skapaðist fljótt við þau og
hefur aldrei borið þar nokkurn
skugga á. Þótt samverustundunum
hafi fækkað á síðari árum þá höfum
við árlega komið saman á hverju
hausti til að draga björg í bú. Margar
gleðistundir áttum við saman á út-
reiðum eða yfir kaffibolla að ræða
um hesta og lífið og tilveruna. Við
minnumst þeirra stunda með sökn-
uði og virðingu. Að leiðarlokum er
okkur efst í huga söknuður og þakk-
læti fyrir áralanga vináttu, dreng-
skap og samskipti sem aldrei bar
skugga á. Öll voru þau á einn veg,
hann var traustur félagi, hreinn og
beinn og frá honum stafaði mikil
innri hlýja. Það voru forréttindi að
kynnast honum, hans er nú sárt
saknað og minningin um góðan
dreng lifir.
Við vottum Ingibjörgu, börnum
þeirra, ættingjum og vinum, okkar
dýpstu samúð og biðjum þeim Guðs
blessunar.
Oddný og Sveinn.
Leiðir okkar Kalla lágu fyrst sam-
an í Saurbæ á Hvalfjarðarströnd en
þar vorum við kaupamenn hjá séra
Sigurjóni. Kalli hafði mikinn áhuga á
íþróttum og varð það til þess að þeg-
ar frí var frá heyskap og öðrum
störfum fórum við upp í Svínadal og
æfðum þar ásamt fleirum úr sveit-
inni. Þá var ungmennafélagið Vísir
endurvakið og keppti Kalli fyrir það
næstu árin. Þegar Inga og Kalli
fluttu til Stykkishólms þá tókum við
upp þráðinn og æfðum og kepptum í
frjálsum íþróttum fyrir umf. Snæfell.
Það var alltaf mikið líf og fjör í kring-
um Kalla hvort sem var á æfingum
eða á íþróttamótum. Hann var mikill
keppnismaður og ótrúlegt hvað hann
náði góðum árangri þrátt fyrir mikla
og erfiða vinnu en hann vann í nokk-
ur ár á skurðgröfu. Árið 1963 keypt-
um við Kalli saman traktorsgröfu, þá
fyrstu sem kom í Hólminn og gerð-
um þær út þar til Kalli flutti til
Reykjavíkur. Þegar Nes, sem var
býli við Stykkishólm, var til sölu
keyptu þau Inga það og fengu sér
kindur enda var Kalli búfræðingur
frá Hvanneyri og áhugamaður um
sauðfjárrækt. Fljótlega fékk ég hjá
honum lamb og brátt fjölgaði fénu.
Við unnum mikið saman við þennan
tómstundabúskap, s.s. smala-
mennskur, réttir og flutninga á fénu
út í eyjar á haustin og aftur í land um
miðjan vetur. Í félagsstörfum var
Kalli einnig virkur og vorum við
saman í stjórn umf. Snæfells þar sem
hann var gjaldkeri og skilaði því með
sóma eins og öðru sem hann tók að
sér. Ekki má gleyma spilakvöldun-
um þegar við komum nokkrir saman
og spiluðum pítró, þá var oft glatt á
hjalla. Það var mjög gott að vinna
með honum, hann var harðduglegur
og hjálpsamur og gott að leita til
hans. Nú þegar komið er að leiðar-
lokum vil ég þakka þér fyrir þá sam-
leið sem við áttum. Minning þín lifir.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Við Hrefna sendum Ingu og fjöl-
skyldu innilegar samúðarkveðjur.
Hannes Kristján Gunnarsson.
KARL
TORFASON Hjartans þakkir til þeirra fjölmörgu sem sýndu
okkur hlýhug og vináttu við fráfall eiginmanns
míns, föður, tengdaföður og afa,
BRYNJÓLFS SÆMUNDSSONAR,
Kópnesbraut 19,
Hólmavík.
Sérstakar þakkir til Jakobs Jóhannssonar,
krabbameinslæknis, starfsfólks Rauða kross-
hótelsins og Heilbrigðisstofnunar Hólmavíkur, læknanna Páls
Þorgeirssonar og Guðmundar Sigurðssonar.
Erla Þorgeirsdóttir
og fjölskylda.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
INGÓLFUR ARNAR ÞORKELSSON,
Espigerði 4,
Reykjavík,
fyrsti skólameistari
Menntaskólans í Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju þriðju-
daginn 11. janúar kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er vinsamlega bent á Ingólfssjóð sem hefur
það hlutverk að efla áhuga nemenda Menntaskólans í Kópavogi á húma-
nískum greinum. Tekið er á móti framlögum í sjóðinn í Sparisjóði Kópa-
vogs, reikningsnúmer 1135-05-410200. Kennitala sjóðsins er
701204-6030, netfang: ingolfssjodur@mk.is.
Upplýsingar veittar í síma 594 4000 í Menntaskólanum í Kópavogi.
Rannveig Jónsdóttir,
Jón Arnar Ingólfsson,
Þorkell Már Ingólfsson,
Þóra Sigríður Ingólfsdóttir, Karl Emil Gunnarsson
og barnabörn.
Okkar ástkæra dóttir og systir,
ÍRIS BIRTA EYJÓLFSDÓTTTIR,
Þverholti 14,
Keflavík,
lést á heimili sínu föstudaginn 7. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Eyjólfur Hafsteinsson, Anna Soffía Þórhallsdóttir
og systkini.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ÁSTVALDUR STEFÁN STEFÁNSSON
málarameistari,
Lautasmára 1,
Kópavogi,
sem lést fimmtudaginn 6. janúar, verður
jarðsunginn frá Digraneskirkju miðvikudaginn
12. janúar kl. 15.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Hjálparsveit skáta í Kópavogi.
Guðrún G. Jónsdóttir,
Birna G. Ástvaldsdóttir, Einar Ágústsson,
Þuríður Ástvaldsdóttir, Hjörtur Þ. Hauksson,
Edda Ástvaldsdóttir, Alexander Ingimarsson,
Stefán Örn Ástvaldsson, Guðveig Jóna Hilmarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÞURÍÐUR AXELSDÓTTIR,
sjúkraliði,
Marklandi 2,
Reykjavík
lést á líknardeild LSH í Kópavogi laugardaginn
8. janúar.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Herborg Þuríðardóttir, Gunnar B. Þorsteinsson,
Matthildur Þuríðardóttir, Hólmgrímur Sigvaldason
og barnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÍÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Skógarbæ
(áður til heimilis að Bárugötu 36, Rvík)
lést 8. janúar sl.
Fyrir hönd aðstandenda
Jóhannes Ingi Friðþjófsson, Rakel Bessadóttir,
Kristján Friðþjófsson, Regína Ólafsdóttir,
Sigfríður Friðþjófsdóttir, Björn Ingi H. Christensen.