Mánudagsblaðið


Mánudagsblaðið - 11.01.1954, Blaðsíða 1

Mánudagsblaðið - 11.01.1954, Blaðsíða 1
 7. árgangur Mánudagur 11. janúar 1954 1. tölubladr SÍS kralðist þess að Fram- sókn tæki að sér utanrikismál Tilgangurinn: befri fækifæri fil varnariiðsgróða ; Það hefur mörgiun verið ráðgáta hversvegna Fram- sókn sótti svo fast að fá embætti utanríkisráðherra, eftir stjórnarskiptin. Voru menn lengi hugsandi um hver ástæðan til að flokkurinn vildi, eftir lítt glæsileg kosningaúrslit, taka að sér þetta embætti, sem var óvinsælt í margar áttir. Nú er loksins \itað að það var Samband tslenzkra sam- vinnufélaga, sem krafðist þess, að Framsókn tæki að sér utanrQdsráðherraembættið. SlS vildi fá einhvem möguleika til gróða á Kefla- víkurvelli og taldi að utanríkísráðherraembættið væri lykillinn að þvi. ■Framsókn varð að hlýða. SlS gat vísað tU þess að það hefði um áratugi haldið flokknum uppi og þó kosning- arnar hefðu ekki farið vel og embættið væri óvinsælt, þá væri Framsókn ekki of góð til þjónustunnar í þetta skipti. SÍS viU, sem kunnugt er, aldrei taka þátt í neinum samtökum eða félögum annarra. Þessi gyðingaaðferð á sér langa sögu. Þessvegna vildi SlS ekki gerast aðiU að Sameinuðiun verktökum enda lágu hagsmunir þeirra og SÍS ekki algerlega saman, eins og síðar kom á daginn. Hver áffl að verða ufanríkisráðherra! Næst lá að sjálfur Vilhjálmur Þór forstjóri yrði utan- ríkisráðherra, sem þó mun ekki hafa vérið taUð ráðlegt af ýmsum ástæðum. Meðal annars var eitt af fyrirtækjum Vilhjálms ný dæmt af sakarétti og kann það að hafa þótt viðsjált gagnvart erlendum diplomötum. í: Þessvegna var leitað og leitað meðal hixmar mann- fátæku Framsóknar og var farið norður á Akureyri og skattstjórinn sóttur og settur í embættið. Nefndir ■ i iíí Síðan mun hafa verið sett eitthvað af nefndxun varð- andi Keflavík. Sumar eiga að vera til viðtals og aðrar að gera eitthvað. Eru Tómas Ámason frá Akureyri og Hallgrímur Dalberg fulltrúi þar með æðstu mönnum. I SfS byrjar að græða Síðan kemur það sem alltaf mátti vænta að SÍS vildi fara að græða og varð það með miklrnn atburðum. SÍS tók að flytja inn þessi svonefndu hollénzku hús, sem eru lík þeim ensku „pre-fabs“, sem notuð voru mjög til að koma skjótlega upp húsum þó léleg væru, vegna skortsins. Það gefur að skilja að innflutningur húsanna tekur geysimikla vinn.u frá íslenzkum mönnum en 1 það er ekki horft. SÍS þarf að koma fingrunum í jólakökuna og það sem út er dregið er stór rúsína og feit. Allri gagnrýni á því, að léleg hús skuli flutt inn og vinna tekin af innlendum mönnum, er svarað með þvi að ekki megi taka fólk frá atvinnuvegunum. En á sama tíma er f jölda manns sagt upp vinnu syðra. Það þarf ekki að efa að SÍS fær mikinn milliliðagróða af hinu hollenzka umboði. Þó Framsókn gjaldi fyrir það nokkurt pólitískt af- hroð er ekki í það horft. En eitt er víst: Kristinn ráðherra er ekki öfundsverður maður. Hann er heiðarlegur og góðgjani og ef til vill skilur hami ekki fyllilega hvílíka ofjarla hann hefur yfir sér. Trúlega mun Kleppsundrin Sem við var að búast vöktu aðfinnslur „Mánu- dagsblaðsins“, um ástandið á Kleppi hina mestu athygli um land allt. Hafa blaðinu borizt hinn mesti sægur fyrirspurna þessu viðvíkjandi. Hnu sltal ekki leynt, að mörgum mun svo hafa farið, að erfitt væri að trúa því, að tíl væri sá spítali í landinu, sem ekki reyndi af fremsta megni, að láta sjúklingum sínum í té þá læknisaðstoð sem bezta raun gæfi. Grein Mánudags- blaðsins var stíluð sem bréf tíl f ormanns Læknafélags fslands, þar eð blaðið taldi hann, vegna stöðu sinnar þann, sem máske gæti lagt þunga nokkurn í vogarskál- ina, þviliku máli tíl stuðnings. Og sennilega hefur þetta verkað vel, enda þótt ekk- ert hafi heyrst frá Iir. lækni Valtý Albertssyni. Margir læknar hafa upp á síðkastið ritað um málið, og á einn veg, að ástandið á Kleppi sé gjörsamlega óviðunandi, eins og það er nú. Allir sammála um að hinar nýju að- ferðir tíl lækninga geðveikra gefi oftast mjög góða raun, svo ekld sé meira sagt. Dr. Helgi Tómasson Vitanlega snýst máliS eingöngu um yfirlæknirinn dr. Helga, sem einn þykist þess umkominn að fordæma heilaaðgerðir, og raflost til lækninga geðveikum. Dr. Helgi kom hingað til lahds árið 1929. Gerði hann þá, án rann- sóknar það meistarabragð, að telja þáverandi dómsinálaráð- herra Jónas Jónsson geðbilað- an. Lík mál hafa verið dæmd ytra, og venjulega þungur refsi- dómur við slíku athæfi. Vægast sagt verður það vart varið, að enda þá orrahríð, með því að gera dr. Helga aftur að yfirlækni, því sem kunnugt er vék Jónas Jónsson manninum úr hinni ábyl-gðarmiklu stöðu. Allur al- menningur í landinu dæmdi fram komu Helga mjög þungt, og taldi að annaðhvort væri maðurinn bil- aður, eða þá með kunnáttu og skapbresti sem vart ættu sinn líka. Og má sem dæmi nefna að landlæknir Vilmundur Jóns- son, vítti Helga opinberlega. En nóg um það. Árin hafa liðið síðan. Nýjir ungir isérfrasðipgar í geðsjúk- dómum hafa sezt hér að, og nýjar aðferðir • til lækninga hinum erfiðu geðsjúkdómum tundist. "Allir aðrir hérlendir sér- fræðingar eru á þessu sviði á öndverðum meið við dr. Helga og fordæma hans atferli, og stífni, en hingað til ekkert dugað þrátt fyrir það að súmir hinna læknanna, hafi á Iæknafundum, doktorinn einnig hlotið fyrir margar sínar sjúkdóma aðgrein- ingár, bæði hjá ahnenningi og stéttarbræðrum, og ér -ekki unnt annað, en minnast á það, þegar á annað borð er gerð tilraun til hreinsunar á Kleppi, hinu eina geðveikras j úkrahúsi landsins. Mætti spyrja dr. Helga hvort rétt sé að hann hafi gefið sitt sam- þykki til þess að geðsjúkur lyfja- fræðingur fengi starfsleyfi í Reykjavíkurapóteki. Eða hver bar á því athæfi ábyrgð. Slíkur lyfjafræðingur hefði vel getað fundið upp á því, að setja blásýru í lyfjaglös fjölda sjúklinga, eða nokkra lítra áf sama efni i okkar góðu Gvendarbrunna. Þetta er ekki sagt til að ryfja upp harma og harmleik, heldur verður að segjast til aðvörunar læknum sem ekki eru starfi sínu vaxnir, og geta með því valdið hryllileg- um slysum, Og þetta er einnig sagt til þess að hin alltof hljóðlátu heilbrigð- isyfirvöld taki nú rögg á sig til rannsóknar fyrgreindu máli, sem virðist svo alvarlegt í eðli sínu, að vart muni dæmi slíks finn- ast. Kannast líka dr. Helgi við merk- an Reykvíking sem var bandóður og le'ngi undir umsjón Helga án árangurs, og fékk þá fyrst bata er prófessor Jóhann Sæmundsson skarst í leikinn, og sendi mann- inn til Danmerkur, en þaðan kom harm skömmu síðar, alheill eftir raflost? Kannast dr. Helgi við hinn íslenzka Hæstarétt sem ekki ir séu, tekið mark á álitsgjörðumC hans. Og svo mætti lengi telja. Þungamiðja málsins Geðveikralækningum hefur farið mjög mikið fram hin síðari árin. Nýjar rannsóknaraðferðir haf lyft márgri hulunni er yfir þessum voðasjúkdómum hefur hvilt til þessa, og margskonar að- gerðir eru nú gerðar með hinum ágætasta árangri. Allt þetta þýðir það, að það er gjörsamlega ókleift einum manni, jafnvel vel mennt- uðum og heilbrigðum á geðsmun- unum, að ráða við slíkt, og mun nú á dögum erlendis, enginn geð- veikralæknir taka á sig þá ábyrgð að ráða einn í slikum móium. Hinsvegar er ekkert leyndarmál að dr. Helgi starfar á Kleppi án faglegrar hjálpar, sem nolckurt vit ’ér í. Svo e rvitað að nú upp á síðkastið eftir að óhugnanlegur berklafaraldur kom þar upp atí sögn, að þá hafa farið fram rann- sóknir á Kleppi af öðrum læknum héðan úr Reykjavik, en ekki er vitað að dr. Helgi hafi lotið svo lágt að kalla til sin, hvorki dr. Bjarna Oddsson meðan hann lifði og starfaði, né fagkollega sína, og heldur ekki svo vitað sé barizt fyrir því að heilaaðgerðarstöð yrði komið upp í sambandi við Klepp. Og svo það sem kórónar allt: Talið hinar nýju aðgerðir á þessu sviði einskis verðar, þrátt fyrir reynslu, innlenda sem er- lenda. Þar cr hundurinn grafinn, Til heilbrigðisyfirvalda landsins ‘ Á nokkur ykkar kæran ættingjá. eða vin undir handleiðslu dr. Helga Tómassonar, t. d. vanda- mann er þjáist af þunglyndi?, _ Framhald á 3. síðu. Jean Holden, kvlkmyndadís. ! að sögn, tekið duglega ofan í Helga. Mikla gagnrýni hefur hefur ávalt, enda þótt ólæknisfróð hann halda sér að Sjálfstæðismönnum til trausts og halds, enda mun nokkuð hafa á því borið þeim æstustu í Fram- sókn til lítillar gleði.

x

Mánudagsblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Mánudagsblaðið
https://timarit.is/publication/313

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.