Mánudagsblaðið - 11.01.1982, Blaðsíða 4

4 MÁNUDAGSBLAÐIÐ Mánudagur 11. janúar 1982
MMUDAESBIMHL
Ritstjóri:
Agnar Bogason,
Tjarnargötu 39, sími 13496
Auglýsingar, Setning, umbrot,
dreifing, prentun:
sími 13496 Borgarprent
Kemgr út tvisvar í mánuði
og kostar 7 kr. í lausasölu.
Áskriftir ekki teknar.
Nokkrir
íslenskir
fiskmangarar
taka afstöðu
gegn öllum
heiminum
Ennþá er allt hið sama um fiskverðið. Ágrein-
ingsefnin eru ótalmörg og litlar vonir um sættir.
Þessi seinagangur um fiskverðið er með öllu óþol-
andi. Sjósókn hefur aldrei gengið betur né meðal-
tal á kaupi sjómanna verið hærra. Gallinn er bara
sá, að íslenskir fiskikaupmenn bæði þeir sem sjó-
inn sækja svo og þeir sem selja hann, krefjast
hærra verðs en heimsmarkaðurinn vill greiða. Það
er helvíti hart, að nokkrir íslenskir fiskmangarar
skuli taka afstöðu gegn öllum heiminum og halda
að þeir sleppi með það.
Á tímum ævintýra eru sagðar sögur um fjöregg
skessanna og þau afdrif er þær hlutu þegar þær, af
gáleysi, brutu þau. Það er engu líkara, en að þessi
þjóðsaga sé að endurtaka sig á vettvangi fiskverðs-
ins. Annarsvegar eru það fiskseljendur en hinu
megin stakketisins eru svo sjómenn. Það er stað-
reynd að það má ekki minnast á sjómenn fremur en
heilagar kýr í Indlandi, nema mennjafnframtsyngi
þeim lof.
Sannleikurinn er sá, að enginn stjórnmálamað-
ur þorir að segja satt um sjómenn, þeir hafa svo
þanið sig hjúpi drengskapar, dugnaðar, þjóðholl-
ustu og hugprýði, að það nálgast næstum því, ef
ekki alveg, guðlast, að stugga við þeim. Það þarf
ekki mikla rannsókn til þess að sjá, að sjómanna-
stéttin er, í heild, langtekjuhæsta stétt landsins.
Röskir blaðamenn og ritstjórar hafa hætt sér íeinn
og einn róður og síðan tárfellt yfir því hörmungar-
lífi sem sjómenn lifa og ekki hefur staðið á
fjölmiðlunum að hefja þá upp til skýanna. Allt
þetta, ásamt ofsalofi þingmanna hefur ýtt sjó-
manninum á þá skoðun, að hann sé ómissandi,
auk þess sem hann sé í daglegri hættu vegna okkar
vesalings landkrabbana. Af þessu öllu og einu
saman hefur það orðið að bannorði að stugga við
sjómönnum. Hvað segja menn t.d. við þeirri stað-
reynd að nokkrar áhafnir fyrir austan höfðu að
meðaltali um 30 milljónir g.kr. í laun á sl. ári? Ætli
að launin séu ekki viðlíka há hjá ýmsum öðrum
sjómönnum víða annarsstaðar.
KAKALI SKRIFAR: I HREINSKILNI SAGT
Að þola eða þola ekki
gagnrýni kjósenda
Albert hlýtur að gera sér
Ijöst, að umsvif hans gefa
tilefni til að óbreyttir
borgarar fetti fingur út i þau
Svarthöfði er til ýmissa
hluta nytsamlegur. Hann
hefur, til þessa verið einskon-
ar ruslakista Vísis, síðan
úrgangsgímald þeirra tveggja
Dagblaðsins og Vísis, verið
dyggur vettvangur blaðsins
og óspart vegið úr launsátri á
alla vegu. Greinar Svarthöfða
eru lipurlega ritaðar, kunn-
uglega stílaðar og ,oftlega,
óhemju nærgöngular. Hefur
hann þannig skapað sér
marga óvini, jafnt sem vini.
Frá því í upphafi varð talsverð
vinátta með þeim Svarthöfða og
Albert Guðmundssyni og hélst
hún fram yfir forsetakosningar.
Var sú vinátta svo falslaus og
einlæg af beggja hendi, að fádæmi
þóttu. Ennþá jókst vinátta þeirra
er líða tók að forsetakosningunum
en var ærin fyrir. Þar kom að
Svarthöfði veitti Alberti það vin-
arbragð að kynna hann fyrir
skáldbróður sínum Jónasi Guðm-
undssyni, stýrimanni og blaða-
manni við Tímann. Voru kynni
þessarar troiku svo náin að furðu
sætti sérlega vegna þess að svo var
almennt talið að Albert væri Sjálf-
stæðismaður en hinir tveir fylgdu
Framsókn að málum. Þremenn-
ingarnir skipuðu skjaldborg um
Albert í forsetakosningunum, svo
þétta að Albert hafnaði í 4. sæti,
og þótti vonum framar. Upp úr
þessu tók heldur að dvína hinir
miklu kærleikar milli Alberts og
Svarthöfða, en Jónas veltist ein-
hvernveginn alveg úr. Fyrir skiln-
aðinum liggja ekki alveg augljósar
ástæður, en flestir telja pólitískan
ágreining höfuðástæðuna. Kom
svo að því, að Svarthöfði átaldi
Albert harðlega, svo undan sveið,
líkt og höggum kennara áður fyrr,
er þeir slógu nemendur á hend-
urnar. Kom svo, að þessir fyrrum
félagar máttu varla sjást, svo dátt
sem var með þeim og fóru mörg
hnífilyrði millum þeirra.
þeirra.
Út í myrkrið
Svarthöfði hélt sig lengi í hófi
eða til þess tíma, sem málgagnið
sameinaðist Dagblaðinu. Þáfór að
gæta verulegs kulda af hendi
Svarthöfða í garð þeirra hug-
mynda sem Albert var fylgjandi
og loks kom að því, að menn urðu
ásáttir um að Svarthöfði væri
nálega það eina, sem Vísir hélt
eftir af skoðunum sínum síðan
hann samlagaðist Dagblaðinu.
Sat Albert eftir einn og málgagns-
laus en augnaþjónarnir horfnir út
í myrkrið. Nú er svo komið, að
engin vinátta er lengur milli
þeirra og Svarthöfði gengur æ
lengra í deilumálum þessara
fyrrum stallbræðra.
Bröltið
Það þótti í upphafi óheillaþró-
un, að Albert væri að binda trúss
sitt við_ rétttrúaða Framsóknar-
menn. Ég birti grein um þá Albert
og Davíð Óddsson og árangurinn
af kosningabrölti þeirra. Fariðvar
þar hógværum orðum um Albert
svo og Davíð. Albert tók óstinnt
upp þessa grein og kvað þar vegið
að sér úr launsátri á ómerkilegasta
hátt, og bað skila því til greina-
höfunds.
Heldur harður
Þar sem margsinnis hefur verið
minnst á Albert og umsagnir um
hann verið heldur vingjarnlegar
þykir okkur hann heldur vera
harður í dómum um okkur. Einn
af kostum Sjálfstæðismanna ersá,
að þeir geta vel haft misjafnar
skoðanir og greint á um ýmis
smærri atriði, eins og best sést ó
skoðanaágreiningi fyrirliða
flokksins. Þetta virðist Albertekki
skilja.
Kjánalegt
Albert hlýtur að verða að gera
sér ljóst, að umsvif hans í hinum
ýmsu málum gefa fullt tilefni til
að óbreyttir borgarar fetti fingur
út í þau, hver á sinn máta. Það er
dálítið kjánalegt að hann skuli
leggja fæð á þá, sem í sínum eigin
krafti sem kjósendur, krítisera
sumt af því sem hann segir.
Erkiíhald
Það þótti á sínum tíma var-
hugavert hjá Albert, að hann
skyldi binda ráð sitt við tvo Fram-
sóknarmenn, þó svo að báðir séu
bestu menn. Má vera að þar sé, að
sumu leyti, að finna ástæðuna
fyrir því að ekki gekk betur í for-
setaframboðinu. Menn trúa því
einfaldlega ekki að Framsóknar-
menn geti verið heilir í því að
styðja erkiíhald á borð við Albert,
jafnvel í kosningum um forseta-
embættið.