Tíminn - 14.06.1972, Blaðsíða 1

Tíminn - 14.06.1972, Blaðsíða 1
IGNIS ÞVOTTAVÉLAR RAFTÆKJADEILD Hafnarstræti 23 Símar 18395 & 86500 - NÝ BRÚ A HVÍTÁ A KJALVEGIA næstaAri KJ—Reykjavík Brúin yfir Hvitá hjá Hvitár- vatni á Kjalvegi hefur i mörg ár skolfið, þegar ekið hefur verið yfir hana. Þeim vegfarendum til huggunar, sem þótt hefur nóg um, skal þess getið að á vega- áætlun fyrir árið 1973 er gert ráð fyrir að byggja nýja brú yfir Hvitá, þar sem hún rennur lygn og jökullituð úr vatninu. Samkvæmt vegaáætlun verður þetta mesta brúarframkvæmdin á árinu 1973, en til brúargerðar eruáætlaðar 11.2 milljónir króna. Gamla brúin er búin að þjóna sinu hlutverki vel og lengi, og ekki á einum stað, heldur tveim, þvi að áður en hún var flutt á Hvitá, var hún á Soginu. Faliegt gos í Geysi á sunnudag KJ—Reykjavik Geysir gaus mjög fallegu gosi um klukkan sjö á sunnudags- kvöldið, og stóð gosið i úm stundarfjórðung. A föstudaginn skvetti Geysir úr sér af sjálfsdáðum, en um hádegið á sunnudag voru sett 50 kg. af sápu i hverinn og var búizt við gosi um miðjan dag. Margt fólk dreif að, og var misjafnlega þolinmótt að biða eftir gosi i frægast goshver veraldar, en þeij^ sem voru þolinmóðastir, uppskáru rikulegan ávöxt af bið- inni, þvi um klukkan sjö mátti sjá fagrar gossúlur i logni og bliðu austur við Geysi. Vissulega getur blint fólk notiö höggmynda- listar. Þaö skynjar hana bara á annan hátt en þeir, sem sjáandi eru Þessar myndir voru teknar, er blint fólk kom á sýningu Sigurjóns Ólafssonar í listasafni ríkisins. Gómarnir segja manninum á efri mynd- inni margt, sem hann fýsir að vita um verkið, sem hann stendur viö, og konunni, sem fer höndum um andlit SigurðarNordals, veröur ekki skotaskuld úr því að gera sér grein fyrir útliti hans: Svona er togaði fræðimaður og hann þá, þessi nafn- rithöfundur. Fundnar leifar tréverks í rústunum á Mýrdals- sandi Klp—Reykjavík. Eins og áöur hefur komið fram I fréttum, cr unnið að þvi á vegum Þjóðminjasafnsins aö grafa i rúst af bæjarhúsum, sem fundust á Mýrda lssa ndi fyrir nokkrum árum. Það er GIsli Gestsson, safnvörður, sem vinnur aö þessum uppgreftri, ásamt Þóröi Tómassyni, safnverði Skógum og tveim mönnum úr Alftaveri. Við náðum tali af Gisla i gær- kvöldi, en þá var hann aö koma heim að Herjólfsstöðum, þar sem hann býr þassa dagana. Hann Framhald á bls. 19 Minnkagreni unnið í Slútnesi JI—Mývatnssyeit Nýlega hafa þeir Guðmundur Jónsson á Hofsstöðum og Frey- steinn Jónsson i Vagnbrekku unnið tvö minkagreni i Mývatns- sveit. Annaö grenið var i Slút- nesi, en hitt i Grimsstaöaskógi. Minkagreni hafa verið að finnast i og við Slútnes ööru hverju á undanförnum árum, og sjá kunnugir mikinn mun á fuglalifinu, þegar greni er ein- hvers staðar i grendinni. Þá var dýrbitur skotinn við Lddent fyrir nokkru, og gerði það Sigurgeir Jónasson i Vogum i Mývatnssveit. Sigurgeir fann ræfil af lambi, og lá yfir þvi um nótt. Kom refurinn um nóttina og var þá ekki að sökum að spyrja. Þá fundust hræ af tveim öðrum lömbum, og er talið aö sami dýr- biturinn hafi veriö að verki i öll skiptin. Stóra mastrið i lóranstöðinni á Gufuskálum á Snæfellsnesi er 412 metrar á hæð. Það er stifur klukkutima gangur upp á það, og skyldi engan furða, þvi að það er hcr um bil jafnhátt Ólafsfjarðar- múla og mun hærra en Keiiir, þótt hann risi beint úr sjó. Þetta er lika það mannvirki á islandi, sem skagar hæst upp i loftið. En vildir þú, lesandi góöur, láta senda þig þangaö upp? Það var norskt verktakafyrir- tæki i Bandarikjunum, sem upp- haflega reisti lóranstöðina á Gufuskálum á árunum 1959-1960. Nú er það svo i Bandarikjunum, að þar vinna Indinánar mjög að þvi að reisa stálbrýr turna og möstur, og þetta verktakafyrir- tæki hafði einmitt lndiána eða menn með Indiánablóð i æðum i þjónustu sinni, er það reisti lóran- stöðina. Og satt að segja finnst þeim, sem horfir á mastrið mikla á Gufuskálum, að það geti ekki verið fyrir aðra en menn af allra hugprúðustu þjóðflokkum að vinna i svo svimandi hæð. Hæst mannvirki i Noröur- álfu. Þegar mastrið var reist var það ekki aöeins hæst mannvirki á íslandi, eins og að likum lætur, heldur það mannvirki i allri Norðurálfu, er gnæfði hæst i loft upp. Það er ekki ýkjalangt siðan reistir voru á meginlandinu sjón- varpsturnar, sem eru hærri. Nú er þó komiðá daginn, að það eru fleiri menn en þeir, sem af Indiánakyni eru, er hafa hugdirfð og hreysti til þess að klifa mastrið. Árið 1966 tóku íslendingar algerléga við umsjá þess og annast allt viðhald á þvi og allar viðgerðir, og það hefur ekki komið til þess, að þeir hafi þurft á liðsinni Indiána að halda. Þegar öliu er á botninn hvoíft, er það liká siz.t meir mannraun að klifa mastrRh heldur en fara- i Hælavikurbjarg eða Látrabjarg eöa björgin i Vestmannaeyjum. Ævintýri, segja þeir, sem reynt hafa Lóranstöðin á Gufuskálum er nú algerlega i umsjá Landsima Islands. — Það er auðvitað ekki fyrir alla að fara þarna upp, sagði Haraldur Sigurðsson deildar- verkfræðingur, sem fer með yfir- stjórn þess konar mála hjá Landsimanum Menn verða bæði ðÖ' vera likamlega hraustir og latisir við lofthræðslu. — En þetta venst eftir fyrstu ferðirnar, bætti hann við. Það kvað vera ævintýri likast að standa þarna uppi; sagði Haraldur ennfremur — það segja þeir, sem reynt hafa. Og óvenju- leg tilfinning, sem gripur menn að standa i þessari miklu hæð með land og sjó eins og útbreiddan dúk allt i kring. „Ég hef einu sinni farið upp" Viðgerðir og viðhald á mastrinu annast bæði sérstakir vinnu- flokkar, sem fara viðlika erinda um allt, og svo starfsmenn á Gufu !um. , , , Framhald á bls. 19

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.