Tíminn - 28.12.1973, Blaðsíða 3

Föstudagur 2X. deseniber lítTI!.
TÍMINN
3
ViO húsin á KauOarárstlg, þar sem hinn hörmulegi atburOur gerðist á annan jóladag. er geðtruflaður
maður varð aldraðri móður sinni að bana. _Timamynd: GF].
Geðveikur maður
varð móður sinni
að bana
Held, að Katla
hafi hallað sér
á vangann
um sinn
— segir Einar á
Skammadalshóli
ÞKTTA ár virðist ætla að
liða svo að Katla bæri ekki á
sér ogersvoað sjá sem hún
láti drauma manna og
spádóma spákvenna sig litlu
skipta.
Timinn hafði tal af Einari
H. Einarssyni á Skamma-
dalshóli og spurði, hvort
hann teldi útséð um Kötlugos
á þessu ári.
— Nei, ég hef enga trú á
þvi að hún komi núna á næst-
unni, sagði Einar. Ég hef
tekið saman fjölda skjálfta-
daga undanfarið og þá kom i
ljós, að allt hafði verið með
kyrrum kjörum s.l. tvö ár
fram i júni s ! . en þá var
einn skjálftadagur, i júli
fjölgaði þeim og urðu þá sex,
i ágúst og september urðu
þeir fjórir i hvorum mánuði,
sjö i október, fimmtán i
nóvember og þann tólfta
desember voru skjálfta-
dagar orðnir ellefu og fleiri
komu eftir það.
Hins vegar hef ég ekki trú
á þvi, að þessir skjálftar,
sem flestir voru mjög smá-
vægilegir standi i sambandi
við Kötlu, þvi að upptök
þeirra voru, að mér skilst
mjög dreifð.
Arið 1967 gerðist eitthvað
þessu likt, en þá var ég með
Varð úti
skammt
frá húsum
Klp-Reykjavik. — i gærmorgun
fannst fullorðinn niaður látinn úti
á viðavangi i Sandgerði. Talið er
að hann liafi látizt úr kulda og
vosbúð, en slænil veður var i
Sandgerði i fyrrinótt.
Maðurinn fannst snemma um
morguninn skammt frá húsi, þar
seni kunningi hans bjó, og er talið
að hann liafi ætlað að heimsækja
han n.
Þegar hann fannst var hann
aðeins klæddur þunnum jakka-
fötuni og skyrtu en engri yfirhöfn.
Af ummerkjum að dæma var að
sjá eins og hann hefði hrasað eða
lagzt þarna fyrir.
Maðurinn, sem var rúmlega
fiinmtugur að aldri, var skráður
til heimilis norður i landi, en liaföi
dvalið i Sandgerði að undan-
förnu.
Klp-Reykjavik. —A ann-
an i jólum gerðist sá at-
burður i ibúð við
Ilauðarárstig, að rúm-
lega fertugur maður,
sem verið hefur trufl-
aöur á geðsmunum, réði
móður sinni bana með
hnif.
þriggja ára gamall niaður, Davið
Fétursson, lézt snemma á að-
fangadagsniorgun af völdum
höfuðhöggs eða falls i götu i
ryskingum.
Nánari tildrög eru þau, að sex
manneskjur — fimm karlmenn og
ein kona — oku um borgina i bil,
sem einn úr hópnum átti.
Davið heitinn var allsgáður og
ók hann bilnum, en farþegarnir
voru allir drukknir. Þegar ekið
hafði verið um borgina góða
stund, var numið staðar inn i Bú-
staðahverfi.
Þar kom til átaka milli far-
þeganna og ætlaði Davið þá að
stilla til friðar, en þá sló einn
þeirra, bróðir hans, að talið er, til
hans með þeim afleiðingum, að
hann féll i götuna. Þar sem bif-
reiðin hafði verið stöðvuð, vai
mjög hált og erfitt að fóta sig.
Farþegarnir töldu, að Davið
hefði aðeins rotazt við fallið og
settu hann inn i bifreiðina og
héldu siðan aftur af stað. Var ekið
um i nokkurn tima, en siðan
numið staðar við hús eitt i
Kleppsholti, þar sem ætlunin var
að láta Davið jafna sig.
Kom þá i ljós, að maðurinn lá
ekki aðeins i öngviti, og var þá
kallað á lögregluna, en þá var
maðurinn látinn.
Það var nákominn ættingi, sem
kom að skömmu eftir að at-
burðurinn átti sér stað, og gerði
hann lögreglunni þegar viðvart.
Kom hún á staðinn klukkan 15,12.
Þegar lögreglumennirnir komu
inn i ibúðina. sem er á fyrstu hæð
i húsinu númer 40 við Rauðarár-
stig, fundu þeir konuna, sem hét
Olafia Jónsdóttir og var 65 ára
gömul, liggjandi i blóði sinu i
forstofu ibúðarinnar.
Málið er nú i höndum
rannsóknarlögreglunnar, sem i
gær beið úrskurðar krufningar,
en Davið mun ekki hafa gengið
heill til skógar vegna hjarta-
galla.
Skiphóll i Hafnarfirði samdi s.l.
laugardag við framreiðslumenn
eftir langt og strangt verkfall
þeirra. Er Skiphóll fyrsti
veitingastaðurinn, sem scmur i
þessu verkfalli, en mikið hefur
verið um það lalað að undan-
l'örnu, að einstök veitingahús hal'i
viljað semja við þjóna, þrátt fyrir
að Samhand veitinga- og gisti-
húsaeigenda hali baiinað þeim
það.
— Við sáum eftir siðasta
samningafund, að það var ekki
neinn vilji fyrir þvi að semja i
þessari deilu, svo við höfðum
samband við forráðamenn þjóna
og buðum þeim að koma og ræða
við okkur, sagði Einar Rafn
framkvæmdastjóri Skiphóls i
viðtali við biaðið i gær.
— Við sátum i marga klukku-
tima á samningafundi við þá og
komumst loks að samkomulagi,
sem báðir féllust á. Við hefðum
Sá, sem opnaði l'yrir þeim, var
sonur hehnar, (iuðmundur Arnar
Sigurjónsson, 41 árs gamall.
Skýrði hann lögreglumönnunum
frá þvi, að hann væri banamaður
konunnar, sem hann sagði að
va’ri móðir sin. og heiði hann
notað hnif til verknaðarins.
llann bað um að vera fluttur á
Kleppsspitalann, en þar hefur
hann verið vistmaður al og til
undanl'arin ár. Hann var hinn
rólegasti þegar hann tilkynnti
lögreglumönnunum þetta, en þeir
fa>rðu hann i handjárn og fluttu i
gæzluvarðhald.
Þrátt fyrir að hann væri
rólegur, var hann þá um daginn
ckki hæl'ur til yfirheyrslu, og
heldur ekki i gærdag, en þá kom
hann l'yrir sakadóm, þar sem
kveðinn var upp gæzluvarðhalds-
dómur ylir honum.
Maðurinn hefur eins og l'yrr
segir dvalið al' og til á Klepps-
spitalanum, en þess á milli helur
hann dvaliðhjá móður sinni og þá
unnið við ýms stiirf hjá borginni.
Aldrei i'yrr hefur borið á, neinni
ofbeldishneigð hjá honum. og
hefurhann jalnan verið rólegur á
milli þess, sem hann dvaldist á
sjúkrahúsum.
Olafia heitin var nýlega 65 ára
gömul. llafði hún starlað á Hótel
Borg i rúmlega :i() ár, þar al' nú
siðari ár sem ylirþerna.
vel getað haldið þessu verklalli
áfram, en þar sem sýnilega
virtist enginn áhugi vera fyrir
samningum, völdum við þennan
kostinn.
Oskar Magnússon lormaður
Félags framreiðslumanna, sagði,
að samkvæmt þessum samningi
væri þjónustugjald 16,94% og
fallið hefði verið frá meintum
endurkröfum, sem mikið hefði
verið rætt um i sambandi við
þessa deilu.
Þetta væri bráðabirgðasam-
komulag, sagði hann, sem gilti
þar til endanlegir samningar hafa
tekizt.
Hafsteinn Baldvinsson, lög-
fræðingur SVG, sagði, að stjórn
og samninga nefnd SVG hefði
sent frá sér yfirlýsingu, þar sem
segir, að litið sé svo á, að þessi
samningur við Skiphól, muni ekki
flýta fyrir samningum — nema
siður væri.
Hann neitaði þvi, að sambandið
ætlaði að gripa til aðgerða, sem
miðuðu að þvi aö stöðva rekstur
Skiphóls, en samkvæmt
upplýsingum, sem Timinn aflaði
sér i gær frá ýmsum aðilum, mun
það hafa sent nokkrum fyrir-
tækjum, þar á meðal
ölgerðunum, bréf, þar sem segir,
að veitingamenn muni ekki hafa
áhuga á að verzla viö þau fyrir-
tæki, sem afgreiði Skiphól með
vörur.
LIKIN FLUTT FRÁ SEYÐ-
ISFIRÐI TIL REYKJAVÍKUR
LÍK hjónanna, Gisla Gunnbjörns-
sonar og Ólafar lndriðadóttur, og
drengjanna tve,ggja, Gisla og
Más. seni forust i eldsvoðanum á
Sevðisfirði aðfaranótt siðastliðins
laugardags, verða flutt til
Reykjavikur i dag i þrem kistum.
Ekki hefur neitt sannazt um
það, hver eldsupptökin hafa
verið, en svo virðist sem þau hafi
orðið i eldhúsinu, þvi að af bruna-
rústunum er að ráða, að þar hafi
eldurinn gert mest að.
VILDI STILLA
TIL FRIÐAR,
BEIÐ BANA
Klp-Reykjavik. Þrjátiu og
SKIPHOLL SAAADI
en veitingamenn hafa í hótunum við
þá, sem skipta við Skiphól
Klp-Reykjavik. — Veitingahúsið
Beita þeir
olíuvopninu?
Rrúðum kemur nýtt ár og
sólin fer aftur að hækka á lofti.
Þá er bara að þreyja Þorrann
og Góiina, sagði gainla fólkið,
þegar vetur var genginn i garð
með frosti og váskaða.
Þetta liefur verið erl'itt ár
l'yrir lieiminn. Váleg tiðindi og
oliuskorturinn hefur kastað
svörtu kla'ði ylir stórborgir
álfuuiiar: Kulili og myrkur
grúfir yl'ir liinuin glaðværu
horgiim nieginlandsins og það
leggst drungi ylir sál þina og
lijarla.
Ef til vill licfur óvissan uni
liViminu aldrei verið meiri en
nú. Oliuvopnið hefur verið
dregið úr sliðruin og áhrifin
eru geigvænleg. Þriggja daga
viuniivika iiiuii ganga i garð i
Rretlandi og þar eru ralorku-
verin að slöðvast vegna verk-
la 11 a kol a ná in u in an n a.
Við, scin'búuni á Islandi,
verðuni ekki ennþá svo
liliákanlega viir við, að hiiium
gliiðii ilögiim virðist lokið i
Evrópu, eins og fólkið nefnir
þá. Auðvitað niiiiiu stórlelldar
verðha'kkanir lialda áfram að
dynja yl'ir islenzku þjóðiiia, i
fornii ha'kkana á hráelni og á
lilhúniiiii vöruin sem þjóðin
helur vaniz.t á að nota. En
spiirningiii er liara sú, hvernig
iiiiin liiiin almenni horgari á
islandi hregðast við hiiuim
nýja lieiini?
Bretland og ísland
,lú lieyrzl lielur, að um
áramót uiiini útgerðarmenn
heita sinu oliuvopni. Þeir a'tla
sér að stiiðva skipaflotann. Oll
þessi stóru, lalleg skip a'lla
þeir aðstiiðva, til þess að hæta
hag sinn.
Verkfall kolaiiámunianna i
Rretlandi, keiiiur á versta
tima l'yrir England. Kolin
knýja raforkuver i lancli, þar
sem skortur er á oliu. Það má
þvi segja, að kolaskorturinn
komi á alvcrsta liina fyrir
þella land. Tiltölulcga fá-
m e n n ii r hópur vegur að
rólum. Við þekkjum ekki vel
þá siigu, er þar að haki liggur,
en liins vegar skiljum við svo
mikið, að við undrumst
harðræðið.
Hvað er
framundan?
Nú l'er i liönd þjóðhátiðar-
árið, þegar við eigum að
minnasl ellefu hunndruð ára
al'mælis islandshyggðar.
Rlikur eru alls slaðar á lofti.
Framundan eru — eða geta
orðið miklir erfiðleikar fyrir
island. island i hreyttum
lieimi. Það væri illa farið, cl'
landið kæmist ekki klakklaust
út úr þeim leik, vegna þess, að
liltiilulega fámennur hópur
útgerðarmanna hefur kosið að
binda hin dýru skip, i stað þess
að el'la þau til nýrrar sóknar á
miöin.
A þvi ári, scm nú cr að liða
eigum við sem betur l'er
minningar um margt, sem vel
hel'ur l'arið, vegna þess að
þjóðin var einhugar.
I.andhelgismálið, Eldgosið i
Vestmannacyjum. Þá stóðu
tslendingar saman, til að
hjarga þvi sem hjargað varð.
Með fádæma dugnaði tókst
að bjarga loðnuvertiðinni,
hjarga vctrarvcrtiðinni við
Suðurland og bjarga ýmsu
öðru, smá og stóru. Auðvitað
varð þjóðin þá fyrir miklu
tjóni, bæði félagslega og efna-
hagslega, en mikið bjargaðist
samt og þjóðin stóð svo Jil
jafnrétt eftir. Eldgosið var svo
sannarlega alvarlegur
viðburður, en þær hlikur, sem
nú cru á lofti i fjármála-
heiminum ytra, ættu ckki
siður að gefa islendingum
lilefni til þess að hugsa sitt
ráð. Annars eru glöðu árin aö
baki á islandi.