Tíminn - 22.06.1974, Blaðsíða 1

MINNA LENGRA
Tékkneska bifreiða-
umboðið á islandi
Auðbrekku 44-46
Kópavogi Sími 42606
J
*
Einar Agústsson utanríkisráðherra um hina nýju yfirlýsingu Atlantshafsríkjanna:
Yfirlýsingin í fullu samræmi við
stefnu mína í öryggismálum
Bandaríkjastjórn undirbýr gagntilboð um nýskipan varna íslands
sætisráöherra telja okkur fært aö
koma til Brussel. I kanadiskum
blöBum var haft eftir utanrikis-
ráöherra Kanada, aö einnig þeir
myndu ekki eiga heimangengt til
Brussel til undirritunar vegna
kosninganna i Kanada, þótt þær
fari þó ekki fram fyrr en 8. júli.
Hann var í útlegð
,,Það eru ekki nema
að hafa vinnu"
—ÞAÐ VAR ÓRA-
LANGT frá þvi, að það
væri ævintýraþrá eða
flökkueðli, sem rak okk-
ur til Sviþjóðar á at-
vinnuleysisárunum,
meðan „viðreisnar”-
stjórnin var við völd, En
þetta er ég hræddur um,
mannréttindi
að svo margir séu búnir
að gleyma. Menn eru
svo gleymnir á margt.
En það var atvinnuleys-
ið hérna heima, sem
Framhald á 7. siðu.
Björn Guömundsson, trésmiöur,
býr að Garöavegi 6 í Hafnarfiröi.
Hann flúöi undan „viörcisn” tii
Sviþjóöar, en kom heim um leiö
og henni iauk. Ý
TK-Reykjavík. — Einar Agústs-
son utanrikisráöherra kom í gær-
morgun heim frá utanrikisráö-
herrafundi Atlantshafsbanda-
lagsins I Ottawa, þar sem sam-
þykkt var ný yfirlýsing Atlants-
hafsrfkjanna.
Timinn átti viötal viö Einar sið-
degis i gær, og fer viðtalið hér á
eftir:
— Hvert er álit þitt og afstaða
til hinnar nýju yfirlýsingar At-
lantshafsbandalagsins, Einar?
— Þessi yfirlýsing er að minu
áliti staðfesting á hinum upphaf-
lega stofnsamningi Nato. Þær
breytingar, sem um er að ræða,
breyta i rauninni i engu þeim
grundvelli, sem samstarf
aðildarþjóða Atlantshafsbanda-
lagsinshefur byggzt og byggist á.
Það sem er nýtt i yfirlýsing-
unni, er gerð var i Ottawa, er að
meiri áherzla er nú lögð á samráð
aðildarrikjanna, samstarf þeirra
og gagnkvæmt traust en áður var.
A nægjanlegt samráð milli
aðildarrikjanna þótti skorta, eins
og glögglega kom fram á siðasta
ráöherrafundi i Brussel I desem-
ber sl., en þar bar þá mjög á
ágreiningi milli Evrópurikjanna
og Bandarikjanna, og töldu sum
Evrópurikin — ekki sizt Frakkar
— að Bandarikin hefðu ekki haft
nægjanleg samráð við önnur
Nato-riki i sambandi við mikil-
vægar ákvarðanir i öryggismál-
um.
Á þessum fundi i Ottawa nú
rikti hins vegar mikil eining og
ánægja með þann árangur, sem
náðst hefur I þvi að draga úr
spennunni milli austurs og vest-
urs.
Þá var mjög rætt um öryggis-
málaráöstefnu Evrópu, og menn
lýstu nokkrum vonbrigðum yfir
þvi, hversu seint gengi að ná þvi
marki, sem að er stefnt.
um nýskipan varna á íslandi. Við
biðum nú eftir svari eða gagntil-
boöi frá Bandarfkjastjórn, og i
einkasamtali viö Henry Kissing-
er, utanrikisráðherra Bandarikj-
anna, kom fram, aö Bandarikja-
stjórn er nú að undirbúa gagntil-
lögur um skipan varnanna á Is-
landi.
Ég tel, að Nato-yfirlýsingin
nýja samrýmist þvi markmiði,
sem ég hef sett fram i utanrikis-
og öryggismálum, og ég get gert
mér rökstuddar vonir um, að
meginmarkmiðinu verði náð i
góðu samkomulagi við Bandarik-
in og Nato.
Ég sé nú I blöðum, að þvi er
haldið fram, að ég hafi ekki haft
umboð til að samþykkja hinn nýja
sáttmála Atlantshafsrikjanna.
Um það vil ég segja, að i mál-
efnasamningi rikisstjórnarinnar
er kveðið á um það, að tsland
skuli halda áfram aðild sinni að
Nato að óbreyttum aðstæðum. Ég
tel ekki, að aðstæður hafi breytzt
svo, að þetta ákvæði málefna-
samningsins sé ekki I fullu gildi
enn, og að ekkert sé I hinni nýju
yfirlýsingu Atlantshafsþjóðanna,
sem gangi I berhögg við þá
stefnu, sem ég hef fylgt og vil
fylgja.
Ég ræddi i lok ráðstefnunnar
við Gensher, hinn nýja utanrikis-
ráðherra Vestur-Þýzkalands, um
fiskveiðideiluna. Það kom ekkert
nýtt fram i þeim viöræðum, þótt
hann segðist hafa fullan hug á þvi
aö leysa þetta deilumál rikjanna
sem fyrst.
Þessa nýju yfirlýsingu Atlants-
hafsþjóðanna er ætlunin að ráð-
herrar aðildarrikjanna undirriti I
Brussel n.k. miðvikudag. Ég
skýrði frá þvi, að vegna kosn-
ingabaráttunnar á Islandi, sem
lýkur I næstu viku, myndu hvorki
ég né Ólafur Jóhannesson for-
Einar Agústsson utanrlkisráö-
herra
En þrátt fyrir þann árangur,
sem náðst heföi, yröu Atlants-
hafsþjóðirnar að halda vöku sinni
gagnvart þeim hættum, sem fyrir
hendi gætu verið og lögð áherzla
á, að ekkert yrði samþykkt, sem
dregið gæti úr öryggi aðildarþjóð-
anna.
Ég sagði það okkar skoðun, að
allra ráöa yrði að leita til þess að
sigrast á erfiðleikunum, svo að
öryggismálaráðstefna Evrópu
gæti haldið áfram og þriðja og
lokaáfanga hennar yrði náð sem
fyrst.
I ræðu minni gerði ég einnig
grein fyrir stefnu islenzku rikis-
stjórnarinnar i varnarmálum og
greindi frá þvi, að við hefðum lagt
fram drög að umræðugnundvelji .
Eiga 1728 íslendingar aftur
að flýja land á einu ári?
Eftirfarandi tölur Hagstof-
unnar um tslendinga, sem
fluttu búferium til útlanda á
árunum 1965-1972, gefa glögga
hugmynd um fólksflóttann úr
landinu á síðustu vaidaárum
rikisstjórnarinnar.
Arið 1965 fluttu 346 ís-
lendingar búferlum til út-
landa, en 143 islendingar
fluttu heim frá útiöndum.
Ariö 1966 fluttu 330 ts-
lendingar búferlum tii útianda
en 274 fluttu heim.
Ariö 1967 fluttu 353 ts-
lendingar búferlum til útianda
en 216 fluttu heim.
Arið 1969 fiuttu 1184 ts-
lendingar búferium til út-
landa, en 229 fiuttu heim.
Ariö 1970 fiuttu 1728 ts-
lendingar búferum tii útianda,
en 348 flultu heim.
Ariö 1971 fluttu 1166 ts-
iendingar búferlum til út-
landa, en 858 fluttu heim. NÚ-
verandi stjórn kom til valda á
miöju árinu og brá eftir þaö
svo viö, aö mjög dró úr fólks-
fióttanum tii útlanda, og miklu
fleiri sneru heim en áöur.
Ariö 1972 fluttu 881 ts-
iendingur búferlum tii út-
landa, en 1037 sneru heim.
Þetta er fyrsta áriö, sem þaö
gerist, aö þeir eru mun fleiri,
sem hverfa heim, en hinir,
sem flytja burtu.
Endaniegar skýrslur eru
enn ekki fyrir hendi frá árinu
1973, en þaö er fullvist, aö þá
snerist straumurinn fyrst viö
fyrir alvöru, þannig aö þeir
voru miklu fleiri, sem sneru
heim, en hinir, sem fluttu
búferlum til útlanda.
A sföasta heila valdaári
„viðreisnarstjórnarinnar”
1970, flytja ekki færri en 1728
islendingar búferiuin til út-
landa, en aöeins 348 flytjast
heim. Munurinn er um 1400.
Þetta ár er langmesta land-
flóttaár I sögu þjóöarinnar siö-
an Vesturheims-flutningarnir
voru mestir.
Orsakir iandflóttans voru
gengisfellingarnar, verkföliin
og atvinnuleysiö, og vantrú
þáverandi rikisstjórnar á is-
lenzka atvinnuvegi. Allt þetta
myndi aftur koma til sögu, ef
ný „viöreisnarstjórn” kæmist
til valda á ný. Hver vill stuöia
aö þvi með atkvæöi sinu?
# Hver vill fá „viðreisnina" aftur?