Mánudagsblaðið - 24.05.1971, Blaðsíða 8

úr EINU
Vörgum hlíft — Hundar og syfilissjúklingar — Lélegur að-
búnaður — Vinnuvélar á götunum — Klerkur sneypir biskup
— Hvað vilja sjónvarpsþýðendur?
HVE LENGI á að afsaka það, að menn geri sér t.d. ferð á
gúmbát, út í Tjarnarhólma til að eyðileggja hreiður, með því
;að þeir séu ÖLVAÐIR? Þessi misskilda hjartagæzka er einmitt
það, sem elur upp í svona dónum og þeim, sem leika önnur
álíka brögð á eftir þeim, slíka verknaði, því þeir vita, að
lögreglan afsakar þá, eins og reyndar alla aðra dóna, með
því að þeir séu fullir- Þetta er sama pakkið, sem brýtur rúður,
skemmir opinbera síma, sker sundur sæti í almenningsvögn-
um og íþróttahöllum. Við erum að burðast með sálfræðinga
hér, sem hafa þvílík ósköp að gera, að vart er hægt að ná
til þeirra. Eru það þeir, sem standa fyrir því, að farið er vett-
lingahöndum um þessa skemmdarvarga?
ER MIKIÐ og heilbrigt samræmi í því, að drepa alla hunda
vegna óþrifnaðar en leyfa syfillis-sjúklingum, geðsjúklingum,
berklasmitssjúklingum, flogaveikum o. s. frv. að giftast? Hund
kvikindin eru þó látnir gleypa pillur og önnur þrifaefni, en
„syffinn" grasserar á allt annan og hættulegri hátt en far-
aldur hunda. Miðaldra menn muna vel þegar götustrákar
Reykjavíkur sungu hástöfum „Sósarnir með syffann" og
meintu sennilega pólitískan sjúkdóm, en það sýndi þó þá
hvern varhug menn guldu við þessum voðalega sjúkdómi.
Nú er verið að leyfa öllu þessu að komast í full not. (Sjá
Kakala). I
•---------------------------
VIÐ HÖFUM verið beðnir að koma með þá leiðréttingu út af
;athugasemd við þjónustu í svokölluðum Kristalssal Þjóðleik-
hússins, að það séu ekki viðvaningar sem annast afgreiðslu
á hressingu þar í hléum, og þessvegna gangi allt þar svo
stirðlega, heldur hitt, að öll afgreiðsluaðstaða er svo neðar
öllum hellum að nær ógerningur er að vinna þar. Er þessu hér
með komið til skila.
ENN ER kvartsfð am það að vinnutæki t.d. vélar með ámokst-
ursskóflum og allskyns aðrar vinnuvélar eru að þvælast í um-
ferð og verða jafnvel stórhættuleg umferðinni almennt. Er ekki
stundum virðast stjórnendur þessara vinnuvéla fá leyfi til
að skreppa á þeim í hádegismat og þannig tefja fyrir allri um-
ferð og verða jafnvel stórhætuleg umferðinni almennt. Er ekki
tími til kominn, að þessi tæki séu flutt milli vinnustaða á nótt-
um og látnar bíða á vinnustað meðan stjórnendur fara í mat.
Þetta ástand er alveg óþolandi.
HART ER í HEIMI, þegar klerkar sneypa biskupinn, sem höf-
uðpaur kirkjubygginga, eins og sr. Sigurður Haukur Guðjóns-
son gerði í útvarpsþættinum Um daginn og veginn, vegna
kirkjufjöldans í Reykjavík. Rétt sagðist klerki frá, en nokkur
nýlunda er að heyra hreinskilni í þessum efnum. Þá var hann
og ómyrkur í máli um bjargráð borgarvalda til handa drykkju-
mönnum, en þó gægðist gamli vælutónninn upp hjá honum,
þótt víða sér þar eflaust pottur brotinn. Annars þurfa drykkju-
iðnir menn ekki stórum að kvarta meðan borgin rekur gisti-
hús fyrir þá og kostar þá og styrkir a m.k. heilsufarslega til
að sinna þessari skemmtilegu iðju sinni.
ÞEGAR ÞETTA er ritað fagna menn því almennt, að þýðend-
ur sjónvarps eru í verkfalli, svo að nú snýr aðeins sú hlið efn-
isins, sem höfundar ætlast til að áhorfendum., en ekki sú hlið-
in, sem þýðendur vilja láta snúa að okkur. Hefur oftar en ekki
kastazt i kekki milli höfunda og þýðenda, en nú er nokkurt
hlé. En gaman væri að vita fram á hvaða kjör þýðendur fara
og hvað ber á milli? Vissulega er það ekki vinnutilhögun né
natni þýðenda, því þeir eru sennilegast frjálsustu vinnuþý,
sem um getur í svo mjög rýmilegri röð opinberra starfsmanna.
Jóhann skrifar:
SKEMMDARVERK á opinberum gripum eru orðin svo algeng,
að ástæða er til að grípa eftirminniloga í taumana. Mér var
;að detta í hug, hvort hið opinbera, en þó einkum áhugasöm
einkafyrirtæki auglýstu verðlaun til hanéa þeim sem benda
á þá seku og koma þeim undir mánnahendur. Ég er viss um
að þá myndi vandaliscni fstendinga minnka eða bverfa".
Alþingiskosningar 1971
Framhald af 1. síðu.
nigar, hvernig sem þær svo fara.
Af öðrum frambjóðendur Al-
þýðuflokksins vekur Gunnar Eyj-.
ólfsson leikari mesta efrirtekt.
B-listinn
Þar er heldur engin breyting í
efstu sætunum tveimur. Kristján
Thorlacíus er nú horfinn af listan-
um, en Tómas Karlsson er í þriðja
sæti, en Baldur Óskarsson í fjórða.
Tómas er talinn frekar hægrisinn-
aður, en Baldur þvert á móti. Sumir
telja hann standa nærri kommún--
istum, hvað sem hæft er í því. Þeir
Þórarinn Þórarinsson og Einar
Ágústsson eru báðir gamlir'í hett-
unni í flokknum. Báðir hafa þéir
verið nefnlr í sambandi við! ráð-
herradóm, ef flokkurinn tekur þátt
í ríkisstjórn. Einhvern vegihn
finnst manni að Einar mundi'eiga
anðveldara. með að vinna méð Sjálf
stæðisflokknum en Þórarinn.
D-listinn
Þar var háð Iöng og hörð orr-
usta um skipun listans eins og
kunnugt er. Þeirri orrahríð er nú
lokið í bili, og báðir deiluaðilar
mega una sínum hlut svona nokk-
urn veginn. Sumir eru að spá út-
strikanastríði í sambandi við efstu
sæti listans, en kannske verður
minna úr því, en þeir ætla. Ragn-
hildur Helgadóttir kemur nú aftur
á þing, og er það vel farið, því að
þetta er ágæt kona. Nýr af nálinni
er Ellert Schram, sem fyrir löngu
er þjóðkunnur af knattspyrnuvell-
inum. Við skulum vona, að hanp
verði, ef til kemur, fulltrúi hins
góða gamla Vesturbæjaríhalds, en
þar liggja rætur hans. Anhars er
það því miður svo, að gamla Vest-
urbæjaríhaldið er sem óðast að
hverfa af sviðinu, afkomendur þess
komnir í Austurbæinn og Fram-
sóknarfólk utan af landi flytur í
gömlu partíótahúsin. Sic transit
gloria mundi. Hvað mundi séra
Bjarni segja?
F-listinn
Þar er nýlega um garð gengin
mikil rimma. Ekki er enn alveg aug
hust, hverjar afleiðingar hennar
verða. Tapar flokkurinn miklu af
atkvæðum á deilunni? Eg gæti trú-
-að því að það yrði ekki eins mikið
og andstasðingarnir halda fram.
Það kemur sennilega til með að
muna fáum atkvæðum, hvort flokk
urinn kemur manni að í Reykja-
vík eða ekki.
Magnús Torfi Ólafsson er sterkt
framboð. Þetta er menningarmaður,
stálgreindur og víða heima, ekki
sízt í stjórnmálum, basði innlend-
um og erlendum. Hann kann að
tapa einhverju af þeim verka-
mannaatkvæðum, sem Hannibal
fékk, en hann fær sennilega meira
af menntamönnum, ekki sízt há-
skólastúdentum.
Þessi listi fær eitthvað af fólki,
sem er óánægt með alla gömlu
flokkana, sem því þykja vera orðn-
ir staðnaðir. Fylgi hans er eitt
mesta óvissumómentið í þessum
kosningum, ég hef heyrt spár milli
2500 og 4500 atkvæði
G-listinn
Helzta breytingin þarna er sú,
að Svava Jakobsdóttir skáldkona
skipar þriðja sætið, en Jón Snorri
Þorleifsson er flutur niður hið
fjórða. Sumir telja þetta táknrænt,
menntamenn séu að taka flokkinn
úr höndum verkamanoa. Meðal
verkamanna í flokknum er dálítill
urgur út af þessari þróun, einkum
kannske þó hinna eldri.Þeim finnst
allt vera eins og það var fyrir þrjá-
tíu árum, en þjóðfélagið er orðið
flóknara en það þá var, milliliðir
af öllu tagi eru nú miklu fjölmenn-
ari og áhrifameiri stétt. Verka-
möpnum úr þessum hópi finnst oft
einnig Magnús Kjartansson vera
allt of intellektúell, og það fer í
taugarhar á þeim. Nokkrir slíkra
verkamanna studdu Steingrím Aðal-
steinsson í borgarstjórnarkosning-
unum í fyrra. Magnús Kjartansson
er auðvitað intellektúalisti fram í
fingurgóma, og leggja sumir verka-
menn honum það út semhroka,sem
auðvitað er ekki rétt, eins og þeir
vita, sem þekkja Magnús. En hér er
á ferðinni kynslóðamunur. Gömlu
byltingakommúnistarnir hér álandi
voru í raun réttri mótaðir af alda-
mótarómantíkinni; þeir bara
breyttu ungmennafélaga- og skóg-
ræktarrómantík í byltingarróman-
tík, en hugarfarið var í stórum
dráttum hið sama. Magnús var
kannski dálítið snortinn af róman-
tík í æsku sinni, en það var yngri
rómantík og ekki eins grunnmúruð
og sú gamla. Hann brauzt út úr
henni á háskólaárunum í Höfn og
brynjaði sig sjarmerandi kynisma.
í>ó er ég eikki f rá því, að við-
kvæm rómantík leynist einhvers
staðar Iangt niðri í Magnúsi.
0-listinn
Þetta er hinmildasensasjónkosn-
inganna. Fyrst þegar menn heyrðu
um framboðsflokkinn, héldu marg-
ir, að hér væri um einhvers konar
síðbúið aprílgabb að rasða. Undra-
listar hafa smndum fyrr á árum
borizt kjörstjórninni í Reykjavík,
en verið dæmdir úr leik, því að
meðmælendurnir voru ekki í lagi.
En hér var engu slíku til að dreifa
— Framboðsflokkurinn er fúlasta
alvara. Á listanum er svo til ein-
göngu ungt fólk, svona um tvítugt
eða rúmlega það. Mest ber á náms-
fólki og hljómlistarfólki, hinum ó-
rólega æskulýð nútímans. Það virð-
ist koma úr ýmsum pólitískum átt-
um, meira þó frá vinstri en hægri.
Þarna eru menn, sem hafa verið
orðaðir við anarkisma og maóisma
eða eitthvað þar á milli. Sumir
þeirra hafa staðið framarlega í
kröfugöngum hins órólega æsku-
fólks á undanförnum árum. Hvað
vill svo þetta unga fólk? Því er
það kannski ekki alveg Ijóst sjálfu,
en það vill eitthvað nýtt, það er
orðið hundleitt á gömlu flokkun-
um, hinu grámuskulega velferðar-
þjóðfélagi og öllu því, ,sem ej. ,Qg
svei mér þá, ef maður getur ekki
haft hvolida samúð með þessu.
Hvað svo um fylgi Iistarts? Það
er nú þrautin þyngri að svara því.
Hverjir eru spádómamir? Þeir eru
nú mjög svo ólíkir. Sumir spá list-
anurn ekki meira en 300—400 at-
kvæðum, en aðrir allt að 4000 og
að hann komi marmi að. Eg er ekki
frá því, að hann geti fengið þó
nokkuð af atkvæðum. Það hjálpar
honum, hve fólk er yfirleitt áhuga-
laust um gömlu flokkana, og sumt
ópólitískt fólk kýs hann hreinlega
af sprelli. Eg yrði ekkert hissa, bó
að hann fengi 1500—2000 atkva^ði.
Ajax.
SJON
VARP
Þátturinn Frá sjónanheimi í
umsijá Björns Th. Björnssonar,
sem fjalladi um hellamélverk
steinaidarmanma var ákaflega
álhugaverður þátfcur og vel unn-
inn. Björn skýröi þessi merku
fyrirbrigfi vel, listfbnflöðursoikk-
ar frummannsins, sem einmitt
um þessar mundir er að fá upp-
reisn í heimi vísindanna og tal-
inn mikilu fuiUkomnari en vís-
indamenn 19. og fyrstu tuga 20,
aíldarinnar hafa áldtið. Bjöm var
nú mdklu gaetnari í orðskrúðien
venjulega og tókst þessi þéttur
mjög vel, öllum til sóma ogokk-
ur til fróðleiks og ánæigju.
★
Þessar „frönsku“ Ohaplin-
mynddr eru ósköp þireytandi, —
ekki aðeins fflestar frómunalega
lélegdr einþáttungar heldur svo
af hdnu að við þekkjum svo vel
til hins bezta sem Chaplin hefur
gert, að okkur sómar að sjá
þessar frumraunir hans. öllu
betri eru ailltaf Dísuþættimir, —
móske ekki alveg á iíniu hugs-
uðanna eða hinnea þunglyndu al-
vörumann þjóðarinnar, en góð-
ir fyrir okkiur, hina dauðlegu,
sem ekki erum að springa af
vizku.
★
Þátturinn Kraifitar í kögglum
var afar athyglisverður og gam-
an að sijá hinn unga snilling
smokka sér úr svo vendilega
bundnum hnútum og sterkum
handjámum. Þessi Huddni okk-
ar á eflaust framundan góða
ævi ef hann gerir þetta að aðal-
starfi í stað bflaaksturs, því ung-
lingar svo og fullnrðnir höífðu
mikla ánægju að sjá Xistir hans.
Framihald á 7. síðu.
— Listaverk frummanna — Lélegur
Chaplin — Islenzkur Hudini — Undir
íshellunni — Smáveruheimur —
I leikhúsinu. —
ii.JS
■£ f
111