Tíminn - 14.10.1977, Blaðsíða 10

10
Föstudagur 14. október 1977
HAUSTSYNING ’77
PÍM
með
hálft
skip...
Kjarvalshús á Klambratúni.
Um slðustu helgi var opnuð að
Kjarvalsstöðum haustsýning
Félags islenzkra myndlistar-
manna, HAUSTSVNINGIN 77
en þessi sýning vekur ávallt þö
nokkra athygli og eftirvænt-
ingu.
Að velja og hafna
Það er margt sem veldur
þvi að eftirvænting rikir, eða
öllu heldur gerði það. Ýmsir
þekktir og dáöir listamenn
senda þangaðverkog ný andlit
koma fram, þvi sýningin er lika
fyrir utanfélagsmenn, sem eiga
þess kost að senda þangað verk
sin, en sýningarnefndin velur
svo og hafnar, — hafnar þó aðal-
lega skilst manni, þvi aragrúi
listaverka berst oft til slfkra
sýninga. Einkum frá ýmsu fólki
út i bæ, þvi að fá verk sin sýnd
þarna þykir nokkur upphefð, ef
hún þá á annað borð er til i
þessari gerð mannlegrar at-
vinnu.
Verk félagsmanna i FIM
munu þó öllu jöfnu ná með
myndir inn á sýninguna, sjálf-
krafa.
Þvi erekki að leyna, að haust-
sýningu FtM hefur hnignað á
siðustuárum. Berþarmargt til.
Einkum það, að margir af
áhugaverðustu málurum
þjóðarinnar senda ekki lengur
þangað myndir, heldur hafa sitt
eigið haust i Norræna húsinu, og
aðrir hliðra sér hjá þvi að sýna
nokkurn skapaðan hlut i félags-
ins nafni. Þetta er þvi eins og
þegar þaö vantar beztu menn-
ina i landsliðið i fótbolta, —
maður missir svo að segja alla
von — og áhugann i samræmi
við það.
Ef svo heldur áfram, sem
horfir, mun þessi sýning missa
öll sin gildi, og þá er betra að
hætta.
Of marga vantar á
haustsýninguna
Undirfifaður véít ékk'i hvort
til er sérstök stefnuskrá fyrir
þessa sýningu og fyrir félags-
menn, en það hlýtur þó að vera
krafa almennings, að félagið
sjálft beiti afli sinu til þess að
sem flestir séu með á þessum
samsýningum á haustin. Nóg er
húsrýmið núna, þvi aðeins var
notaður annar salurinn af tveim
að Kjarvalsstöðum.
Sjónarmið almennings verður
ef til vill skýrara, efnefnderu af
handahófi nokkur nöfn Bsta-
manna, sem ekki eiga þarna
verk, en hljóta þó að vera
meðal burðarása Islenzkar
myndlistar.
Svavar Guðnason
Þorvaldur Skúlason
Kristján Davlðsson
Valtýr Pétursson
Karl Kvaran
Bragi Asgeirsson
Jóliannes Jóhannesson
Sverrir Haraldsson
Hjörleifur Sigurðsson
Jóhann Briem
Steinþór Sigurðsson
Sigurjón ólafsson
Asmundur Sveinsson.
Þessi niín eru tekin af handa-
hófi,en sýna það eigiað siður að
þarna vanta beinfiskinn sjálfan.
Margir efnilegir ungir menn
eru heldur ekki með, en ég
sleppi nöfnum að þessu sinni.
Nú má enginn taka þessar að-
finnslur svo bókstaflega að al-
menningur eigi krSu á að allir
séu alltaf með myndir á haust-
sýningu FIM, því misjafnlega
getur staðið á, einkum hjá hin-
um eldri, en hér vantar of
marga góða menn, til þess að
við svo búið megi standa.
Sýningarnefnd FIM mun hafa
búizt við meiri aðsókn lista-
manna,en raun varð á. Félagið
hafði tryggt sér báða salina —
alla Kjarvalsstaði fyrir sýning-
una, ensvo fór, að þeirfylltu að-
eins annan salinn, lögðu i hann
með hálft skip.
40 manns með 124
listaverk
Ekki hafa verið veittar tölu-
legar upplýsingar um það
hversu mörg verk bárust sýn-
ingarnefndinni, en á sýningunni
eru 124 verk eftir rúmlega 40
listamenn. Þetta eru menn á öll-
um aldri. Þeir yngstu innan við
tvitugt, þeir elztu um sjötugt.
1 aðalatriðum mun venjan
vera sú, að utanfélagsmenn
senda inn fimm verk til sýn-
ingarnefndarinnar. Hún leggur
siðan mat á þessi listaverk, tek-
ur þau með eða hafnar þeim.
Ekki geta allir fellt sig við
þessi skilyrði. Menn vilja ráða
myndaf jöldanum sem þeir
senda, en að sjálfsögðu setur
félagið reglurnar.
Erlendis er viða hafður annar
háttur á, t.d. veit ég, að hjá
myndlistarfélaginu í Mönchen
er sérstakur salur hafður fyrir
þau verk, sem hafnað hefur ver-
ið á sjálfa sýninguna. Hann
gengur undir nafninu „Horror
room” og verkur oft sérlega ká-
tinu. Þykir ómissandi.
Þeim sem þessar linur ritar
er kunnugt um fáeina málara
(utanfélagsmenn) sem sendu
verk sin til sýningarnefndar að
þessu sinni, en hlutu ekki náð
fyrir augum nefndarinnar.
Sumir þessir menn hafa þó ver-
ið liðtækir i myndlist fram til
þessa, svo það er freistandi að
álita, að nefndin hafi verið
óvenju handköld að þessu sinni,
þótt ekki verði hún hér sökuð
um „annarleg sjónarmið” eins
og Þorbergur Þórðarson myndi
liklega hafa orðað það.
Guðmundur Benedikts-
son heiðursgestur
Þá er aðeins ótalið, að sýn-
ingarnefnd hefur viðhaldið þeim
sið að hafa sérstakan heiðurs-
gest á sýningunni- og er það
Guðmundur Benediktsson,
myndhöggvari, og er það vel til
fundið.
Sér i lagi af þvi að það er
myndhöggvari sem fyrirvalinu
verður. Margar höggmyndir
saman, eftir sama mann, eru
skemmtilegriá sýningum en ein
og ein mynd.
t sýningarskrá segir Hjörleif-
ur Sigurðsson, listmálari, for-
maður FIM á þessa leið um
Guðmund:
„Guðmundur Benediktsson
myndhöggvari er sérstakur
gestur Haustsýningar 1977.
Hann hefur verið einn hinna
ötulustu og fórnfúsustu félags-
manna okkar frá þvi er hann
gekk i FÍM fyrir réttum tuttugu
árum. Guðmundur fæddist I
Reykjavik árið 1920 en það var
ekki fyrr en um þrftugt að hann
tók að afla sér ögunar og leið-
sagnar i höggmyndalistinni.
Hann gerðist þá nemandi As-
mundar Sveinssonar i Mynd-
listarskólanum, sem i dag er
orðin næsta gróin stofnun á
Skólavörðuholtiog fékk hjá hon-
um drjúgt nesti tilhins langa og
torsótta vegar, sem starfshlaup
myndlistarmanns á Islandi
spannar. Aður hafði Guð-
mundur þó traustan grunn til að
byggja á. Hann var hinn leikni
handverksmaður. Arum saman
fékkst hann við smiðar ásamt
föður sinum og bróður og hann-
aði húsgögn.sem sózt var eftirá
reykviskum markaði. Hér verð-
ur trauðla sagt í smáatriðum
frá sýningum Guðmundar á
tuttugu og sjö árum eða öðrum
listviðburðum á æviferli hans.
Samtmágeta þess,að hann hef-
ur tekið þátt i fjölmörgum sam-
sýningum Félags islenskra
myndlistarmanna hér á landi,
norrænum sýningum bæði
heima og um hin Norðurlöndin,
sýningum i Rostock i Þýska Al-
þýðulýðveldinu, Hannover i
Þýskalandi á vegum Norræna
myndlistarbandalagsins og i
Bandarikjum Norður-Ameriku.
Aftur á móti hefur Guðmundur
efnt til aðeins einnar einkasýn-
ingar á myndum sinum enda er
maðurinn hlédrægur og frábit-
inn þviað halda nafni sinu á loft.
Hér á Haustsýningu sjáum við
tiu listaverk Guðmundar Bene-
diktssonar frá tveim siðustu
starfsárum. Þau eru öll kveikt
úr eir, sem er eftirlætishráefni
höfundarins um þessar mundir.
En slikt og tréverkið og járnið
frá fyrri árum vitna þau um
sterklega stofna og margþætta
speglun laufsins iytra borðinu.”
Það er auðvelt að vera for-
manninum sammála i öllum
atriðum.
Einstök veík
En vikjum nú ögn að myndun-
um sjálfum.
AgústF. Petersen sýnir þrjár
mannamyndir. Þetta eru dæmi-
gerðar myndir fyrir þennan
ágæta og grandvara listamann.
Myndirnar eru af ákveðnu fólki,
enerusamt málverk áfram og
hafa þannig tviþætt gildi.
Arthúr ólafsson (1940) sýnir
fjórar myndir. Ég minnist þess
ekki að hafa séð myndir hans
áður. Þar kveður við nýjan tón.
Þetta eru vel gerðar myndir og
lausar við allan viðvanings-
brag. Gaman væri að sjá fleiri
myndir eftir hann.
Asgerður Búadóttir sýnir
þrjár ofnar myndir, sem eru
hver annarri betri og þær setja
mikinn svip á þessa sýningu.
Baldur Edwins vekur ávallt dá-
litla athygli. Hann fer eigin göt-
ur. DUfur hans eru góðir fuglar.
Björg Þorsteinsdóttir sýnir
fjórar myndir, acril og klipp.
Þetta eru ekki sannfærandi
myndir og persónulegar fyrir
hana, þvi' það er ekki nóg að
skipta um aðferðir, það verður
lika að finna nýja leið.
Samter það lofsvert að reyna
eitthvað nýtt.
Bragi Hannesson er með
þrjár vel gerðar litlar oliu-
myndir.
Einar Hákonarson sýnir
skemmtilega mynd af Bimi Th.
Guðmundur Benediktsson, myndhöggvari, heiðursgestur haustsýningarinnar.