Réttur - 01.01.1933, Blaðsíða 22

sig fullkomnasta híbýlakost, og auk ritlauna sinna
mánaðarkaup hjá ríkinu. Það er djúpt haf milli að-
stöðu þessara skálda í ríki sínu og aðstöðu Jónasar
Hallgrímssonar, sem greinilegast er tjáð í hinni ömur-
legu fyndni um það, hve slyppifengur hann hafi verið
í gærkvöldi, að maðkurinn, sem féll ofan úr rjáfrinu
í „andskotans hjallinum“, þar sem hann hafðist við,
skyldi hafa fallið á nefið á honum í staðinn fyrir munn-
inn, — ,,svo hann hefði þó einu sinni fengið saðningu
sína“.
EINAR BENEDIKT550N
skáldið og þjóðin.
Eftir Kristinn E. Andrésson.
(Greinin, sem hér birtist, er einn þáttur úr liálf-söindu riti
tim Einar Benediktsson. Iiún gefur því ekki neina heildarmynd
af skáldinu. Einar Benediktsson cr margbrotnari persónuleiki en
svo, að honum verði lýst til nokkurrar hlítar í stuttri tímarits-
grein eða frá einu sjónarmiði. Þetta bið eg lesendurna að hafa
í huga, er þeir dæma um greinina. Með ö'ðruin viðhorfum opnast
nýjar víddir í skáldskap Einars).
Öll þjóðin hefir dást að Einari Benediktssyni, en
hún hefir ekki gert það öll með jafn góðri sam-
vizku. Það er eins og hjarta og varir, hugur og mál
gæti ekki allt af orðið samtaka í tilbeiðslunni á skáld-
inu. Menn hafa orðið að viðurkenna Einar, en hafa
ekki getað sætt sig allskostar við það. Menn hafa
allsstaðar þekkt ljóð hans, hvar sem þau hafa sést
innan um skáldskap annara, en fæstir hafa tileink-
að sér þau. í augum allra hefir skáldið Einar Bene-
diktsson verið mikil stærð, en hún hefir verið óræð
22