Réttur - 01.08.1937, Blaðsíða 15

sunnudegi. En eldsnemma um morguninn vaknaði
hún við hinn einræmislega söng Flandraranna, sem
voru að draga upp segl sín. Hún leit út um glugga-
holuna og sá, að skútan, sem skipsdrengurinn var á,
tók fyrsta slaginn yfir fjörðinn og sveif af stað fyrir
fullum seglum í áttina til hins sólbjarta lands, þar
sem sagt var að skógarnir væru með góðu ávextina.
Þar áttu þeir heima þessir dökku menn, sem töluðu
hið óskiljanlega en fagra la la-mál.
Þá lagðist Lauga út af á koddann sinn og grét,-
Að brjóta inúriiin.
Ræða á móti Ungmennafélaganna í Þrastalundi
25. júlí.
Eftir Halldór Kiljan Laxness.
Ég er Ungmennaféiögunum mjög þakklátur fyrir
að þau skuli hafa gefið mér tækifæri til að segja hér
nokkur orð í áheyrn lýðræðissinnaðs æskulýðs úr
sveiíum Suðuiúandsundirlendis og víðar.
Ég held é^ tali fyrir munn flestra rithöfunda nú
á dögum, þegar ég segi að við rithöfundarnir lítum
yfirleitt á okkur sem talsmenn upplýsingarinnar.
Þess vegna er mörgum okkar það mikið áhyggjuefni,
hve sjaldan okkur gefst tækifæri á að komast í sam-
band við ákveðna hópa innan þjóðfélagsins, og það
oft á tíðum það fólk, sem við þráðum helzt að komast
í samband við. Við mikinn þorra af íbúum sveitanna
hefir okkur verið álíka erfitt að ná sambandi eins og
það er fyrir almenna, jarðarbúa að ná sambandi við
stjörnurnar úti í himingeim'num. Hve oft höfum við
ekki orðið fyrir þeirri sáru reynslu, að rödd okkar náði
aldrei til þeirra, sem við kusum helzt að ná tali,
þeirra, sem við töluðum til alveg sérstaklega í bók-
um okkar, þeirra, sem bækur okkar oft og einatt voru
207