Morgunblaðið - 02.09.2006, Blaðsíða 45

lega orð umhyggja kemur upp í
hugann þegar hún átti í hlut. Það
var því ekki tilviljun að hún var
kölluð til að annast móðurbróður
okkar, kempuna gömlu Einar Guð-
finnsson, þegar elli kerling sótti að
honum undir lokin. Í því hlutverki
komu hennar bestu eiginleikar í
ljós – röggsemi og skörungsskap-
ur við húsverk en mikilvægast af
öllu hlýja og nærgætni. Þegar ég
hitti Einar frænda einsamall á síð-
ustu mánuðum ævi hans hvíslaði
hann að mér: „Hún Dæja er alveg
einstök kona.“ Gamla hetjan
skynjaði fullvel hver það var sem
var að leggja sig alla fram til að
honum mætti líða sem best.
Að leiðarlokum viljum við Sal-
björg og börn okkar þakka Dæju
margar indælar samverustundir á
heimilum okkar og skemmtilegum
sameiginlegum ferðalögum þar
sem ferðin til Færeyja árið 2002
ber hæst í minningunni.
Öllu starfsfólki heilbrigðisstofn-
ana á Ísafirði, Bolungarvík,
Reykjavík og Hveragerði eru
færðar hugheilar þakkir fyrir þátt
þeirra í að gera þessa erfiðu bar-
áttu léttbærari. Nöfn þeirra eru of
mörg upp að telja. Þó verður ekki
skilið við öðru vísi en að nefna
nafn þess sem fylgdist með veik-
indunum frá fyrsta til síðasta
dags, uppörvaði og hughreysti
Dæju og Guðmund og var þeim
ómetanleg stoð og stytta. Það er
gott að vera góður læknir. Það er
enn betra að leggja alúð og hug í
starfið. Hafðu heila þökk, Halldór
Jónsson frændi.
Kæri bróðir. Það er stórt skarð
fyrir skildi hjá þér, börnum,
tengdabörnum og öllum afkom-
endum ykkar. Við vitum þó að
kjarninn í lífi Dæju var að gefa og
miðla frekar en að þiggja og taka
við. Þegar getan til þess var brost-
in var dauðinn sá líknargjafi sem
hún var orðin sátt við. Við skulum
því gleðjast yfir því góða sem hún
veitti og lifa áfram í þeirri trú að
hún uppskeri nú líf í þeirri unaðs-
sælu sem hún sáði til. Guð veri
með ykkur öllum.
Ólafur Bjarni Halldórsson.
Elsku Dæja. Það eru ljúfar
minningar sem ég á um dvöl okkar
og ykkar Guðmundar á Heilsuhæl-
inu í Hveragerði á liðnum vetri.
Við Benedikt nutum þess að sitja
með ykkur til borðs í matsalnum.
Þar ræddum við um liðnar stund-
ir, hlógum og gerðum að gamni
okkar. Þá varst þú orðin fárveik.
Oft kom það fyrir að þú gast ekk-
ert borðað. En sálarró þinni var
ekki haggað. „Þetta hlýtur að
lagast fljótlega,“ varst þú vön að
segja. Þú varst alltaf bjartsýn og
jákvæð og mjög ánægjulegt og
gefandi að vera með ykkur. Guð-
mundur ók með okkur á bílnum
ykkar. Við sáum mikið af næsta
nágrenni og öll nutum við þessara
ferða.
Þið dvölduð í Reykjavík á með-
an þú fórst í læknismeðferð. Guð-
mundur var mjög umhyggjusamur
og bæði horfðuð þið björtum aug-
um til framtíðar.
Dæja, þú komst heim til Bol-
ungarvíkur, þar heimsótti ég þig
og þú sagðir með bros á vör: „Ég
held að héðan í frá verði heilsa
mín aðeins á uppleið. Ég er búin
að fara út í tvo daga.“ Þú varst
alltaf vongóð og æðrulaus.
Þegar foreldrar mínir Elísabet
og Einar Guðfinnsson voru orðin
öldruð og þurftu á hjálp að halda
buðust þau Dæja og Guðmundur
til að flytja í kjallaraíbúð, sem var
í húsi mömmu og pabba, og vera
þeim til aðstoðar. Þetta var vel
þegið og við systkinin erum ákaf-
lega þakklát þeim hjónum.
Foreldrar mínir héldu mikið
upp á Dæju. Hún var hlý og góð,
háttprúð og vann verk sín vel og
hljóð en Guðmundur hélt uppi
samræðum og kom pabba til að
hlæja með mælsku sinni og sög-
um. Oft sátu þeir frændur á tali.
Guðmundur kunni ótal sögur af
pabba, sem ég hafði aldrei áður
heyrt, en voru mjög skemmtilegar.
Fyrir umhyggju þeirra hjóna
við foreldra okkar vil ég af heilum
hug þakka þeim hjónum. Guð-
mundur er ófeiminn við að segja
meiningu sína, en við konu sína
var hann mikið ljúfmenni, enda
mat hann hana mikils og reyndist
henni góður förunautur.
Ég vil að lokum votta Guðmundi
og börnum þeirra innilega samúð.
Hildur Einarsdóttir.
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. SEPTEMBER 2006 45
þér vel. Við trúum því að heyrnin sé
aftur orðin góð og að þér líði vel.
Það var gott að geta kvatt þig og
faðmað áður en þú sofnaðir, hvíslað
að þér þakklætisorðum fyrir ljúfa
samleið.
… En ár og eilífð skilja okkur að
og enginn getur komið í þinn stað,
þó skal minningin lifa á meðan lifi ég, á
meðan lifi ég …
(Friðrik Erlingsson.)
Við pössum ömmu fyrir þig.
Guðný, Stefanía, Heiða,
Sigríður og Sigurður Óli.
Elsku afi. Þetta verður skrítið.
Við erum svo dekruð að hafa alltaf
átt tvo afa. Það verður erfitt að
venjast því að eiga allt í einu bara
einn. En við vitum að þú ert kominn
á betri stað. Stað þar sem enginn
þarfnast líkama. Það var gott fyrir
þig að komast þangað.
Við erum þér innilega þakklát
fyrir góðar stundir í Flatey að
klappa kollunni við rólustaurinn.
Fyrir dansana sem stignir voru í
samkomuhúsinu. Fyrir göngutúrana
niður í Eiðið. Fyrir útskýringarnar
á lífinu á landinu, í sjónum og loft-
inu.
Takk, elsku afi. Við munum sakna
þín sárt. En við sjáumst,
Kveðja.
Eyja, Ína og Gunnar Óli.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig deyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Elsku langafi. Takk fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an.
Pála Margrét, Sigurveig
Anna, Bryndís Heiða og
Styrmir Franz.
Föstudaginn 1. september síðast-
liðinn voru liðin eitt hundrað ár frá
fæðingu Jenna Kristins Jónssonar,
hljóðfæraleikara, laga- og textahöf-
undar.
Jenni fæddist í Ólafsvík, sonur
Jóns Hafliðasonar skipstjóra, sem
ættaður var úr Fljótum í Skagafirði
og konu hans, Anínu Sigrúnar Krist-
mundsdóttur, sem ættuð var af Snæ-
fellsnesi. Jenni fluttist ungur með
foreldrum sínum til Patreksfjarðar
og leit jafnan á sig sem Patreksfirð-
ing og Barðstrending.
Jenni var aðeins átta ára þegar
hann eignaðist fyrstu harmóníku
sína. Tónlistin virðist hafa verið hon-
um í blóð borin og sextán ára var
hann farinn að leika fyrir dansi á
dansleikjum fyrir vestan. Það var
upphafið að löngum og farsælum tón-
listarferli, sem stóð næstu áratugina.
Í kreppunni á þriðja og fjórða ára-
tug síðustu aldar var vinna stopul og
þá drógu margir sem eitthvað kunnu
fyrir sér í hljóðfæraleik fram lífið
með spilamennsku. Liðtækir hljóð-
færaleikarar áttu ágæta möguleika
til að drýgja tekjurnar og Jenni Jóns
var einn þeirra. Á þessum árum lék
hann víða um land og var langdvölum
á stöðum eins og Ísafirði, Akureyri og
Siglufirði.
Í stríðsbyrjun, 1939, fluttist Jenni
til Reykjavíkur og þar lék hann nær
óslitið fyrir dansi með annarri vinnu í
hartnær þrjátíu ár. Fljótlega eftir
komuna til Reykjavíkur lagði hann
harmóníkuna á hilluna og settist við
trommurnar sem urðu aðalhljóðfæri
hans upp frá því. Meðal harmóníku-
leikara sem léku með Jenna á þessum
árum má nefna Gretti Björnsson, Jó-
hann Eymundsson og Ágúst Péturs-
son, en þeir tveir síðarnefndu léku ár-
um saman með Jenna í hljómsveit
hans sem hann nefndi Hljómatríóið.
Í minningargrein um Jenna látinn
árið 1982 ritar Ágúst Pétursson með-
al annars: „Ég kynntist Jenna árið
1942 þegar hann var fenginn til Vest-
mannaeyja til að spila í Alþýðuhúsinu
þar í bæ. Við spiluðum þar oftast bara
tveir um eins og hálfs árs skeið. Betri
félaga hefði ég ekki getað hugsað mér
að vinna með. Engan, hvorki fyrr né
síðar, hef ég þekkt, sem hafði eins
næmt auga fyrir broslegu hliðum lífs-
ins, og gerði allt svo lifandi og ljóst
með sinni snilldarlegu frásagnar-
gáfu.“
Jenni var ávallt ákaflega reglu-
samur og naut jafnan mikils álits
samferðamanna sinna. Þegar Grettir
Björnsson var að hefja feril sinn sem
harmóníkuleikari, kornungur, var
móður hans um og ó að sjá á eftir
honum í næturlífið. En þar sem Jenni
var hljómsveitarstjórinn sætti hún
sig við það, gegn því að Jenni sækti
Gretti heim og skilaði honum aftur að
balli loknu.
Hljómsveitir Jenna Jóns þóttu
jafnan mjög lagnar við að halda uppi
fjöri á dansleikjum. Fræg var saga af
Þorrablóti Barðstrendingafélagsins
einhvern tíma á sjötta áratugnum.
Það þótti svo skemmtilegt að það var
endurtekið mánuði síðar! Miklar sög-
ur fóru af fjörinu á dansleikjum
hljómsveitarinnar í Skátaheimilinu
við Snorrabraut, Gúttó í Hafnarfirði,
Alþýðuhúsinu í Hafnarfirði og fleiri
stöðum.
Ekki er vitað nákvæmlega hvenær
fyrstu lög Jenna Jóns urðu til, en það
hefur líklega verið fljótlega eftir að
hann fór að spila á dansleikjum. Þess-
um lögum var ekkert sérstaklega
haldið til haga og það var ekki fyrr en
1953 þegar lagið Vökudraumur vann
til verðlauna að Jenni Jóns komst á
blað meðal dægurlagahöfunda.
Næstu árin komu fjölmörg lög frá
Jenna og mörg þeirra náðu miklum
vinsældum. Í óskalagaþáttum þess
tíma voru lög eins og Vökudraumur,
Brúnaljósin brúnu og Ömmubæn
fastir liðir eins og venjulega – og á
böllunum dönsuðu menn Lipurtá í
jenkatakti. Textarnir við lög Jenna
þóttu ákaflega vandaðir og vel ortir,
en um þá hlið mála sá hann líka sjálf-
ur, enda ágætlega hagmæltur.
Það var árið 1954 sem Jenni komst
á toppinn. Það ár unnu Brúnaljósin
brúnu til fyrstu verðlauna í danslaga-
keppni SKT. Tveimur árum síðar
vann lagið Viltu koma? önnur verð-
laun í sömu keppni. Það var svo í
danslagakeppni Ríkisútvarpsins 1966
að tvö lög eftir Jenna Jóns unnu til
verðlauna; sigurlagið Lipurtá og
Ólafur sjómaður, vals sem tileinkaður
var Ólafi Sveinssyni sem var mágur
Jenna.
Fjölmargir söngvarar hafa sungið
lög Jenna Jóns inn á plötur og má þar
nefna Hauk Morthens, Alfreð Clau-
sen, Elly Vilhjálms og Einar Júl-
íusson.
Fyrstu ár Jenna í Reykjavík var
aðalstarf hans hjá bifreiðastöðinni
Hreyfli, en síðustu árin hjá KRON,
þar sem hann var verslunarstjóri.
Jenni var tvíkvæntur. Fyrri kona
hans var Sigfríður Sigurðardóttir og
með henni eignaðist hann eina dóttur,
Erlu. Síðari kona Jenna var Svava
Sveinsdóttir og áttu þau einn son, Er-
ling. Þá gekk Jenni syni Svövu af
fyrra hjónabandi, Kristni Stefáns-
syni, í föðurstað.
Jenni Jónsson lést hinn 11. janúar
1982 eftir löng og erfið veikindi.
Vilhelm G. Kristinsson.
Jenni Kristinn Jónsson
– (Jenni Jóns)
ALDARMINNING
Útfararþjónustan ehf.
Stofnað 1990
Þegar andlát ber að
Alhliða útfararþjónusta í 16 ár
Símar: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is • utfarir@utfarir.is
Rúnar
Geirmundsson
Sigurður
Rúnarsson
Elís
Rúnarsson
Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarhug við and-
lát og útför hjartkærs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
JÓNS AÐALSTEINS JÓNSSONAR
fyrrverandi orðabókarstjóra.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki 3 N, hjúkr-
unarheimilinu Eir, fyrir góða umönnun.
Vilborg Guðjónsdóttir,
Jón Viðar Jónsson,
Guðjón Jónsson, Elísabet Sólbergsdóttir,
Sigríður Sía Jónsdóttir, Birgir Karl Knútsson
og afabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar móður okkar, tengda-
móður og ömmu,
BIRNU FJÓLU VALDIMARSDÓTTUR,
Rauðagerði 35,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki gjörgæslu-
deildar Landspítalans í Fossvogi fyrir góða um-
önnun.
Sigrún Halldórsdóttir, Jóhann Hjaltason,
Björn Davíð Kristjánsson,
Alfreð Halldórsson, Elín Sigurðardóttir,
Valdimar Halldórsson, Sigríður S. Heiðarsdóttir
og barnabörn.
Bróðir okkar,
ÞORSTEINN SKÚLASON
frá Hólsgerði,
Fellsmúla 16,
Reykjavík,
andaðist á Skjóli miðvikudaginn 30. ágúst.
Skúli Skúlason,
Kristveig Skúladóttir,
Þorkell Skúlason.
Innilegustu þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
okkar ástkæru
BJARGAR ÞURÍÐAR GUÐFINNSDÓTTUR,
Hofteigi 4.
Erla Hólmfríður Ragnarsdóttir,
Guðfinna Sigurbjörg Ragnarsdóttir,
Ingveldur Ólöf Ragnarsdóttir,
Hrönn Hilmarsdóttir, Þorgeir Adamsson,
Björg S. Juto, Ingvar Bjarnason,
Ragnar K. Juto, Guðrún Lína Thoroddsen,
Adam Þór, Ragnhildur Erla, Garðar og Ragnar Björn.