Morgunblaðið - 08.06.2007, Blaðsíða 38

38 FÖSTUDAGUR 8. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Elín Sigurð-ardóttir fæddist
í Reykjavík 19.
mars 1931. Hún lést
á heimili sínu, Fög-
rukinn 9 í Hafn-
arfirði, 3. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Anna
Bjarnadóttir frá
Stóru-Vatnsleysu á
Vatnsleysuströnd og
Sigurður Bjarnason
stýrimaður frá Móa-
koti á Vatnsleysu-
strönd. Bróðir El-
ínar var Bjarni
loftskeytamaður, f. 19.6. 1929,
d. 15.2. 1989.
Hinn 8. október 1955 giftist
Elín Trausta Ó. Lárussyni fram-
kvæmdastjóra, f. 26.5. 1929.
Foreldar hans voru Kristín
Kristjánsdóttir og Óskar Lárus
Steinsson. Börn Elínar og
Trausta eru: 1) Auður ferða-
17.6. 1958. 3) Sigrún fram-
kvæmdastjóri fjármálasviðs Flug-
stoða, f. 25.9. 1962. 4) Óskar Lár-
us framkvæmdastjóri, f. 29.8.
1965, unnusta Guðrún Pálsdóttir,
f. 21.5. 1971. Sonur hennar er
Páll Arnar, f. 1993.
Elín ólst upp í Reykjavík, tók
gagnfræðapróf frá Austurbæj-
arskóla og lauk húsmæðraskóla-
prófi frá Store Restrup í Dan-
mörku.
Hún starfaði í Laugavegsapó-
teki þar til hún gifti sig. Eftir það
var hún heimavinnandi húsmóðir
og helgaði sig eiginmanni og fjöl-
skyldu. Elín var einn af stofn-
endum Inner wheel í Hafnarfirði
og formaður um tíma. Einnig
starfaði hún ötullega í Sjálfstæð-
isflokknum í Hafnarfirði og var
þar meðal annars í stjórn Vor-
boða og í fulltrúaráði.
Útför Elínar verður gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
fræðingur hjá Ice-
landair, f. 5.11.
1955, gift Guð-
mundi Ásv.
Tryggvason fram-
kvæmdastjóra, f.
19.7. 1956. Börn
þeirra eru: a) Elín
Ósk, f. 1977, gift
Alexander Magn-
ússyni, þau eiga
tvær dætur,
Agöthu og Huldu,
b) Trausti, f. 1978,
unnusta Ása
Bergsdóttir Sand-
holt, þau eiga tvo syni, Tandra
Snæ og Dag, c) Svava Dís, f.
1985, og d) Bjarni, f. 1992. Fyrir
átti Guðmundur Tryggva, f.
1974, kvæntur Hrafnhildi Gunn-
laugsdóttur, þau eiga fjögur
börn, Guðmund Andra, Tinnu
Maríu, Ísabellu Söru og Tristan
Alex. 2) Anna Kristín, endur-
skoðandi hjá Ernst &Young, f.
Komið er að kveðjustund.
Í dag verður ástkær tengdamóðir
mín, Elín Sigurðardóttir, til moldar
borin. Það var mikið reiðarslag fyrir
okkur öll síðla aprílmánaðar þegar
við fengum að vita að þú værir með
ólæknandi sjúkdóm og að dvöl þinni
hér á jörð væri að ljúka. Það var
aðdáunarvert að sjá af hversu miklu
æðruleysi þú tókst þessum tíðind-
um. Síðustu vikur hefur þú verið
umvafin fjölskyldu þinni og vinum
allan sólarhringinn, þær stundir eru
okkur öllum ógleymanlegar.
Ellu kynntist ég fljótlega eftir að
leiðir okkar Auðar lágu saman fyrir
yfir þrjátíu árum. Það var mín gæfa í
lífinu að kynnast Auði og fljótlega
allri hennar fjölskyldu. Samhentari
fjölskyldu hef ég ekki kynnst, Ella
var þar í lykilhlutverki. Ella tók mér
fljótlega opnum örmum og hefur
reynst börnum okkar yndisleg á all-
an hátt. Sérstök vinátta myndaðist
milli barnanna og Ellu ömmu.
Ella helgaði líf sitt heimili sínu,
eiginmanni og fjölskyldu. Hún var
góðum gáfum gædd og lagði mikinn
metnað í að styðja og hvetja börn sín
og síðar barnabörn í námi. Var það
ekki síst fyrir tilstilli hennar að ég
dreif mig í nám við Verslunarskóla
Íslands eftir að við Auður giftum
okkur. Ella gerði okkur Auði þetta
kleift með stuðningi sínum. Ella var
yndisleg kona, einstaklega hlý, ósér-
hlífin og fórnfús. Ella tengda-
mamma var trúuð kona og kenndi
börnum sínum bænir er hún lærði
sjálf í æsku og til þeirra höfum við
margsinnis gripið á undanförnum
vikum.
Vart er hægt að minnast á Ellu án
þess að nefna Trausta, svo samhent
voru þau hjón, og erfitt er að hugsa
um Trausta tengdapabba án Ellu.
Bættu þau svo hvort annað upp,
Trausti opinn og framkvæmdasam-
ur en Ella yfirveguð og réttsýn.
Hvar sem þau hjónin komu báru þau
af sökum glæsileika.
Það er margs að minnast og að
þakka á þeim 30 árum sem við höf-
um átt samleið. Fallegar minningar
renna í gegnum huga mér. Öll fjöl-
skyldan saman hjá þér í mat á að-
fangadagskvöld í Fögrukinn, jól á
skíðum á Ítalíu, jól í Flórída, að
ógleymdum stundum á Apavatni, en
þar áttum við von á að eiga fleiri
stundir með þér eftir breytingar á
bústaðnum, vikulegar samveru-
stundir ykkar mæðgna á Jómfrúnni
en þeir fundir hafa verið ykkur
stelpunum ómetanlegir.
Elsku Trausti, mikil breyting
verður nú í lífi þínu og missir þinn
mikill, sem endranær reynum við að
standa öll saman.
Elsku tengdamamma, ég vil
þakka fyrir allt og allt, af þér lærði
ég margt. Guð blessi minningu þína.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Guðmundur Ásv. Tryggvason.
Elsku langamma
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Amma, núna ertu orðinn engill og
vakir yfir okkur.
Tandri Snær, Dagur og Hulda.
Elsku langamma mín, vonandi
hefur þú það gott á himnum.
Þú varst vél en vélin bilaði en það
var ekki hægt að laga, þótt ég vildi
það. Þegar þú ferð upp er mamma
þín þarna, pabbi þinn og Bjarni
bróðir þinn. En hér niðri er stór fjöl-
skylda sem þú átt. Þú varst í hjarta
okkar alltaf og verður þar áfram.
Guð blessi ykkur.
Agatha Alexandersdóttir.
Það er með miklum trega og sökn-
uði sem við systkinin setjumst niður
og skrifum nokkur orð til minningar
um ömmu okkar Elínu. Ella amma,
eins og við kölluðum hana, var okkur
mjög góð og við eigum margar ynd-
islegar minningar um hana sem
munu lifa með okkur um ókomna tíð.
Þú varst okkur ómetanleg og
gafst okkur mikið, það má segja að
þú hafir verið nær því að vera
mamma okkar en amma.
Það var alltaf gott að tala við þig
um öll þau mál sem voru okkur og
þér ofarlega í huga. Þú hafðir mik-
inn áhuga á því sem við vorum að
gera og þá sérstaklega námi okkar.
Enda má segja að lærdómur okkar
hafi hafist hjá þér og afa í Fögrukinn
þar sem þið kennduð okkur að lesa,
reikna og skrifa.
Það var mikil hvatning að vita að
þú værir að fylgjast með okkur og
það gaf okkur styrk á mikilvægum
stundum í lífi okkar. Oft hafðir þú
meiri áhyggjur af okkar málum en
við og segir það okkur að við vorum
alltaf ofarlega í huga þér.
Þú hafðir alltaf áhyggjur af því
hvort að við værum ekki alveg
örugglega búin að fá eitthvað að
borða. Þú varst tilbúin með skyrið
og lýsið þegar við komum heim úr
skólanum. Einnig eru ógleymanlegir
allir hádegisverðirnir sem við áttum
með þér í Fögrukinn þar sem þú
náðir að gera allan mat góðan.
Það var alveg sama hvað það var
sem okkur vantaði eða langaði í, þú
gerðir það fyrir okkur. Þú lagðir þig
alla fram í að gera vel fyrir aðra og
það má með sanni segja að þú hafir
gert það og miklu meira. Vinir okkur
öfunduðu okkur af því að eiga ömmu
eins og þig enda náðir þú að heilla
alla með nærveru þinni.
Þú varst mikill húmoristi og aldrei
var langt í hláturinn. Oft sagðir þú
okkur sögur af grallaraskap þínum á
yngri árum og oftar en ekki lágum
við eftir í hláturskasti.
Nú þegar þú hefur kvatt okkur er
það okkar verkefni að halda merki
þínu og gildum á lofti. Þú hefur
kennt okkur hvernig á að meta og
takast á við lífið.
Við höfum öll átt með þér ynd-
islegan tíma sem við komum til með
að geyma í hjarta okkar að eilífu. Við
viljum þakka þér fyrir þær stundir
sem við áttum með þér. Nú ert þú
laus við þær kvalir sem hrjáðu þig
síðustu mánuði og komin á friðsælan
stað á himnum. Þar vitum við að þú
kemur til með að fylgjast með okkur
og við komum til með að tala við þig í
gegnum okkar bænir.
Ef tekið er mið af því sem þú gafst
af þér á ævinni þurfum við ekki að
hafa áhyggjur af þér núna. Þú ert
komin til himna þar sem þú situr í
hásæti.
Amma, við komum til með að
sakna samverustundanna með þér
en við getum huggað okkur við það
hve minningarnar um þig eru ynd-
islegar.
Við viljum biðja góðan Guð að
hjálpa afa og fjölskyldunni á þessum
erfiða tíma.
Guð vaki yfir okkur öllum.
Elín Ósk, Trausti,
Svava Dís og Bjarni.
Elsku Ella.
Þú varst okkur stelpunum alltaf
sem amma og við minnumst þín
þannig. Tókst á móti okkur eins og
þjóðhöfðingjum; eldaðir ofan í okkur
hrygg eða hrærðir skyr í hádeginu,
spjallaðir við okkur um daginn og
veginn og skutlaðir okkur iðulega
upp í Kaplakrika á fótboltaæfingar
þótt stutt sé þangað úr Ljósaberg-
inu. Það birti einhvern veginn yfir
öllu þegar þú nálgaðist enda hafðir
þú einstakt lag á því að láta okkur
líða vel og finnast við velkomnar í
þín hús. Það var heiður að fá að
kynnast konu eins og þér, elsku Ella.
Þú Guð míns lífs, ég loka augum mínum
í líknarmildum föðurörmum þínum
og hvíli sætt, þótt hverfi sólin bjarta,
Ég halla mér að þínu föðurhjarta.
(Matthías Jochumsson)
Við viljum votta fjölskyldu Elínar
okkar innilegustu samúð, megi Guð
vera með ykkur.
Þínar
Karen, Björg og Sirrý.
Við systkinin úr Fögrukinn 7 vilj-
um þakka Ellu frænku fyrir sam-
fylgdina gegnum árin. Margs er að
minnast, sérstaklega hlýju og vænt-
umþykju hennar í okkar garð. Við
systkinin sóttum mikið í heimili Ellu
frænku þar sem ávallt var tekið vel á
móti okkur. Hún vildi allt fyrir okk-
ur gera og matar- og drekkutímar
eru okkur sérstaklega kærir í minn-
ingunni. Hermann, Doddi og Óskar
brölluðu margt sem ekki er prent-
hæft en alltaf tók Ella öllum þessum
prakkarastrikum með jafnaðargeði.
Hildur var mikið hjá Ellu og Elínu
Ósk á sínum yngri árum og á Hildur
sérstaklega góðar minningar frá
þessum tíma.
Ella var einstaklega góð og gef-
andi persóna. Hún bar hag okkar
fyrir brjósti og hlúði að fjölskyldu-
böndum og fylgdist vel með okkur
og börnum okkar. Við sendum fjöl-
skyldu Ellu, Trausta, Auði, Önnu
Kristínu, Sigrúnu og Óskari og fjöl-
skyldum þeirra okkar innilegustu
samúðarkveðjur á þessum erfiða
tíma. Hugur okkar er hjá ykkur þar
sem við erum stödd erlendis þessa
dagana. Foreldrar okkar og fjöl-
skyldur senda ykkur öllum innilegar
samúðarkveðjur.
Systkinin Fögrukinn 7,
Hermann, Þórður og Hildur.
Elsku Ella, megi góður guð
geyma þig.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem)
Kveðja
Bergþóra.
Vorið 1954. „Gentlemen prefer
blondes“.
Þennan kvikmyndatitil notaði
Trausti bróðir oft á mig í stríðni
þetta vor. Ég verð að játa að mér var
ekkert sérstaklega skemmt.
Trausti bróðir er sex árum eldri
en ég. Ég leit mjög upp til hans í
uppvextinum. Hann var alltaf á ferð
og flugi. Ég sá hann einatt hverfa í
reykskýi á jeppanum sínum enda
kallaður „Hollendingurinn fljúg-
andi“. Ungur að árum byrjaði hann á
að byggja sér einbýlishús með vin-
um sínum. Hann fór sér þó hægt í
byrjun því honum lá ekkert á, ólof-
uðum manninum.
Það leið ekki á löngu uns ég skildi
hver var kveikjan að stríðninni vorið
1954. Trausti hafði krækt sér í ljós-
hærða stúlku úr Reykjavík, sem
treysti sér upp í „Hollendinginn
fljúgandi“. Þetta reyndist vera ástin
hans, hún Elín Sigurðardóttir.
Nú var allt kapp lagt á að ljúka við
Fögrukinn 9 í Hafnarfirði. Hann
festi sér Elínu og lífið byrjaði.
Ég var skólastelpa þegar þessi
glæsilega kona, hún Elín, kom í fjöl-
skylduna og ég hugsaði mikið og
lengi hvað ég ætti að gera til að
bjóða hana velkomna. Peningar voru
litlir en hugurinn stór. Það kom ekk-
ert annað til greina en kaffi á Hótel
Borg. Þar sátum við allan eftirmið-
daginn, spjölluðum um heima og
geima og urðum perluvinkonur.
Það var ekki langt síðan faðir okk-
ar dó. Gleðin bjó á heimili Ellu og
Trausta. Mér þótti ákaflega gaman
að koma óboðin í morgunkaffi á
sunnudögum og gerði það óspart!
Í fyrstu var Elín kölluð Reykja-
víkurmærin af fjölskyldunni. Hún
lét okkur óspart heyra að hún hefði
nú heldur viljað eiga heima í höf-
uðborginni. Hún lét sig þó hafa það
að flytjast til Hafnarfjarðar og gaf
bænum lit þegar hún tiplaði á háum
hælum á ómalbikuðum götunum!
Elín var grínisti af Guðs náð og
sagði okkur af vinkonum sínum í
Laugavegsapóteki þar sem hún
vann á þessum árum og uppátækj-
um þeirra. Þær áttu það til að plata
lyfjafræðingana upp úr skónum,
segja þeim að Úlfar Þórðarson
augnlæknir væri í símanum og lægi
mikið á. Þegar þeir komu svo más-
andi upp stigann var enginn í síman-
um!
Stundum festu þær þráð í litla
buddu og settu hana út á miðja götu
og þegar einhver ætlaði að taka
hana laumulega upp kipptu þær
skellihlæjandi í þráðinn!
Upp úr þessum grínista þroskað-
ist sérlega vel gerð kona sem ávann
sér virðingu allra sem kynntust
henni. Hún var akkerið í lífi Trausta
í meira en hálfa öld. Trausti er ör og
framkvæmdaglaður, Elín traust
sem bjarg og hélt alla tíð þessum
gáskafulla glampa í augunum!
Elín var ein þeirra heppnu
kvenna sem komust í húsmæðra-
skóla í Danmörku og átti því aðdáun
okkar óskipta á því sviði. Elín var
einstaklega natin við að styrkja fjöl-
skylduböndin. Húna fylgdist með
hverjum áfanga hjá börnum og
barnabörnum. Það var alltaf gaman
að koma niður á Fögrukinn þar sem
börnin kepptu um athygli gestanna
og mörg ráðgátan var leyst við eld-
húsborðið. Eftir að mamma dó sá
hún um að engum afmælisdegi var
gleymt og öllum vel sinnt. Fyrir
þetta vil ég þakka Elínu sérstak-
lega.
Réttlætiskennd Elínar var mjög
sterk, tillitssemi við aðra og hjarta-
hlýja einstök. Síðustu árin var hún
uppflettibók fyrir okkur hin í fjöl-
skyldunni því hún var öllum öðrum
minnisbetri.
Kannski hefur Guð þurft á henni
að halda til að enginn yrði út undan í
heiminum.
Steinunn.
Það er svo margt fallegt sem
kemur upp í hugann þegar ég rita
þessi orð. Einhver rólegheit og yf-
irvegun. Yfirvegun og trú á það
góða í lífinu. það er kannski best lýs-
andi fyrir Elínu.
Þegar ég lenti í mestu erfiðleikum
lífs míns þá var hún alltaf til staðar
og reiðubúinn að hjálpa mér og
hvetja mig áfram. Þá var vinnan við
„Húsið“ í algleymingi og allir höfðu
hlutverk. Orkan mín og getan til að
gera hluti sem ég áður gat gert hafði
minnkað. En hún hjálpaði mér
ómetanlega mikið, nærði mig and-
lega og líkamlega og veitti mér trú á
lífið á tímum sem ég þurfti á mikilli
aðstoð að halda. Alltaf tilbúin að að-
stoða og hjálpa.
Þetta gaf mér miklu meira en ég
gerði mér grein fyrir á þeim tíma.
Einfaldlega að fá eitthvert hlutverk
í lífinu. Þarna var lagður grunnur-
inn að minni endurhæfingu. Hún var
vakin og sofin yfir velferð allra. Hún
var jafnvel ræst út til að keyra fólk
til læknis um miðjar nætur. Hún var
akkerið og brimbrjóturinn. Alltaf
tilbúin að aðstoða og hjálpa. Megi
minningin um góða og trausta konu
lifa. Ég vil með þessum orðum
þakka fyrir að hafa fengið að kynn-
ast svona kærleiksríkri konu, sem
gaf allt sitt fyrir velferð annarra svo
umtalað var bæði til sjós og lands.
Sigþór Rafnsson.
Hér er skarð fyrir skildi, vand-
fyllt. Lítill spilaklúbbur verður fá-
tækur svo um munar, nokkuð
snögglega að okkur fannst, en svo er
hin hliðin, skemmri þjáningatími
þegar útséð er um, að ekki verður
bætt; „það er aðeins ein leið“.
Þetta litla samfélag, sem hélt
saman að mestu óbreytt í nokkra
áratugi, sýnir hve auðvelt er að
vekja og viðhalda djúpri vináttu
langtímum saman án „kröfu“ um
eitt og annað, þegar kærleikurinn er
með í leiknum.
Elín Sigurðardóttir gaf öðrum
ekkert eftir í leiknum, hún var
býsna fundvís á færar leiðir í spilinu,
enda skarpgreind og minnug á
ganginn, sem og annað. Auk þess
var hluti af tilverunni að gleðjast
með öðrum við glæsilegt veizluborð
og spjall um flest í lífinu, sem skipti
máli.
Nú er hún farin yfir landamærin
stóru, og þar getum við hitt hana,
þegar okkar tími rennur út.
Við minnumst með djúpu þakk-
læti samverunnar og biðjum Guð að
styrkja fjölskylduna alla.
Sigríður Th. og Sigurður,
Halldóra og Benedikt,
Svala og Jóhann.
Elín Sigurðardóttir
 Fleiri minningargreinar um Elínu
Sigurðardóttir bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.