Morgunblaðið - 08.06.2007, Blaðsíða 40

40 FÖSTUDAGUR 8. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ GuðmundurÞórir Einarsson
fæddist í Reykjavík
4. september 1932.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 1. júní síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Guðrún
E. Brynjólfsdóttir,
f. í Reykjavík 13.
ágúst 1905, d. 9.
júlí 1956, og Einar
Ingimundarson, f. í
Reykjavík 24. júní
1906, d. 4. janúar
1971. Guðmundur ólst upp í
Reykjavík hjá móður sinni. Systir
Guðmundar sammæðra er Vigdís
Númadóttir Dewberry, f. 4. jan-
úar 1944, búsett í Bandaríkjum.
Guðmundur kvæntist 22. des-
ember 1957 Margréti Sigurð-
ardóttur, f. 1. desember 1931.
Foreldrar hennar voru Guðrún
Elsa Hrönn Búadóttir, f. 1953,
maki Sigurður Jónasson, þau
eiga fjögur börn. Barna-
barnabörnin eru sex.
Guðmundur og Margrét bjuggu
alla tíð í Reykjavík. Guðmundur
starfaði alla ævi við sjómennsku
á togurum, millilandaskipum og
hjá Hafrannsóknastofnun. Guð-
mundur var alla tíð virkur félagi
í Sjómannafélagi Reykjavíkur og
gegndi trúnaðarstörfum fyrir fé-
lagið. Guðmundur var hetja hafs-
ins og hlaut ýmsar viðurkenn-
ingar, þar á meðal
afreksverðlaun sjómannadagsins
1956 fyrir björgun mannslífa. Ár-
ið 1968 veitti Guðmundur viðtöku
afreksorðu Slysavarnarfélags Ís-
lands og árið 1999 hlaut Guð-
mundur heiðursverðlaun Sjó-
mannadagsins.
Útför Guðmundar verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Markúsdóttir, f. í
Kirkjulækjarkoti í
Fljótshlíð 22. júlí
1895, d. 23. júlí
1971, og Sigurður
Einarsson, f. í
Reykjavík 6. júní
1903, d. 23. janúar
1971. Börn Guð-
mundar og Mar-
grétar eru: Guð-
björg, f. 1958, maki
Jón Hrafn Jónsson,
þau eiga tvö börn;
Einar Már, f. 1960,
maki Jóna Hálfdán-
ardóttir; Guðrún Eygló, f. 1963,
hún á þrjár dætur, sambýlis-
maður Heiðar F. Jónsson; og Haf-
dís Björk, f. 1968, maki Jóhann
Sveinsson, þau eiga þrjá syni.
Börn Margrétar af fyrra hjóna-
bandi eru Sigurður Örn Búason,
f. 1952, maki Þórunn Sighvats-
dóttir, þau eiga fjögur börn, og
Árið 1972 kynntist ég Guðmundi
tengdaföður mínum.
Margs er að minnast. Gummi, eins
og hann var kallaður af sínum nán-
ustu, var sjómaður í húð og hár. Hann
hafði útlit sjómannsins, hrjúfur,
sterkur og traustur, en þegar maður
kynntist honum kom í ljós hið mesta
ljúfmenni sem vildi öllum vel, sérstak-
lega sínum nánustu. Hann lét verkin
tala en naut samræðna. Var alltaf
gaman að kíkja í heimsókn til hans og
„Öggu“ ömmu, eins og krakkarnir
okkar kölluðu tengdamömmu.
Ekki má láta hjá líða að minnast
allra ferðalaganna sem við fórum í
saman bæði erlendis og innanlands. Í
sólarlandaferðunum tók Gummi hlut-
ina af festu eins og flest sem hann tók
sér fyrir hendur. Hann fann heitasta
staðinn í sólbaðinu og lét sólina baka
sig. Var hann oft ansi rjóður að kvöldi
sólbaðsdags. Var þá gantast með lit-
arhátt Gumma. Ratvísi Gumma var
einstök og má sem dæmi nefna ferðir
inn í ókunnar borgir þar sem hann
var í fararbroddi og aldrei brást það
að hann kom alltaf hópnum til skila
aftur án notkunar korts. Sagði hann
mér að hann nýtti sér reynsluna af
sjónum við að festa í minni kennileiti
til að rata. Annar eiginleiki sem
Gummi bjó yfir var stálminni.
Við áttum það sameiginlegt að hafa
gaman að fræðast um störf hvors
annars og að ég tali nú ekki um að
metast á um unna yfirvinnutíma síð-
asta mánaðar. Nokkrum sinnum fékk
ég að kíkja um borð til hans og þá sást
að þar var hann á heimavelli. Var
hann ekki bara öllum hnútum kunn-
ugur þar heldur leið honum augljós-
lega líka vel um borð. Flest þau árin
sem ég þekkti Gumma var hann báts-
maður á skipum Hafrannsóknastofn-
unar.
Magga og Gummi eignuðust bíla
frekar seint og framan af voru þetta
bílar sem voru komnir á viðhaldsald-
ur. Hann gekk í það eins og önnur
verk að laga bílana sína. Hann hafði
mjög gaman af bíltúrum sem hann
kallaði „víðáttubrjálæði“ og hafði
ánægju af því að eignast æ betri bíla
eftir því sem efnahagurinn vænkað-
ist. Magga og Gummi voru ólík hjón
en vógu hvort annað skemmtilega
upp. Magga er alltaf í góðu skapi og
segir allt sem henni býr í brjósti, vill
alltaf hafa fólk í kringum sig og sogar
til sín börnin og barnabörnin. Sann-
arlega hrókur alls fagnaðar. Gummi
var rólyndur, jarðbundinn og sagði
ekkert óhugsað. Hann flíkaði ekki til-
finningum sínum en einu sinni, er við
vorum búnir að fá okkur í annan fót-
inn, trúði hann mér fyrir því að hann
elskaði Mögguna sína og tiltók sér-
staklega hversu hann elskaði hana
fyrir hennar ótrúlega eiginleika sem
hún hefur við að laða að sér börnin.
Hann var hetja sem af afreksorð-
um má sjá sem honum voru veittar
fyrir björgun mannslífa og störf sín
fyrir sjómannastéttina. Hann var
virtur á meðal félaga sinna.
Með þessum orðum kveð ég frá-
bæran tengdaföður sem varð mér
sannur vinur. Þakka þér, Gummi
minn, fyrir allt sem þú hefur gert fyr-
ir mig og fjölskyldu mína. Ég hefði
ekki getað hugsað mér betri tengda-
föður en þig. Óska fjölskyldunni allr-
ar blessunar í sorginni.
Sigurður Jónasson.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
Margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem.)
Með þessum línum langar mig til
að kveðja hann Gumma fósturpabba
minn.
Þú komst inn í mitt líf þegar ég var
þriggja ára en þá kynntist þú mömmu
minni, henni Möggu þinni. Í fyrstu
var ég nú ekki mjög hress með þenn-
an ókunna mann sem tók plássið mitt
í rúminu hennar mömmu. En ég
ákvað að kynnast þér, gefa þér smá
séns og breyttist þá skoðun mín á þér.
Hefði ég ekki getað eignast betri fóst-
urpabba. Ég varð meira að segja svo
ánægð með þig að ég bað þig um að
ættleiða mig. En það fannst þér
greinilega ekki við hæfi og minntir
mig á að ég ætti pabba, þess vegna
væri ekki hægt að ættleiða mig. Sætti
ég mig við það, að þetta yrði bara að
vera svona. Margra ferðalaga er að
minnast, innanlands og erlendis, með
þér og mömmu, þar sem við treystum
alfarið á þína ratvísi, ekki þurftum við
að hafa áhyggjur af því að villast þeg-
ar við ferðuðumst með þér, Gummi
minn. Þú sást um að taka eftir kenni-
leitunum til að villast ekki á nýjum
slóðum. Einnig varst það þú sem sást
um að fylgjast með veðurspánum. Þú
upplýstir okkur hin um veðrið næstu
daga. Maður þurfti bara að spyrja
þig, þú hafðir alltaf svörin á tæru, eins
og til dæmis nöfnin á gististöðum er-
lendis, sem við höfðum gist á fyrir
mörgum árum, og allir aðrir sem
yngri voru mundu ekki.
Hvíl þú í friði.
Elsa Hrönn.
Okkur langar að minnast hans afa
Gumma.
Hann afi var yndislegur maður,
klettur í lífi okkar, sterkur og traust-
ur.
Alltaf var gaman að eyða tíma með
honum eins og þegar hann var að
atast í okkur og þá sérstaklega þegar
hann var að þæfa okkur eins og hann
kallaði það þegar hann kitlaði okkur.
Við fórum í veiði, sumarbústaði, bíl-
túra, á sjóinn og flestallt sem maður
gerir með afa sínum. Hann afi var
alltaf rólegur og yfirvegaður en
amma sá um lætin, þau voru mjög ólík
en bættu hvort annað upp.
Afa fannst gaman að ferðast og
þekkti hann landið okkar vel, hann
var með innbyggðan áttavita og virt-
ist alltaf rata rétt leið þó á nýjum stað
væri. Nú fer afi í sína hinstu ferð og
hann ratar örugglega á réttan stað.
Við þökkum afa fyrir allar minning-
arnar og ógleymanlegu stundirnar.
Hrefna Líneik og Jón Orri.
Elsku afi minn.
Takk fyrir allar góðu stundirnar
sem við áttum saman, ég mun aldrei
gleyma þeim. Man ég sérstaklega eft-
ir þegar þú varst að þæfa mig og
strákana. Það var svo gaman. Þú hef-
ur alltaf verið mér svo blíður og góð-
ur. Ég veit að þú verður alltaf hjá
mér, í mínu hjarta, og passar mig og
fjölskylduna mína.
Ég sakna þín og mun aldrei gleyma
þér.
Þín afastelpa
Margrét Ásta.
Mikið er leiðinlegt að sjá hvernig
sjúkdómur eins og Alzheimer getur
farið illa með fólk.
Þú, elsku afi, sem vissir allt. Þegar
ég var lítil gat maður spurt þig að öllu,
þú áttir alltaf til svör og gafst þau með
heilum hug. Það var alltaf gaman að
fara með þér og ömmu í bílferðir út á
land, ekki bara vegna þess að ég fékk
alltaf fullt af nammi og ís í hverju
pissustoppi, heldur fékk ég líka alltaf
að vita hvað öll fjöll hétu, allir bæir,
vötn og nánast allt sem varð á leið
okkar.
Núna ert þú búinn að kveðja okkur
eftir langvarandi veikindi. Mikið á ég
eftir að sakna þín eins og við öll.
Elsku afi, ég vona að þú sért kominn á
betri stað, núna algjörlega heilbrigð-
ur, og bíðir eftir okkur hinum með
kokkteil í hönd á sólarströnd, þegar
okkar tími kemur. Þú munt lifa í
minningum okkar allra. Upp í hug-
ann kemur allt sem við höfum gert
saman, svo sem sumarbústaðaferðir
og utanlandsferðir. Elsku afi minn,
takk fyrir tímann sem við áttum
hérna með þér. Megir þú hvíla í friði.
Mig langar að votta öllum samúð
mína sem þekktu afa.
Hugur minn er þó sérstaklega hjá
ömmu minni og börnum þeirra. Megi
guð styrkja okkur öll í þessari sorg.
Klara Jenný Sigurðardóttir.
Elsku afi minn
,,Mundu hann frískan og heilbrigð-
an, en ekki veikan. Þá mun alltaf vera
bros á vörum þínum en ekki tár.“
Þetta sagði góður vinur minn, mér
til huggunar eftir að ég vissi að afi
væri orðinn það veikur og að hann
næði sér ekki aftur. Þessi einfalda
setning er góð áminning þegar ein-
hver ástkær hefur gengið í gegnum
löng veikindi og lífið virðist erfitt og
ósanngjarnt og brosið er hvergi
nærri.
Með þessa setningu að leiðarljósi
langar mig að kveðja þig með nokkr-
um orðum, og þeim dýrmætu minn-
ingum sem fá mig til að brosa.
Þær eru ófáar stundirnar sem ég
eyddi hjá þér og ömmu þegar ég var
lítil. Þá var iðulega eitthvað
skemmtilegt gert, man ég eftir
mörgum sundferðum, ísbíltúrum,
pílukasti við þig í bílskúrnum og þeg-
ar þú þræddir poka í snúru svo við
krakkarnir gætum farið út með flug-
dreka.
Einnig er mér ofarlega í minni
hvað þér fannst gaman að koma með
einhverskonar speki, sem ég lítil
stelpa skildi ekkert í. T.d. þegar þú
sagðir að amma væri vond að gefa
mér svona mikið nammi, svo glott-
irðu alltaf, og ég braut heilann um
það hvernig amma gæti verið vond
að gefa mér nammi, mér fannst
nammi gott svo ég harðneitaði alltaf
að amma væri vond. Einnig eyddi ég
ófáum stundum í rökræðum við þig
um það hvort ég og amma værum
jafn gamlar þar sem hún væri 60 ára
og ég 6 ára, og alltaf glottir þú og
fannst svo gaman að stríða mér smá.
En ég gat aldrei skilið hvernig þú
fékkst það út, og get ekki enn.
Mig langar að enda þetta með því
að segja þér hvað þú varst alltaf góð-
ur og hlýr maður. Þú varst sannkall-
að gull af manni. Ég er stolt af þér.
Betri afa er ekki hægt að hugsa sér.
Ég er þakklát fyrir að hafa fengið
að kynnast þér og eiga margar góðar
minningar sem kalla fram bros á erf-
iðum tímum.
Megir þú hvíla í friði, elsku afi
minn, ég veit að þú munt alltaf vaka
yfir mér og passa okkur í fjölskyld-
unni eins og þú værir enn meðal okk-
ar.
Elsku amma mín, megi guð gefa
þér styrk á þessum erfiða tíma, við
munum vera hér fyrir þig.
Þín afastelpa,
Stefanía Lára.
Guðmundur Þórir Einarsson
✝ Halldór ÁgústGunnþórsson
fæddist á Stóra-
Steinsvaði í Hjalta-
staðaþinghá 18.
ágúst 1922. Hann
lést miðvikudaginn
23. maí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Gunnþór Þór-
arinsson, f. 16. júlí
1896, d. 20. júlí
1983, og Vilborg
Jósefína Kristjáns-
dóttir, f. 13. apríl
1895, d. 11. júlí
1969, sem lengst bjuggu á Hreims-
stöðum í Hjaltastaðaþinghá. Þau
landi 24. febrúar 1926, d. 21. apríl
1976. Börn þeirra eru Gunnþór, f.
19. maí 1952, kvæntur Láru
Ágústu Gunnarsdóttur, f. 29. maí
1952, Charlotta, f. 19. maí 1952,
gift Vigfúsi Andréssyni, f. 20.
febrúar 1945, Hilmar, 3. sept-
ember 1958, og Elfar Baldur, f. 23.
ágúst 1961, d. 24. mars 2007.
Barnabörnin eru þrjú og langaf-
astrákurinn einn.
Halldór fór snemma að vinna en
lengst af, í 42 ár, 1957 til 1989,
starfaði hann í J.B. Pétursson,
Ægisgötu 7.
Halldór verður jarðsunginn frá
Fossvogskapellu í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
eignuðust átta börn,
þau eru Guðrún Katr-
ín, f. 1917, látin, Þór-
hildur, f. 1919, látin,
Helga Jónína, f. 13.
júní 1921, Halldór
Ágúst, sem hér er
minnst, Þórmundur,
f. 1923, látinn, Gunn-
laugur, f. 1924, lát-
inn, Svavar, f. 15.
nóvember 1926, og
Gróa Stefanía, f. 21.
september 1934.
Eiginkona Hall-
dórs var Úrsula
Gunnþórsson, fædd Raduschurski,
f. í Königsberg í Austur-Prúss-
Við starfsfólkið á deild 13-G viljum
þakka Halldóri einstaka tryggð við
okkur. Fyrir 15 árum lá hann á deild-
inni hjá okkur sem þá var í Fossvogi.
Síðan þá hefur hann komið í heim-
sókn til okkar annan hvern laugar-
dag með ís, eða staura, súkkulaðirús-
ínur og kók. Það hefði mátt stilla
klukkuna eftir honum svo stundvís
var hann.
Alltaf var hann hress og kátur
spjallaði við okkur smástund og fékk
kaffi og var svo farinn, vildi ekki
tefja okkur. Við þökkum Halldóri
samfylgdina, Guð blessi hann.
Við sendum fjölskyldu hans sam-
úðarkveðjur.
Starfsfólk 13-G.
Halldór Ágúst Gunnþórsson
✝ Þórir Hans Ott-ósson fæddist í
Reykjavík 13. febr-
úar 1937. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi fimmtu-
daginn 31. maí síð-
astliðinn. For-
eldrar hans voru
Guðbrandína Tóm-
asdóttir, f. 31.8.
1898, d. 24.3. 1981,
og Ottó G. Guð-
jónsson, f. 1.8.
1898, d. 20.2. 1993.
Systkini Þóris voru Sigurður, f.
25.7. 1922, d. 10.7. 1991, Þor-
björg, f. 23.7. 1924, d. 10.7.
1991, Guðjón, d. 1942, Andrés,
f. 3.4. 1928, d. 13.2. 1993, Krist-
ín, f. 7.4. 1929, d. 3.8. 1990, og
Erla, f. 6.4. 1945.
Börn Þóris eru
Guðrún, f. 6. febr-
úar 1959, Ívar Þór,
f. 4. nóvember
1960, Jón Viðar, f.
5. september 1965,
Jóhanna, f. 22. júlí
1967, og Kristjana,
f. 27. apríl 1971.
Þórir ólst upp í
Reykjavík og fór
ungur að starfa
hjá Símanum við
lagnir símalína um
allt land. Hann fór
svo í útkeyrslu hjá
Stálhúsgögnum og starfsferl-
inum lauk hann með margra
ára útkeyrslu fyrir Vísi og eftir
sameiningu DV.
Þórir verður jarðsunginn frá
Fossvogskapellu í dag og hefst
athöfnin klukkan 11.
Hann er dáinn, sagði Andrés
bróðir í símanum. Allt fór af stað í
huga mínum, allt sem maður minnist
um Tóta frænda. Hann var einn af
þeim sem margir þekktu. Ég man
svo vel eftir því þegar ég var lítill
gutti og fékk vera með honum á
Dagblaðsbílnum. Hvar sem maður
kom um allan bæ, allir þekktu Tóta.
Enda var hann vel liðinn af mörgum
og oftast fullur af glensi og gríni.
Hann greip í kinnarnar á Möggu
frænku um leið og hún opnaði dyrn-
ar í Hæðargarðinum. Hæðargarðin-
um þar sem Þóra systir hans bjó.
Þar stoppuðum við alltaf í kaffi, eftir
að útkeyrslu dagsins á Dagblaðs-
bílnum lauk. Dagblaðsbílnum sem
maður kynntist Tóta frænda sem
best í. Ég gleymi aldrei mörgum
skemmtilegum stundum með honum
þar. Sérstaklega á föstudagskvöld-
unum, þegar átti að keyra laugar-
dagsblaðið út og Tóti varð bara að
kaupa Egils appelsín í gleri og Prins
póló. Annars gat hann bara ekki lif-
að af nóttina. Og mörg önnur atvik
sem honum tengjast gegnum tímann
sem við áttum saman. Takk Tóti fyr-
ir það sem þú kenndir mér og þær
stundir sem ég fékk með þér í Dag-
blaðsbílnum. Tóti spurði mig oft að
því í gríni hvort hann mætti ekki
eyða ellinni hjá mér sem hirðir í
hesthúsinu mínu. Hugsa um hest-
ana, moka og sópa. En ég finn það í
dag þegar ég fer út í hesthús á
kvöldin að hestarnir mínir hafa ekki
verið einir.
Guðbrandur (Baddi).
Þórir Hans Ottósson