Skinfaxi - 01.02.1992, Blaðsíða 35

VÍSNAÞÁTTUR
Vísnaþáttur
Ingimundur Ingimundarson, for-
maður ritstjórnar Skinfaxa, hefur
nú tekið við vísnaþættinum af
dulnefnismanninum Sigurði Gísla-
syni.
Ungmennafélagar fóru í ferð til Aust-
ur-Þýskalands á haustdögum 1990.
Nokkrir í hópnum gátu fært hugsanir sín-
ar í bundið mál. Var sú ljóðagerð í
formi limra. Höfunda þessa skáldskapar
verður ekki getið hér og í einhverjum til-
fellum er nöfnum breytt.
Bjöm B. Jónsson formaður HSK,
garðyrkjubóndi á Stöllum, var skráður í
ferðina en komst ekki. í hans stað fór
varaformaður HSK, Sigurjón Karlsson
bóndi undir Eyjafjöllum.
Bjöm veit ég bónda á Stöllunr
bera af drengjunum öllum.
Hann fór ekki fet
en ferðast hann lét
umbafrá Eyjafjöllum.
Það atvik átti sér stað í einni bæjar-
ferðinni að einn úr hópnum gekk af krafti
miklum í fangið á þýskri stúlku. Varð
báðum mikið um. Er í náttstað var komið
sögðu þeir, sem vitni urðu að atburðin-
um, frá við mikla kátínu. Varð þá til eft-
irfarandi limra á innan við 20 sek. og er
hún merkilegust fyrir það að höfundar
em fimm!
Þau mættust á götu með gáska
gleði sú brátt varð að háska.
En Einar hann hló
og ungmeyju dró
upp í lil sín fyrir páska.
Ferðast var á milli staða með lestum
og ýmislegt gert sér til dundurs á leið-
inni. Meðal annars var gripið í spil. Yfir-
leitt voru spilamennimir hljóðir en á
ýmsu gekk.
íslensku kvinnurnar. Einn í hópnum var
með myndavél með aðdráttarlinsu. Þegar
stúlkurnar komu til baka var þeim tjáð að
góðar nektarmyndir hefðu náðst af þeim.
Flestar tóku því með jafnaðargeði en aðr-
ar urðu órólegar og vildu fá filmuna.
í humátt með hólkinn sinn fór
og hugð’ann væri það stór
að konur sem synda
mætti kviknaktar mynda.
Hljóðir þeir spila og spjalla
spennulausir að kalla
En lánið er valt
og ef lukkast ei allt
láta þeir grímurnar falla.
En kraftlaus hann reyndist og mjór.
í stórborgunum mátti líta stúlkur sem
stunduðu elstu atvinnugrein kynsystra
sinna. Fylgdust sumir náið með hegðun
þeirra og viðskiptamannanna.
Kvöld eitt hitti hópurinn Þjóðverja
sem komið höfðu til íslands árið áður.
Varð af mikil skemmtun. Sumir höfðu
ótrúlegt úthald, voru lengi að en urðu
jafnvel fyrstir til þess að rísa úr rekkju.
Á horninu konumar kynna
kostaboð faðmlaga sinna,
og svo er að sjá
að sumir þeim hjá
sætleika vífs muni finna.
Hafið þið gefið því gætur
hverjir gantist úti um nætur?
En magnað fínnst mér
að Magga þó er
ein með þeim fyrstu á fætur.
Fyrripartar til að botna:
Vorið nálgast, blómin blíð
birtu sólar njóta.
Ýmsar stjómir vinna vel
verkin flestir lofa
piltamir að því að á afmörkuðu svæði var
vísir að nektamýlendu. Þangað streymdu
Dag einn var farið að vatni einu miklu
til bess að svnda. Af tilviljun komust
Gamlir
merkisgripir
Það er ekki ofsögum sagt að frum-
herjar ungmennafélaganna voru stór-
huga og margt sem þeir framkvæmdu
vekur undrun og aðdáun okkar eftir-
komenda í dag.
Árið 1918 hófust sameiginleg í-
þróttamót ungmennafélaganna Aftur-
eldingar í Mosfellssveit og Drengs í
Kjós. Mótin stóðu með blóma allt til
1953 og þar reyndu með sér margir
nafnkenndir íþróttakappar. Keppt var í
frjálsum íþróttum, sundi og glímu.
Það var sérstakt við mótin að engin
verðlaun voru veitt en það félag sem
sigraði sá um að færa úrslitin í sérstaka
bók. Bókin er afar vönduð í skinnbandi
og titilsíða skrautrituð. Hún er varð-
veitt í útskornum trékassa og eru
myndir úr fílabeini á loki hans. Kass-
ann gerði Ríkharður Jónsson mynd-
skeri af miklum hagleik. Hann er
geymdur í heimasmíðuðuin málmkassa
og hann síðan í þriðja kassanum sem
einnig er úr málmi. Hér hefur ekki ver-
ið kastað höndum til verka enda hafa
þessir gripir, sem eru einstakir í sög-
unni, varðveist. Bókin er geysimerk
heimild, ekki síst þar sem lengi voru
skráðir allir keppendur ásamt aldri og
aðsetri.
Þó tímarnir breytist og mótin séu nú
úr sögunni hafa þessir merkisgripir
varðveist og eru óbrotgjarn minnis-
varði um framsýni og myndarskap
ungmennafélaganna í þessum sveitum
á sínum tíma.
Skinfaxi
35