Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1975, Blaðsíða 9

I’órir Hinriksson, skipstjóri, sitjandi á risaskjaldböku.
Þetta er mjög ung skjaldbaka og sú eina sinnar teg-
undar, sem fékkst, en hinsvegar fengust mjög oft
„venjuleg|ar“ sæskjaldbökur.
en svo hvarf hún af miðunum og
við þessar aðstæður er ekki unnt
að hagnýta eða stunda rækjuveið-
ar, eins og við eigum því að venj-
ast. Til þess verður veiðin að
vera stöðugri og öruggari.
— Þegar reynt hafði verið til
hlítar við rækjuna með áður-
nefndum árangri, var ákveðið að
byrja á nýjum grundvelli. Reyna
að hagnýta þann fisk, sem fyrir
hendi var á þessum miðum, því
nóg var af fiski í sjónum þarna.
Það var byrjað að hirða fiskinn
og selja hann á fiskimarkað í
Madras. Dreifingarkerfi var ekk-
ert fyrir hendi, sem vonlegt var.
Fiskurinn hlaut því að koma inn
á markað, sem smábátar og flek-
ar öfluðu. Katamaran kalla þeir
það, en það eru þrír trjábolir
bundnir saman og á þessu fiska
þeir útaf ströndinni, tveir þrír
menn saman og þeir veiða með
netum, eða færi.
Þessir bátar eru óteljandi og
auk þess um 50 vélbátar. en þeir
svo frumstæðir og leita verður
til fyrstu vélbátanna á Islandi til
að finna samjöfnuð.
Það var ekki í anda þessarar
tilraunar að fara að flæma ind-
verska fiskimenn frá markaði
sínum.
Grasætur bor'ða ekki fisk
Það ríkja þarna, sem á öðrum
sviðum fornar dyggðir og trúar-
bragðasiðfræði spilar inn í hlut-
ina. Hindúar og Bramínar eru t.
d. algjörar grænmetisætur og
borða hvorki kjöt né fisk, heldur
neyta einvörðungu fæðu úr jurta-
ríkinu.
Þó má segja að sumir Hindúar
séu farnir að neyta kjöts og fisks.
Þó mundi ég segja að þorri
manna héldi sig við jurtafæðuna.
Litlu áður en við hættum störf-
um, varð þó að hætta þessari út-
gerð. Reynt hafði verið að setja
upp fiskbúðir um alla borgina,
en þegar kom í ljós að fisksalarn-
ir voru byrjaðir að hverfa með
andvirðið eins og jörðin hefði
gleypt þá, var gefist upp við það.
— Voru þetta opinberir aðil-
ar, sem gerðu út bátana?
— Nei, þetta var einkafyrir-
tæki, en íslenskir aðilar höfðu
heitið því stuðningi við það að
koma þessu í gang. Bátarnir
höfðu verið keyptir frá íslandi,
sem áður segir. Islenzka ríkið
studdi þetta, en bátarnir voru
Kristín Þórisdóttir (Hinrikssonar)
fór með honum til Indlands. Kristín
vildi helst fara í hverja veiðiferð
með föður sínum á VlKINGI I, en
það breyttist, þegar hún fór að
kynnast fólkinu í nágrenninu, þar
sem þau bjuggu.
gerðir út af fyrirtækinu.
— Hvað er með útgerðina
núna?
— Þegar við fórum frá Ind-
landi, þá voru bátarnir bundnir
HAPPDRÆTTI DAS
60% af ágóða varið til bygg-
ingar Dvalarheimilisins.
SKRIFSTOFA AÐALSTRÆTI 6
Aðalumboö Vesturver.
Slmar: 17117 og 17757
önnumst viðgerðir á rafvélum
og raflögnum fyrir skip og í
landi.
Góðirfagmenn. Vönduð vinna.
Rafvélaverkstæðið
VOLTI
Norðurstlg 3, slmar 16458 og 16398
VÍKINGUR
41