Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1975, Blaðsíða 10

Þetta er mynd af KATAMARAN,
sein þýðir á máli innfæddra (tamíl)
einfaldlega; BUNDINN VIÐUR, og
er það í bókstaflegri merkingu.
Þetta hefur verið fleyta indverskra
fiskimanna frá ómunatíð, enda er
aflinn að sjálfsögðu ekki mikill,
venjulega V2—2 körfur á dag.
við bryggju og það hafði verið
ákveðið að selja þá. Eftir því
sem ég veit best hafa þeir nú
verið bundnir við bryggju og bíða
þar eftir nýjum kaupanda til þess
að gera þá út.
Þar sem fiskur þekkist ekki
— Nú deyja menn úr hungri
í Indlandi meðan ágæt fiskiskip
eru bundin í stað þess að afla
fæðu. Hvað segja Indverjar sjálf-
ir 'um það? Almenningur?
— Eins og ég minntist á áðan,
þá er margt við að etja áður en
búið er að fá menn á Indlandi
til þess að borða fisk, eða fæðu
úr dýraríkinu. Það er nú einu
sinni svo að á þessum slóðum er
einangrun mikil. Fólkið ferðast
ekki neitt og ánetjast ekki nýjum
hugmyndum og heyrir ekki ný
tíðindi í neinni líkingu við t. d.
Islendinga.
Það fæðist á ákveðnum stað,
þar lifir það lífinu í friði og ró
og tekur því sem að höndum ber
og þar deyr það drottni sínum
i fyllingu tímans. Eftir að komið
er 10—15 kílómetra inn í landið
þá þekkist ekki fiskur. Menn
bara hafa ekkert af honum, eða
um hann að segja. Þeir vita ekki
hvað það er. Auðvitað mætti leysa
hluta af vanda Indverja með öfl-
Tígris—rækja er mjög stór og líklega stærst allra af
þessum ættbálki, getur hún orðið allt að 14 tommur
að lengd og fara þá 10—15 stk. í kílóið, þegar búið
er að taka af henni hausinn. Þessi rækja veiðist víða
við strendur Indlands og fæst fyrir hana ágætt verð,
en veiðin er þó árstíðabundin.
ugum fiskiflota og dreifingar-
kerfi.
— Hver er frumkvöðullinn að
þessari samvinnu við Indverja?
Tók þá sjö ár að fá leyfi
til bátakaupa
— Það er löng og flókin saga.
Þarna voru menn á sínum tíma
á vegum Matvælastofnunar Sam-
einuðu þjóðanna, FAO. Syed
Ibrahim heitir maður í Indlandi,
sem komst í samband við þessa
íslensku ráðgjafa. Þeir vöktu á-
huga hans á möguleikum hafsins,
fengu hann til þess að reyna að
gera eitthvað fyrir þjóð sína í
sjávarútvegi .
Syed Ibrahim er af auðugri og
frægri ætt þarna í Indlandi. Þetta
gekk samt afskaplega hægt.
Stjórnvöld á Indlandi voru treg
til þess að veita gjaldeyris- og
innflutningsleyfi fyrir fullkomn-
um bátum og allt starf í stjórnar-
kontórum þar gengur ákaflega
hægt fyrir sig, eins og í fleiri
löndum.
Indverjar eiga við að glíma
stöðug gjaldeyrisvandamál. Samt
fór það svo að lokum að honum
tókst með þrautseigju að fá leyfi
til kaupanna, en þá held ég að
hann hafi unnið að þessum mál-
um í sjö ár.
íslenska ríkið studdi þetta með
því að greiða hluta launa okkar
hér heima, en hitt fengum við í
indverskum peningum hjá út-
gerðinni. Við vorum ekki hátt
launaðir og höfðum ekki afgang.
Talað hafði verið um að við fengj-
um hluta launanna í frjálsum
gjaldeyri en erfiðleikar urðu á
því, enda lítið til að kaupa þann
gjaldeyri fyrir, þegar upp var
staðið.
Einkabílstjóri orj kokkur sjálf-
sariSir í Indlandi
— Þið hafið ekki liðið skort
þarna?
— Nei, síður en svo. Félagi
minn var með fjölskyldu sína
með sér. Ég er ókvæntur, en dótt-
ir mín var hiá mér nær allan
tímann og héldum við heimili
saman.
Við lifðum kónn'ab'fi. T<V hnfði
á mmu heimili kokk oo- biónnstu-
st.úlku. Mér fannst betta ó’dð-
knrvnalee’t fvrst. en í Tndlandí er
bVta talið csiálfsagt. oo- ef maðnr
fteki olrki biénnsfnfólk. bá vmri
maðirr nfi bnfa starf af fólkinn.
IT'ið böfðnm sameipdnleva vfir
hfl að ráða etr böfðnm sérstakan
bflstióra. Af bessu getamenn séð
VÍKINGUR
42