Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1995, Blaðsíða 16

Kristmundur ldalldórsson, skipstjóri í Ólafsvík, í viðtali
„Held és; þurfi
ekki að ,
skammast min
Kristmundur Halldórsson, skipstjóri í Ólafsvík, er þekktur víða um
land. Hann var fengsœll. Lengst afvar hann skipstjóri á Matthildi SH
67. Kristmundur á ekki langt að sœkja sjómennskuna. Faðir hans,
Halldór Jónsson, var skipstjóri og útgerðarmaður. Brœður hans, Jón
Steinn, Leifúr og Víkingur, voru einnig skipstjórar. Kristmundur á sex
syni, fimm þeirra eru sjómenn og starfa saman en þeir gera út
Steinunni SH. Synirnir heita Brynjar, Sumarliði, Ægir, Þór, Óðinn og
Halldór. Yngsti sonurinn, Halldór, er sá eini þeirra brœðra sem ekki er
á sjó.
„Þetta er alveg nákvæmlega eins. Ég er
hrifinn af strákunum, annað er ekki
hægt. Það sem þeir eru að gera heldur í
mér lífinu. Ég veit ekki hvernig ég hefði
það ef þeir stæðu ekki í þessu. Ég sé sjálf-
an mig í því sem strákarnir gera,“ svaraði
Kristmundur þegar hann var spurður
hvort synirnir fimm minntu hann ekki á
sig og sína bræður.
En Kristmundur gerir fleira en fylgj-
ast með strákunum. Hann rær á trillu og
gerir það gott. „Trillan hjálpar mér mik-
ið, blessaður vertu. Ég kemst á sjó.“
Kristmundur fór á ári hverju til Costa
del Sol og snemma tókst mikill vinskap-
ur milli hans og innfæddra fiskimanna
og svo fór að Kristmundur fór með þeim
í róðra. „Þeir voru á olnbogaskel, en hún
er mjög lítil. Ég fór með þeim í róðra.
Var mættur þegar þeir fóru um klukkan
sex á morgnana, en þeir reru á árabátum.
Þetta voru fínir karlar Spánverjarnir og
við urðum mildir vinir. Þeir voru bara
með einn plóg en ég bætti öðrum aftan
við og þá jókst aflinn. Þegar komið var í
land fórum við saman á sjoppuna og þar
var veittur sjúss að loknum róðri.“
SJÓMENN SKIUA
ALLTAF HVER ANNAN
Á hvaða tungumáli töluðuðþið saman?
„Einhverju alþjóðatungumáli. Sjó-
menn skilja alltaf hver annan. Það var
gaman að þessu.“
Spánverjarnir töldu Kristmund hetju,
enda jókst afli þeirra til muna þegar hann
hafði afskipti af veiðum þeirra. Það brást
heldur ekki að þegar Kristmundur kom í
sitt árlega frí biðu vinirnir hans og tóku á
móti honum eins og þjóðhetju.
„Einu sinni komum við á afmælis-
daginn minn, 13. ágúst, seint um kvöld.
Þegar við komum á hótelið var þar
dekkað langborð og sat fúllt af fólki við
borðið. Hvert í helvíti. Þá var búið að
segja Spánverjunum að ég ætti afmæli!
Það var veisla fram á rauðanótt og ég var
heiðursgesturinn. Já, ég átti orðið marga
vini á Spáni.“
Langarþig aldrei á stóran hát ajtur?
„Nei, ég er orðinn það gamall, 67 ára.“
En eftir að hafa verið skipstjóri á
Matthildi í um tuttugu ár, var ekki til-
finningasamband milli þín og bátsins?
Hefúrðu ekki taugar til hans?
„Nei, ekki lengur. Ég hafði það, en
ekki lengur. Það er ekki til neins, en þetta
var sérstakur bátur.“
Fáum við einhverjar skemmtilegar sögur
frá langri sjómannsavi?
„Það gerðist ekkert sem hægt er að
segja frá.“
Auðvitað ekki, þú fiskaðir aldrei neittog
annað hefur verið efiirþví, erþað ekki?
„Það kom fyrir að ég fiskaði, jú. Ég
lenti aJdrei í óhöppum og aldrei í teljandi
vandræðum alla mína sjómannstíð.
Reyndar kom einu sinni fyrir að maður
hjá mér missti framan af putta."
Hvað varstu lengi skipstjóri?
„Ædi það hafi ekki verið rúm fjörutíu
ár, en ég var þrettán ára þegar ég byrjaði
til sjós með pabba mínum.“
Þú ketur vel afþví að róa á trillunni.
„Það er mikil lífsfylling. Það er ekkert
16
VÍKINGUR