Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.2001, Blaðsíða 40

„Ég er hlynntur því að útgerðin legði nokkuð meira og myndarlegar af mörkum en hún gerir
núna í öðru formi heldur en tekjuskatti.”
rekstri fyrirtækis í stað þess að selja skip
með kvóta sem og fiskvinnslutækin,
greiða skuldirnar og fá miklu hærra út úr
þessu heldur en markaðsvirðið. Ég er
bara að benda á að þessi þverstæða er lil
staðar og það eru einhver önnur sjónar-
mið en ásókn í gróða sem ráða því að
menn standa í svona rekstri.”
- Ertu að gefa í skyn að Grandi muni
fœkka þeim skipum sem fyrirtœkið gerir
út?
Arni Vilhjálmsson telur að ágrciningur um ákvörðun fiskverðs hafi verið vandræðamál til
margra ára.
„Kannski að það
þyrfti að vera meiri
samgangur á milli
sjómanna og fiski-
frœðinga.”
„Nei, það stendur ekki til. Við viljum
gjarnan auka við veiðiheimildir fyrirtæk-
isins. Við bíðum átekta og höfum augun
opin fyrir tækifærum til að komast yfir
veiðiheimildir með viðunandi kjörum. Ef
til vill þurfum við að bíða þangað til ó-
vissunni um fiskveiðistjórnunarkerfið
hefur verið bægt frá. Svo er ekki loku
fyrir það skotið, að við upplifum það við
næstu úthlutun, að veiðiheimildir hafi
verið svo auknar, að skipin okkar hafi
næg verkefni. Því er ekki að neita, að í
bráð gerir sex vikna verkfall sjómanna að
verkum, að okkur endist síðasta úthlut-
un mun betur en ella.”
Myndarleg greiðsla fyrir
veiðiheimildir
íframhaldi afþessu harst talið að því
þaki sem er á kvótaumráðum hvers ein-
staks fyrirtcekis og hvort ástœða sé til að
aflétta þessu þaki.
„Það eru takmarkanir á því hvað ein-
stök félög mega taka til sín af kvóta. En
þessi mörk hafa verið mjög rúm. 10% í
þorski og ýsu og 20% af öðrum tegund-
um sem afstaða er tekin til í lögunum,
þar á meðal í karfa, loðnu og síld. Til
skamms tíma hafa þessi ákvæði ekki aftr-
að neinum. En ég gæti vel trúað því að
núna væru rnenn farnir að finna fyrir
þessu sem hindrun. Ég skal nefna þér
dæmi. Grandi er með rúm 17% af úthlut-
uðum karfa í íslensku lögsögunni. Har-
aldur Böðvarsson er með tæplega 12%.
Samtals eru þessi tvö fyrirtæki því með
um 29% og gælu ekki haldið því magni
sem eitl fyrirtæki. Þá yrðu menn að fórna
einhverju hagræði sem menn teldu vera
að þvi að ná þessum karfa inn í sama fyr-
irtækið með því að selja varanlega þá
aflahlutdeild sem úl af stendur. Kannski
að hægt væri að gera samning við annað
fyrirtæki sem væri vel sett með þorsk um
skipti á varanlegum kvóta og í framhald-
inu mundi fyrirtækið , sem léti frá sér
karfann, leigja hann aftur til sin, og með
sama hætti tryggði hill fyrirtækið sér ó-
breyttan aðgang að þorski. Þannig mætti
hugsanlega fara framhjá þessari kvöð en
nær væri að huga að því hvort þörf sé
fyrir svona þök á kvóta einstakra fyrir-
tækja. Einhverjir hafa haft á orði, að þeg-
ar menn hafi sæst á það að greiða gjald
fyrir veiðiheimildir þá yrði umbunin sú
að þeir fengju að taka til sín meiri veiði-
heimildir. Málið er það, að meginástæðan
fyrir því að leyfa mönnum að taka til sin
meiri aflaheimildir er að þar með fengisl
meira út úr auðlindinni. Fyrirtæki væru
rekin með meiri hagkvæmni. Það má
hins vegar vera að það sé vottur af sann-
girni í þeim málflutningi, að meðan út-
gerðin taki ekki sönsum og greiði gjald
verði hún að sætta sig við þessi þök.”
- Þérfinnst ekki ósanngjarnt að útgerðin
greiddi fyrir veiðiheimildir?
„Nei, ég er hlynntur því að útgerðin
40 - Sjómannablaðið Víkingur